"ƏBƏDİYYƏT DASTANI"

ƏSRİN HEYDƏR TARİXİ

Dərdi varsa, dərmanı da

var bu millətin,

Dərd düşməndən, dərman dostdan,

güc Haqdan gəlir.

Onu torpaq yaddaşından

ayırmaq çətin,

Güvəndiyi hər na varsa

torpaqdan gəlir.

El arxası, yer ürəyi,

yurd dayağıydı,

Yaddaş adlı bir torpaqdan

dikəldi Heydər.

Ona görə arxamızda

Qafqaz dağıydı,

Ona görə qəlbimizdə

heykəldi Heydər.

Haqdan gələn bir işarə

onun bəsiydi,

Dövlət qurdu, millət sevdi,

torpaq saxladı

O, Tanrının bu millətə

hədiyyəsiydi,

Bir kök üstə gör neçə min

budaq saxladı.

Sinə gərdi yad əllərdən

atılan daşa ,

"Yaşa" dedi, "yurdum yaşa,

torpağım yaşa".

Ürəyində fırtınalar

verdi baş-başa,

sinəsində odu sönməz

ocaq saxladı.

Hünərini, təpərini,

hirsini verdi,

Haqqımızı dananların

dərsini verdi.

Dünya ona ən möhtəşəm

kürsünü verdi,

qoca tarix qarşısında

oyaq saxladı.

Bu, tarixdi, hər adamı

almır eyninə,

Hər adamı yada salmır,

yadda saxlamır.

Dadı alır, dadı verir,

dəyişir həyat,

Qoca dünya hər tikəni

dadda saxlamır.

Bu, tarixdi, birdən-birə

oxumaq olmur,

onu gün-gün, saat-saat

dərd edəcəksən.

Böyük olan həqiqətə

açıb qəlbini

Xırda, cılız fikirləri

tərk edəcəksən.

Bu, tarixdi, kim yaratdı,

kim yaşatdısa,

Yaddaş onun, kitab onun,

əsər onundur.

Gələcəyi qucaqlayan

məhəbbət onun,

Qılınclardan kskin olan

kəsər onundur.

Öz tarixim küncd qaldı,

bucaqda qaldı,

Oxutdular axtalanmış

axta tarixi.

Başı çəkib, gözü görüb

ağ yalanları,

Millət daha yaxın qoymaz

saxta tarixi.

Fikir çaşmaz, dil dolaşmaz,

agıl büdrəməz,

Gördüyünü olduğutək

düz yazan olsa.

Heç bir zaman tərəzinin

əyilməz gözü,

hər zamanın tarixini

düz yazan olsa.

Nə itirdik, nə qazandıq,

yıxıldı getdi,

Bir də gərək yıxılmasın

qalalarımız.

Ölməyini istəmirəm,

şəhid omasın,

Şəhidliyə hazır olsun

balalarımız.

Bu, tarixdi, özgələr yox,

özümüz yazaq,

Sillah bəlli, səngər bəlli,

söz bəlli olsun.

Əsarətin caynağında

qeyrət olmasın,

Doğru bəlli, yalan bəlli,

düz bəlli olsun.

Xeyrimizə işləməyib

bizdən yazanlar,

İzimizi itirməkçün

tarix yazıblar.

Tarixin də ölümü var,

soyqırımı var,

Bizi qətlə yetirməkçün

tarix yazıblar.

Əsrin Heydər tarixidi

mənim yazdığım,

Hər kim yazsa, onun üçün

şərəf-şandı bu.

Alim üçün siyasətin

şah damarıdı,

Şair üçün ən sınaqlı

imtahandı bu!

O, həqiqət tarixiydi,

gün kimi aydın,

İki əsri qucaqladı

isti nəfəsi.

Millətinə yaxından da

yaxın olanın

Uzaq-uzaq əsrlərdən

gələcək səsi.

O, məhəbbət tarixiydi,

sözlü, nəbməli,

Hər bazarda təzə açan

çiçək kimiydi.

Sevgisində günəş kimi

Odlu-alovlu,

Qəzəbində yer titrədən

şimşək kimiydi.

O, cəsarət tarixiydi,

cəsur, basılmaz,

Ordulara qalib gələn

ordu kimiydi.

Səxavətdə, bərəkətdə

torpağı kimi,

Xasiyyətdə xalqı kimi,

yurdu kimiydi.

O, qətiyyət tarixiydi,

yenilməz, mətin,

Onu millət oğlu kimi

mərd gördü düyna.

İldırımlar bir tükünə

toxunammadı,

onun polad xislətini

sərt gördü dünya.

O, şəxsiyyət tarixiydi,

ucadan-uca,

Bu dünyanın hər yerindən

boyu göründü.

Hansı xalqın övladıdı,

tanıdı dünya,

Əsli, kökü varaqlandı,

soyu göründü.

Tarix idi, tarixləri

yaxşı bilirdi,

Çıxartmışdı dərinlərdən

üzə tarixi.

Min-min bağlı dəfinələr

itib-batacaq,

əgər yazıb-çevirməsən

sözə tarixi.

O bilirdi nə deməkdi,

kimlər deməkdi

Raket əsri, qılınc əsri,

nizə tarixi.

Köhnə tarix min illərdən

Qaynaqlanırdı,

Zaman ondan başlamışdı

təzə tarixi.

Yerişi də, duruşu da,

danışığı da,

Kəlmə-kəlmə öyrədirdi

bizə tarixi!

Zəlimxan YAQUB

Ədalət.- 2009.- 9 may.- S. 20.