“Turana qovuşmaq
bütöv Azərbaycandan keçir”
Müsahibimiz şair, Sumqayıtda
fəaliyyət göstərən Əli Kərim adına
"Poeziya Evi”nin direktoru İbrahim İlyaslıdır.
-Poeziya evinin rəsmi qeydiyyata alınmasından
30 il ötür. Otuz ildir ki, bu evin direktorusunuz. Bu illərdə
hansı işlər görüldü, Azərbaycan ədəbiyyatına
nələr qazandırdınız?
-Bu rəqəm
mənə ömrün çox böyük bir hissəsini
xatırlatsa da mənə elə gəlir ki, elə bil dünəniydi
Poeziya Klubunun yaradılması, ora rəhbər təyin
olunmağım. Mən ora təsadüfən
yox, "Dəniz” Gənclər Ədəbi Birliyinin sədrliyindən
gəlmişdim. Şəhər rəhbərliyi
ictimai əsaslarla gördüyümüz işləri, fəaliyyətimizi
dəyərləndirib bu qərarı vermişdi. O ki,
qaldı bu müddətdə ədəbiyyatımıza nələr
qazandırmağımıza, mənə elə gəlir, ən
böyük işimiz şəhər ədəbi mühiti
üçün münbit şərait, sağlam bir ortam
yarada bilməyimiz olub. Ədəbi camiəmizə
ləyaqətlə xidmət etmişik. Həm
də ki, bu işləri təkcə mənim adıma
bağlamaq düzgün deyil. Poeziya Klubu
bir müəssisə, kollektiv olaraq bu ortamı sağlaya
bilib. Təbii ki, 30 ildə 30
nöqsanımız da olmamış deyil.
- Poeziya
evi Əli Kərimin adınadır. Həmçinin,
sumqayıtlı yazarlar arasında Əli Kərim daha çox
sevilir.
- Poeziya Klubunun görkəmli şairimiz Əli Kərimin
adı ilə adlandırılması, Poeziya Klubunun
yaradıcısı və ilk rəhbəri olmuş, şair
Vaqif İbrahimin təşəbbüsü olub. Biz bu ənənəni
davam etdirməyə çalışmışıq. Əli Kərim sağlığında Sumqayıta
çox bağlı olub. Buradakı ədəbi
məclislərdə yaxından iştirak edib. Rəhmətlik Feyzi Mustafayevin Ə.Kərimə həsr
olunmuş "Dinmə, ey kədər...” və V.İbrahimə
həsr olunmuş "Ölənlər evə
qayıdırlar” kitablarını oxusanız həmin
vaxtın ədəbi mənzərəsi bütün
çalarlarıyla gözünüzün önündə canlanar.
- Bildiyim
qədər "Poeziya Evi”nin rəsmi qeydiyyatdan neçə
illər öncə də fəaliyyəti olub.
-Əlbəttə!
Elə onu deyirdim... Vaqif İbrahimin rəhbərlik etdiyi
dövr... Sonra Əşrəf Veysəllinin rəhbərliyi
dövrü olub. Amma 1990-cı ildə Ə.Kərim adına Poeziya Klubu Sumqayıt şəhər
Mədəniyyət şöbəsinin bir strukturu olaraq,
ayrıca bina, avadanlıq və ştat vahidləri ilə təmin
edilmiş bir müəssisə oldu.
-Dəbdəbəli
ofisiniz var. Heç AYB-nin binası belə deyil. Bəlkə ofislərinizi dəyişəsiniz?
-"Poeziya Evi” indiki binaya yerləşincəyə qədər
7 dəfə köçkünlük həyatı
yaşayıb.
