İşləmək istəyən işsiz qalmaz

Lalə Məmmədova yol göstərir - çalışqan olun!

Opera və Balet Teatrının səhnəsində özünü Leyli kimi sınayan əməkdar artist Lalə Məmmədova yaşıdlarından seçilir. Səsinin yetdiyi qədər musiqinin fərqli janrlarında özünü sınayır. Yeniliklər etməyə, seyrçini heyrətləndirməyə çalışır. Öz yaşam prinsipləri var. Musiqini anlayan bir ailədə böyüyüb. Öz həyat hekayəti ilə başlayır söhbətə:

- Ailədə beş qız olmuşuq. Çox sakit uşaq olmuşam. Şou-biznes qalmaqalları mühitində mən bu sakitliyi qorumağa çalışıram. Uşaqlıqdan musiqiyə böyük həvəsim olub. 1-2 il fortepiano sinfinə getsəm də, sonra həvəsim öldü. Müəlliməm mənə iradlar tuturdu. Musiqi məktəbindən çıxdım, həvəskar kimi ifa etməyə başladım.

- Məktəbi bitirəndə niyə məhz Xarici Dillər İnstitutuna daxil oldunuz?

- Valideynlərim mənim ciddi bir işlə məşğul olmağımı arzu edirdilər. Onları qınamıram, mənim gələcəyimi düşünürdülər. Amma mən Milli Konservatoriyanın xanəndəlik sinfini də bitirmişəm. Çoxlu sənətkarlar var ki, iki peşə sahibidir.

Məsələn, Elmira Rəhimova həm mahnı ifaçısı, həm də ingilis dili müəlliməsi olub. Xədicə Abbasova, Flora Kərimova isə həkim olublar. Xarici dilləri bilməyim xarici səfərlərdə olanda, hansısa başqa dildə mahnı ifa etməkdə kömək edir.

Bir əhvalat yadıma düşdü. Bir dəfə "Tale yolları" verilişinə çəkilirdim. Bilirsiniz ki, bu verilişdə daha çox həyatın çətinliklərindən, sınaqlarından söhbət gedir. Mən də verilişdə danışmışdım ki, ata-anamın işləməsinə baxmayaraq təhsil haqqımı özüm ödəmək istəmişəm. Bundan əvvəl restoranda, toyda çıxış etməyi arzulamamışdım. Gedib oxuyub pul qazanmışam, təhsil haqqımı ödəmişəm. O verilişdə bunları danışmışdım.

Verilişdən sonra telefonuma mesaj gəldi. Bir qız yazırdı: "Bilirəm ki, ürəyiaçıq insansınız, mənim sizin köməyinizə ehtiyacım var". Elə bildim, kiminsə səhhətində ciddi problem var. Yazır ki, anam, atam işləmir, oxuduğum təhsil ocağına iki min manat borcum var, mənə kömək edin. Mən lap mat qaldım. Mənim valideynlərim işləsələr də, mən yenə də pul qazanmağa çalışmışam, onlara yük olmaq istəməmişəm, sənə nəyə görə havayı pul verməliyəm, özü də iki min manat. Hansısa bacarığından istifadə et, sən də pul qazan.

- Sənətdəki müəllimləriniz barəsində nələri danışa bilərsiniz?

- Bu gün Lalə Məmmədovaya müraciət edən bəstəkarlar, şairlər, musiqiçilər çoxdur. Amma Lalə Məmmədova səhnədə ilk addımlarını atanda belə deyildi. Ona inanan bir insan olub. Həmin insan inanıb ki, məndən yaxşı musiqiçi çıxa bilər. Bu insan Siyavuş Kərimidir. Onun məktəbini keçdiyim üçün bu gün səhnədə möhkəm dururam.

