Bəyaz gecələrdən parlaq sabaha

İstedadlı müğənni, Azərbaycan milli estradasının inkişafında özünəməxsus xidmətləri olan

Səyyad Əlizadənin 60 yaşının astanasında düşüncələrim

Vaqif Bəhmənli

Şair, Əməkdar

mədəniyyət işçisi

Bu yazı müasir milli estrada musiqisinin tanınmış nümayəndəsi, çıxışları tamaşaçılar tərəfindən hər zaman coşqu və sürəkli alqışlarla qarşılanan müğənni Səyyad Əlizadə haqqındadır.

Onun yaradıcılığına insanların bu sayaq həssas yanaşmasının səbəb və mənbələrini tam təsvir etmək üçün bəzi zəruri məqamlara toxunmaya bilmirəm.

Hansılardır bu məqamlar?

Öncə hər kəsin bildiyi həqiqəti xatırladım ki, mədəniyyət sərvətləri insanın düşüncəsi, hiss və duyğularının bəlli sənət növləri ilə, ən müxtəlif şəkillərdə ifadəsidir. Yəni, peşəkar sənətçilər (aktyor, bəstəkar, müğənni, rəssam, yazıçı...) tərəfindən təqdim edilən əsərlər, istər rəngkarlıq, istər ifaçılıq, istər yazı nümunəsi və s. olsun, onların hər notu, hər cümləsi, hər rəng çaları sənətkar qəlbindən qopur, yekun mükəmməldirsə, bədii məhsul düşüncə və duyğunun özü olmaq səlahiyyəti qazanır. Belə əsərlər bir növ zamanı maddiləşdirir, ümumdünya mədəniyyətinin tərkib hissəsinə çevrilərək onu zənginləşdirir.

Bu, sənətin əbədiyaşarlıq sirri, təsir gücüdür. Məhz göstərilən bu meyara görə yaradıcı insanların estetik nailiyyətlərinə diqqət və maraq heç zaman azalmır.

Heç özümün də bilmədiyim səbəbdən, amma, hər halda, yaddaşımın çox erkən çağlarından qaynaqlanan bir əminliklə digər incəsənət növlərilə müqayisədə musiqinin daha üstün təsir gücünü ayrıca dəyərləndirmək istəyirəm. Niyə, bəlkə ona görə ki, musiqi insanla təmasa girən ilk harmoniyadır? Bəlkə kimlərə görəsə başqa ahənglər daha ilkindir? Əslində yaxşı məzmunu olan bütün bədii əsərlərin təsir gücünü zəngin yaradıcılıq təcrübəsinə əsaslanan qəliblər təmin edir. Bu musiqiyə də şamildir, həqiqətən də musiqinin dili ürək döyüntülərinin, damarlardakı qan çırpıntısının ritmi ilə, az qala üst-üstə düşür. Bütün digər bədii sərvətlərdə olduğu kimi, musiqinin də dili fövqəl dildir. Və onu da düz deyirlər ki, bütün bədii sənətlərin sözünün bitdiyi yerdə musiqi başlayır! Bu, ikinci mqam idi...

Qoy Səyyad Əlizadənin sənətini dəyərləndirməyə başlamazadan əvvəl toxunmaq istədiyimiz üçüncü məqam aşağıda söylənənlər olsun. Məsələ burasındadır ki, Azərbaycan xalqı əsrlər boyunca dünyanın mədəniyyət, incəsənət və ədəbiyyat xəzinəsinin zənginləşməsi mərhələlərinə əvəzsiz töhvələr verib. Bu geniş mövzudur, yazımızın məqsədinə uyğun olaraq düşüncələrimi bir qədər cilovlayır və demək istəyirəm ki, kökündə ana laylası, xalq havaları, el-elat nəğmələri və təbii ki, muğamat qalası dayanan milli musiqimiz milli mədəniyyətimizin qızıl tacıdır. Böyük Üzeyir Hacıbəyli milli professional musiqi aləmində, ötən XX yüzilliyin başlanğıc illərində elə bir sarsılmaz bədii-estetik sistem yaradıb və oranı elə bir ruhla doldurdu ki, xalqımız, onun yetişdirdiyi istedadlı insanlar zəngin bir musiqi xəzinəsinin həm yaradıcısına, həm də halal sahibinə çevrildi. İkinci Dünya müharibəsindən az sonra Üzeyir Hacıbəyli cismən canından artıq sevdiyi xalqından ayrılsa da onun açdığı yol elə həmin XX yüzilliyin ikinci yarısında milli peşəkar musiqinin şərəfli bioqrafiyasını yaratdı. Hələ bir baxın, yalnız muğam və xalq musiqisi ifaçılığını deyirəm, orada Qarabağ-Şuşa məktəbindən qidalanan, nəğmələrimizə çağdaş nəfəs verən neçə-neçə ifaçı ulduzlar var...

