BU DA 50 YAŞ...

İLHAM QƏHRƏMANA DOST İSMARICI

Hələ gənclik illərində fikirləşirdim ki, 50 yaşa çatmaq böyük bir qəhrəmanlıqdı və 50 yaşın xüsusi bir əzəməti var. Amma həyat öz axarı ilə məni də gətirib o məqama çatdırandan sonra baxıb gördüm ki, əslində İlhamə Quliyevanın dediyi "Yaşın nə fərqi var" məsəli daha gerçək yanaşmadı. Çünki elə 5 il, 3 il bundan öncə hansı qayğılarla, hansı dərdlərlə yaşayırdıqsa, elə 50-dən sonra da onlarla yol yoldaşıyam.

Mən bu sözləri təsəlli üçün yazmıram. Çünki başına gələn başmaqçı olub deyiblər. Yaşayıb gördüklərim, şahidi olduğum məqamlar mənə bunları dedi. O ki qaldı İlham Qəhrəmana...

Şair dostum, sözüylə, nəfəsiylə vətən həsrətinin bütün ağrı-acısını təkcə özündə yox, həm də oxucularında yaşamasına, eləcə də bu nisgilin unudulmamasına çalışan İlham Qəhrəman... Sən də 50 yaşın kürəyini vurdun yerə və yəqin sən də nə vaxtsa mənim kimi fikirləşmisən ki, qoy bir 50-yə çatım, görün nə tufanlar qoparacam. Amma neyləyək ki, nə sənə, nə mənə bulaqlarının suyunu, çəməninin şehini, qayalarının xına rəngini unuda bilmədiyimiz, dadını-tamını, ətrini-qoxusunu ancaq qanımızda, yaddaşımızda, xəyalımızda yaşatdığımız əsir ellərimiz bizi qolsuz-qanadsız qoydu. Doğulduğumuz ocaqdan, güvəndiyimiz dağlardan uzaq düşdük. Ona görə də hamı kimi kürəyimizin ardında dağ vüqarını, zirvə ucalığını görmək bizim üçün zor bir işə çevrildi və qanadları uzanmış, qolları sındırılmış ağaclar insanlar kimi, eləcə özümüz-özümüzə söykək olduq və bir də gördük ki, gəlib çıxmışıq 50-yə. Amma bu bizim arzuladığımız, həsrətində olduğumuz 50 deyildi.

Sən də bunu yaxşı bilirsən və elə ona görə də yazırsan ki:

Sən olan yerlər necədi,

Buralar yaman tünlükdü

İl ildən pis gəlir, gülüm,

Həsrətin yamangünlükdü.

Və yaxud da deyirsən ki:

Sən gedib qayıtmadın, mən

Öldüm, ölümdən qayıtdım

Ölsəm, canım qurtarmışdı

Sənin əlindən qayıtdım.

Bəli, İlham qardaş, indi özün 50-nin dadını-duzunu çıxardırsan və görürsən ki, o 50 nə deməkdir. Laçından uzaqda, doğmalardan kənarda, həsrətini çəkdiyim bulaqlardan, ormanlardan, təbiətdən gendə. Hələ üstəlik gorgahlardan, şəhid ruhlarından nigarançılıqda. Nə deyim, özün yazırsan ki:

Mənim bir tut qardaşım vardı,

Laçında qaldı.

Bizim neçə-neçə qardaşlarımız, bacılarımız tut ağacı kimi, bənövşə kimi, xan çinar kimi, yarpız kimi, bulaq otu kimi, kəklikotu kimi, çaşır kimi, qıjı kimi, daha nə bilim nələr, nələr kimi. Biz onsuz da doğulandan dərd çəkməyə öyrəşmişik. Bu həm də sözlə, qələmlə bağrı-badaş olmağımızdan irəli gəlir. Necə deyərlər, boyumuza biçilibdi. Camaata günəş gülümsəyəndə, bizə kədər təbəssüm bağışlayıb. Bunun da öz şirinliyi, gözəlliyi var. Elə həmin o gözəlliyin işığında da gec də olsa sənin 50 yaşını ürəkdən təbrik edirəm.

Son olaraq, eşitdiyim bir şad xəbərə də qoşularaq, oxucularımıza bildirmək istəyirəm ki, bu günlərdə sənin Tehranda "Əsir dağlar" adlı yeni kitabın əski əlifbayla işıq üzü görüb. Bu sevincinə də şərik oluruq. Deməli, 50-nin ayağı sayalı olub. Uğur olsun.

Əbülfət MƏDƏTOĞLU

Ədalət.- 2009.- 22 may.- S. 7.