Birinci kursda oxuyurdum. Daim musiqiyə qulaq asır, informasiya toplayırdım. Bir gün əlimə kaset düşmüşdü, bir mahnı mənə çox təsir etdi, Siyavuş Kəriminin "Hiss elə" mahnısı məni yaman tutdu. O illərdə 20 Yanvar, Xocalı faciələri hamını sarsıtmışdı. Siyavuş müəllim də təsirlənib bu mahnını yazmışdı. Mən bu mahnını, bir neçə başqa mahnını yazdırıb Dövlət Televiziyasının musiqi redaksiyasına yollandım.

O vaxt orada baş redaktor bəstəkar Ramiz Mirişli idi. Həmin "Hiss elə" mahnısını Ramiz müəllim mənim ifamda çox bəyəndi və soruşdu: "Qızım, necə gözəl ifa etmisən bu mahnını, onu kimin yazdığını bilirsən? Bu mahnını Siyavuş Kərimi yazıb. Get onun studiyasına və de ki, səni mən yollamışam".

Mən getdim, amma Ramiz müəllimin adını utandığımdan çəkmədim. Siyavuş müəllim əvvəlcə məni bu sənətdən imtina etməyə razı salmağa çalışdı: "Görünür ki, məlahətli qızsınız, niyə bu sənəti seçmisiniz, istər-istəməz adama ləkə yaxmağa çalışırlar bu sənətdə, bu sənət qadın üçün çox çətindir". Mən artıq çantamı götürüb getməyə hazırlaşırdım, qapı ağzında idim. Siyavuş müəllim dedi ki, yaxşı, bir gəl oxu, görək necə oxuyursan. Özü də müşayiət edirdi məni. Mahnını oxuyub qurtarandan sonra mənə dedi ki, sizi bu studiyada gözləyirəm".

Bir-iki il heç efirə çıxmırdım, ancaq hazırlaşırdım. Biz Siyavuş müəllimlə bir mahnının üzərində bir neçə ay çalışırdıq. Artıq hazır olduğum anda efirə çıxdım.

- Efirdə ilk çıxışınızı xatırlayırsınız?

- Bu elə bir vaxta təsadüf edirdi ki, cəbhədən gündə bir xəbər gəlirdi. Bəzən bir verilişi aylarla təxirə salırdılar. Mən də hər dəfə qohum-əqrəbanı yığırdım ki, indi məni göstərəcəklər (gülür). O vaxtlar çox həvəsli idim. İlk çıxışım AzTV-də "7-17" adlı uşaq verilişində olub. Fikrət Əmirovun "Göygöl" mahnısını ifa etmişdim.

Bir müddət əvvəl əlimə qaval götürüb muğam triosu ilə səhnəyə çıxmışdım. Tamaşaçılar çox təəccüblənmişdilər, çoxları bilmirdi ki, mən xanəndəliyi, Ağaxan Abdullayevin sinfini bitirmişəm. Hər zaman öyrənməyə meyilli olan bir insan olmuşam. Şəxsən mən muğamdan doymuram.

- Tələbə yetişdirməklə yanaşı, mahnı ifaçılığı ilə məşğul olursunuz. Bunlar bir-birinə mane olmur ki?

- Qətiyyən. Hər dövrdə savadlı tələbələr də olub, savadsızlar da. Mən bir məqamdan çox razıyam ki, əvvəllər tələbələrimizin xaricdə təhsil almaq şansları çox az idi, bu gün isə gör nə qədər valideyn övladlarına dəstək olur, onları xaricə oxumağa yollayır. Mənim o gənclərə böyük ümidim var. Əvvəllər Neft Akademiyasını bitirən gənclər, məsələn, Neft Daşlarında çalışardılar, bu gün isə bu ali məktəbin məzunları bir çox xarici şirkətlərdə işləyirlər. Əgər bu gün işsizlikdən şikayət edən bəzi insanların üzünə baxsaq, görəcəyik ki, həmin simada tənbəllik ifadəsi var, işləmək istəyən işsiz qalmaz. İndi heç tanışlıqla da iş düzəlmir, hansı şirkətə lazımsız, bacarıqsız kadr lazımdır?! Gec-tez həmin bacarıqsız kadrın yerini işi bilən adam tutacaq..

Xatun

Ayna.- 2012.- 23 iyun.- S.21.