FÜZULİYƏ QAR YAĞIR

Yollarını örtdü qar,

Gözlərini öpdu qar.

Ağ yuxular səpdi qar, -

Füzuliyə qar yağır.

Ağ yorğana bürünər,

Həsrət burda sürünər,

Lap uzaqdan görünər

Füzuliyə qar yağır.

Bağlı qalıb hər qapı,

Kim oynasın qartopu?

Mənə bir uşaq tapın, -

Füzuliyə qar yağır.

Bu qarda iz açan yox,

Sevinən yox, qaçan yox,

Bir-birini qucan yox, -

Füzuliyə qar yağır.

Sinəsinə qar düşdü,

Yağan qar da üşüdü,

Orda ruhlar görüşdü, -

Füzuliyə qar yağırg

ŞƏKLİNİ ÇƏKİRƏM

Şəklini çəkirəm göz yaşlarımla,

Hər damla göz yaşım min rəngə dönə.

Demə, hər telinin öz rəngi varmış

Şəklini çəkirəm sinəmdə dinə.

Şəklini çəkirəm göz yaşlarımla,

İsti ay işığı qona üzümə.

Danışdım səninlə baxıb şəklinə,

Göy üzü, göy dəniz doldu gözümə.

Şəklini çəkirəm göz yaşlarımla,

Üzündən, gözündən işıq ələnə.

Elə bil ilk dəfə görürəm səni,

Baxanda gözlərim, nura bələnə.

Şəklini çəkirəm göz yaşlarımla,

Necə də xoşbəxtik, bu gündən belə.

Bütün ayrılıqlar yetişdi sonna.

Gecdi, düşək yola, tutub əl-ələ.

BİR GÜN

Üzümü söykəyib göyün üzünə,

Sənin gözlərinə köçərəm bir gün.

İpək saçlarına sığal çəkərəm.

Bulud ürəyindən keçərəm bir gün.

Sənə ürəyimi aça bilməsəm,

Payız baxışımdan yağış sellənər.

Sirrimi, sözümü söyləsəm sənə,

Yağış gözlərində bahar dillənər.

Əgər gözlərinə baxa bilməsəm,

O dəli küləklər haray qoparar.

Səndən uzaqlarda olsam də əgər,

Şimşəklər səsimi sənə aparar.

Qoşulub bir dəfə ağ göyərçinə,

Göylərdən yanına gələrəm sənin.

Gözümdə sellənər arzu yağışı,

Bir gün gözlərində gülərəm sənin.

HƏSRƏT QALMIŞAM

Bir bulud üstünə kölgə salacaq,

Bir axşam üzünə həsrət qalacaq,

Bir gecə yuxunu məndən alacaq,

Mən həsrət qalmışam üzünə sənin.

Bir səhər üzünə nağıl yığacaq,

Bir axşam üzünə qərib baxacaq,

Bir gecə gözündə şimşək çaxacaq,

Mən həsrət qalmışam sözünə sənin.

Bu səhər elə bil gözdən asılıb,

Bu axşam taleyim, bəxtim yazılıb.

Bu gecə gördüyüm yuxu yozulub,

Mən həsrət qalmışam gözünə sənin.

Bu səhərdən yağış yağıb, keçəcək,

Bu axşamdan nağıl axıb, keçəcək,

Bu gecədən ulduz baxıb, keçəcək,

Mən həsrət qalmışam izinə sənin.

Məcnun GÖYÇƏLİ

ALLAHA QURBAN OLUM

İyirmi iki yaşında dünyamın işığına duman gətirən, ürəyimi ölümünə bükən nakam qızım Ayselin ruhuna ithaf edirəm

Daha dərdə dözmürəm,

Ağlayıram, bezmirəm,

Günahkarı gəzmirəm, -

Günaha qurban olum!

Fəğanıma bürünən,

Dizlərimdə sürünən,

Mənə zülmət görünən

Sabaha qurban olum!

Ruhuma zülm verib,

Döngələr, dönüm verib,

Balama ölüm verib! -

Allaha qurban olum!

YERİNİ DE, GƏLİM, BALA

Fəqan üstə köklənibdi

hönkürtülü dilim, bala!

hey deyərdin o dünya vap,

Yerini de, gəlim, bala

Gün düşmədi cehizinə,

Çovğun əsdi hər izinə.

