Məni ölməyə
qoymayın...
Bu gün tanınmış xanəndə və
muğam ustası Sabir Abdullayevin Ali Baş Komandan, Prezident
İlham Əliyevə müraciətini oxudum və çox
kövrəldim. Çünki o, cənab Prezidentə
müraciət edərək, kömək istəyir, yaş həddinə
görə təqaüdə göndərildiyi
üçün işsiz qaldığını bildirir.
Yazır ki, mən Asəf Zeynallı adına Musiqi Məktəbində
muğamdan dərs deyirdim. Fəxri adım
olmadığına görə, yaş həddim də
çatdığı üçün təqaüdə
göndərildim. İndi evdə oturub ölümümü
gözləyirəm. Bu da mənim üçün çox
ağırdır. Çünki mənim yüzlərlə tələbəm
var və onların arasında yüksək fəxri ada layiq
görülmüş ifaçılar da az deyil. Bu gün mən
özümü fiziki cəhətdən çox sağlam,
gümrah hiss edirəm və düşünürəm ki, indən
sonra da kollecdəki tələbələrə xalq musiqisini
öyrətmək imkanım böyükdür. Cənab
Prezident, mən Sizdən heç bir fəxri ad, titul və digər
kömək istəmirəm. Sadəcə olaraq, işə
qayıtmağıma kömək etsəniz, məni ölməyə
qoymaz və yeni bir nəfəs vermiş olarsınız!
Təbii ki, böyük xanəndənin cənab
Prezientə müraciəti diqqətsiz qalmayacaq. Ən
azından ona görə ki, Sabir Abdullayev düz 60 ilə
yaxın xalq musiqisini, muğamı dünyada təbliğ
edib, sevdirib və eyni zamanda çoxlu sayda tələbələr
yetişdirib. O, ABŞ-da Kanadada, Fransada, Rusiyada,
İsrayılda, Meksikada və eləcə də Avropa ölkələrində
muğamımızı əcnəbilərə sevdirməyi
bacarıb. Heydər Əliyev Fondunun dəstəyi ilə
işıq üzü görmüş “Qarabağ xanəndələri”
albomunda onun da gözəl ifaları var.
Məni ən çox kövrəldən o oldu ki,
Sabir Abdullayevə indiyə kimi nə Mədəniyyət
Nazirliyi, nə də digər qurumlar kömək etməyib.
Amma bir Allah bilir ki, bu böyük xanəndə hansı
ürəyin və hansı səsin sahibidir. Mən dəfələrlə
onun möcüzəli səsinin şahidi olmuşam. 1992-ci
ilin oktyabr ayının əvvəllərində Müdafiə
Nazirliyinin təşkil etdiyi briqadada mən onunla birlikdə cəbhə
bölgəsində bir həftə ezamiyyətdə oldum. Bu
briqadada sənət adamları, jurnalistlər və eləcə
də digər ziyalılar var idi. Biz Laçında, Cəbrayılda,
Qubadlıda, Füzulidə, Ağdamda və digər
döyüş mövqelərindəki səngərlərdə
igid əsgərlərimizlə günlərlə bir yerdə
olduq, onların döyüş ruhunun yüksəldilməsində
əlimizdən gələni əsirgəmədik. Hansı ki,
həmin vaxtlar ermənilər mövqelərimizi raketlərdən,
müxtəlif çaplı silahlardan fasiləsiz atəşə
tuturdu. Amma xanəndə Sabir Abdullayev və onu müşayiət
edən ansambl güllələrin altında konsert verməkdən
qorxmur, hətta bu yolda ölümə getməkdən belə
çəkinmirdilər. Sabir qardaşımızın əsgərlər
qarşısında oxuduğu “Qarabağ” şikəstəsi
onlara elə bir ruh verirdi ki, sanki bu xanəndə ən
güclü silahı onlara bəxş eləmişdi. Vaxtilə
məşhur topçu komandiri olmuş və indi isə “Təzadlar”
qəzetində çalışan Elçin Məmmədli həmin
hadisələrin şahididir. Elçin deyir ki, Faiq müəllim,
siz gedəndən sonra bizim əsgərlərimiz daha da
ruhlandı və düşmənin nəzarətində olan
bir neçə yüksəkliyi işğaldan azad edərək
orada möhkəmləndi.
Bu yazını ona görə qələmə
aldım ki, qoy Azərbaycan xalqı, eləcə də
hörmətli nazirlərimiz bilsin ki, xanəndə Sabir
Abdullayev Vətənin ağır günündə
başqaları kimi toylara gedib pul qazanmayıb, amma həftələrlə
döyüş mövqeyində, səngərdə Azərbaycan
əsgərini ruhlandırıb. İndi də onun çətin
günüdür, biz onun yanında olmalıyıq və
qeyri-adi səsə, yüksək vətənpərvərliyə
malik, ən nəhayət şərəfli, namuslu xanəndəmizə
arxa durmalıyıq. Yoxsa musiqimizi “manıs”lar işğal edəcək,
toylarda at oynadacaq və üstəlik böyük sənətkarlarımızın
uzun illər göz bəbəyi kimi qoruduğu muğamı
gözdən və urvahdan salacaqlar.
Çünki Azərbaycan xalqı 100 illərdir ki, bu
musiqini qoruyub, onu yaşadıb bu günümüzə
çatdırıb. Xanəndə Sabir Abdullayev də məhz
belə sənətkarlardan biridir. O, muğamımızı
qoruduğu kimi, biz də onu qorumalıyıq. Əks təqdirdə
bir böyük sənətkarın ürəyini və
ümidlərini çilik-çilik etmiş olarıq!..
Faiq QİSMƏTOĞLU
Ədalət .- 2024.- 19
aprel,¹ 13.- S.6.