Bura qədər deyilənlər bir qədər mətləbdən aralı düşmək kimi görünsə də, əslində zəruri saydığım giriş sözlərdən sonra lap gənc yaşlarından başlayaraq milli musiqimizin inkişafında özünəməxsus xidmətlər göstərən, sevilən müğənni, mənim həqiqi dostum Səyyad Əlizadənin adını çəkirəm. Ona görə yox ki, mən bu düşüncələrimi Səyyad Əlizadənin 60 illik yubileyi münasibəti ilə qələmə alıram, ona görə ki, dəqiq inandığım bir həqiqəti (o, yəni həqiqət kiminsə inanıb inanmamağından asılı deyil, həqiqət həmişə həqiqətdir) ifadə edim. Sözümün canı budur ki, Səyyad Əlizadə Azərbaycan milli ifaçılıq sənətinin dost-doğma övladıdır, böyük Üzeyir bəyin açdığı peşəkar musiqi yolunda kimlər, hansı uca sənətkarlar olmuşdursa, onların hər birinin dəyərli təcrübəsini əxz edən, onları dərinliklərinə qədər araşdıran və bu özül üzərində özünün yaradıcılıq mərhələlərini meydana qoyan çağdaş ruhlu bir müğənnidir.

Bax, mən bu barədə danışmaq istəyirəm. Düzdü, yaşım Səyyaddan iki-üç il artıqdı, amma söz adamları ilə müqayisədə müğənnilərin daha tez parlamaları səbəbindən bu bənzərsiz müğənninin ifalarını lap gənclik illərində dinləmişəm. O illərdə ki, orada gənc xanəndələr sayılan İslam Rzayev, Yaqub Məmmədov, Süleyman Abdullayev, Arif Babayev, Sabir Mirzəyev, Teymur Mustafayev, Qədir Rüstəmov, Nəzakət Məmmədova, Niyaməddin Musayev... (əslində ötən əsrin 60-80-cı illərində meydana gələn xanəndələrin hərəsi yalnız özü olan zirvə idi, parlaq sənətkarlar kifayət qədər çoxdur, indi təəssüf ki, onların hamısının adını çəkə bilmirəm) öz təsirli səsləri ilə radio, televiziya, konsert tamaşaçılarının damarında axan qanı dondururdular. Bax həmin o 60-80-ci illərdə lap gənc Səyyad Əlizadə də ali məktəb müsabiqələrində, el şənliklərində, müxtəlif gənclik tədbirlərində, hərdən Filarmoniyanın, digər konsert salonlarının səhnəsində ilk addımlarını atır, gənc ifaçı kimi radio və televiziya verilişlərində görünürdü.

Səyyad Əlizadənin təqribən 35-40 il ərzində oxuduğu muğamları, xalq mahnılarını dinləməklə yanaşı, haqqında yazılan çoxlu yazılarla, müxtəlif mətbuat orqanlarında dərc olunan müsahibələrlə də tanışam. O, klassik xalq musiqisi ifaçılarından İslam Rzayevin və Niyaməddin Musayevin onun sənət yolunda inkişafına göstərdiyi təsirdən ayrıca söz açır. Bəllidir ki, hər iki müğənni yenilikçidir. Onların səsi də, repertuarı da başqalarına bənzəmir. Mən bu sözü tam yəqinliklə ustaddan görk alan Səyyad Əlizadənin yaradıcılığına da şamil edərdim. Səyyad Əlizadə, səsim var, tanınıram deyə oxumaq xatirinə oxuyan sənətçilərdən deyil. O, musiqinin fəlsəfəsini anlayan, musiqiyə insanların estetik zövqünü formalaşdıran bir elm, yaradıcılıq sahəsi kimi baxan müğənnidir.

