Bahar

Əlində səməni, qoynunda çiçək,

Xoş gəldin elimə, xoş gəldin, bahar!

Gəlişin qəlblərə fərəh gətirib,

Xoş gəldin elimə, xoş gəldin, bahar!

Şəlalə dağlardan kükrəyib daşır,

Bənövşə kolların dibindən baxır,

Eşqin damarımda, qanımda axır,

Xoş gəldin elimə, xoş gəldin, bahar!

Yurda gətirdiyin gəlin mübarək,

Nəğməli rübabın, telin mübarək,

Qədəmin mübarək, ilin mübarək,

Xoş gəldin elimə, xoş gəldin, bahar!

Yanır tonqalları son çərşənbənin,

Nərgiz, yasəməndir çölün, çəmənin.

Süfrəyə bəzəkdir yaşıl səmənin,

Xoş gəldin elimə, xoş gəldin, bahar!

Fəsəli bişirib qızlar, gəlinlər,

Xonçalar bəzəyib obalar, ellər,

Qarşımda rəqs edir, süzür gözəllər,

Xoş gəldin elimə, xoş gəldin, bahar!

Aşıqlar şəninə tərif söyləyir,

Təbiət oyanıb, səni gözləyir.

Səni təkcə mən yox, el əzizləyir,

Xoş gəldin elimə, xoş gəldin, bahar.

Bir ümid dalınca...

Qəlbimdə əzilən arzularımın

Üzünə baxmağa üzüm qalmayıb.

Təsəlli verməkdən yoruldum artıq,

Daha ürəyimdə dözüm qalmayıb.

İllərlə dərdimə dərman aradım,

Haqqımı almağa fərman aradım.

Ümidi itirib, güman aradım,

Daha başqa çarə, çözüm qalmayıb.

Könlümdən çox şeylər keçdi yel kimi,

İstəklərim vardı, soldu gül kimi.

İndi hər dəqiqəm ötür il kimi,

Yorğunam, heç nədə gözüm qalmayıb.

Arzu-istəklərim sellərə qaldı,

Telimin sığalı güllərə qaldı.

Yar sevdim o yar da ellərə qaldı,

Vəfasıza daha sözüm qalmayıb.

Bir ümid dalınca illərlə gəzdim,

Həsrət qucağında dərd əzizlədim,

Sevgini, sığalı mən də özlədim,

Elə sönmüşəm ki, közüm qalmayıb.

Vaxt vardı könlümdə eşq yaşayırdı,

Yar məni qapıda qarşılayırdı,

Məhəbbət çələngi bağışlayırdı.

Nə deyim, o yara sözüm qalmayıb.

Yorğunam, heç nədə gözüm qalmayıb.

Dövran

Dövran sevənlərin qəsdinə durub,

Bağrını, yandırıb kül etmədimi?

Yaşılbaş sonanı salıb toruna,

Məskənin qamışlı göl etmədimi?

Yazın gəlişindən coşanda sellər,

Baharı salama duranda ellər.

Dağlarda, düzlərdə açanda güllər,

Bülbülü divanə gül etmədimi?

Oxunu kamanın bağrına sancıb,

Tarın ürəyindən mizrabın asıb.

Sazı aşıqların köksünə basıb,

Naləni, fəryadı tel etmədimi?

Sevən könüllərin qəlbini qıran,

Qılıncdan da betər yaralar vuran.

Neçə evlər yıxıb, kənarda duran,

Dostu dosta düşmən dil etmədimi?

Hər anı, saatı günə bağlayan,

Günü-günə satıb aya calayan,

İlə köhnə deyib evdən qovlayan,

Təmtəraqla gələn il etmədimi?

Dünya

İtirmə haqqını, etibarını,

Şeirdi, nəğmədi, kəlamdı dünya!

Kaş silə biləydik qəm-qubarını,

Sevgidi, duyğudu, ilahamdı dünya!

Zindandır taleyi kəm olanlara,

Gözündə qanlı yaş, nəm olanlara.

Meydandır torpaqdan güc alanlara,

Aşiq üçün nəhəng ehramdı dünya!

Yəhəri əlində bərk tutan kəsə,

Yoxsula, kasıba daş atan kəsə,

Uzun gecələri məst yatan kəsə

Bir toylu, düyünlü bayramdı dünya!

Qılıncı-qılıncla vuruşdurandır,

Şərbəti zəhərlə qarışdırandır.

Bəzən küsdürəndir, barışdırandır,

Qəribə məqsəddi, məramdı dünya!

Vətən

El-aləm məst olub gözəlliyindən,

Bütün cahan səni deyir, ey Vətən!

Dillər əzbəridir şöhrətin, şanın,

Düşmənin sənə baş əyir, ey Vətən!

Müjdələr gətirir gələn səhərin,

Ağlı başdan alır ləl-cəvahirin.

Naxçıvan yurdudur Nuh Peyğənbərin,

Ellər ziyarətə gəlir, ey Vətən!

Bayramın bayrama qarışıb, sevin,

Qonaqlarla dolub, boşalır evin.

Bağışlama daha namərdin səhvin,

Düşmənlər məhv olub, ölür, ey Vətən!

Astara cənuba açıb qucağın,

Qəbələ Balakən cüyür oylağın,

Mil-Muğan sərvətin, qızıl torpağın,

Təbiət acını silir, ey Vətən!

Tarixdə yeri var, qədim Şabranın,

Quba yurdu olub, Fətəli xanın.

Sehrinə bir sehir çatmaz Nabranın,

Bunu bütün aləm bilir, ey Vətən!

Ucalıb göylərə Dövlət Bayrağın,

Yayılıb ellərə səsin, sorağın.

Türkdür yaxın dostun, arxan, dayağın,

Dünya görüşünə gəlir, ey Vətən!

Məni məndən soruş

Dərdi hər yetənə söyləmək olmur,

Söyləsən də kimsə dərk edən deyil.

Örtülü kitabdır sinədə ürək,