Elə bil, qəlbini görürəm sənin...
Yəhya
Paşazadə
Tikan
Bu yerlər, elə bil, tikan bitirir,
Nə yaman çoxalıb, artır bu tikan...
Sənin
əllərinə deyil,
ay oğul,
Mənim ürəyimə batır
bu tikan.
Qalmışam dərdlərin dənizlərində,
Xəyalım qırılmış sükan
kimidir.
Tənəli baxış da,
acı bir söz də
Hər
an mənim üçün
tikan kimidir...
Heç
kəs ayranına turş deməz, atam,
Yaxşını, yamanı vaxt özü seçir.
Həyatda tək elə qanqalın deyil,
Güllərin ömrü də tikandan keçir.
Titrəyir, deyəsən, dövran
yenə də,
Duyuram zamanın
təkanlarını.
Elə dincələrəm, çıxara
bilsən,
Qəlbimdən sözlərin tikanlarını.
Boğulur beşiyində
Əcəl vaxtsız-vədəsiz,
Hər addımda can alar.
Bu torpaqda, elə bil,
Ölüm doğur analar...
Göz yaşıyla yuyulan,
Küçələr qan qoxuyur.
Fəlakətin kabusu,
Hər an meydan oxuyur.
Döngəsi xəyanətdən,
Yolu ölümdən
keçir.
Bağdadın ağrıları
Dərdli könlümdən keçir...
Ruhu fəryad eləyir,
Haqq itir nə zaman
ki...
Diksinir məzarından
Babam Füzuli, sanki...
Babillilər əsirdir,
Evində, eşiyində.
Qədim
bir mədəniyyət
Boğulur beşiyində...
Əcəl vaxtsız-vədəsiz
Hər addımda can alar.
Bu torpaqda ,elə bil,
Ölüm doğur analar.
Gərək elə unudum...
Gərək unudum səni,
Çeşid-çeşid,növbənöv,
Döngə-döngə,evbəev.
Küçə-küçə unudum...
Cığır-cığır, yolbayol,
Dalan-dalan
unudum...
Verdiyin vədələri
Sanıb yalan unudum.
Kəlmə-kəlmə,sözbəsöz
Dayansaq da üzbəüz,
Tamam unudum səni.
Tez yadımdan çıxarım,
Hərf-hərf,səsbəsəs
Öz adımdan
çıxarım.
Yaddaşımdan biryolluq
Silim qoşa
izləri.
Ayrılıqdan,həsrətdən,
Nigaran məhəbbətdən
Qəlbimi təmizləyim...
Səni
elə unudum,
Elə unudum ki,mən,
Bir daha bu həyatda
Adımı tutmayasan.
Səni
unutduğumu
Heç
vaxt unutmayasan...
Tikanlı gül
Çox
tez seçilirsən güllər içində,
Sən necə parlaqsan, nə canlı gülsən!..
Ətrini
çəksəm də
ciyərlərimə,
Toxuna bilmirəm,
tikanlı gülsən.
İstərəm, bağrıma basım
mən səni,
Gözləyim sinəmin qanı çıxınca.
Kollarla qarışıq sıxım
köküsümə,
Saxlayım hicranın canı
çıxınca...
Bir addım yaxına getmək olmayır,
Tikanla çəkilib,
tamam yanların.
Təki
əzizləyib oxşayım
səni,
Batsın
əllərimə qoy
tikanların...
Elə incimişəm...
Elə incimişəm ki,
Cismim donubdur tamam,
İçindən canım çıxmaz.
Barmağımı kəssələr,
Yerindən qanım çıxmaz...
Elə incimişəm ki,
Lal olub baxışlarım,
Sözümə baxa bilmir.
Ruhum elə yıxılıb,
Bir daha qalxa bilmir.
Elə incimişəm ki,
Desəm,
heç kim
inciməz.
Ömrüm boyu tikanlı
Dillərdən incimişəm.
Əzab yüklü aylardan.
İllərdən incimişəm.
İncimişəm ünvansız
Əsən yeldən, küləkdən,
Gözlərimin önündə
Vaxtsız açan çiçəkdən...
Tökülən yarpaqdan da,
Quruyan bulaqdan da.
Cığırları bağlayan,
Kollardan incimişəm.
Məni
yada salmayan
Yollardan incimişəm.
Həyatda hədər keçən
Gecədən, gündüzdən də,
Ləpələri sahilə,
Yalvaran dənizdən də
Elə incimişəm ki!..
Özündən razı...
Qəlblərə ayrılıq yarası
salar,
Hər dəfə araya Arazı salar...
Hamını özündən narazı
salar,
Özündən həmişə razı adamlar.
Yalanın üstündən tərif
yayırlar,
Səhv edir, ən doğru
addım sayırlar.
Burnunun ucunda addımlayırlar,
Özündən həmişə razı adamlar.
Quruda qalmaqçin yaşdan keçərlər,
Bir anda torpaqdan, daşdan keçərlər.
Başda
durmaq üçün
başdan keçərlər,
Özündən həmişə razı adamlar.
Qırpmazlar nahaqqa gözlərini
də,
Danarlar bir anda sözlərini də.
Çox
vaxt bəyənmirlər
özlərini də
Özündən həmişə razı adamlar.
Dalğalar
Kükrəyib göylərə qatır
dənizi,
Alıb arxasınca dartır dənizi.
Haraya gəlirsə, atır dənizi,
Bütün sərhədləri pozur dalğalar.
Ləpələr köksünü çəkir
dərindən,
Damcılar dağılır pətəklərindən.
Küləklər tutduqca ətəklərdən
Fikrini yüz yerə yozur dalğalar.
Ünvanı həsrətdən heç
ayrı deyil,
Tələsir sahilə, yol yarı deyil.
Bir anda, elə bil,suları deyil,
Zamanı
daşdırır bu zor dalğalar...
Səni
düşünürəm
Şəhərli balası, sən
ay eloğlu,
İllərlə sahillər qoynunda gəzdin.
Böyüdün dənizdə, çapdın
dalğanı,
Dəvə qayaların boynunda
gəzdin...
Coşdu
duyğuların ləpələr
kimi,
Bir ümman
çağladı mahiyyətində.
Döndü qağayıya düşüncələrin,
Küləklər kükrədi xasiyyətində.
Elə bil, qəlbini görürəm sənin,
Hər dəfə
dənizi təmiz görəndə.
Enirəm xatirə sahillərinə,
Səni düşünürəm dəniz görəndə...
Adam kölgəsi
Gəzib dolaşırsan nə vaxtdan bəri,
Sükuttək nə səsin, nə səmirin var.
Kim verib bu qədər ixtiyar sənə,
Nə bir sərəncəmın, nə əmirin var.
Nəyin kölgəsisən, bilmirəm nəyin,
Adi bir kolunmu, bir ağacınmı?
Yoxsa ki, bir parça daşın, kəsəyin,
Xallı göbələyin, balığın, bəlkə,
Dönüb kölgəsinə varlığın bəlkə..?
İtir cığırlrada hər addım, ləpir,
Döyünmür, elə bil, qəlbin, nəbzin də.
Xəzəl xışıldayır, sankı, izində...
Xəyalın qaranlıq içindən baxır,
Yağış da islatmır, gün də yandırmır,
Külək də aparmır, kölgəsən ,axı...
Bəxtinə hər dəfə işıq düşsə də,
Yenə sayılırsan dərdin köləsi.
Nahaqdan can atma kölgə salmağa,
Sənin kölgən olmaz, adam kölgəsi!..
Ədalət 2017.- 8 noyabr.-
S.6.