MƏNİM DƏRDİM DƏRDLƏŞMƏLİ DƏRD DEYİL

MƏN ÇƏKƏN DƏRDLƏRİ

SƏN BARI ÇƏKMƏ

Mən dedim... sən gəldin... durdun önümdə,

Gözlərin çağlayan bulaq kimiydin.

Ruhum ovsunlanan bu xoş günümdə,

Sən mənə ün yetməz uzaq kimiydin.

Nə qədər yaxındıq, o qədər uzaq,

Sarsıldım, duyğulu baxışlarından.

Nə bir qol qaldırdın, nə açdın qucaq,

Qorxdum, gözlərinin yağışlarından.

Sən ki, bənzəmirdin yada, özgəyə,

Bilirdim, sən məni duyub gəlmisən.

Şeir söylətməyə, söz eşitməyə,

Qəlbinin səsinə uyub gəlmisən.

Görən nə tapmısan şeirlərimdə,

Onların sevincdən kədəri çoxdu

Elə sinəmdəki dərdlərimin də,

Qədəri varsa da, hədəri yoxdu.

Daha nə söyləyim bu payız günü,

Görürsən, yarpaqlar xəzələ dönüb.

Sənə deyəcəyim şeirlər düzü,

Yaza bilmədiyim qəzələ dönüb.

Mənli hisslərini saxla özündə,

Axı, qəm dəniyəm, qəlbinə əkmə.

Yansam da çatdığın ocaq közündə,

Mən çəkən dərdləri, sən barı çəkmə.

Mən dedim...

sən gəldin...

durdun önümdə,

Gözlərin çağlayan bulaq kimiydin.

Ruhum ovsunlanan bu xoş günümdə,

Sən mənə əlyetməz uzaq kimiydin.

GECİKMİŞ MİSRALAR

Özümü duyandan gizlicə, aşkar,

Ruhumu oxşayan gül axtarırdım.

İİməsi qardan ağ, üstündə cüt nar.

Pəncərə önündə tül axtarırdım.

Sənə tuş gəlmədim baharda, yayda,

Çölü, çəmənliyi gəzdi gözlərim.

Bir payız günündə çatdılar dada,

Səndən əllərini üzən gözlərim.

Gödüm, o çiçəksən-gəzdiyim gülsən,

Ruhuma yayılan ətrin bəsimdi.

Nə qədər xöşbəxtəm, nə qədər, bilsən,

Sevincdən ürəyim əsim-əsimdi.

Gəlmisən mələyin qanadlarında,

Saçını küləklər darayırdılar.

Alma qızartısı yanaqlarında,

Gözlərin yolumu arayırdılar.

Yamanca hürkəkdin, yaman təlaışlı,

Arxanca bir qısqanc göz izləyirdi.

Ancaq xəyalında bir qaraqaşlı,

Səni oxşayırdı, əzizləyirdi.

...Sənli keçəcəkdi ömrümün ardı,

Qəlbimdən kədəri, qəmi silmişəm,

Nə yaxşı, həyatın payızı vardı,

Nə yaxşı, mən səni tapa bilmişəm.

MƏNƏ BİR MƏHƏBBƏT

ŞEİRİ OXU

Bilirsən, nə qədər susuzam, acam,

Gətirmə dilinə, sən ALLAH, yoxu...

Nə vaxtdır bir həzin səsə möhtacam,

Mənə bir məhəbbət şeiri oxu.

Həsrətlə gözləyir saz köynəyində,

Gələrsən görüşə yaz köynəyində.

Əlində eyləsin naz örpəyin də,

Şirin pıçıltınla bir naxış toxu

Mənə bir məhəbbət şeiri oxu.

Gərək yollarına elə qaçam ki,

Sənə qollarımı elə açam ki,

Məhəbbət nurunu elə saçam ki,

Sanasan, bu anı şipşirin yuxu

Mənə bir məhəbbət şeiri oxu.

Səsindən buludlar dolub, ağlasın,

Sısqa buludlar da coşub-çağlasın,

Qəlbini qəlbim elə bağlasın,

Həsəd aparsınlar görənlər çoxu

Mənə bir məhəbbət şeiri oxu!

Sən demə,

bu dünya mənlik deyilmiş

Bir payız günündə gəldim dünyaya,

Təbiət əyninə çəni geyibmiş.

Çoxu sevinsə də Tanrı payına,

Sən demə, bu dünya mənlik deyilmiş.

Anam nə söylədi sözünə baxdım,

Qayğıya bələnən gözünə baxdım,

Dönüb bu dünyanın özünə baxdım -

Gördüm ki, hər büsat şənlik deyilmiş,

Sən demə, bu dünya mənlik deyilmiş.

İllərlə kədərdən köynək geyindim,

Həyatda çalışqan, bir az yeyindim,

Verdiyi payına küsdüm, deyindim -

Cavabı düz çıxan tənlik deyilmiş,

Sən demə, bu dünya mənlik deyilmiş.

Özümə xəyaldan dünya yaratdım,

Hara addım atdım, düz addım atdım.

