Səadət SULTAN -HƏRİSLƏR
Həmişəki kimi Statistik İdarədə hamı işinin başında idi. Saat artıq
10-na işləyirdi. Rəis hər
zaman olduğu kimi iş kabinetini
hamıdan tez açardı. Gələn
kimi lazımi işlərini görüb
işçilərinin işə
vaxtında gəlib, saat 11-də beş dəqiqəlik müşavirə
keçirib, gündəlik
tapşırıqlarını verirdi. Gün ərzində hamı yoldaş Salmanovun digər şöbələrə
daxil olub, statistik hesablamaların dəqiqliklə aparılmasına
dair növbəti tapşırıqlarını verəcəyini
gözləyirdi. Sözsüz
ki, bu istiqamətdə
tutulan iradlar, edilən səhvlər də qaçılmaz idi.
‒ Yoldaşlar, bu ilin birinci rübündə aparılan
statistik hesablamalara görə, bir çox müəssisələrdə
rəqəmlərdə artım
müşahidə edilmişdir,
– deyə Salmanov çağırılan müşavirədə
işçilərinə müraciətlə
dedi.
‒ Cənab
rəis, nəzərinizə
çatdırırıq ki,
bizim apardığımız səmərəli
işin nəticəsi
sizin kollektivdəki rəhbərliyinizin düzgün
istiqamətdə aparılmasının
nəticəsidir – deyə
Muxtarov Ayaz rəisə müraciətlə
özünün pafoslu
çıxışını davam etdirmək istəyirdi ki, rəisin köməkçisi
Nazlı xanım iclas keçirilən otağa daxil olub:
‒ Yoldaş Salmanov, telefon xəttində sizi "vacib” adam gözləyir
– deyə titrək və həyəcanlı səslə söylədi.
Rəis dəstəyi
qaldırıb:
‒ Ooo, çox
hörmətli Şakir
müəllim, buyurun,
buyurun, buyurun, əlbəttə... Biz sizi həmişə görməyə şad olarıq. Çox sevindirici haldır ki, siz bizim
idarəyə təşrif
buyurmaq istəyirsiniz...
Rəis sözünü
tamamladıqdan sonra dəstəyi yerinə qoyub, gələn "vacib” qonağın hazırlıqlarına başladı.
Şakir müəllim
Dövlət Vergi xidmətinin müfəttişi
işləyir. Mötəbərliyi
isə üzdə özünü imkanlı
göstərib, sonra etdiyi "xeyirxahlıq pərdəsi” altında nələrisə umub istəməkdən irəli
gəlirdi. Ən böyük şakəri isə içki düşkünü olması
idi. Hər qarşısına keçənlə
oturub içki içməsəydi, dözə
bilməzdi. Getdiyi idarələrdən aldığı
"hörmət” də
öz yerli-yerində.
Şakir müəllim
komitəyə təşrif
buyuranda hamı onun qabağına qaçıb, tərifli sözlər yağdırmaqla
yanaşı, şirindillə
danışdırardı. Hətta
onun işlətdiyi bayağı sözləri
də təkrarlayardılar.
Bunun kənardan nə qədər bəsit və şit görünüşü nəzərdən
qaçmırdı. Ən
maraqlısı da o idi ki, Şakir
müəllim komitənin
birinci mərtəbəsindən
– mühafizə sistemi
və orada yerləşən yeməkxanadan
tutmuş, butun mərtəbələrdə olan
tanıdıqları adamları, necə deyərlər, "pulla satın almışdı”.
Və bu minvalla öz
aləmində hamını
bu çirkin əməlinə alət edəcəyini düşünürdü.
Komitədə işləyən
xanımlara da aradabir "əyri-əyri”
baxırdı. "Həzmirabedən”
keçirdiyi qızlar,
qadınlar və eyni zamanda onunla
sözü çəp
gələn adamlar da vardı.
İçki düşkünü olduğuna görə, bəzən hərəkətlərini
bilməz, eyş-işrət
məclislərinin təşkilindən
sonra "tüfeyli” həyatını iş vaxtı və ya getdiyi idarə
və ya komitələrdə qadınlara
"söz atmaqla” davam etdirərdi. Digər işçilər
də Şakir müəllimin sifarişlərini
yerinə yetirir, onun çaldığı
havaya oynamağı özlərinə fəxr
bilirdilər. Bu minvalla hər həftə müfəttiş
kimi olmasa da, qonaq kimi
içki məclislərinə
təşrif buyurması
artıq adət halını almışdı.
