Bayat

QARABAĞIM, HƏSRƏTİNİ ÇƏKİRƏM

Yaşamıram,

bu ömürü

bir yük kimi çəkirəm.

Kədər əkib qəm zəmisin

biçirəm.

Torpağımın həsrətini

çəkirəm.

Xoşbəxtlik də, məndən

qaçaq düşübdü,

Ürəyə də, artıq ləkə

düşübdü.

Taleyimə qaçqın həyat

düşübdü.

Bu töhmətin zillətini

çəkirəm

Torpağımın həsrətini

çəkirəm.

Günlərimin qarası çox

ağınnan,

Yaşayırıq zamanın

günahıynan.

Qaçqın deyib tənə ilə

süzürlər

Mən bu sözdən nə hallara

düşürəm

Dərdlərimin mən şəklini

çəkirəm!

Yuxularda el-obanı görürəm

hövlank qalxıb

vicdan təri tökürəm.

mən həsrətin əzabını

çəkirəm,

Qarabağın həsrətini çəkirəm!

Həsrət bitər qovuşarıq

ay elim,

Torpağında dizin-dizin

sürünüm,

Atalıydım-analıydım

o eldə,

Alnı açıq, üzü ağdım

o yerdə.

Oldum dili gödək:

mən xəcalət

çəkirəm

Qarabağım, həsrətini

çəkirəm!

Yamacında enişində

oturub;

xoşbəxtliyi yuxularda

görürəm:

Gözlərimlə həsrət yolu

çəkirəm.

Qarabağım!

Həsrətini cəkirəm!

Gülşən Behbudqızı

Ədalət.- 2009.- 18 iyul.- S. 20.