OĞUZ – TÜRK
TARİXİ: BƏYLƏRBƏYİ RƏVAN
XANDAN İRƏVAN QALA –
ŞƏHƏR YADİGARI
Problemə tarixi zəmində
aydınlı gətirmək üçün haqqında
söhbət gedəcək "Aza ölkəsi"nin əhalisi,
tarixi coğrafiyası və onun B. B. Piotrovskinin "yerli əhali"
dediyi sakinlərinin etnomənsubiyyətləri barədə
söyləyəcəyimiz qısa fikir Azərbaycan türklərinin
Ön Qafqaz tarixi üçün elmi dəyərə
malikdir.
Azərbaycan türklərinin Anamayasıda iştirak
etmiş bəzi türk tayfalarının adları qədim mənbələrdə
qeydə alınmışdı. Bu sıradan Urmiyə gölü ətrafında
ta qədimdən məskun olmuş "Maday","Maq,
"Mar" və "Su" adlı tayfaların dünya
tarixində özərinə məxsus yazdıqları
parlaq səhifələr məlumdur.
Daha
yaxın ərazidə iç-içə yaşamış
Mar və Su əhalisinin izdivacından törəmiş yeni nəsil
"Sumar" adı ilə m.ö. min illiklərdə Zaqor
dağ silsiləsini aşaraq, Böyük Köçlə
İrakın şimalından İkiçayarasına
(Mesopotamiyaya) gəlib yerləşmişdir.Bu barədə
qaynaqlarda və tarix ədəbiyyatında kifayət qədər
məlumatlar var. Bunların arasında məşhur ingilis
arxeoloqu və linqvisti Henri
Paulinsonun 1837-ci ildə Boqıstan ("Tanrılar məskəni")
qayalarında "Sumar" tayfalarının "Babilə gedən
qədim yol" abidəsini kəşf etməsi bu barədə
mənbələrdə qeydə alınmış fikirlərin
mötəbərliyini sübut etmiş oldu.
"Sumar"lar yeni məskəndə
sonrakı nəsllərin işlək leksik-semantik dil
xüsusiyyətlərinə uyğun olaraq,ədəbiyyatda
"Sumer"lər adıyla tarixləşmişlər.
Akkaddilində "S" və "Ş" hərflırinin əvəzləşməsinə
görə, semitdilli qaynaqlarda "Sumer" tayfaları
"Şumer" adıyla qeydə alınmışlar.
(Ətraflı bax: Əjdər Tağıoğlu. Moisey Xorenatsi anonim keşiş müəllifdir.
Bakı – "Elm və təhsil", 2016.s.99 – 103)
Mar, Maday
və Maq tayfaları Ön Asiyada və Ön Qafqazda
ayrı-ayrı adlar altında qədimdən məskun
olmuş qohum türk tayfalıarını bir hərbi ittifaqda
birləşdirərək yunanların "Midiya"
adlandırdıqları "Maday imperiyası"nı əsasını
qoymuşlar. İmperiyanı qüdrətli
çarı Kiaksarın ikinci adla mənbələrdə
"Mar Varbak"/"Mar Arbak", onun oğlu imperiyanın
son çarı Astiyaqın "Mar Astiyaq" adlarında nəsl
səcərəsi ilə qeydə alınması onların
etnomənşəcə hansı tarixi kökdən
olduqlarına sübutdur.
Marların
bir nəsl budağı da "Urmiyə" gölü sahilindən
köç edərək Kiçik Asiyada qədim Tavr dağ
silsiləsindən mənbə alan Fərad
çayının yuxarı axarında hündür dağlıq əraziyə
yerləşmişdir. Bu ölkəni işğal edən
assuriyalılar ona
"Şupria" demişlər. Biaini
çarları "Şupria"nı ələ
keçirdikdən sonra ölkənin hündür dağ zirvəsində
yerləşdiyini nəzərə alaraq,ona
öz dillərində "Arme",yəni "Hündür
ölkə" adı vermişlər. Bununla da
Mar tayfaları Biaini daş yazılaında dəfələrlə
adı çəkilən "Arme" ölkə əhalisi
kimi tarixə çevrilmişdir.
Məsləni
uzatmamaq üçün xatırladaq ki, kiçik ərazidə yerləşmiş "Arme" ölkəsi
yunan-selevkid hökmdarı olan III Antioxun (m.ö.223 – 187-ci illər)
dövründə "Suriya carlığı"nın tərkibində
olmuşdur. Antiox Strabonun "Artaksi" (m.ö.188-145-ci illər)
adı ilə tarixə nişan verediyi
öz komandanını ("strateqini") "Arme"yə
vali təyin etmişdir. Kilsə M.Xorenatsinin dili ilə onu Atarpaten çar nəsl sülaləsindən
olduğuna görə "Atarpaten əsilzadəsi", tayfa
mənsubiyyətinə görə "Mar Artaşes"
adlandırır. "Artaşes" sözü
"Avesta" inanclı əhalinin lekskonunda "Arta"
"böyük", ""şes"
"hökümdar, yəni "Böyük
hökmdar" anlamında
işlənmişdir.
"Arme" valisi Artaksi / Mar Artaşes m.ö.190-cı
ildə romalıların yunanlara qarşı
çaldıqları qələbədən sonra, m.ö.
