Türkiyə prezidentlərinin
açılan sirləri
Avqustun
10-da Türkiyədə ilk dəfə xalqın seçimi ilə
növbəti prezidentin kim olacağı
müəyyənləşəcək. Bu yarışa
üç nəfər - indiki baş nazir Rəcəb Tayyib
Ərdoğan, İslam Əməkdaşlıq Təşkilatının
keçmiş rəhbəri, Türkiyənin iki əsas
müxalifət partiyasının-Cümhuriyyət Xalq və
Milliyətçi Hərəkat partiyalarının vahid namizədi
Ekmələddin İhsanoğlu və Xalqların Demokratik
Partiyasının lideri Selahaddin Demirtaş qoşulublar.
Kampaniyanın gedişində dövlətin
resurslarından geninə-bonuna istifadə Ərdoğanın
növbəti prezident olmaq şansını yüksəldir. Hər halda,
seçki hər şeyi yerbəyer edəcək.
Türkiyədə
indiyədək 11 prezident bu ali
kürsüdə oturmaq şansı əldə edib.
Onların hər birinin məlum olmayan xüsusiyyətləri
haqda az şey bilirik. Məsələn,
Türkiyə Cümhuriyyətinin qurucusu Mustafa Kamal
Atatürkün az yatdığı məlum
deyil, İsmət İnönünün üzünü
qırxmağa verdiyi əhəmiyyət də. Bəs, Fahri
Korutürkün tambur çaldığını, ya da Cemal
Gürselin maaşını ehtiyacı olan yurddaşlarına
yardım olaraq göndərdiyini neçə adam
bilir, Cevdet Sunay ilə əlaqədar lətifələr niyə
çıxmışdı? Turqut Özalın
proqramçıları mat edən kompüter mütəxəssisliyini,
ya da Süleyman Dəmirəlin zamanında Çankaya
köşkünə gedən toyuq yumurtalarının sirrini
bilən varmı?
Türkiyə 12-ci prezidentini seçməyə
hazırlaşır. Bəs, 11 dövlət
başçısını nə qədər
tanıyırıq?
Heç düşündünüzmü, görəsən,
əvvəlki 11 prezidenti Türkiyədə necə
xatırlayırlar? Siyasi ənənəyə uyğun olaraq dövlət
başçılarını dövlətin ən ali adamı olmaları səbəbi ilə təbii
olaraq hamı həmişə ciddiliklə qəbul edib. Siyasi tarix də bu qəbulu özündə əks
etdirir.
Buna görə onların insani tərəfləri
çox bilinmir. Məsələn, Atatürkün yuxuya qarşı
müqavimətini, Fahri Korutürkün musiqi ehtirasını
neçə adam bilir? Ya da
Cemal Gurselin yardımsevərliyini. Özalın
kompüter proqramçılarını çaşdıracaq
qədər proqram mövzusundakı mütəxəssisliyini...
Onların bu xüsusiyyətləri həmişə
kölgədə qalardı. Halbuki dövlət
başçıları da insandır.
Modern.az saytı yaxınlaşan seçkiləri
fürsət bilib, Türkiyə mətbuatına istinadən
Atatürkdən Abdulla Gülə qədər bütün
dövlət başçılarının siyasi tarixin
xaricində, xatirələrdə necə iz
buraxdığı ilə bağlı araşdırmanı təqdim
edir.
Mete Akyol
uzun illər Ankaranın nəbzini tutan əfsanəvi jurnalistlərdən
olub. Peşə həyatının ilk günlərindən
etibarən İnönünü izləyib. İnönülərin evinə girəcək qədər
ailəyə yaxın bir jurnalist olub. Onun
jurnalistika macərasında eks-prezidentlər Cemal Gürsel və
Cövdət Sunayla da yolları kəsişib. Onlarla söhbətlər reallaşdırıb.
Mete Akyol hərbi mənşəli bu 3 keçmiş prezidenti
ən yaxşı izah edəcək adlardan biridir.
Atatürk
heyvansevərdi, az yatardı, incə ələyib
sıx toxuyardı
Türkiyə
Cümhuriyyəti 1923-cü il oktyabrın
29-da elan edilib və yeni bir Konstitusiya qəbul olunub. 1924-cü
ildə qüvvəyə minən bu Konstitusiyaya görə,
parlament (Türkiyə Böyük Millət Məclisi)
dövlət başçısını seçir, dövlət
başçısı da baş naziri təyin edir.