İlk dəfə simvolik olaraq S.Vurğun və
C.Cabbarlı küçələrinin kəsişməsində
yaradıldığı ofis istisna olmaqla, qalan yerlərdə
çox ağır şəraitlərdə fəaliyyət
göstərib. Zakir Fərəcov şəhərimizə
rəhbər təyin ediləndən sonra isə tale
bütün sumqayıtlılar kimi ədəbi mühitimizin də
üzünə güldü. İndi yerləşdiyimiz
zəngin bina Sumqayıt şəhər İcra Hakimiyyətin
Başçısının sərəncamı ilə Poeziya
Evinin istifadəsinə verildi. Həmçinin,
Mədəniyyət Nazirliyinin Regional şöbəsi bizə
hər işdə böyük dəstək verir. Bir dəfə
AYB-nin sədri Anar müəllim qonağımız olanda dedi
ki, sizin bina AYB-nin binasından da zəngindir. Bu
cür fikirlər zaman-zaman xarici ölkələrdən olan
yazar qonaqlarımız tərəfindən də səsləndirilib.
Əlbəttə, bu cür münasibət biz
sumqayıtlı yazarlarda qürur və fəxr hissi oyadır.
O ki,
qaldı sənin təklifinə, bu məsələyə
Bakıda və Sumqayıtda həmin təşkilatlara sizlər
rəhbərlik edəndə baxarsınız. Hələlik
bizim elə bir fikrimiz yoxdur. Hərənin yeri-yurdu
özünə qismət olsun!
-"Necəsən,
zalım”... Kütlə arasında bu şeirlə
daha çox tanındınız. Halbuki, bu
və digər seviləcək şeirləriniz əvvəl də
vardı. Cəmiyyətimiz niyə
şairi qiraətdən sonra sevir, qəbul edir. Olmaz ki, bütün bunlar öncədən olsun?
-Bilirsən,
Emin əfəndi, bizdə, yəni bütövlükdə
ölkəmizdə kitab oxumaq problemi yaşanır. Kitabın taleyi hələ ki, gətirmir bizdə.
Kitab yayımı, kitab ticarəti, kitab
reklamı arzuolunan halda deyil. Oxuculara
seçim üçün gərəkli şərait yarada
bilməmişik. Amma bir şeyi də
qarışdırmayaq: bədii qiraətdən də çox
şey asılıdı. Şeirdəki
yaşantıları səslə birbaşa dinləyicilərin
ruhuna, könlünə ötürmək olur. Əslində şairlərin də bu cür
audio-video albomları hazırlanmalıdı. İndi oxucular oxuculuqdan dinləyiciliyə keçid
edirlər. Onlara belə daha rahatdır.
-"Hamı bir körpüdən keçir” - ilk
kitabınızın adı belədir. Eyni
körpüdürsə bu qədər anlaşılmazlıq
niyə? Bu qədər parçalanma, millətlər,
irqlər niyə? Bəlkə fərqli
körpülər var, siz səhv edirsiniz?
Elə məsələ
də ondadır ki, bütün millətlər, irqlər,
din-məzhəb, əqidə adına min
yerə parçalananlar sonucda eyni körpüdən
keçirlər. Bu HƏQİQƏT
körpüsüdür. Həmin
kitabım haqqında dəyərli tənqidçimiz Bəsti
Əlibəyli yazmışdı ki; "Hamı bir
körpüdən keçsə də, körpüdən
hamı bir keçmir”. Mənə elə
gəlir, bu cümlə mahiyyəti tam ifadə edir. Bu körpüdən hərə bir ömür
içində toparlaya bildiyi öz yükü ilə
keçir.
- Müxtəlif
cərəyanlar var. Sizi isə daha çox milli şair kimi
tanıyırlar.
-Cərəyanlar
müxtəlif olsalar da ədəbiyyat mahiyyət etibarı ilə
birdir. Əsl ədəbiyyata xidmət edən
bütün cərəyanlara və onların nümayəndələrinə
sayğı duyuram. Mən isə milliyətçiyəm,
millətçi düşərgənin şairiyəm. Amma mənim milliyətçiliyim məni heç də
bəşəri düşüncə və duyğulardan kənar
tutmur. Mən həqiqətin hizmətçisiyəm.
Bu gün mənim mənsub olduğum türk
millətinin, vətəndaşı olduğum Azərbaycan
ölkəsinin durumu məndən bunu tələb edir. Belə olan halda, milli duyğu və
düşüncələrimin yazdıqlarıma
yansıması da təbii haldı.
