QAN YADDAŞIMIZ
Layihənin istiqaməti: Azərbaycanın dövlətçilik tarixinin, milli adət-ənənələrinin, elm və mədəniyyətinin təbliği
Bəlli
olduğu kimi, 20 Yanvar Azərbaycan tarixində təkcə faciə
deyil, Azərbaycanın istiqlal yolunun ilk zirvəsi, milli məfkurəmizin
azadlıq istəyinin oyanış günüdür. Bu, uzun illər sovet imperiyasının əsarətində yaşayan
xalqın azadlıq səsini ucaltdığı,
öz suverenliyi uğrunda cəsarət nümayiş etdirdiyi şərəfli bir tarixdir. Bu tarix həm də kimin kim olduğunu sübut edən növbəti imtahan idi.
Sovet imperiyası günahsız
insanların qanını
axıtsa da,
milli qürurumuzu qıra bilmədi
1990-cı
il yanvarın
19-dan 20-nə keçən gecə Bakıda Sovet ordusu tərəfindən
dinc əhaliyə qarşı dəhşətli,
kütləvi qırğın
hadisəsi törədildi.
Bu qanlı hadisənin
törədilməsində əsas məqsədlərdən
biri öz haqlı tələblərini
irəli sürən,
bu tələblərə
demokratik yollarla nail olmaq istəyən, istiqlaliyyət, azadlıq,
suverenlik istəyində
olan Azərbaycan xalqının iradəsini
qırmaq, insanların
müstəqillik arzularını
tankların tırtılları
altında əzmək
idi. Sovet imperiyası günahsız
insanların şanını
axıtsa da, xalqımıza qarşı
misli görünməmiş
qəddarlıq etsə
də, istəyinə
nail ola bilmədi,
milli qürurumuzu qıra bilmədi.
Xalqın
başına gətirilən
bu cinayət Sovet imperiyasının iç üzünü bariz bir şəkildə
ortaya çıxardı.
Əslində imperiyanın Bakıda
bu qanlı hadisəni törətməklə
İttifaqa üzv olan digər respublikalara göz dağı vermək planı, imperiyanı zor gücünə mühafizə etmək təşəbbüsü də
boşa çıxmış
oldu.
1990-cı
il yanvarın
19-dan 20-nə keçən gecə Azərbaycanda günahsız insanların
güllə-baran edilməsi
əməliyyatı SSRİ Müdafiə Nazirliyi,
DİN xüsusi təyinatlıları
və SSRİ DTK-nın
təxribat qrupları
tərəfindən təşkil
olunmuşdur. Bu, Azərbaycan xalqını
qorxutmaq, onun milli oyanışını,
ərazi bütövlüyünü,
suverenlik uğurunda mübarizliyini məhv edib sındırmaq məqsədi daşıyan
mənfur planın tərkib hissəsi idi. Mixail Qorbaçov başda
olmaqla Sovet imperiyasının rəhbərliyi
Bakıda "erməni
kartından" məharətlə
istifadə etdi. Guya Bakıya qoşun onları, hərbi qulluqçuların ailələrini
qorumaq, "millətçi
ekstremislər" tərəfindən
hakimiyyətin zorakılıqla
ələ keçirilməsinin
qarşısını almaq
üçün yeridilmişdir.
Əslində isə bu açıq riyakarlıq,
imperiyanın növbəti
qəddarlığını ört-basdır etmək üçün qabaqcadan hazırlanmış iftiralar
və böhtanlar idi. Çünki Sovet rəhbərliyinin
"dəlliləri" hətta
həqiqətə yaxın
olsaydı belə, Bakıya təpədən
dırnağa tək silahlandırılmış qoşun
göndərməyə ehtiyac
yox idi. Ona görə ki, həmin vaxt burda daxili
qoşunların 11 min 500 əsgəri,
Müdafiə Nazirliyinə
tabe olan Bakı qarnizonunun çoxsaylı hərbi hissələri, hava hücumundan müdafiə
qüvvələri var
idi. 4-cü ordunun
komandanlığı da
Bakıda yerləşirdi.
M.Qorbaçov SSRİ Konstitusiyasının 119, Azərbaycan SSR Konstitutsiyasının
71-ci maddələrini kobud
şəkildə pozaraq,
yanvarın 20-dən Bakıda
fövqəladə vəziyyət
elan edilməsi haqqında fərman imzalamışdı. SSRİ BDK-nın "Alfa" qrupu yanvarın 19-u saat 19:27-də
Azərbaycan televiziyasının
enerji blokunu partlatdı, respublikada televiziya verilişləri dayandırıldı. Gecə isə
qoşun fövqəladə
vəziyyət elan edilməsindən xəbərsiz
olan şəhərə
daxil oldu və əhaliyə divan tutmağa başladı.