Deməliyik ki, Səyyad Əlizadənin oturuşmuş ifa dəst-xətti elə belə, havadan yaranmayıb. O, Azərbaycanın zəngin musiqi mədəniyyətinin yetirməsi və qoruyucularından biridir. Qüdrətli xanəndə Cabbar Qaryağdıoğlu deyirdi ki, oxumaq yalnız səsdən ibarətdir. Bu deyimin bəlkə də yüz ildən çox yaşı var. Cabbar Qaryağdıoğlu bu sözü mikrafonun, estrada anlayışının olmadığı bir vaxtda söyləyib. Həqiqətən də öz ifasının bütün incəliklərini musiqi məclisinin ən ucqar yerində dayanan dinləyiciyə çatdırmaq üçün səsdən özgə bir vasitə yox idi. Solo ifaçılığının sonrakı mərhələsi göstərdi ki, səsin 3 oktavadan yuxarı olması bəlli bir Allah vergisidir, xüsusi dəyərdir, lakin orta və pəs səslərin olması da faciə deyil. Burada musiqi yaddaşı, daxili istedad məsələsi üzə çıxır. Səs mütləq olmalıdır (zil, orta, pəs), bununla yanaşı, o səsə harmoniyanın məzmuna uyğun quruluş vermək isə istedad məsələsidir.

Səyyad Əlizadənin, xüsusilə 80-90-cı illərdə, yetərincə qüvvəli oxunmuş ifaları indi də qulaqlarımda səslənir. Bunlar muğam parçaları, təsniflər, xalq mahnıları idi. İndinin özündə də radiolarımız insafa gələndə, bu ifaları təkrar efirə verirlər. Məncə, bu ifaları Səyyad Əlizadənin yaradıcılığının birinci mərhələsinə aid etmək olar. Bununla belə, məhz həmin ifalar, həmin çalışmalar istedadlı müğənninin yaradıcılığının "Bəyaz gecələr" erasının da əsasında dayanır və sənətkarın ümumən bədii fəaliyyətini bir bütöv halına gətirir.

Səyyadın səsindəki bənzərsiz şirinlik, yumşaqlıq, nəcabətlilik, Qarabağ ifa ləhcəsinə xas məlahət təbii qaynaqlardan gəlir, daha doğrusu, anadangəlmədir. Müğənni illər boyu qazandığı təcrübəyə arxalanaraq səs imkanlarından ustalıqla istifadə edir. Bax bu, istedadla peşəkarlığın vəhdəti deməkdir.

Səyyad Əlizadənin ifa üslubu, belə deyək, musiqi dili, həm də kifayət qədər dinamik və mütəhərrikdir. Bunu necə izah edək? Əgər fərqinə varsanız, dərhal etiraf edəcəksiniz ki, Azərbaycan xalq musiqisinə daxil olan təsnif və mahnıların, eləcə də bəstəkar mahnılarının demək olar ki, bütün əhəmiyyətli örnəkləri onun repertuarında yer alıb. Bu, heç də asan məsələ deyil. Hər mahnının öz xarakteri, öz quruluşunun olması müğənnidən tələb edir ki, məhz həmin o bəlli quruluşu və xarakteri öz ifasında təcəssüm etdirə bilsin. Repertuarındakı mahnıların sayına, məzmun istiqamətinin çoxşaxəliyinə görə Səyyad Əlizadə bizim, məhz öndə olan nadir sənətkarlarımızdandır. Onun indiyə qədər musiqi silsilələrindən ibarət neçə-neçə albomu işıq üzü görüb. Onların bir çoxu mənim kitabxanamın fonotekasında var. Tez-tez dinləyirəm onları.

Səyyad Əlizadə bəstəkar mahnılarını sevə-sevə və məharətlə oxuyur.

Səyyad Əlizadə xalq mahnılarını xalqa ehtiramla ifa edir.

Səyyad Əlizadə populyar estrada aranjmanlarını minlərlə tamaşaçı toplaşan böyük salonlarda təsirlənərək, ifaçını alqışlamaqdan yorulmayan insanlara təqdim edir. Səyyad Əlizadə özünün bəstələdiyi, yaxud yeni tərzdə quruluş verdiyi nəğmələri də ürək istisinə bələyərək oxuyur...

Onun repertuar mövzuları və janrları müxtəlifdir. Lakin bunların hamısında sənətkarın fərdi üslubu dərhal nəzəri cəlb edir. Məncə, Səyyad Əlizadəni Azərbaycanda, eləcə də vətənimizin hüdudlarından kənarda sevdirən də elə budur; fərdi üslub, Səyyad Əlizadə musiqisinin xarakterik olması!