-Demək
olar ki, hecada yazırsınız. Doğulduğunuz
məkan da bu vəznə meyllidir. Amma
"Poeziya Evi”nin adını daşıdığı
Əli Kərim sərbəstin ustadlarından sayılır.
-Əli Kərim mənim ən çox sevdiyim şairlərdəndir. O, öz ruhu ilə XX əsr
Azərbaycan poeziyasını qapsayanlardandır. Ə.Kərim hecada da yetərincə bir-birindən
gözəl şeirlərə imza atıb. Bir də ki,
Ə.Kərimin bütün sərbəst şeirlərində
yenə də hecanın ritmi, ruhu və avazı var. O ki
qaldı, mənim doğulduğum məkana, doğrudur, bizim
şeirlərimiz əsasən saz üstə köklənib. Millilik bizim təkcə düşüncəmizdə
yox, həm də canımızda, qanımızda, ruhumuzda,
iliyimizdədir. Sənin də bildiyin kimi,
mənim azdan-çoxdan saz çalmağım da var. Hətta,
Qaraçöpdə bizim Estoniyada yaşayan çox
böyük şairlərimizdən olan Xaqani Qayıblı ilə
deyişib, onu bağlamışam. Ancaq
yerliləri imkan vermədilər sazını alım. Bu azmış kimi qəlyanımı da girov
saxladılar. Qərib aşığın günü
belədi...
- Bəzi
millilikdən danışanlar söyləyir ki, milli şair
"hecaçı”olmalıdır. Sevdiyiniz ,
oxuduğunuz şairlər, istər Əli Kərim, istər
Nazim Hikmət də, digərləri də "sərbəstçi”.
Hərdən düşünürəm ki, ən
yaxşı sərbəst şeirləri yazanlar heca şeirlərini
oxuyub sevənlərdir. Eyni zamanda ən
yaxşı heca şeirlərini yazanlarsa sərbəst
şeirləri oxuyub sevənlərdir.
-Mən,
ümumiyyətlə, bu cür
qarşılaşdırmanın, müqayisənin əleyhinəyəm.
Şeir gələndə öz
ölçüsü, öz ritmi və qəlibi ilə gəlir
şairə. Əgər şeir bir
şairin qəlbinə sərbəst ritmlə gəlibsə,
nəyinsə xətrinə götürüb onu heca qəlibinə
salmamalıdı. Etsə də, sonucda
uğursuzluqla qarşılaşar. Sənin
yanaşman da çox maraqlı gəldi mənə. Məsələn; mən nasir deyiləm. Ancaq nəsr əsərlərini oxumağa daha
çox üstünlük verirəm, nəinki şeir
kitablarını. Çingiz Aytmatovun hekayələr
kitabını tərcümə edəndə az
qala vəcdə gəlirdim, həmin ovqatla xeyli şeirlərim
yazıldı.
-Bir
qardaşınız irfanı şair, digərisə məşhur
aşıq. Maraqlı ailə tablosudur.
-Məhəmməd Astanbəyli çağdaş
poeziyamızda ayrıca bir spektr xəttidir, məncə. Onun hecası
da fərqli hecadı. Məhəmmədin
şeirləri həm poetik yükü, həm də
poetikasının rəngi ilə seçilir. Tənqidçilərimizdən
V.Yusiflinin, R.Kamalın, N.Mustafanın, E.Akimovanın çox
ilginc araşdırmaları var M.Astanbəylinin şeirləri
ilə bağlı. Bəlli yaşı və ədəbiyyat
yükü olsa da hələ də kitabı nəşr
olunmayıb. Qardaşlığa qalanda isə,
bircə onu deyə bilərəm ki, Məhəmməd
körpəliyindən tamam fərqli biri olub. Hamıdan və hər kəsdən fərqli bir
ömür sahibidir.
Aşıq İlhamı sən də yaxşı tanıyırsan. Doğma
qardaşım olmasaydı daha çox tərifləyərdim.