M.Qorbaçovun fərmanı
qüvvəyə minənədək
- yanvarın 20-dən saat
00:00-dək artıq 9 nəfər
öldürülmüşdü. Bakıda fövqəladə vəziyyətin
elan olunması haqqında məlumat isə əhaliyə yalnız yanvarın 20-də
səhər saat 7-də
respublika radiosu ilə çatdırıldı.
Həmin
vaxt öldürülənlərin
sayı 100 nəfərdən
çox idi. Halbuki M.Qorbaçovun Azərbaycana
ezam etdiyi yüksək vəzifəli
emissarlar həyasızcasına
bəyan edirdilər ki, Bakıda fövqəladə vəziyyət
elan olunmayacaqdır.
Xalqının səsinə hər
kəsdən əvvəl
səs verən Heydər Əliyev oldu
Xalq o günlərdə
böyük bir həqiqəti - meydanda həqiqi liderin olmamasını da bütün mahiyyətiylə
dərk etdi.
O müdhiş günlərdə
Heydər Əliyevin -
qüdrətli liderin respublikada yoxluğu günün ən böyük həqiqəti
kimi dərk olundu. Amma Bakıda olmamasına
baxmayaraq, xalqının
səsinə hər kəsdən əvvəl səs verən də elə Heydər Əliyev oldu. Ümummilli liderimiz Moskvada xüsusi nəzarət altında ola-ola, özünü və ailə üzvlərinin həyatını təhlükə
qarşısında qoyaraq,
hadisələrdən dərhal
sonra, 1990-cı il yanvarın 21-də
Azərbaycanın Moskvadakı
daimi nümayəndəliyinə
gəldi. Ulu Öndər təcavüzə
kəskin etirazını
bildirdi. Faciəni törədənləri,
şəxsən Qorbaçovu
kəskin ittiham etdi, qoşunların Bakıda çıxarılmasını
tələb etdi.
Xalqımızın ümummilli
lideri Heydər Əliyevin 1990-cı il 21 yanvar tarixli bəyanatı həm də faciəyə verilən
ilk siyasi qiymət idi - özü də imperiyanın mərkəzində, Moskvada...
XX əsrdə totalitarizmin
törətdiyi ən
qanlı terror aktları
sırasında 20 Yanvar
cinayəti də var.
Bu, bəşəriyyət və ən insanlıq əleyhinə törədilmiş dəhşətli
əməl idi. Dinc əhaliyə qarşı
həyata keçirilən
cəza tədbirləri
zamanı 1949-cu ilin Cenevrə Konvensiyasının,
Beynəlxalq Hərbi Tribunalın Əsasnaməsinin,
Beynəlxalq İnsan Haqları Bəyannaməsinin
insan haqlarına dair digər beynəlxalq aktların çoxsaylı maddələri
pozulmuşdu.
Bu məqamlar 20 Yanvar
hadisələri ilə
bağlı aparılmış
ən səthi təhqiqatlarda da təsdiqlənir.
Ulu Öndər
Heydər Əliyev ikinci dəfə hakimiyyətə qayıtdıqdan
sonra bu məsələ yenidən
gündəmə gəldi. 20 Yanvar hadisələrini lazımınca qiymətləndirmək
yolunda ciddi addımlar atıldı.
"20 Yanvar hadisələrinin
4-cü ildönümünün keçirilməsi haqqında"
Azərbaycan Respublikası
Prezidenti Heydər Əliyevin 5 yanvar
1994-cü il tarixli fərmanı ilə Milli Məclisə 20 yanvar hadisələrinə tam siyasi-hüquqi
qiymət verilməsi tövsiyə olundu.
Milli Məclisdə müzakirələrin
yekunu olaraq 1994-cü il martın
29-da "1990-cu il yanvarın
20-də Bakıda törədilmiş
faciəli hadisələr
haqqında" qərar
qəbul edildi. Qərarda
1990-cı ilin qanlı
20 Yanvar faciəsinə
dövlət səviyyəsində
siyasi-hüquqi qiymət
verildi.
(ardı gələn
sayımızda)
Əbülfət
Mədətoğlu
AzƏrbaycan
Respublikasının Prezidenti yanında
kütlƏvi informasiya vasitƏlƏrinin
inkişafına dövlƏt dƏstƏyi fondunun
maliyyƏ yardımı ilƏ
Ədalət.-2018.-19 yanvar.-S.7.