Sona Vəliyeva

Gəl gedək bu şəhərdən

Yığıb xatirələri də,

Gəl gedək bu şəhərdən.

Yarpaqlar saralıb,

Töküləcək qəfildən.

Sarı yarpaqlar içində,

Hər şey itib gedəcək.

Dəli xəzri küləyi,

İçimi göynədəcək.

Gəl gedək bu şəhərdən,

Bu payız mənlik deyil.

Ruhum saralan yarpaq,

Ayrılıqlar əl eləyir.

Bu torpağın kədəri,

Dumandır, başından çıxır.

Payız qəmli qadın kimi,

Gözünü min yerdən sıxıb.

Çətin payızdan ötmək,

Qışdan bahara nə var?

Hardasa bizi gözləyən,

Bir günəşli qapı var.

Gəl gedək bu şəhərdən,

Bu payız mənlik deyil.

Ruhum saralan yarpaq,

Ayrılıqlar əl eləyir.

***

Bir budaq kölgəyə möhtac,

Bir bulud yağışa ac,

Dərdinəmi gəzir əlac?

Düşübdü çöllü-biyaban,

Yol başlayıb gedən karvan.

Bir yolçuluq köhnə mərəz,

Arxadan harayım yetməz,

Getdiyi yol gedər-gəlməz,

Sən nigaran, yol nigaran,

Yol başlayıb gedən karvan.

ŞİRİN ÇİÇƏK

Ömrümə gəlişi bahar vaxtıdır,

Çiçəklər içində öz çiçəyimdir.

Taleyə yazılan tanrı baxtıdır,

Lalə çiçəyimdir, qız çiçəyimdir.

Bu da bir qismətdir, bal dadındadır,

İlıq arzuları içində min-min.

Balalar onsuz da bal dadındadır,

Çiçək şirinliyin mən indi gördüm.

Ay ürkək baxışlı körpə çiçəyim,

Sən hansı nağıldan çıxıb gəlmisən?

Sən mənim ömrümə gələnə qədər,

Necə yaşamışam, hardan biləsən?

Dünyanın sərvəti, varı, dövləti

Bu çiçək balanın telinə dəyməz.

Dünya gözlərində gülüşdü hələ,

Qayğılar hələki eyninə gəlməz.

Ay şirin çiçəyim, ay qız çiçəyim,

Gəlişin evimə gətirib bahar.

Hər ağac bir çiçək bitirməyibsə,

Dünya məhvərindən qopar, dağılar...

Ədalət 2018.- 8 mart.- S.6.