Tərlanə Yaqubqızı

Şəkil

İllər keçib, ay Allah, illər keçib o vaxtdan,

Bir ürəyin içində şəklinizi tapmışam.

Boylanıb baxırsınız bir saralmış varaqdan,

Boylanıb min həsrətlə mən də sizə baxmışam.

Şəkil çəkdirən günü necə də bəzəniblər,

Üzlərində mən xoşbəxt bir təbəssüm görürəm.

Heyif ki, bu dünyadan yaman vaxtsız gediblər,

O dünyada yaxşı ki, qovuşublar deyirəm.

Bir sədaqət timsalı, vəfa rəmziydi nənəm,

Babamı xatırlayıb elə ağı deyirdi.

76-cı ildən elə qəmliydi nənəm

88-ə kimi şam kimi əriyirdi.

Allah, günaha batıb üzünə ağ olmuşam,

Mənimlə sözləşərdi, küsüşərdik biz hərdən.

Nə ağılsız, nə dəcəl, nə pis uşaq olmuşam,

Mən necə üzr istəyim indi yazıq nənəmdən?

Babamı çox sevirdim bu dünyada hamıdan,

Mən evdən ayaqyalın arxasınca qaçırdım.

Gözümdə müqəddəsdi, ucaydı lap tanrıdan,

Ona peyğəmbər kimi, Allah kimi baxırdım.

O, Xızı dağlarından alıb vüqar, əzəmət,

Bir "həmşəri" qızını ilk baxışdan sevmişdi.

Yox, ala gözlərində görmədim bir məzəmmət,

Nənəm məndən deyəsən şikayət etməmişdi.

Bir əbədi həyat var bu köhnəlmiş şəkildə,

Hər gün bu şəklə baxıb düşünürəm sizləri.

Heç biri bu həyatı tərk etməmiş şəkildə,

Nə yaxşı üstümdədir o qayğıkeş gözləri.

Acılar

Hər səhər yol üstə görürəm səni,

Əlində süpürgə yer süpürürsən.

Nimdaş xələt örtüb gözəlliyini,

Dodağın altında nə söylənirsən?

Bilmirəm, bəlkə də utandığınçun

Tutmusan ağzına yaşmağı bərk-bərk.

Nədən utanırsan, sənin nə suçun?

Utansın qoy qəddar, amansız fələk.

Bəlkə toza görə yaşmaq tutmusan,

Üzündən görürəm , acıların çox.

Bir həqiqət var ki, sən unutmusan,

Tozu udmaq olur, acıları yox.

Hər yan təmizlənir süpürdükcə sən,

Daha rahat nəfəs alırsan indi.

Nə yaxşı olardı kaş ki, deyirəm,

Bütün acılar da süpürülsəydi!

Yazıq

Nə yazıq adamlar vardır dünyada,

Günahı savabdan ayıra bilmir.

Nə qədər dövləti, malı olsa da

Allah ac gözünü doyura bilmir.

Əqrəb tək sancmağa bəhanə gəzir,

Səni düşmən kimi nifrətlə süzür.

Tikanı sözləri ardarda düzür,

Bircə an günahsız dayana bilmir.

Yazığa insanlıq olmayıb nəsib,

Salam-kəlamını hamıdan kəsib,

Neyləsin, bir kərə imana gəlib

Qəflət yuxusundan oyana bilmir.

Bilməz təbəssümün ehsan olduğun,

Unudub biryolluq insan olduğun.

O -üz qarasıdır insan oğlunun,

Qandıra bilməzsən, o, qana bilmir.

Gözəl insanlar

Zülmətdə günəş tək işıq saçırsız,

Qəmli günlərimdə könül açırsız.

Mənim qardaşlarım, bacılarımsız,

Ey gözəl insanlar, gözəl insanlar.

Vəfalı dostsunuz, sadiq yarsınız,

Soyuq qış fəslində bir baharsınız.

Nə yaxşı deyirəm hələ varsınız,

Ey gözəl insanlar, gözəl insanlar.

Paxıllar, xainlər, ikiüzlülər,

Nə bir utandılar, nə bir bezdilər.

Durub qəsdinizə sizi üzdülər,

Ey gözəl insanlar, gözəl insanlar.

Sizlərə hər zaman qaynadı qanım,

Şad oldu ürəyim, isindi canım.

Sizinlə gözəldir Azərbaycanım,

Ey gözəl insanlar, gözəl insanlar!

Qırmızı don

Şuşalı Könül xanıma

Əyninə geyməyə utandın onu,

Nə vaxtdan qalıbdır elə, rəfdədir.

Anandan yadigar qırmızı donu,

Geyin, Göyçayımın narı rəngdədir.

Arayıb, axtarıb tapmışdı sənə,

Nə böyük həvəslə almışdı sənə,

Ən gözəl hədiyyə, bəxşişdi sənə.

Bu rəng bayrağımın alı rəngdədir.

Şuşamız gedəndən qara geyirsən.

Namərd qonşulardan gileylənirsən.

Bilirəm nə üçün geyinməyirsən,

Bu rəng şəhidimin qanı rəngdədir.

Ədalət 2019.- 12 aprel.- S.6.