Gəlib xırmandakı xırdağa çatdım -

Bu pay da toxumluq, dənlik deyilmiş,

Sən demə, bu dünya mənlik deyilmiş.

Gözüm qalmasa da sərvət-varında,

Saçlarım üşüdü qırov, qarında,

Sarsıldım ehtiyac dalğalarında -

Yanağı al boya-ənlik deyilmiş,

Sən demə bu dünya mənlik deyilmiş.

Qorxdu adlanaram, söz yayıb keçdi,

Neçə yol adımı adlayıb keçdi,

Ömür kitabımı qatlayıb keçdi -

Heysiyyət, şərəfi-mənlik deyilmiş,

Sən demə, bu dünya mənlik deyilmiş.

Məni öz doğması bilmədi, niyə,

Saldığı düyünlü ilmədi, niyə,

Doğrusu bilmədim, bəs nədi, niyə -

-Dünya, Yusifoğlu, sənlik deyilmiş,

Sən demə, bu dünya mənlik deyilmiş.

UNUT MƏNİ...

MƏNİ UNUT...

Baxısların dalğın bulud,

Yanaqların yaşdı, qurut.

Hislərini ovut-uyut,

Unut məni...

Məni unut...

Köksündə qəm çağlasa da,

Kirpiyin nəm bağlasa da,

Qəlbin küsü saxlasa da,

Unut məni...

Məni unut...

Mənə gələn yolun bağlı,

Sağın uçrum,

solun bağlı,

Əlin açıq, qolun bağlı,

Unut məni...

Məni unut...

Qucaqlayıb dizlərini,

Göyə dikmə gözlərini,

Eşit şair sözlərini,

Unut məni.

Məni unut...

İSLATMA, YAĞIŞ, İSLATMA

Dəyişməyə köynəyim yox,

İslatma, yağış, islatma.

Gəl üşütmə, göynəyim çox,

İslatma, yağış, islatma.

Damcılardan gizlənməyə,

Heç nəyim yox, heç nəyim yox.

Göz yaşımı gizlətməyə,

Eynəyim yox, eynəyim yox,

İslatma, yağış, islatma.

Mənim kimi bu həyatda,

Heç kim yalqız ola bilməz.

Ən dəlisov buludlar da,

Qəlbim kimi dola bilməz -

İslatma, yağış, islatma.

Ürəyimdə arzularım,

Onsuz da islanıb, nəmdi.

Bu həyatda olan varım,

Ağrı, həsrət, bir də qəmdi -

İslatma, yağış, islatma.

DÜZDƏ QALDI

Mənim yerim dağlar idi,

Üz çevirib düzə çıxdım.

Elə çılğın çağlar idi,

Sevinirdim - üzə çıxdım.

Gözü yolda qoyub gəldim,

Ürkək baxan ceyranları.

Daşda səkən kəkliklərin

Çox olmuşdum heyranları,

Qulağımda sərt qartalın,

Məğrur səsi-qıyı qalıb.

Xəyalımda kəhər atın,

Kişnərtisi haray salıb.

Səhər mehi oxşamayıb

Mənim qədər heç bir kəsi.

Balasına layla çalıb

Bulaqların zümzüməsi.

Görən kimi vurulmuşam,

"ƏRDAĞI"nın lalasına.

Heyranlıqla qovuşmuşam,

Lalə, nərgiz talasına.

Sevgi, istək yaşadardı,

Hər bir kəsin ürəyini.

Qonaq-qara hey dadardı,

Süfrəmizin çörəyini.

Bir qız vardı - qarabəniz,

Xasiyyəti quzu kimi.

Günahımdan əridi o,

Ötən ilin buzu kimi.

Bu həyatda saf sandığım,

Zirvələrə yağan qardı.

Ən qiymətli var sandığm,

O dağlarda anam vardı.

...Mənim obam dağlar idi,

Dövran bizi ayrı saldı.

O qədər arzum var idi,

Hər birisi düzdə qaldı.

DÖZ, ÜRƏYİM...

Gözləməkdən göz ağrıdı,

Dilimdəki söz ağıdı.

Döz, ürəyim, döz ağrıdı,

Tanrıdan gələn payımız.

Bu dünyada hara baxdım,

Qəlb üşüdən qara baxdım.

Bir gülmədi qara baxtım,

Payıza döndü yayımız.

...Döz, ürəyim... döz bu dərdə,

Boğuluruq böhtan, şərdə,

Tor qururlar mərddən mərdə,

Durulmaq bilmir çayımız.

Göydən baxan hara baxır,

Qar, yağışı qara yağır.

Yadlar bizə qara yaxır,

Heç yana çatmır hayımız.

MƏNİM DƏRDİM

DƏRDLƏŞMƏLİ DƏRD DEYİL

Ulu Tanrı ad veribdi bu yurda,

Ad qarışıq od veribdi bu yurda,

Min bir sərvət, dad veribdi bu yurda,

Təkcə qonşu millət kimi mərd deyil,