Qayıt

Həsrətin araya atdı dağ, dərə,

Sönən işıq oldun, batan səs oldun.

Qayıt, mənim gülüm, qayıt bu yerə,

Ey mənim istəyim, nə gəlməz oldun!

Ümidlər, arzular pərən-pərəndir,

Qəlbə təsəllidir xatirələrim.

Bir halımı soruş, könlümü dindir;

Axşamlar yadıma düşür səhərim.

Qayıt, mənim gülüm, yerbəyer elə

Dərdli səhərləri, gecələri sən.

Çaşıb başqa yolla keçirəm elə,

Düz öz qaydasınca küçələri sən.

Qayıt, yerinə qoy Ayı, Günəşi, -

Yenə olduğutək görüm həyatı

Qayıt, gözüm nuru, könlüm atəşi,

Qayıt, sahmana sal bu kainatı!

İki sevgi

Gözəl qız, sən saf susan,

İki qəlb arzususan.

Mənsə səni sevirəm

Susuzluğun od vurub köz kimi yandırdığı

dodaq su sevən kimi.

O isə səni sevir,

rahatca bardaş qurub,

- Kabab üstdən sərin su pi solmaz - deyən kimi.

Gözəl qız, sən işıqsan,

Yurduma yaraşıqsan.

Mənsə səni sevirəm

iynənin ucu boyda

İşığa həsrət qalan göz işıq sevən kimi.

O isə səni sevir,

Bir şən mağarda, toyda,

İşıqlardan yaranmış yaraşıq sevən kimi.

Danış, ucalsın səsin,

Qısılmasın nəfəsin.

Mən ki, səni sevirəm,

Bakıdan, Daşkəsəndən

Gələn bir səda kimi,

Səs kimi,

Qüdrət kimi.

O isə səni sevir,

Gizli deyil ki, səndən,

Bir otaq küncündəki qəmli sükunət kimi.

Bu mən, bu o, bu da sən,

De görək, nə deyirsən!

Amma yaxşı fikir ver bu iki məhəbbətə.

Daha heç nə demirəm.

Nöqtə, nöqtə və nöqtə.

***

Nə vaxt görüşmüşük?

Harda? Nə zaman?

Doğrusu, elə bil yadımdan çıxıb.

Təbəssüm səhəri doğdu üzündən,

Dayandın ehmalca əlimi sıxıb.

Sözlərin qırıldı, töküldü bir-bir;

Çırpdı divarlara, daşlara külək.

Kəlmələr dağıldı sahil boyunca

Yonulmuş bir gülün ləçəkləri tək.

Əynində sevincdən biçilmiş ağ don,

Gözündə çaşqınlıq ala-toranı.

Əllərin qonmağa bir yer tapmadı,

Sındırdın az qala barmaqlarını.

Sonra da gözlərin sirli söhbəti:

- Sevirsən?

Sevirəm.

- Hər zaman

- Hər an!

Sonra da dillərin şirin yalanı:

- Sevmirsən?

- Sevmirəm?

İndi o vaxtdan

Saatlar,

həftələr,

illər ötüşür.

Amma o ilk görüş yaşayır hələ.

Qocalmır, zamana yanıqlar verib,

Yaşayır hər yeni görüşümüzlə.

İlk görüş yox olsa, yox olub gedər,

Dönər bir heçliyə görüşlərimiz

Görüşlər hamısı vərdişə dönər,

Bəlkə bir saatda qocalarıq biz.

Hər yeni görüşlə ilk görüş gəlir,

Bütün görüşlərə nur səpir bir-bir.

İlk görüş həmişə arxada deyil,

İlk görüş bəzən də gələcəkdədir.

***

Qəribsədim uzaqlarda,

könlüm-gözüm səni andı.

Ayrıldığım nə müddətdi,

Bir əsrdi, yoxsa andı?..

Mən vəfalı gördüm, gülüm,

?zün kimi həsrətini,

Yad etdinmi sən də bu vaxt

Sənə şer həsr edəni?