Müğənninin yaradıcılığının, şərti də olsa, ikinci mərhələsi "Bəyaz gecələr" silsiləsindən olan ifalarla davam edir, bu silsilə onun populyarlığını daha da artırır. Bu dəfə də müğənni mövzu və janr baxımından polifoniyanı qoruyub saxlayır, hətta bir qədər də zənginləşdirir.

Səyyad Əlizadənin retro mahnılardan ibarət iki diskdə musiqi albomu var. Müğənni bu albomda bir neçə nəslin lap uzaq illərdən eşidə-eşidə gəldiyi mahnıları ifa edərək yazdırıb. Deyim ki, həmin mahnıların xalq yaradıcılığına məxsus bir neçə örnəyini Hacı Hüsüdən, Cabbar Qaryağdıoğludan üzü bəri, ta Alim Qasımova qədər yüzlərlə müqtədir sənətkar oxuyur.

Çoxlu, unudulmaz bəstəkar mahnılarını Bülbülün, Polad Bülbüloğlunun, Şövkət Ələkbərovanın, İslam Rzayevin, Flora Kərimovanın və digərlərinin ifasında dinləmişik. Mən bu cümlələri ona görə yazıram ki, Səyyad Əlizadənin nə boyda məsuliyyətin altına girdyini, eyni zamanda milli musiqi irsinə necə böyük ehtiramla yanaşdığını təsəvvür edəsiniz. Ümumiyyətlə deməliyəm ki, Səyyad Əlizadə dinləyicilərə təqdim etdiyi bütün musiqi albomlarını xüsusi zövqlə, məsuliyyətlə hazırlamış, onların ərsəyə gəlməsi üçün aylar, həftələr boyu böyük zəhmət çəkmişdir. Yeri gəlmişkən, Səyyad Əlizadənin musiqi albomları mövzu aktuallığı ilə də diqqəti çəkir; sevgi, vətən, təbiət, zaman... təbii ki, insan və onun nəhayətsiz duyğu və düşüncələri sənətkarın yaradıcılığına geniş miqyas və xüsusi çəki verir. Bir dəfə o, Türk xalqlarının birliyini tərənnüm edən mahnıdan ibarət xüsusi albom təqdim etdi. Müğənni qazax, türkmən, türk, Azərbaycan, uyğur, qaqauz, tatar, qırğız və s. türksoylu xalqlara məxsus mahnıları toplayıb öyrənmiş və ifa etmişdi. Bu türk soyunun birliyini düşünən bir sənətkarın töhfəsi deyilmi? Sözün düzü, mən bu albomun möhtəşəmliyə, möhkəm birliyə, böyük qardaşlığa çağıran ritmlərində sarıslmaz türk ruhunu gördüm, hiss etdim.

Səyyad Əlizadə musiqi ifaçılığı sənətinə peşəkar yanaşması ilə həmişə seçilir. Əslində belə də olmalıdır. Çünki hər bir sənətçi yalnız idrakın, düşüncənin köməyi ilə professionallıq mərtəbəsinə qalxa bilər. Səyyad Əlizadənin orta məktəb illərindən başlanan, əvvəlcə rayon miqyaslı müsabiqələrdə, el şənliklərində, məktəb tədbirlərində bəyənilən səsi, sonradan respublika səviyyəsində bəyənildi, sevildi. Yenə də deyirəm, bu özbaşına baş vermir. Həqiqi sənət adamlarının qazandığı hər bir uğurun, əldə olunan irili-xırdalı nailiyyətlərin arxasında peşəkarlığa istiqamətləndirən sənətkar zəhməti, təcrübələrin mənimsənilməsi prosesi və əlbəttə ki, istedad dayanır. Və bütün bunların birliyi kütləyə təqdim olunan əsərin təsir gücünü yaradır.

Dəfələrlə müşahidə etmişəm, saat boyunca susqun, kontaktsız yaşayan auditoriya Səyyad Əlizadənin səhnəyə çıxmağı, musiqisinin ilk akkordlarını səsləndirməsilə canlanır, salona coşqunluq gəlir. Bu o deməkdir ki, bizim dostumuzun ifası təsir gücünə malikdir və elə buna görə də ürəkləri tərpədir.

