Qəribədir deyilmi …
(Kamal Abdullanın ad gününə)
İnsanın vərdişləri, əşyaları,
uğurları, uğursuzluqları
onun haqqında nə deyir? Fobiyaları, qəribəlikləri və
sadəcə həyatının
ayrıntıları nə
deyir? Hər şey deməyək ... Gizlətdiyi ağrılar,
zəifliklər var. Amma
çox sözlər
deyir... İnsan bir planetdir
– cəzb etdiyi və itələyib kənara atdığı
nəsnələrlə. Bir də Günəş kimi insanlar var. İnsanları cəzb edir və hərarətiylə
onları isidir.
Günəş kimi dedim - yaxına getsən yandıracaq. Onları yazdıqlarıyla tanımaq yaxşıdı. İstedad cin kimidi, içinə girdisə sən onun qulu olursan. Yalnız özünün deyil, isitdiyin insanların hisslərini də ifadə edirsən. Ürək çırpıntıların qarşında dayanan divarları yıxacaq qədər güclü olur. Və bu divarlar yıxılanda xərabərin altından qalxıb boğazından yapışır – məni sözə çevir, kağıza köçür deyir... Zamanın əksinə sürükləyir. İllərdi oxucu zaman maşınında irəli-geri hərəkətdə olan bu imzanı tanıyır. Kamal Abdulla ... İctimai həyatın qaynar nöqtələrində, ədəbi prosesin aysberqlərində, tələbə sevgisində, ilklərə atdığı imzalarda.
İmza təkcə üslub deyil - həm də
mövzudu, həm də ideyadı,
ovqatdı, həyat materialıdı, yoldu...
Sakit, həzin, fağır əhvalnan ədəbiyyat
yaratmaq olmur. Tarıma
çəkilən əsəblərdi, qanayan
barmaqlardı ədəbiyyat. Başqa adamlara baxan yazanda əziyyət çəkən
insandı yazıçı. Yazdıqlarından zövq ala bilən
insandı. Oxucunu hadisələrin
içinə atıb da – rəngləri,
səsləri, dadı-tamı bütün
duyğu üzvləri ilə hiss etdirəndi... Yaddaşı
danışdırandı...
Və bildiklərini yazıb gizlətməyi
bacarandı... Sirri çox
olan. Mənə görə Kamal Abdulla könül
evinin pəncərəsinə yağan yağışı da,
saçan Günəşi də göstərib
gizlədir. Gəl baş çıxar bu kataklizmdən. Ona
görə də Kamalın oxucusu
hazırlıqlı və zəki olmalıdı. O, tarixi, mistisizmi və intellekti bir müstəvidə
birləşdirə bilən, bu müstəvidən
yola çıxmağı bacaran tək-tək
yazıçılardandı. Və hiss dolu biri...
Deyəsən ad günü yazısı alınmadı. Qəribədir, deyilmi? Günəş saçaq göndərsin o biri pəncərəmə... Qış vaxtıdı...
İradə TUNCAY
Ədalət 2018.- 5 dekabr.- S.3.