Sorağının sorağıyla

Dağ-dərəli yollar dolu,

Ayrılığın sözləri tək

Yağır yağış, yağır dolu.

Tutub sözün, səsin, adın

Uca dağı, gen dərəni.

Əllərinlə döyür külək

Səhərəcən pəncərəni.

***

Keçirdim qəlbimi

yüz-yüz gözəlin

Heyran baxışının

odu içindən.

Mən onu keçirdim

neçələrinin

Sözü, gözəlliyi,

adı içindən.

Mən onu vermədim,

verə bilməzdim,

Çünki, sənin üçün

saxlamalıydım.

O qış baxışının,

çovğun sözünün

Odları içində

yoxlamalıydım.

Saxlamalıydım ki,

mən onu

sonra,

Verən gözlərinin cəfalarına.

Saxlamalıydım ki, rahat olmaya;

Çırpına, alışa odlana, yana.

Saxlamalıydım ki, gecəbəgündüz

Sən ona dərd verə,

əzab verəsən.

Həsrət aləminin

dolaylarında

yol göstərəsən.

Mən onu saxladım,

sənindir dedim,

Sevib saxlamadın

amma onu sən.

Bir gün mükafatsız,

səssiz, səmirsiz

Getdi gözlərinin məmləkətindən.

***

Ayrılıq zamanında

anladım ki, bir sözük,

Onun gül adın kimi

ikicə hecası var.

Biri sənsən,

biri mən.

Görüşməsək, o sözdən,

Hansı bir məna qalar?..

Vəsiyyət

Yeri oldu-olmadı

həkim ki,

girdi xəstənin qılığına,

Nəsə pıçıldadı

dostlarından

birinin qulağına -

Onda həkim,

Salam- əleykim!

Hardan gəldi çıxdı

ölüm - bu qoca kaftar.

Yaman kəmfürsətdir,

Görünür ki,

əlimdə nə qədər

işim var?

Heç kim inanmır ki,

öləcək..

Elə mən dəg

Amma ölüm

oğlanlarımın

kədərli təbəssümüylə

gülümsəyəndə,

Onların, hələ dünyanı

tamam yığa bilməmiş

gözləriylə baxanda

onlarla bir oyanıb da,

Bir oynayanda,

Hər işdə onlardan

geri qalmayanda,

Sadiq köpək kimi

girəni,

çıxanı yoxlayıb

qapının yanından

ayrılmayanda,

İnandım öləcəyimə

Demədim heç kimə.

Tabutuma oğlanlarımı

yaxın qoymayın!

Təbəssümlərini qoyarlar ora,

Qoymayın onları

həyətdən bir adam çağıra,

Oyuncaqlarını,

oyunlarını gətirib

qoyarlar tabutuma,

Birdən-birə

qocalarlar.

Mənsə aparıram

sizə lazım olmayan

nəyim var.

Amma qoyub gedirəm

nöqsanlarımı.

Onlar narahat yaşadar

oğlanlarımı.

Tabutuma

Bir az kağız qoyun,

bir dənə də qələm.

Hayıf, bu yaşda

heç nə,

heç nə deməmişəm.

Dostlar

bir şer desinlər,

İşdi

imkan olsa

bir dənə də mahnı

çaldırsınlar.

Şeirlə mahnının möcüzəsilə

Ayılmağa

çox dəli bir ümidim var.

Ölüm çəkmiş olsa

üzümə

sarı bir kədər,

Əvvəlki təbəssümümü

salın yada

düşünüb bir qədər.

Gecələr

yazmaq,

oxumaq eşqi gələndə

Paşanın,

Azərin,

Orxanın,

Asın təbəssümümü

divar lampası kimi

başı üstdən

Uç canımın,

üç

igid oğlanımın

Paşamın,

Azərimin,

Orxanımın.

Əli Kərim

Ədalət.- 2009.- 13 iyun.- S. 20.