Sənətinə bütün
varlığı ilə bağlı biridir. Saz onun üçün pirdir. Bacarığı
isə ondadır ki, sazdan sirr qopara bilir və onu
tamaşaçılarına eynən çatdıra bilir.
Buna görə də sənətinə
sayğı duyanların, onu sevənlərin sayı yetərincədir.
Çağdaşlarından ən ciddi fərqi
odur ki, sözə - şeirə qarşı çox tələbkar
və həssasdır, duyğusaldır. Hər
sözü saza qaldırmaz. Saz sinəsində
olanda o, ayrı aləm olur, yenilməz birinə dönür.
-
Sumqayıtın ədəbi mühiti, xüsusən orta və
yaşlı nəsil daha mehribandır. Saflıq
və təmizlik var. Bakıdasa belə deyil.
-Sumqayıtın
ədəbi mühiti əvvəlindən belə olub. Bu
gözəl ənənəni yaradanlardan dünyasını dəyişən
şairlərimizə - Xasay Cahangirova, Vaqif İbrahimə,
Gülbala Mehdiyə, Ağəddin Mansurzadəyə, Sabir
Sarvana, Şaiq Vəliyə, Tofiq Məmmədə, Mir Sabirə
rəhmət diləyir, bizimlə birlikdə olanlara –
Əşrəf Veysəlliyə, Ofelya Babayevaya, Məmməd
Namaza, Rafiq Yusifoğluna, Məmməd İlqara, Zirəddin
Qafarlıya, ədəbi mühitimizin inkişafında əməyi
keçən hər kəsə möhkəm
cansağlığı arzu edirəm. Bu
mehribanlığın təməlini onlar qoyublar. Arzu edərdim ki, bütövlükdə Azərbaycan
ədəbi mühiti saflıq, dürüstlük və
halallıq mücəssəməsinə dönsün. O
cümlədən Bakı mühiti. Bakı
ölkəmizin paytaxtıdır, qəlbimiz onunla
döyünür. Qəlbimizi qoruyaq və
saf saxlayaq, gərək.
-Sumqayıt
gəncliyinin bir-birinə münasibəti haqqındasa təəssüf
ki, bu sözü söyləyə bilmərəm.
-Əgər belədirsə, buna çox təəssüf
edirəm. Əlbəttə, indiki gənclərin
dünyagörüşləri, həyata baxışları, ədəbiyyata
münasibətləri bizdən xeyli fərqlidir. İndi virtual ünsiyyət, üzbəsurət
ünsiyyəti üstələyib. İstənilən
halda virtual tanışlıq fərdi tanışlıq deyil
axı. Səmimiyyət sərgiləmək
problemi yaşanır virtualda. Öyüd,
nəsihət vermək fikrindən tamam uzağam. Amma, hər
halda, dünyanın düzənində, xüsusən ədəbiyyat
alanında min illərdir davam edən ortaq ənənələr
var. Hərdən oralara boylansanız ,belə
olmaz. Sənin də köməkliyinlə "Dəniz”
Gənclər Ədəbi Birliyinə yeni nəfəs verdiniz.
fəaliyyətə başladınız.
Uğurlar diləyirəm! Bütün işlərinizi
bir-birinizə sevgi üzərində qurun.
-Ədəbi mühitdə bu qədər aktiv,
tanınan, qəbul olunan şairlərinin olmasına baxmayaraq
məncə Sumqayıtdan bir xalq şairi, xalq
yazıçısı yoxdur.
-Xalq
Şairi, Xalq Yazıçısı məsələsi bir az başqa məsələdir. Olması
da mütləq bir hal deyil. Əlbəttə,
olsa bununla ancaq fəxr edərdik. Yeri gəlmişkən
onu da deyim ki, məsələn; Xalq Şairi Vahid Əziz
Sumqayıt ədəbi mühitinin yetirməsidir. Sumqayıtda Prezidentin Fərdi Təqaüdçüləri
olan Əşrəf Veysəlli, Ofelya Babayeva kimi şairlərimiz
yaşayır. Ölkə başçısının
sərəncamları ilə "Əməkdar mədəniyyət
işçisi”, "Əməkdar jurnalist” fəxri
adlarına layiq görülmüş, müxtəlif
orden-medallarla təltif olunmuş qələm adamlarımız
var. Siz gənclər möhkəm arzu etsəniz gələcəkdə
Sumqayıtda Xalq Şairini də görərsiniz.
