"Gənc nəsil aktyorlar əməksevər deyil"

Xalq artisti Yasin Qarayev məvacib azlığından cavanların teatrı tərk etdiyini söyləyir

Gənc Tamaşaçılar Teatrının aktyoru, xalq artisti Yasin Qarayev sənət aləmində və həyatda qazandıqlarına görə daha çox Allaha şükür edir. Öyrəndik ki, ömrünün 60 ilinin 35-ni sənətdə olub. Dediyinə görə, bu 35 ili həyatının ən maraqlı illəri hesab edir.

Müsahibim söhbətinə gənclik illərinin teatr mühitini xatırlamaqla başlayır: "O zamanlar tamam başqa idi. Səhnədə sözünü deyə biləcək aktyorlar vardı. Hətta mən o dövrün teatr sənətini səs teatrı adlandırıram. Çünki aktyorların, demək olar, hamısı gözəl səsə malik idi. Mənə elə gəlirdi ki, bizlər həm də gözəl səsin gücünə sevilirdik. Bəlkə də onlar bugünkü teatrın tələblərinin dərinliyinə getmirdilər. Ancaq o dövrün aktyorları indiki rejissorların əlinə düşsəydi, onların hazırladığı tamaşalar çox primitiv olardı".

Aktyor hesab edir edir ki, gənc nəsildə işləmək həvəsi, zəhmətkeşlik yoxdur. Onun fikrincə, yaşıdlarının əksərində teatra böyük maraq, həvəs var. Bundan başqa, onların çətinliyə qarşı daha dözümlü olduğunu vurğulayan Y.Qarayev "indi bəziləri teatrda çətinliyi, əməkhaqqının az olduğunu görüb dözmürlər. Özlərinə başqa peşə taparaq teatrı tərk edirlər", - dedi.

Müsahibim deyir ki, zaman keçdikcə teatrın auditoriyası da dəyişir. Y.Qarayevin fikrincə, sovet dönəmində teatrlara gələn tamaşaçıların sayı daha çox idi. Bu qənaətdədir ki, teatra tamaşaçı axınının yaranmasında rəhbərlik və səhnələşdirilən tamaşalar da əhəmiyyət kəsb edir: "Məsələn, çalışdığım mədəniyyət ocağında Ağaxan Salmanlının "Nənənin kələyi" tamaşası olanda, zalda adam əlindən tərpənmək olmurdu. Əgər tamaşa yaxşı qoyulsa, rejissor əsərin açarını düz tapsa, onda teatra tamaşaçı gələr".

Bəlli olduğu kimi, aktyorlar populyarlıq qazandıqdan sonra Akademik Milli Dram Teatrında işləməyə üstünlük verirlər. Lakin Yasin Qarayev adıçəkilən teatrın mərhum direktoru Həsən Turabovdan dəfələrlə dəvət alsa da, Gənc Tamaşaçılar Teatrından ayrıla bilməyib:

"Tez-tez tamaşalarımıza gəlirdi. Onun dəvət etdiyi aktyorların bəziləri dəvəti qəbul edib getdilər. Mənim üçünsə buradan ayrılmaq çətin idi. Buranı atmaq mənimçün sanki bir ailəni dağıtmaq kimi idi. Bu teatra gələndən bir neçə teatr rəhbəri görmüşəm. Eləsi olub ki, bir aktyor və şəxsiyyət kimi mənə münasibəti yaxşı olub. Eləsi də olub ki, pis münasibət göstərib. Məsələn, son 10 ildə mənə rol vermirdilər. 10 ildən artıq idi ki, qastrollara getmirdim. Rejissorlar "sənin müdirlə nə münaqişən var?" deyə soruşurdular. Heç o adama incikliyimi də bildirmirdim. İndi isə deyirəm ki, Allah onun atasına rəhmət eləsin ki, hər əsərdə mənə rol verməyib. Elə tamaşalar müxtəlif yollarla səhnəyə yol tapırdı, mən də etiraz edirdim. Mənim dediyim də həmişə haqq olurdu. İlk tamaşanı oynayırdılar, sonra da əsər repertuardan çıxarılırdı".

Müsahibim deyir ki, rayonlarda tamaşaya aclıq var. Bölgələrdə insanlar sənət adamlarını canlı görmək, onlarla ünsiyyətdə olmaq istəyirlər.

Şəms

Ayna.- 2010.- 9 oktyabr.- S.20.