Xurşidbanu
Natəvan
Qərənfil
Səni kimdir sevən bica, qərənfil?
Sənə mən aşiqi-şeyda, qərənfil!
Səni gülşən ara aşüftə gördüm,
Yəqin
bildim tutub sevda, qərənfil!
Belə
pəcmürdə hal
ilə durubsan,
Düşər güllər əra
qovğa, qərənfil!
Driğa
kim, vəfasızdır
bu gülşən,
Gedər
bu tələti-ziba, qərənfil!
Üzündən pərdeyi-nazın kənar
et!
Unutma aşiqi, haşa, qərənfil!
***
Könül, qanın gözümdən
navəki-qəmzən rəvan
eylər,
Məsəldir mərdüm içrə:
"Məst olan, əlbəttə, qan eylər".
Könül, bil kim,
o çeşmi məst
olub heç bir xəta etməz,
Yəqinimdir, əgər, qan etmiş olsa, qanə-qan eylər.
Əgər qaşü gözün
xişm eyləsə,
ey mahi-növ, bir dəm,
Könüldə fitnələr peyda olur, hər dəm fəğan eylər.
Nihani baxmağından iztirabi-könlüm,
əfzundur,
Nə cadudur ki, hər dəm
kəşfi-əsrari-nihan eylər?
Uçub
mürği-dilim qonmuş
səri-zülfi-pərişanə,
Bəla sərmənzilində gör
nə qafil aşiyan eylər?
Üzün dövründə zülfün
küfrə bənzər,
tutmuş imanı,
Hərami
xeylini kim
böylə gəncə
pasiban eylər?
Səba
zulfün nəsmin gər aparsa vadiyi-Cinə,
Xötən səhrasını mişkin
edib ənbərfəşan
eylər.
Rəqibim görməsin bir
nəşə, ya rəb, cami-işrətdən
Ki, məndən bisəbəb ol şuxi məstü sərkiran eylər.
Deyirlər: dərdi-eşqin adəm öldürməz, - dürüstdür bu
Və lakin əmr elər, mən kimi zarü Natəvan eylər.
Ədalət 2019.- 8 mart.- S.8.