«Zəfər bizim zəfərimizdir”
Azərbaycan oxucusu Salatın Əhmədli
imzasını yaxşı tanıyır. Onun bir-birindən
maraqlı və oxucu yaddaşına iz salan əsərləri
dövrü mətbuatda, eləcə də kitab şəklində
işıq üzü gördükcə təbii ki, oxucusunu
soraqlayır və bu axtarış da həmişə
uğurla nəticələnir. Yazıçının
üslubu, mövzusu və bir də hadisələrə özəl
baxışı oxucunun sözə olan və bədii ədəbiyyata
olan sevgisini tamamlayır.
Salatın Əhmədli Ağstafa rayonunun Poylu qəsəbəsində
anadan olmuş və ötən əsrin 80-ci illərindən
başlayaraq hekayə və publisist yazıları ilə
imzasını tanıda bilmiş, onun kitabları, eləcə
də ayrı-ayrı əsərləri dünyanın 55
ölkəsində ingilis, rus, türk, ukrayna və digər
dillərdə çap olunmuşdu. O, dəfələrlə
Azərbaycan mediasının KİV işçilərinin, Həmkarlar
İttifaqının mükafatlarına layiq görülmüşdür.
Onun aldığı mükafatlar sırasında «Mahmud
Qaşqarlı», «Cəfər Cabbarlı», «Əliağa
Şıxlinski», eləcə də Türkiyənin,
İranın və digər ölkələrin fəxri
diplomları da var. Ölkə mətbuatındakı səmərəli
fəaliyyəti ona «ustad sənətkar» adını
qazandırmışdır. Salatın xanım bu gün Azərbaycan
Memarlıq və İnşaat Universitetinin «Azərbaycan dili və
pedaqoqiga» kafedrasının müdiri, həmçinin
universitet YAP Qadınlar Şurasının sədridir.
Elə bugünlərdə işıq üzü
görmüş «Zəfər bizim zəfərimizdir» hekayələr
kitabı da bir oxucu kimi mənim üçün də diqqət
çəkən oldu. Kitabda yer alan bütün hekayələrin
qəhrəmanları xalqın istək və arzusunu gerçəkləşdirən
Azərbaycan İNSANIDIR. Yəni bu qəhrəmanlar şəhidliyi
ən uca mərtəbə kimi qəbul edən,
ölümün gözünün içinə baxan və
düşməni diz çökdürməyə qadir igidlərdi. Bu hekayələrin təkcə
adlarına nəzər salsaq onda görərik ki, fikrimizdə
yanılmamışıq. Məsələn, «Bir əsgərin
xatirəsi», «Ulduzları sayan əsgər», «Vətən «dəliləri»»,
«Kəşfiyyatçı qəni», «Şuşa uğrunda»,
«Yolumuz Xocavəndədir» və başqaları.
Mən müəllifin kitabının adını
ehtiva edən «Zəfər bizim zəfərimizdir» hekayəsini
xüsusi maraqla oxudum. Müəllif hekayədə təsvir
etdiyi mənzərələri o qədər canlı və cəlbedici
ifadələrlə, eləcə də bir coğrafi ərazi
sevgisi ilə təqdim edir ki, cümlələri oxuduqca fikrin ətəyindən
tutub onu sonluğa doğru daxilən can atırsan. İstəyirsən
ki, nələr baş verəcəyindən daha tez xəbər
tutasan. Yeri gəlmişkən xatırladım ki, elə digər
hekayələrdə də bu nüans xüsusi olaraq diqqəti
çəkir.
Adını qeyd etdiyim hekayədə kəşfiyyat
komandiri ilə əsgərin dialoqu döyüş səhnəsinin
real epizodudur. Burada düşmənə nifrətlə
yanaşı həm də təmkinli taktika və strategiyaya
uyğun qərar qəbul etmək, şəraiti qiymətləndirmək
də ustalıqla qələmə alınıbdır. Ona
görə də çalınan zəfər inamlı və
həm də şərəfvericidir. Komandirin öz əsgərlərini
qorumaq niyyəti və sevgisi, onlarla bir səngərdə
dayanmaq istəyi oxucunun könlünü oxşayır, onu hətta
kövrəldir də. Maqsudun «Qayıdacağam» deməsi o qədər
inandırıcıdır ki, hətta o şəhid olanda da oxucu
onun qayıtdığına, bizimlə birlikdə olduğuna
inanır. Çünki şəhidlər əbədi
yaşayırlar.
Maraqlıdır ki, bu hekayədə təkcə
Suqovuşanın və digər bölgələrin yox, Xankəndinin
də alınaraq oraya Azərbaycan bayrağının
sancılması, qəti fikir olması hər bir əsgərin
bu istək və daxili inamla döyüşə
atılması çalınan zəfərin, yəni bu gün
Azərbaycan reallığı olan bu zəfərin
hamımıza aid olduğuna sübutdur. Bax, elə
yazıçının da məharəti, ustalığı
təkcə gerçəyi görmək yox, hamıya aid etməkdir.
Düşünürəm ki, hələ canından mətbəə
qoxusu çəkilməmiş bu kitab Azərbaycan
oxucularının, xüsusilə Vətən
savaşının igidlərinin, onların valideynlərinin
diqqət mərkəzində olacaq.
Əbülfət Mədətoğlu
Ədalət .- 2024.- 27 sentyabr (¹37).-S.10.