Elə də olur. Seçkiyə qatılan 159 millət vəkilindən
158-i səsini Atatürkə verir, bir səs də
İnönünün lehinə olur. Bu səsin
sahibi isə Atatürk idi. Ancaq Atatürk
buna nə “bəli” deyir, nə də “xeyr”. Bu dövlət başçısının ilk
zarafatlarından biriydi. Beləcə
Türkiyə Cümhuriyyətinin ilk prezidenti Mustafa Kamal olur.
Atatürk bir idarəçi və insan olaraq necə
biriydi? Bununla bağlı bir
çoxları o dövrlə bağlı kitablar yazıb.
Tarixçilər xeyli araşdırma aparıb.
Bu araşdırmaçılar mütləq
Cemal Qrandanın xatirələrindən faydalanıblar. Qranda 1927-ci ildə Atatürkün yanında işə
başlayan bir xidmət vəzifəlisi idi. Xatirələrini “Atatürkün xidmətçisi
idim” adlı bir kitaba yığıb. Kitab
bizə Atatürkün insan olaraq necə biri olduğunu
çox yaxşı izah edir. Atatürkün
çox yaxşı geyindiyini bilirik. Amma
buna görə Levon Kordonciyan və Jan Pilüris adlı iki dərziyə
borclu olduğu çox bilinmir. Atatürk
geyindiyi hər şeyi tək-tək özü seçərmiş.
Ayaqqabılarını Sirkəçidəki
“Qızıl Çəkmə”yə və Bəyoğlundakı
Nuru Ustaya tikdirərmiş.
Qrandanın kitabında Atatürkün heyvanları
çox sevdiyi qeyd edilir. Bu heyvanlar arasında atlar və itlər
xüsusi yer tutarmış. Foks adında
bir iti varmış. Hər yerə
yanında apardığı Foksla onlarla fotoşəkli də
var. Foks öldükdə isə baytarlar dərisini soyub
içini dolduraraq Çankayaya gətirib, bir vitrinin
üstünə qoyublar. Atatürk “sevdiyim
bir məxluqu belə görmək istəmərəm” deyərək
götürülməsinə göstəriş verir.
Kitabda yazıldığına görə, Atatürk
yuxunu çox sevməzmiş. Həyatı cəbhələrdə
keçən bir komandir olaraq yatmağa çox fürsət
tapa da bilməmişdi. Müharibələr
zamanı qısa müddət yatar, yəni paltarları ilə
səyyar çarpayıya uzanar, eləcə bir neçə
saat yatmağa səy edərmiş. Dövlət başçısı
olunca yaxınlarından bir neçə adam
“artıq indi yatmalısınız” deyə məsləhət
görüncə, “xeyr, əsas böyük müharibə
indi başlayır, müasir sivilizasiya səviyyəsinə
çatmağımız üçün gecə-gündüz
çalışmalıyıq”, - deyə etiraz edərmiş.
Atatürk ölkənin problemləri ilə əlaqədar
hər mövzu ilə yaxından maraqlanar və müdaxilə
edərdi. Məşğulluğun artırılması və
yoxsulluğun azaldılması, əhalinin insanca
yaşaması üçün səy göstərərdi,
islahatlar aparardı. Xalqın çörəyinə
göz dikənlər həmişə qarşısında onu
görərdi. O dövrün İstanbul qubernatoru
Mühittin Üstündağ çörəyin qiymətini
artırmaq qərarı vermiş və 5 lirə olan
çörəyin qiymətini qəflətən 7 lirəyə
çıxarmışdı və bu qərarını da
baş nazir İsmət İnönüyə təsdiqlətmişdi.
Bir gecə
Dolmabahçedəki bir yemək əsnasında bunu eşidən
Atatürk çox əsəbiləşərək deyir: “Nə
etdiniz qubernator bəy? Bu kasıb millətin
onsuz da yemək üçün yalnız çörəyi
var süfrəsində. Onadamı göz
dikdiniz? Bizim millət çörəklə
bəslənər. Kasıb kəndlinin yeməyi
bir baş soğanla, bir buxanka çörəkdir. Çörəkdən nə istədiniz? Qiymətini
artıracağınıza, əlinizdən gəlirsə,
endirin...”.
