Əllər nağıl danışardı...

Nəsə düşmüşdü əlindən,

Ondan-bundan soruşurdu.

Nələrisə itirmişdi;

itənlərə qarışırdı.

əllər nağıl danışırdı...

Bir toxunuş həyəcanı yaşayardı.

barmaqların lap ucunda

dinirdi, səsi ovcunda.

Gərilmişdi damarla,

Barmağının cadarları

İstehzayla qımışırdı.

Əllər nağıl danışırdı...

Ona əlçatmaz görünən

Bir xəyalın nağılıydı danışdığı,

Toxunuşlardan başlayan

"Sığalların nağılıydı" danışdığı,

Uduzduqları bir yana,

Udduğunu buraxmışdı.

Necə olmuşdu, bilmirdi

Tutduğunu buraxmışdı.

İndi yetim uşaq kimi ağlayırdı.

Arzusunu, inamını

nağıllara bağlayırdı.

Söykəndiyi biləklərin

Xəyanətindən qorxurdu.

Ona uzanan əllərin hiylə dolu

Saxta, soyuq məhəbbətindən qorxurdu

Bilirdi ki, hər bir nağıl

Uydurmadan gerçəkliyə

Uzanan inamlı əldir.

Danışmaqdan usanmırdı.

Nağılından utanmırdı.

Bir arzusu var idi, bir

Bu yad əllərdən

Əllər almaq istəyirdi,

Yumruq olmaq istəyirdi!

Yumruq olmaq istəyirdi!

Nəsə tapmışam

Ayaqlar xain çıxıb

Yolumu düz gəlmirəm

Əlim, ovcum doludur

Nə tapmışam, bilmirəm .

Xeyiri də bizədi

Zərəri də bizədi

Belə şey görməmişəm

Hər nədisə təzədi.

Nifrət edə bilmirəm

Sevsəm günaha çıxır

Nə tapmışam mən səndə?

Ömürdən baha çıxır.

Bu hansı qanundadır?

Harda, nə vaxt deyilmiş?

Bəlkə də bu tapdığım

Axtardığım deyilmiş.

Günel Şamilqızı

Ədalət.- 2009.- 6 iyun.- S. 20.