"O ürəklə hələ çox yaşadı Bahadur"

Yenicə ədəbiyyata marağımı, mehrimi salırdım. Hardasa iki il əvvəlin söhbətidir, ilk getdiyim ədəbi ocaq AYB-nin Gəncə filialı idi...

Ora ilk getdiyim gün heç vaxt yadımdan çıxmaz. Özümü Nizami Gəncəvi zənn etdiyim günlərdi...

Axı uşaqlıq dövrü belə olur...

İlk dəfə gedəndə cızma-qaralarımı böyük fəxarətlə, həvəslə oxudum və səbirsizliklə təriflər gözləyirdim... Həmin gün Bahadur Fərman məni o qədər tənqid elədi ki, "Nizami" olmadığımı ordaca anladım. Bahadur Fərman hər dəfə şeirlərimi haqlı şəkildə tənqid edirdi və mən də həqiqətən heç vaxt incimirdim. Bilirdim ki, nə deyirsə mənim xeyrimə deyir. Sonralar şeirlərimi Bahadur Fərmanın tənqid etməsindən qürur duymağa başladım.

O qədər xoşxasiyyət, yumşaqqəlbli bir insan idi ki, tənqid edəndə üzümə də baxmırdı. Başını aşağı salıb otaqda gəzə-gəzə danışırdı, ürək qırmaqdan çox qorxurdu...

Aradan xeyli zaman keçdi Bahadur müəllimi 5-6 ay idi ki, görmürdüm. İyun ayında yenə AYB-nin Gəncə filialında qarşılaşdıq, sevincimdən yerə göyə sığmadım, qucaqlaşıb görüşdük. Təzə şeirlərimi dinlədi, istedadlı olduğumu söyləsə də tənqidindən qalmadı. Mənə qarşı olan bu sevgisi məni çox sevindirirdi. Çünki, sevməsə tənqid etməzdi...

Çoxdandı görmürdüm Bahadur müəllimi. Avqust ayının sonu idi müəllimin şeirləri haqqda "Çölə ha tökülməyib, bir dənədir Bahadur" adlı məqalə yazdım, "Harmoniya.az" saytında dərc olundu. 3-4 gün keçdi Bahadur müəllim mənə telefon açdı, çox xoş olduğunu söylədi təşəkkür etdi. Həmin gün sanki, dünyaları mənə vermişdilər.

Mənə elə gəlir ki, qocaman şairlər haqda gənclər nəsə yazanda onlar çox sevinirlər...

Onu yenidən görmək üçün ürəyim getsə də, görüşə bilmirdik.

AYB-nin Gəncə filialına gedirdim ki nə ola orda qarşılaşaq, görəm. Qarşılaşmırdıq, görüşə bilmirdik.

Son vaxtlar səhhətinin qaydasında olmadığını bilirdim. Dost-tanışdan əhvalını soruşurdum tez-tez...

Çox narahat idim müəllim üçün...Ən çox onu istəyirdim ki, müəllim təzə şeirlərimi oxusun heç olmasa bircə tərif desin. Mənə ən əziz tərif müəllimin tərifi idi. Başqa idi Bahadur Fərman...

Dekabr ayının 5-i elə bir xəbər aldım ki, varlığım sarsıldı. Özümü itirdim bir neçə saat. Ən çox güvəndiyim insanlardan birinin Bahadur müəllim olduğunu anladım. Həmən gün Bahadur Fərman haqqına qovuşmuşdu. İstədim ki, qaçam gedəm Gəncəyə, dəfnə yetişəm, gördüm ki, daha gecdir...

Sabahı gün Məzahir Hüseyzadə ilə görüşüb hüzn içərisində gəldik Gəncəyə. İlk öncə qəbrinə gedib sonra ocağına getdik gözümüz dola-dola. Bahadur müəllimin şəkli asılmışdı mağarın başından. Ən çox bu silkələdi məni orda. Nəfəsimiz "ah" olub çıxırdı ciyərimizdən. Doğmalarına baş sağlığı verdik, qayıtdıq Şəmkirə.

Yolda Məzahir müəllim dedi ki, "O ürəklə hələ çox yaşadı Bahadur".

Məhəmməd Turan

Ədalət.-2016.-13 dekabr.-S.4.