-Daha
çox gənclərlə görünürsünüz. Onların sevgisini anladım, bəs, İbrahim
İlyaslının onlarla görünmə səbəbi nədir?
Özünü gənc hiss etmək, ya?
-Gəncləri
öyrənmək, onların duyğu və düşüncələrini
bilmək, öz gəncliyimlə müqayisə etmək istəyi
məni heç vaxt tərk etmir. Həm bu maraq,
həm də içimdə baş qaldıran
yardımçı olmaq, onlara nədəsə kömək
etmək hissi məni gənclərə yaxın olmağa
sövq edir. Sən dediyin hiss də yəqin ki, xali deyil.
Sadəcə adam boynuna almaq istəmir. Həm
də gənclər adama daha xoş sözlər deyirlər, tərifləyirlər...
Bunu kim istəməz...
-Şeirlərinizə,
açıqlamalarınıza görə bu sualı verməli
oluram:Böyük Azərbaycan, yoxsa Turan?
-TURAN, əlbəttə!
Amma bizim coğrafiyanın türkləri
üçün Turana qovuşmaq həm də bütöv Azərbaycandan
keçir. Bizim coğrafiya zaman-zaman
çox mürəkkəb və bizim üçün
çox üzücü geosiyasi bir hala gətirilib. Dəmir
qapı Dərbənd, Borçalı, Göyçə, Zəngəzur,
Qarabağ, nəhayət Təbriz... Bunları
düşünəndə iliyimə işləyən bir
göynərti duyuram canımda. Hələ
çox imtahanlar gözləyir bizi qarşıda. Ancaq Turana dəli bir ümidim və gümanım
var. Ancaq onu da yəqin bilirəm ki, bu istəyin
oluşması üçün Türk dünyasının
siyasi liderləri ilə bərabər aydınlarımız, ədiblərimiz,
alimlərimiz, incəsənət xadimlərimiz durmadan
çalışmalıdırlar. Ulu əcdadlarımızın
fəth etdikləri böyük mədəniyyəti və
coğrafiyanı dünyanın çağdaş düzəninə
nisbət birləşdirməliyik. Bu mənim həyat
amalımdır!
- "Dosta yalan danış, yara yalan de”. Nə vaxtdan
bu qənaətə gəldiniz və ya həqiqət
çoxmu çirkindir?
-Həqiqət
heç vaxt çirkin olmayıb və ola
da bilməz. Həqiqət göz tökəcək
qədər parlaqdır. Buna hər göz tap gətirməz....
-"Mən ömür sürmədim-vaxtdı,
uzatdım”.
Yeddi il öncə yazmısınız. Yenə də uzadırsınız, yoxsa bu yeddi ildə
fikrinizi dəyişdiniz?
-Hə...
50 yaşımın şeiridir. Bu bir ömrün adıdır. Adam
adını dəyişməz ki... Bundan əvvəl:
"Özüm çağıracam son anlarımda, O nida
qeyibdən gələndə gəl çıx”
yazmışdım. Uca Tanrının
lütfünə və mərhəmətinə
sığınıb gözləyirəm.
-Uzun illərdir
həm də tərcümə ilə məşğul
olursunuz.