Statistika komitəsinə
indi gəlməyinin səbəbi isə başqadır. Bu dəfə də düşüncəsində komitə
sədri Salmanovdan statistik hesabatları "almaqla” yanaşı, bura yenicə işə qəbul edilən Baharı növbəti "ov” timsalında nişan alması idi. Bahar da, işdə olan digər kadrlar da bunu
hiss etmişdilər, hətta adına dastan və əfsanələr də qoşmağa başlamışdılar.
İşə yeni başlayan Baharsa işin nə yerdə olduğunu başa düşmür, hər gün eyni qayda ilə
işə gəlib, işdən də evə qayıdırdı. Şöbə
müdürinin verdiyi
tapşırıqları vaxtında
yerinə yetirir, edilən haqsızlıqlara
göz yumurdu. Bahar bu adam
simalı "şeytan”
xislətlinin hərəkətlərinə
əhəmiyyət verməməyə
çalışırdı.
Salmanovdan aldığı
"haqqını” alıb
dayanacağa tərəf
gedirdi. İş vaxtının sonu idi. Bahar da
dayanacaqda durub avtobus gözləyirdi. Şakir müəllimin içkili olduğu uzaqdan sezilirdi. Bahar bir addım
geri çəkilərək,
hərəkəti ilə
onunla ünsiyyət qurmaq istəməməsini
biruzə verdi. Ağzının şorbasını
axıdaraq, sözə
başladı:
‒ Ay qız, sən məni niyə bəyənmirsən? – deyərək,
ona əl hərəkəti ilə jest edəndə, Bahar bir anlıq
duruxdu və bir anlıq nə baş verdiyinin fərqinə varmadı. Bu şeytanabənzər adamın
sifətinə baxmaq belə istəmədi.
Amma yenə də özünü toplayıb sözünü
dedi:
‒ Şakir müəllim, yaşlı
adamsız, özünüzə
hörmət edin, edə bilmirsinizsə, heç olmasa yaşınızdan, başınızdan
utanın!!! Düşünürsünüz
ki, imkan varsa, hamını özünüzə tabe edə bilərsiniz?! Xeyr!!! Əsla!!! Yanılırsınız!!! Mən
digərləri kimi nə hərisəm, nə də tamahkar!!! Komitədə sizin "səxavətiniz”
o qədər şit və bayağı görünür ki, büsbütün hərislər
ordusu yaratmağı bacarmısınız!!!
Məni ağlasığmaz
addımlar atmağa məcbur etməyin! Bu saat polisi bura çağıracağam!
Elə bunu demişdi ki, sən demə
bayaqdan kənardan olanları seyr edən komitə binasındakı mühafizəçilər
özlərini yetirdilər.
Baharın əsəbi vəziyyətini
görməmək olmurdu. Polislərdən
biri:
‒ Bahar xanım,
biz sizi hər zaman müdafiə etməyə hazırıq. Əgər
Şakir müəllimdən,
onun qeyri-əxlaqi hərəkətlərindən şikayətiniz varsa, sizi dinləməyə hazırıq!
Bahar olan-bitəni
söylədi. Xəbər şöbə müdirinin
qulağına çatanda,
Şakir müəllimlə
ciddi şəkildə
danışılandan sonra,
ona xəbərdarlıq
edildi və bu məsələyə bir daha qayıdılmadı.
Çünki, bu hərəkətlərin
sonunu gətirən biri olmalı idi artıq. Bahar komitədə gəzən şayələrin
ağzını yuma bilmişdi və hamı ona ayrı cür
baxırdı artıq.
"Şeytanabənzər”
Şakir müəllim
də artıq statistika komitəsinə az-az gəlməyə başlamışdı – ağzının
payını aldıqdan
sonra dünya başına dar gəlirdi. Komitənin digər hərisləri
də adətlərindən
əl çəkərək,
öz işlərinin
başında idilər.
Ədalət.- 2020.- 28 noyabr.- S.10.