Səyyad Əlizadə o müğənnilərdəndir ki, mahnının musiqisi ilə yanaşı, sözlərinin bədii keyfiyyətinə bərabərlik meyarı ilə yanaşır. Müğənniyə görə mahnı sözləri axıcı, mənalı, düşündürücü olmalı, musiqinin mövzusunu, bəstəkar və müğənni niyyətini tam şəkildə açmalıdır. Bu çox vacibdir. Əvvəllər, xüsusilə sovet dövründə elə gözəl musiqi parçalarına elə boz, gülüş doğuran, məntiqsiz mətnlər calayıblar ki, indi onların çoxunu silib atmaq, gözəl musiqilərin düşük sözlər ucbatından təkrar-təkrar gözdən-urvatdan düşməsinə imkan verməmək istəyirsən.

Səyyad Əlizadənin yaradıcılığında ölçü hissini daim qorumaq, bu zilli-bəmli dünyada, bu yüksələn-enən sənət yolunda heç zaman əndazəni aşmamaq prinsipinə də göz yummaq olmaz...

Əlbəttə, musiqi əsərinin uğurlu ifasının saysız-hesabsız, bununla belə, konkret səbəblərini açıb göstərən musiqi mütəxəssisi deyiləm. Səyyad Əlizadə haqqında bu düşüncələrimi çoxillik müşahidələrimin, onunla olan yaradıcılıq əməkdaşlığımın təəssüratları əsasında qələmə alıram. O, ləyaqətli, yüksək əyarlı sənətkar olduğu kimi, qürur duyula bilən bir vətəndaş, daxili aləmi ilə xarici görünüşü demək olar ki, bir-birinin eyni olan təmiz azərbaycanlı, mərd və xeyirxah şəxsiyyətdir.

O, poeziyanı musiqi qədər sevir.

O, Azərbaycan musiqisində dövran sürmüş hər bir layiqli sənətkar qarşısında ehtiramla baş əyməyi özünün ucalığı sayır.

O, Azərbaycan adını, millətin varlığını bütün maraqlardan üstün tutmağı bacarır.

O, balaca kəndinə, vətən torpağının müqəddəsliyinə, ata ruhuna, ana gözəlliyinə, ailə qalasına, övladlarına, dostlara, bütün yaxşı adamlara sitayiş eləməyə gücü yetə bilən dərəcədə məğrurdur!

Yeri gəlmişkən, bu xarakterli düşüncə yazıları xatirə və olaylarsız ötüşmür. Mədəniyyət və Turizm Nazirliyində çalışdığım ilk günlərin birində yüksək səviyyəli mədəniyyət xadimi, dostum, həm də kurasiya üzrə rəhbərim, nazir müavini Ədalət Vəliyev daxili telefonla zəng edib yanına çağırdı. Getdim. İçəri girəndə müğənni Səyyad Əlizadənin də onun qəbulunda olduğunu gördüm. Ədalət müəllim dedi ki, Səyyad Əlizadə mənim sevdiyim ifaçıdır. Həm də el üçün, vətən üçün ürəyi yanan, bu yolda çalışan dostumuzdur. Eşitdiyimə görə, səninlə də qonşu kənddəndi. Məsələ nədir? - Ədalət müəllim sözünə davam elədi, - Səyyad Əlizadə Rusiyada, Sankt-Peterburqda sponsor tapıb, azərbaycanlıdır. Mirzə Ələkbər Sabirin seçilmiş əsərlərini ("Hophopnamə"ni) rus dilində 2000 tirajla çap ediblər. İndi də istəyirlər ki, kitabın 500 nüsxəsini bizim kitabxanalara hədiyyə etsinlər. Təcili qaydada kömək göstər.

Ədalət müəllimin ikinci tapşırığı Səyyad Əlizadənin digər, həm də çox dəyərli layihəsinin reallaşmasına kömək göstərməklə bağlı idi. Sonralar biz bir neçə dəfə cəhd etdik bu layihənin həyata keçməsinə. Səyyad Əlizadə uzun illər "Bəyaz gecələr" studiyasının xəttilə Azərbaycan xanəndə və müğənnilərin mövcud səs yazılarını toplamış, əsasən vaxtın, saxlama mühitinin təsiri ilə zədələnmiş musiqiləri kənar küylərdən, xışıltılardan təmişləmiş (xüsusi səsişləmə qurğularının və kompüterlərin köməyi ilə) onları yararlı hala salmışdı. İşin geniş miqyasda aparılıb sona çatdırılması üçün maliyyə mənbələri tapmaq mümkün olmadı. Lakin Səyyad Əlizadə ruhdan düşmədi. İndi onun səs arxivində yüzlərlə müğənninin ifasında 50 il, 60 il bundan irəli səslənən nadir ifaların təmizlənmiş, qüsursuz köçürmələri var.