Gül körpənin ay üzünə

Baxdım, sındı belim, bala!

Mənzillərin boşdu, dolmaz,

Qəm taxtına fərəh qonmaz.

Anan bir də xoşbəxt olmaz,

Solub, qaratelim, bala!

Sığınmışam başdaşına,

İçim yanır göz yaşına.

Dərd veribsən qardaşına,

Ahdan qopur selim, bala!

Məcnun ələm amanında,

Müsibət çağlar qanında.

Nə yaxşıkı "dövranında"

Qəmxarımdı elim, bala!

GETDİ

Bir zanbaq açmışdı ümid bağımda,

Bahardan payıza qalmadı, getdi.

Bir bulaq çağlardı ömür yolumda,

Dəryadan kamanı almadı, getdi!

Vüsal çəmənində şöhə batmamış,

Diləklə oyanıb, kamla yatmamış,

Bala yuxusuna şərbət qatmamış,

Bəxtəvər sonası olmadı, getdi.

Amanım tükənib, Allah, amandı!

Məlalım, fəğanım sənə əyandı.

Üç gün palatada ciyərim yandı!

Dərdini canıma salmadı, getdi!

Məcnun Göyçəlini qaytarmaz bu sel,

Məxluqat yığışıb, sədd Qursa da el.

Hər gecə yolumu gözləyən Aysel,

Bir gecə qonağım olmadı, getdi!

DİLƏYİM QARA BƏLƏNDİ

Allah, bun ə müsibətdi

Kərbəlamı təzələndi?!

Düşdüm fəraq yağmuruna,

Xoş günümə qar ələndi.

Bun ə gündü gördü gözüm,

Çöküb zirvəm, yanır düzüm.

Dözülməzə necə dözüm?!

Diləyim qara bələndi.

Bəxti dönük, qərib lalam,

Sitəm vuran kəm iqbalam,

Yan, ey fələk, göyçək balam

Ölüm geyib cilvələndi!

Məcnun sızlar gündüz-gecə.

Zəhər süzüb hər sevincə.

Bala, gizlə mən gəlincə,

Yolunu gəzirəm indi!

BASDIRIN

Köçən mənim öz balamdı,

Gözümü ovun basdırın!

Ərköyündü, təklik sıxar,

Bağrıma qoyun basdırın!

Ağdaşları gordan sökün,

Yerinə qara gün tökün!

Siz Allah, ahıma bükün,

Qəhrimlə yuyun basdırın!

Əcəl ölüm qıymaz ona,

Nə ad verək bu ağ dona?!

"Yasin"i saxlayın sonna,

Şeir oxuyun basdırın!

Adil CƏFAKEŞ

MƏN

Ruh cismimi tərk edib,

Qalmamışam məndə mən.

Burda bir qaraltıyam,

Çıxıb getdim səndə mən.

İtirmişəm dözümü,

Açammıram gözümü.

Axı sənsiz özümü,

Necə sannım bəndə mən.

Xoş günüm olar zülüm,

Haqlayar məni ölüm.

De, axı sənsiz gülüm,

Necə gedim kəndə mən

AĞIRDI

Məni dimdiyində bir quş aparar,

Çəkim dən çəkisi, daşım ağırdı.

Duyğular yüklənib normadan artıq,

Mənim bədənimdən başım ağırdı.

İllərim həyatın heçində keçib,

Kədər zəmisinin, biçində keçib.

O, qədər iztirab içində keçib,

Yüz yaşdan, qırx iki yaşım ağırdı.

Desələr harada qəm sazı zil var?

Deyin ki, bir dənə şair Adil var.

İçimdə dörd deyil, iki fəsil var,

Baharım tez solur, qışım ağırdı.

Roma Ağayev

Tələbə

ÜRƏK APARIR MƏNİ

Bülbüləm görüşünə,

Çiçək, aparır məni.

İzini itirəndə,

Külək, aparır məni.

Gözlərinə baxmağa,

Ürəyinə axmağa,

Mən sənə qovuşmağa,

Dilək, aparır məni.

Həsrət yeli əsəndə,

Hicran gülü bitəndə,

Ruhum səndən küsəndə,

Ürək, apırır məni.

Sabir ABDİNOV

Ədalət.- 2009.- 7 fevral.- S. 20.