İsmət
İnönü nəzakəti və diplomatiyanı bilərdi
“Tam bir dövlət adamı idi. Ölçülü-biçili,
qüdrətli, qanunları olan, qadınlara qarşı hər
vaxt centlmen olmasını bilən biriydi. Diplomatiyanı
da, nəzakəti də çox yaxşı bilərdi. Saqqalının təraşına əhəmiyyət
verərdi. İnönünü tam izah edən bir hadisə
var. 1969-cu il seçkiləri gecəsi. Seçkilərdə Ədalət Partiyası
müdhiş bir müvəffəqiyyət əldə edib.
Mən də İnönünün evinə
getdim. Nəticələr gəldikcə
İnönü xəbərdar edilirdi. Amma
kədər əlaməti yox idi. “Paşam, heç kədər
ifadəsi yox sizdə”, - dedim. Mənə
“oğluna elektrikli qatar aldınmı”, - deyə soruşdu.
Çaşdım, amma hara bağlayacaqdı mövzunu
Paşa, maraqlandım və qatar
almadığım halda “aldım” dedim. “Onunla qatar
yarışı edirsənmi?”, -
soruşdu. “Bəli” dedim. “Yaxşı, oğlunun qatarı sənin
qatarını keçincə, qızırsanmı?”, -
söylədi. “Xeyr Paşam” dedim. “Yaxud səninki
onun qatarını keçincə, sevinirsənmi”, - deyə
soruşduqda, yenə “xeyr” cavabını verdim. Paşa
“bu seçki yarışında Ədalət
Partiyasının qabaqda qaçması məni üzməyəcəyi
kimi, geridə qalması da sevindirməyəcək.
Demokratiya qaydaları pozulmadan keçirilən hər
seçkidə əsl qazanan məmləkətin
özüdür”, - dedi. Əsl İnönü
tam da belə insan idi”.
Cemal
Gürsel yardımsevər biriydi
“Orduda ona Cemal Aga deyərdilər. Yardımsevər,
babacan, zarafatcıl bir insan idi. Xalqla
iç-içə olmağı da sevərdi. Fürsət tapdıqca avtomobili ilə Çankaya
köşkündən ayrılıb xalqın içinə
qarışar, onların dərdlərini dinlərdi. Ehtiyacı olana da öz cibindən kömək edərmiş.
Bunu yaşadığım bir hadisə nəticəsində
öyrəndim. “Milliyyət” qəzeti
1963-cü ildə Atatürk abidəsi kampaniyası
başlatmışdı. Cemal Gürseldən
kampaniyaya dəstək verməsi üçün köşkə
getdim. Mövzunu açdım. Cemal Gürseldən 10 min lirə istədim. Çaşdı. “Olmaz övladım” dedi. İsrar etdim. “Mənim o qədər pulum
yoxdur”, - dedi. İsrar edəndə məni
yanına çağırdı. Masasının
siyirtməsindən bir karton corab qutusu çıxardı.
İçindəki siyahını göstərdi.
“Bu aykı maaşımdan, nə qədər xərcləmişim,
əlimdə nə qədər qalmış bir bax”, - dedi. Baxdım Mersindən bir vətəndaş həyat
yoldaşı və uşağı ilə aç
qaldığını yazıb kömək istəmiş,
Gürsel də 4 min lirə göndəribmiş. Evlənən ehtiyatda olan bir zabitə 800 lirə
göndəribmiş. Siyahı uzanır.
Gürsalın 1000 lirəsi qalmışdı.
Onu da bizə bağışladı”.
Cövdət
Sunay gözlənilmədən prezident olub
Camal Gürsel xəstələnəndə Cövdət
Sunay Baş Qərargah rəisi kimi prezident olub. Ehtimalla belə
bir mövqeyə gələcəyini özü də gözləmirmiş.
Komandir olduğu üçün o komandirliyini
köşkdəki xidmət illərində də davam etdirib.