Səyyad Əlizadənin fikri odur ki, bu səs yazıları mümkün sayda çoxaldılaraq, ən azı bütün ali və orta dərəcəli musiqi məktəblərinə, musiqi kollektivlərinə çatdırılsın.

Səyyad Əlizadənin yaratdığı "Bəyaz gecələr" studiyası sənət yanğılı, istedadlı müğənnilərin, ədiblərin, bəstəkarların, jurnalistlərin görüş yeridir. Divarları Azərbaycan bayrağı, milli musiqi alətləri, mahnı albomları, korifey sənətkarların portretləri ilə süslənən bu studiyada dostum, qardaşım Səyyad Əlizadə mənə də çox "qan uddurub". Az qala məni məcburən səsyazma kabinəsinə salaraq öz ifamda şeirlərimi diskə yazdırıb. Onlara yüksək səviyyəli musiqi tərtibatı verib. Disklərin iki tirajı (hər tiraj min nüsxə) "Səndən özgə", üçüncü disk isə "Artırma" adlanır. Bu poeziya albomları sürətlə yayıldı, hələ də dinlənilir, insanlar bu disklərə sahib olduqlarına görə tez-tez telefon açıb təşəkkürlərini bildirirlər.

Bu hələ hamısı deyil. Səyyad Əlizadə gözəl bəstəkar Tahir Əkbərlə (Allah rəhmət eləsin, ruhu şad olsun) birgə əməkdaşlığımızı yaratdı. Tezliklə mənim sözlərimə iki mahnı doğuldu. "Bir gün varsan, bir gün yoxsan", "Sındırdın şüşə könlümü"... Hər iki mahnı Səyyad Əlizadənin ifasında yazıldı, efirlərdə səsləndi. Onun inadkarlığı sayəsində bizim müştərək, yeni mahnılarımız dünyaya gəldi.

Bunlar günün ruhuna, millətimizin çağdaş məramına uyğun mahnılar idi; "Azərbaycan əsgərləri", "Qarabağ", "Dərbənd". Bütün bu əsərlərin sözləri mənə, ifası, rejissorluğu, aranjmanı Səyyad Əlizadəyə məxsusdur.

Heç şübhəsiz, bütün sənətkarlar kimi o da əsərlərini dəyərləndirən sözləri, fikirləri xoşlayır. Amma mən hər dəfə müxtəlif tədbirlərdə olarkən hiss etmişəm ki, haqqında deyilən ən xoş sözlərin belə tez bitməsini istəyir, tərifdən sıxılır. Belə davranış insanın daxili yetkinliyindən, əxlaq təmizliyindən irəli gəlir. Ona görə də uzun söhbətimi istəməsəm də qısaltmağa məcburam.

Sonda mütləq qeyd etməliyəm ki, Səyyad Əlizadə milli adət-ənənələrimizin irsən, tarixən gələn mənəvi dəyərlərimizin, sözün yaxşı mənasında, əsiridir. O siqaret çəkmir, içki içmir, deyəsən nadir hallarda nəsə yeyir... O, Allah adamıdır. Əgər belə olmasaydı dinimizə ehtiramdan savayı heç bir məqsəd güdmədən, ölkənin ən güclü səhnə ustalarını studiyaya dəvət edərək Müqəddəs kitabımız "Qurani-Kərim"in azərbaycancaya tərcüməsini başdan sonacan qiraət etdirib disklərə yazdırardımı? Sonra müqəddəs İslamın təbliği naminə o səsli kitabı insanlara təmənnasız olaraq hədiyyə edərdimi?

Bütün bu deyilənlər bir daha əsas verir ki, biz bir dost, bir həmkar olaraq etiraf edək: Səyyad Əlizadə 60 illik bir kişi ömrünü vətəninin və özünün adına layiq yaşayıb. Bizim hər birimiz onun Vətən sevgisi və özünə inamı arasındakı mənəvi ərazidə yer almışıq. Ən azı bu səbəbdən hər birimizin Səyyad Əlizadənin şəxsiyyəti və sənəti ilə fəxr eləməyə ixtiyarımız çatır!

Ədalət.- 2016.- 29 iyun.- S.5.