Alim Qasımov şəhərdə sıxılır

Odur ki, yaradıcılıq həvəsini kənd yerində tapır

Xalq artisti Alim Qasımov yaşlanmaqdan qorxmur. Dediyinə görə, əksinə, ona elə gəlir ki, məsuliyyəti azalır: "Etiraf edim ki, mənə 50-dən artıq yaş vermirlər. Hərdən fikirləşirəm ki, belə ağır janr, ağır bir musiqi ilə məşğul olan adam kimi indi mənim 120 yaşım olmalıydı. Yəni gördüyüm iş, həyat tərzi, yaşatdığım musiqini nəzərə alsam, deyə bilərəm ki, mən çox yaşamışam".

Söhbət əsnasında öyrəndik ki, bu yaşda onu narahat edən məsələlər var. Xanəndənin dediyinə görə, narahatlığı görəcəyi işlərlə bağlıdır:

"Məsələ ondadır ki, tutduğum proqramların öhdəsindən gəlib-gələ bilməyəcəyim məni düşündürür. Özümə maraqlıdır ki, görəsən, bundan sonrakı proqramlar necə olacaq? Hansı addımlar atılacaq? Özüm də nəyin necə olacağını izləyirəm".

Yaradıcılığı barədə söhbət açan xanəndə deyir ki, əslində o, muğamın heç bir sirrini açmayıb. Amma çalışır ki, bu sahədə bacardığını etsin. A.Qasımov söyləyir ki, qızından başqa da tələbələri var. Dediyinə görə, şəxsən ondan dərs almasalar da, ondan öyrənənlər az deyil. Yeri gəlmişkən, xanəndə deyir ki, onun müəllimi olmasa da, başqalarından çox şey öyrənib.

Bəlli olduğu kimi, xanəndə konsert verərkən səhnədə bardaş qurub oturur. Bu məsələyə aydınlıq gətirən A.Qasımov söyləyir ki, bu, bədahətən baş verib:

"Bir dəfə Belçikada olarkən gördük ki, səhnə yerdə qurulub. Dedik ki, biz yerdə otura bilmərik, stul gətirin. Bizimlə razılaşaraq stul gətirməyə getdilər. Onlar gələnə qədər yerdə oturub bir qədər məşq etdik. Gördük ki, bu ayrı aləmdi.

Bu vəziyyətdə həm mən, həm də tar və kamança ifaçıları rahat olurlar. O konserti yerdə verdim. O gündən də "yerdəyik".

İstirahəti barədə söhbət açan A.Qasımov deyib ki, onun üçün istirahət hər yerdə var. Amma qısamüddətli:

"Bu, yarım saat, ya da bir gün ola bilər. İstirahət etməyi bacarmıram. Ümumiyyətlə, bunun yolunu bilmirəm. Xörəklərə gəldikdə, mən düyünü plov kimi deyil, daşma kimi bişiriləndə sevirəm. Özümü saxlaya bilməyəndə ona ət də qatıram. Amma çalışıram ki, çox enerjili yemək olmasın. Çünki fiziki iş az görürəm. Onu deyə bilərəm ki, iştaham həmişə var. Bütün yeməkləri də yemək istəyirəm".

Məlumdur ki, adətən kənd yerlərində doğulmuş insanlar sonradan şəhərdə yaşasalar da, ömürlərinin ixtiyar günlərini doğulduqları yerlərdə keçirməyi üstün tuturlar. Bəs Alim Qasımov ömrünün ixtiyar çağını harada yaşamaq istərdi?" sualını cavablandıran xanəndə qeyd edir ki, bu günə qədər ömrünün çox hissəsini rayonlarda keçirib. "Ona görə də adətən insanlarla çox sakit yerlərdə görüşüb, söhbət etməyə çalışıram. İnsanların gur olduğu yerlərdən uzaq, sakit yerlərdə olmaq daha yaxşıdır. Belə yerlərdə mənəviyyat var. Mənəviyyat qalan rayonlarda düşünülmür ki, harada otura bilərəm. Fikirləşmirsən ki, bura otluqdu, nəmdi, şalvarım bulanar. Ona görə də mənim belələrinə münasibətim daha yaxşıdır. İnsanda yaradıcılıq həvəsi belə yerlərdə baş qaldırır", - deyən A.Qasımov bildirir ki, son vaxtlar şəhər mühiti onu sıxır.

Şəhərdə hər şeyi bəyəndiyini desə də, xanəndə düşünür ki, şəhərdə sanki hamı əsəbi və gərgindir. Söhbət əsnasında öyrəndik ki, bu gərginliyi öz üzərində də hiss edir. Ona görə də bu hallardan qaçmağa çalışır: "Tanrımla danışa bilmərəm, ondan həmişə kömək diləyirəm. Hər şeyi Tanrı yaratdığı üçün üzümü ona tuturam".

Zəminə

Ayna.- 2010.- 15 may.- S.20.