Bayat

SALAVAT ÇEVİR

Söndü sinəmdəki ocaq,

Ta bitdi olub-olacaq.

Ruhum nigaran qalacaq,

Kölgəmə salavat çevir.

Bir ömrün uçaq damıdır,

Sevincin itən tamıdır.

Bu gün cümə axşamıdır,

Dur qəmə salavat çevir.

Kül üfürdü gözə yalan,

Bəxt vəfasız, ömür talan.

Şeytanın cəngində qalan

Aləmə salavat çevir.

Söz yatmır dilə-ağıza,

Duyğularmı döndü buza?

Rəhmət dilə kağıza,

Qələmə salavat çevir.

NİYƏ GÖYƏRMƏDİ...

Biçimi-düzümü yerli-yerində,

Sükutu üzdədir, kökü dərində.

Bir insan şəkli var "babəklərində",

Niyə göyərmədi bu məzar daşı?

Düşdü tilsiminə hərdən qışın da,

Gördü səslə sükut öz savaşında...

Çiçək leysanında, gül yağışında

Niyə göyərmədi bu məzar daşı?

Yayda da bircə yol isinməz canı,

Bir tikə ümidi qalıbsa hanı?

Bəzən buludlar da suladı onu,

Niyə göyərmədi bu məzar daşı?

Vaxt ötdu... nə duman, nə də çən olmadı,

Kimsə deyə bilməz nədən olmadı.

Yazda çiçəyini görən olmadı.

Niyə göyərmədi bu məzar daşı?

BƏLKƏ

Sinəmdə dərd yükü, qəm yarası var,

Bu dəli könlümün fırtınası var.

Ruhumda bir əsim dağ havası var,

Çeşmə danışdığım yuxudu bəlkə?

Burda bərkə çəkər yolçunu yoxuş,

Yerə damla-damla səpilər yağış.

Şəlalə çeşnidir, sal daşlar naxış,

Çəmən əlvan xalı toxudu bəlkə.

Mürgülü çiçəklər diksinər, dinsəm,

Yal-yamac inciyər dərəyə ensəm.

Sulara qarışsam, buluda dönsəm

Həsrətim dil açıb oxudu bəlkə.

Yayıldı yamaca, yoxuşa adım

Burda çəmən ətri elə bir dadım.

Dağın quzeyində qar soraqladım,

Dedilər, üz vurma, yoxudu bəlkə...

İsmayıl İMANZADƏ

Ədalət.- 2009.- 18 iyul.- S. 20.