Özü yaxşı bir insan olsa da, dövlət
adamı üçün digər dövlət
başçılarına görə yaşlı idi. Onsuz da İnönünün ona verdiyi bir dərs
vardı. Bu hadisə Sunayın vəziyyətini
müəyyən edirdi. 1967-ci ildə
Qurtuluş savaşına qatılan komandirlərin
iştirakı ilə Ankara Ordu evində bir mərasim təşkil
edilir. İnönü də
yığıncağın ən əhəmiyyətli
qonağı olur. Ev sahibi dövlət
başçısı Cövdət Sunay olur.
İnönü həyat yoldaşı ilə gəlir.
Sunay “buyurun oturun”, - deyir, İnönü “yox, əvvəl
siz buyurun oturun”, - qarşılığını verir. Bu vəziyyət bir müddət daha davam edincə,
İsmət Paşa əsəbiləşir və “dövlət
başçısı olmanız hesabı ilə əvvəl
sizin oturmanız lazımdır. Ətrafınızdakıların
hara oturacağı sizin məsələniz olmayacaq. Əvvəl siz oturacaqsınız, ondan sonra ətrafınızdakılar
oturacaqları yerləri sizə görə təyin edəcəklər.
Haydı, baxaq indi dediyimi eynilə edin”, - deyir. Sunay
yarı şokda ən yaxındakı kresloya
çöküb qalır. İnönü
də onun yanına oturur”.
Əli Baransel ömrünün 16 ilini Çankaya
köşkündə keçirən biri olub. Bu qədər il boyunca prezidentin mətbuat və xalqla əlaqələr
müşaviri olaraq eks-prezidentlər Fahri Korutürk və Kənan
Evren ilə çalışıb. Türkiyənin
ən çalxantılı illərinə Çankayadan
şahidlik edib. Xatirələrini də
kitab kimi çap etdirən Əli Baransel də birlikdə
çalışdığı prezidentləri izah edir.
Fahri
Korutürk klassik türk və klassik Qərb musiqisinin
vurğunu idi
"Çox həssas, romantik, primitiv, insan əlaqələrində
sevgi və hörmətə əhəmiyyət verən bir
insan idi. Ölçülü-biçili, zarafatcıl birisi
idi. Məsələn, insanların
görüşlərə olan sədaqətinə çox əhəmiyyət
verərdi. Görüşünə
zamanında gələn insanları möhkəm xarakterli
olaraq qəbul edərdi. Sənətin,
xüsusilə musiqinin bütün janrları ilə
maraqlanardı. Klassik türk, klassik Qərb
musiqisinə fərq qoymadan dinləyərdi. Bir söhbət
əsnasında deyərdi: “Əgər dəniz zabiti
olmasaydım, orkestr şefi olardım”. Onsuz da
tambur çalarmış. Həyat
yoldaşı Emel xanım da fotolarla maraqlanardı. O
dövrün əhəmiyyətli rəssamları ilə, məsələn,
Fikrət Mualla ilə dostluq qurmuşdular. Köşk,
sənətin danışıldığı və
müzakirə edildiyi bir mühit idi. Bu səbəbdən
cümhuriyyət tarixində ilk dəfə, mətbuat və sənət
adamlarına ayrı-ayrı qəbul verilərdi. Mətbuat
və sənət dünyası Köşk ilə tanış olurdu. 2000-ə
yaxın sənətçi, jurnalistlər ilk dəfə
köşkdə qəbul olundu. Kino, ədəbiyyat,
teatr, foto dünyasının ən yetkin adları o gecə
köşkə çıxmışdı. O gecədən
ağlımda qalan Zeki Mürendir. Uzun dikdaban
ayaqqabı geyərək gəlmişdi”.
Kənan
Evrenin Emel Sayına yazdığı məktub...
“Kənan Evren o sərt görünüşünün əksinə
mehriban bir insan idi. Qərar verərkən məsləhətləşər,
ortaq ağıla əhəmiyyət verərdi. Amma onun dövrünü də ikiyə ayırmaq gərəkdir.
Demokratiya, xarici küləklərin əsdiyi, edamların
və işgəncələrin olduğu, formalı Evrenin hərbi
vəziyyət dövrü və formasını
çıxardıb vətəndaş olaraq dövlət
başçısı olduğu dövr. Vətəndaş
dövlət başçısı olunca hökumətlərlə
uyğun işə cəhd göstərərdi.