-Düzünü deyim, mən tərcüməçiliyə
dolanışıq naminə, qonorar üçün
başlamışam. Əvvəlcə "Qələm” Nəşrlər
Evinin sifarişi ilə Türkiyə türkcəsindən
kitablar uyğulamağa başladım. Naşirlər
və redaktorlar bu işin məndə yaxşı
alındığını söylədilər və bundan
sonra davamlı şəkildə məşğul olmağa
başladım. Ədəbi əlaqələrim genişləndikcə
rus dilindən də şeirlər tərcümə etməyə
qərar verdim. Peşəkar tərcüməçiliyə
gəlməyimə səbəb isə Türk
dünyasının ən böyük
yazıçısı bildiyim Çingiz Aytmatovun
"Qırmızı alma” hekayəsini tərcümə etmək
istəyim səbəb oldu. Hekayəni tərcümə edəndən
sonra "Altun Kitab” nəşriyyatının direktoru Rafiq
İsmayılıovun təklifi ilə "Hekayə
Ustaları” seriyasından Çingiz Aytmatovun bütün hekayələrini
tərcümə etdim(Təranə Quliyeva ilə birlikdə)
və kitab nəşr olundu. Qırğızıstanın
Bakı böyükelçiliyi kitabın yüksək səviyyədə
təqdimatını keçirdi. Nəsrimizin nəhənglərindən
olan Anar, akademik Nizami Cəfərov, professor Rüstəm Kamal
təqdimatda iştirak etdilər və tərcümələrim
barədə xoş sözlər söylədilər. Sonra
Beynəlxalq Mahmud Kaşqari Fondunun təklifi ilə Fondun
direktoru, görkəmli şairimiz Elxan Zal Qaraxanlı ilə
birlikdə Qazaxstanın eks-prezidenti və milli lideri Nursulatan
Nazarbayevin "Avrasiyanın ürəyində” kitabını
tərcümə etdik. Bu kitab da oxucular və
siyasi dairələr tərəfindən rəğbətlə
qarşılandı. DGTYB-nin təklifi ilə
çağdaş Qazaxstan, Özbəkistan,
Qırğızıstan və Rusiya Federsiyası şairlərinin
şeirlərinin antologiya şəklində nəşrə
hazırlanmasında tərcüməçi olaraq yaxından
iştirak etdim. Keçən ilin aprelində isə
Moskvada M.Tereza adına Dövlət Linqvistika İnstitutunda
"Azərbaycan-Rusiya ədəbi əlaqələrinin
çağdaş durumu” mövzusunda məruzə ilə
çıxış etdim. Dünya ədəbi arealına
inteqrasiya etməyimiz ədəbiyyatımızın təbliği
üçün taleyüklü bir məsələdir. Arada
öz istəyimlə, bəyəndiyim və seçdiyim,
qazax, qırğız, rus, krım-tatar, fransız şair və
yazıçılarının da əsərlərinə
müraciət etdim. Sadalasam uzun çəkər. Hazırda
isə Qazaxların ən böyük şairi, klassiki
ABAYın şeir və poemalarını tərcümə etməklə
məşğulam. İş son mərhələdədir. Bu
kitabı da Mahmud Kaşqari Fondu nəşrə
hazırlayır. Kitabı Elxan Zal Qaraxanlının rəhbərliyi
və Türkiyənin tanınmış nasiri və şairi
İmdat Avşarla birlikdə başa gətirdik.
Qarşıda isə bu yöndə hələ görüləcək
çox işlər var...
-Poeziya evinə nə vaxt gəlirik, çay təklif
edirsiniz. Şair də şairə çay təklif edər?
-Bax, bu yerdə əsl həqiqəti dilə gətirsəm
işlər korlanar. İndi bildinmi, "dosta yalan danış...”
hardan və nədən qaynaqlanır?.. Həm də unutma ki,
dünyada hələ indiyəcən çaydan daha
yaxşı içki icad edilməyib. Müsahibə qəzetdə
çıxanda gəl Poeziya Evində müxtəlif
çeşidli çaylardan içək. Limon, mürəbbə
və konfet də olacaq. Müsahibənin müqabilində mənə
çatacaq qonorarı isə səninlə birlikdə ən bərkgedən
restoranda xərcləyərik. İstəsən,
dostlarını da dəvət edərsən...
Yaxındasan deyə səndən bir xahiş də
eləyim: Sayın millət vəkilimiz Aqil Abbası deputat
seçilməsi münasibəti ilə mənim adımdan da
təbrik elə! İradə xanım Tuncaya salam söylə!
Söhbətləşdi:
Emin Piri
Ədalət.- 2020.- 11 aprel.- S.14.