Bayat

DƏLİSİYƏM

Ağlı, huşu əldən alan

Bir cüt gözün dəlisiyəm.

Gül-çiçəkli, qar boranlı

Çölün-düzün dəlisiyəm.

Zamanını ölçüb-biçən,

Ömürlərdən ömürə köçən,

"Zirvələri" aşıb - keçən

"Yolun-izin" dəlisiyəm.

Namiq, sözün çoxdur hələ,

Ömrü hədər verə yelə!

İşim yoxdur nadan ilə -

Mən ki sözün dəlisiyəm.

TƏCNİS

Əfsus!.. Daha sənsizliyə yetişdim -

Neçə illər bu yolları gəlhagəl.

Sandım ki, qüssədən, qəmdən ötüşdüm,

Bəxtimə qonaqmış, demə, "gəlhagəl"...

Vəfalı görmədim bu Yer üzündə,

İsti baxışlarım dondu üzündə.

"Görüşək" - deməyə yoxdu üzün də

Yalvarıb, demə ki: - yenə gəl ha, gəl.

Sevgi sevməz çalhaçalı, qapımı

İnanmıram, bü həminki qapımı?! -

Öz əlinlə bağlamısan qapımı

Açammazsan, innən belə gəl, ha gəl!..

OLSA DA

Cənnət çiçəyidir - solmaz,

Onda kin-küdurət olmaz.

Şair qəlbi gizli qalmaz

Lap açılmaz sirr olsa da.

Yaxşılıq heç zaman itməz,

Yaxşı - darda atıb getməz.

Sözlü yerdə ot da bitməz

Daş-torpağı pir olsa da.

Yaşamaq ki, var - acıdı!

Xoş tale-şahlıq tacıdı.

Namiq sözün möhtacıdı

İki dünya bir olsa da...

NAMİQ ZAMAN

Ədalət.- 2009.- 20 iyun.- S. 20.