“Əli
Baranseli tapmışkən Kənan Evrenin Emel Sayına
yazdığı o məşhur məktubun aqibətini də
soruşduq: “O dövrdə xarici dövlət
başçıları gəlincə qonaqlara türk
musiqisini dinlətmək üçün sənətçilər
Köşkə çağırılardı. Bu
sənətçilərdən biri də Emel Sayın idi.
Evren Paşa Emel xanıma təşəkkür
etmək üçün bir məktub yazmışdı.
Bu cür gecələrə rəng
qatdığı üçün təşəkkür
edirdi. Mənə verdi məktubu. Amma
mən “əfəndim, bu məktub səhv başa
düşülə bilər” dedim. Məktubu
götürdüm, amma göndərmədim" - Əli
Baransel deyib”.
Turqut
Özal Çankayaya kompüteri gətirdi
Turqut Özal dövlət başçısı
olduğu zaman xalqla əlaqəsini heç kəsməyib. Cəmiyyətin
hər kəsimi ilə əlaqəsini davam etdirib. Maraqlı idi, məlumatlı idi və yeni bir şey
öyrəndiyi zaman da onu paylaşmağı sevərdi.
Məsələn, Kapalıçarşıda
keçmişdən basdırma yediyimiz bir basdırmaçı
vardı. İllər sonra gedib
gördüm ki, kürü satır. İçəridə
də basdırmaçının Özal ilə fotoşəkili
var. “Xeyrdir”, - dedim. “Özal gəldi, Azərbaycanın
müstəqilliyini elan etdi, get kürü nümayəndəliyini
götür”, - dedi. Mən də götürdüm, indi
işlər yaxşıdır”, - dedi. Özal
öldüyündə iki dosent ağlayırdı. “Nə
oldu?”, - dedim. İzah etdilər: “Bizim proqram şirkətimiz
vardı. Bir gün sərgidəydik, Özal gəldi.
Keçdi kompüterin başına oturdu, disketə
bizim proqramları yükləyib getdi”.
Yeniliklərə çox açıq idi, öyrəndiklərini
də paylaşmağı sevərdi. Məni neçə dəfə
gecə yarısı axtarmışdı. Köşkün
protokolunu da yox etdi. Çankayaya
kompüteri gətirdi. Məncə,
Özal dünyanın ən yaxşı işləyən
dövlət başçılarından idi”.
Cəlal
Bayar yaxşı bir həyat yoldaşı idi
Üçüncü
dövlət başçısı Celal Bayar, siyasi arenada
çox sərt bir adam idi. Rəqibləri
ilə amansızca qarşıdurmaya gedər, asanlıqla geri
addım atmazdı. İnadçı bir
şəxsiyyətə sahib idi. Döyüşlər,
dağıntılar, qıtlıqlar görmüş bir insan
olması səbəbindən bu cür sərt olması
aydın ola bilərdi. Amma evində
başqa bir adam idi. Uşaqlarına
qarşı çox xoş münasibətli idi. Həyat yoldaşı Rəşidə
xanımın sözünü dinlər, bir addım
atacağı zaman onunla məsləhətləşmədən
elə-belə hərəkət etməzdi. Rəşidə xanım inanclı və çox mərhəmətli
bir insan idi. Yoxsul və kimsəsiz
uşaqların həyatının
asanlaşdırılması üçün səy sərf
edərdi. Əlindən bir şey gəlmədiyi
vaxtlarda öz imkanlarını səfərbər edərək
yetimlərin dərdlərinə dərman olmağa
çalışardı. Rəşidə
xanım bu vərdişini Çankaya köşkünə
çıxdığında da davam etdirib. Köşkə bir tikiş maşını
aldırıb və boş zamanlarında yoxsul uşaqlar
üçün pencəklər, paltolar tikməyə
başlayıb. Cəlal Bayar “yahu, Rəşidə
xanım, siz böyük cümhuriyyət
başçısının həyat
yoldaşısınız, uyğundurmu indi bu?” deyə etiraz
edincə, Rəşidə xanım “siz bu uşaqların dərdinə
dərman olana qədər kim bilər
neçə uşaq soyuqlardan xəstələnib öləcək.
Heç olmazsa, mən bir neçəsini qurtara
bilərəm. Sizi gözləyə bilmərəm
əfəndim”, - deyərək iradını bildirib.
Hamıdan
fərqli Sezər
Əhməd Necdət Sezər özündən əvvəl
gələn bütün prezidentlərdən fərqli bir
portretə sahibdir. Vəzifədə olduğu müddətdə
imtiyazlarından minimum səviyyədə istifadə etməyi
seçib. Xidməti avtomobili ilə səfər
edəndə qırmızı işıq yanırdısa,
avtomobilini dayandırardı, xəstəxanada bütün vətəndaşlar
kimi növbəyə durub sırasını gözləyərdi,
anasının cənazə mərasiminə şəxsi
avtomobili ilə və benzin pulunu öz cibindən ödəyərək
gedib. Qənaət etməyə həddindən
artıq əhəmiyyət verərdi. Çankayada
çox elektrik sərf etdiyinə görə normal
lampaları çıxardıb floresan taxdırıb. Vəzifədə olduğu müddətdə
heç məzuniyyətə çıxmayıb. Amma əhəmiyyətli konsertləri, teatr və
film nümayişlərini qaçırmazdı. Sənətə və sənətçilərə
əhəmiyyət verər, amma Nobel mükafatı
laureatı Orxan Pamuka nə bir təbriketmə mesajı
çəkib, nə də Köşkdə qəbul edib.
Rəsmi dəvətlər xaricində
Köşkü xüsusi dəvətlərə
bağlayıb. Rəsmi dəvətlərin
xərclərini azaltmaq üçün tədbirlər
gördürüb. Köşkdəki rəsmi dəvətlərə
gedənlər aralarında “Çankayaya gedərkən
yanına termosunu da götür”, - deyə zarafatlar edərdilər.
Ölkədaxili və xaric gəzintiləri də
çox sevmirdi. Heç bir toya getməzdi,
heç bir jurnalistə xüsusi reportaj verməzdi. Onun dövründə Köşk xaricə tamamilə
bağlanmışdı.
Süleyman
Dəmirəl arvadına hər şeylə bağlı
hesabat verərdi
Nazmiye Dəmirəl...
Süleyman bəy onu dəlicəsinə sevərdi.
Dövlət başçısı Dəmirəlin tənqidlərinə
reaksiya vermədiyi tək adam həyat
yoldaşı Nezmiyə Dəmirəl idi. Dəmirəl bir səyahətə
gedincə... Bir yığıncaqda danışınca... Dərhal həyat yoldaşını axtarar və
hesabat verərdi. “Yığıncaq belə izdiham idi... Belə müvəffəqiyyətli keçdi” kimi.
Nezmiyə xanım kompliment deməkdə xəsis
idi. Reaksiyasını iki sözlə dilə gətirərdi:
- iyi!.. iyi!..
Süleyman
Dəmirəl, dövlət başçısı
seçilmişdi amma... Hələ Çankaya
köşkünə daşınmamışdı. Gündüz küçə -31-dəki evində
idi. Bir gün “nə vaxt
daşınacaqsınız”, - deyə soruşdum. Dəmirəl
“önümüzdəki həftə”, - deyə sözə
başlarkən... Nezmiyə Dəmirəl araya girdi:
- Dəmirəl,
Dəmirəl... Çankayaya daşınmamız şərtdirmi?... Bu evin nəsi var?... Burada oturmağa davam etsək olmazmı?
Süleyman
bəy “olmaz” deyincə... Nezmiyə xanım “səbəb
olmazmış” deyərək etirazını davam etdirib:
- Sən
hər səhər Çankayaya get... Dövlət işləriylə
məşğul ol... Axşam olunca da bura dön... Evinə...
Bura hər yerdən rahat... Ayrıca arxa
bağçadakı toyuqlar nə olacaq? Dövlət
başçısı Dəmirəl həyat yoldaşına
“dövlət protokolunu... Dövlət
başçısının təhlükəsizliyini... Mütləq Çankayaya daşınmaq lazım
olduğunu” uzun-uzadı izah edib. Sonunda
daşınıblar. Amma Nezmiyə Dəmirəl
hər həftə mülki nömrəli bir avtomobillə
Çankayadan çıxar və Gündüz Küçədəki
evinə gələrdi. Toyuqların
yumurtalarını götürərdi. Ayrıca...
İspartadan zaman-zaman Dəmirəlin evinə bir şeylər
göndərilərdi... Cem, yağ, pendir, əriştə
kimi... Nezmiyə xanım da onları Çankaya
köşkünə daşıyardı.
Sevgililər
günü
Dövlət
başçısı Dəmirəl bir yurd gəzintisindən
dönürdü... Təyyarənin ön hissəsində
üç adamdıq. Prezident, xanım-əfəndi
və mən. Təyyarə Esenboğa hava limanına
doğru enərkən Nezmiyə xanım dövlət
başçısına xəbərdar etdi:
- Dəmirəl
kəmərini bağla... Təyyarə enir.
Prezident
“Nəzmiyə” dedi, gülərək:
- Mən
sənə bağlandım.
Sonra da...
Mənə döndü:
- Yavuz bu
gün ayın neçəsidir?
“14-ü əfəndim,
14 fevral hörmətli dövlət başçımız...
Sevgililər Günü”.
Cibdəki
yumruq
Süleyman Dəmirəlin əsəbiləşdiyini,
qışqırıb bağırdığını,
söydüyünü, masanı yumruqladığını
heç görmədim. Bir gün soruşdum:
- Əfəndim,
sizin heç qızdığınız olmazmı?... Heç yumruğunuzu havaya
qaldırmazsınızmı?... Əlinizi masaya vurmazsınızmı?
Süleyman
Dəmirəl “mən də insanam... Əlbəttə,
qızdığım zamanlar olar”, - deyərək sözə
başladı: - Hamımız ətdən, sümükdən,
əsəbdən edilmişik... Mən də qızaram...
Yumruğumu havaya qaldıraram... Amma sonra... Yumruğumu
endirər və pencəyimin cibinə soxaram”.
Abdulla Gül dövlətin soyuq üzünü yumşaltdı
Dövlət başçısı Abdullah Gül Türkiyə yaxın siyasi tarixinin çox maraqlı bir dövründə vəzifəyə gəlib. 2007-ci ildə dövlət başçısı seçilib. Gül o nöqtəyə uzun bir karyera ilə gəlib. 1960-cı illərdə siyasətlə tanış olub, 1970-ci illərdə hərəkətli siyasətlə məşğul olub, 1980-ci illərin hərbi çevrilişində həbs olunub. İllər sonra dövlət başçısı idi. Yaxın dövr dövlət başçıları arasında Gül barışçıllığı, quruluşçuluğu və müsbətliyiylə tanınır. Son dövrün çox dolaşıq hadisələrindən də yenə onun bu tutumu sayəsində çıxıldığını bilirik. Hətta prezidentlik dövründə, Çankayanı, seçilməməsi üçün çalışanların belə, getdiyi son dövlət qapısı halına gətirməsi bu xüsusiyyətinin bir nəticəsidir. Bunu onun özünə inamına bağlamaq mümkündür. Yenə özünə inamının bir nəticəsi olaraq özünü göstərən digər bir xarakter xüsusiyyəti Gülün təvazökarlığıdır.
Türkiyə dövlətinin daim bir az soyuq üzü və yurddaşa məsafəli tutumu onun dövründə tam zidd istiqamətdə inkişaf etdi. Gülün ictimai mediadan istifadə etmə həvəsi, hətta ehtirası bu anlayışının bir nəticəsidir.
Unutmamaq lazımdır ki, ünsiyyət eyni zamanda paylaşmaqdır. Dövrünə baxıldığında Gülün bir mədəniyyət insanı olaraq mövqeyini çox zənginləşdirdiyini vurğulaya bilirik. Gül gündəlik siyasətlə məşğul olarkən də onun üstünə çıxa bilən, dövlət adamı xüsusiyyətini konkretləşdirən, çox ciddi və məsul, amma bir o qədər də içdən, yumşaq və quruluşçu bir prezident oldu.
Orxan
Azada Azərbaycan.-
2014.- 20 avqust.- S.6.