188-ci ildə valiliyi müstəqil çarlığa
çevirmişdir. Artaksinin / Mar Artaşesin döründə Kiçik Asiya və Alban dənizi
arasında yerləşmiş geniş coğrafiya "təxminən
200 illik (m.ö.188- m.s. 10) tarixi olan "Arme
çarlığı"nın tərkibində olmuşdur.
Qədim dünyanın dövlətlərindən olmuş çarlığın
"Arme" adı
ayrı-ayrı xalqların ədəbiyyatında müxtəlif şəkildə qeydə
alındığı kimi, rusdilli ədəbiyyatda da
rusların leksik-semantik dil xüsusiyyətlərinə
uyğun olaraq "Armeniya"
şəklində işlənmişdir.
Göründüyü kimi, erməni tarixçilərinin mənsub
olduqları millətə
yazdıqları "Armeniya tarixi" kitablarının uydurma və saxta
olmasını Azərbaycan türklərinin Anamayasında
iştirak etmiş Mar tayfalarının "Arme
çarlığı"nın tarixi meydana çıxarır.
Mar
tayfalarının başqa bir nəsli qohum Maq tayfaları ilə
birlikdə "Urmiyə" gölü sahillərindən – Ata yurdundan maldarlıq və əkinçiliklə
məşğul olmuş qədim əhalisi Mar və Maq
qovmindən olan yarıköçəri qədim Nəxçu
elinin Dədədən "Ağrı dağı"
adı ilə nişan verilmiş dağın vadisinə
doğru uzanan ərazisindən keçərək Pont dənizinin
("Qara dəniz"in) Cənub Şərqinə, Qafqaz
dağ silsiləsinin ətəklərinə yayılmışdır.
Ön
Qafqazda geniş coğrafi ərziyə yayılmiş marlar və maqlar tarixin
müxtəlif çağlarında ayrı-ayrılıqda zəngin
mədəniyyət nümunələri yaratmışlar. Mar
tayfalarının aşıq rapsodları tərəfindən
babalarının şərəfinə
düzüb-qoşduqları və nəsl-nəsl yaşatdıqları
"Əjdəhalar və Divlər haqqında nəğmələr" əfsanəsində
"Ağrı dağı" adı ilə nişan verilən
dağın zirvəsində marların böyük
hökmdarının ziynətdən işlənmiş
taxt-tacının yerləşməsindən və s. bəhs
edir. Erməni mifoloqları və tarixçiləri başqa zəngin
mədəniyyət
nümunələrimiz kimi,bu əfsanəni də
"Vipasank" adı ilə "erməniləşdirmişlər." Bu baxımdan
S.T.Yeremyanın "Avesta"dan Ahura-Məzdanın Tanrı
panteonu əsasında yazdığı "Erməni
mifologiyası" erməni saxtakarlığının son
nümunələrindəndir.
M.Xorenatsidə başqa bir maraqlı epizod.
Təsadüfü deyildir ki, Artaksinin / Mar Artaşesin
oğlu Artavas
"Arme çarlığı"nın hərbi-inzibati
ərazisinə daxil edilmiş Oğuz Albaniyasının qərb ərazisində – "Şərur
çöllərində" (M. Xorenatsi) "Marakert"
("Mar ölkəsi") şəhərini salır.
Kilsə
anonim keşiş M.Xorenatsinin dilindən "Armeniya tarixi"ndə "Qoxtn"/"Qoxten"
adlandırdığı Naxçıvan ölkəsində
Mar rapsod aşıqlarının "Mar Artaşes"in nəvəsi,
Artavasın oğlu Tiqranın şəninə oxunan silsilə
nəğmələri xatırladır.
Bütün
bu deyilənlər, yaxud məqalənin həcminə görə,
deyilməyən gərəkli maddi-mədəniyyət
nümunələri sübut edir ki, B.B.Piotrovski başda olmaqla
siyasi muzdlu rus tarixçiləri və bəzi Avropa alimləri
tərəfindən Ön Asiya,Orta Şərq,Ön Qafqaz
torpaqlarında məskun olmuş əhalinin adları, məqsədli
olaraq çəkilməsə də, aparılmış bir
sıra qazıntılar zamanı aşkarlanmış maddi-mədəniyyət
sübut edir ki, ayrı-ayrı adlar altında
yaşamış türk tayfaları tarixin sübh
çağından bu coğrafiyanın ən qədim sakinləri
olmuşlar.Bu baxımdan, haqqında söhbət gedəcək
Aza ölkəsinin bir sıra qədim xarabalıqlarını
aşkarlayanda Biaini çarlarının
işğalçı ordusuna qarşı vuruşan Mar
tayfalarının rus və erməni arxeoloqları tərəfindən
tarixi adlarının çəkilməməsinin, onların
mücərrəd "yerli əhali" adı ilə nişan verilməsinin
səbəbi məlum olur. Çünki Ön Qafqaz
coğrafiyasında ən qədim dövr tarixi
yaşamış Aza ölkəsinin Mar əhalisi daha sonralar
"Oğuz türkləri"
adı altında ayrı-ayrı nəm-nişanla nəsl
qollarına şaxələnmiş,
zaman-zaman aşıq rapsodların qoşduqları nəğmələrdə,
əfsanə və rəvayətlərdə
dastanlaşmış qohum tayfaların babalarıdırlar. Bu məsələnin bir tərəfidir. Məsələnin digər tərəfinə gəldidə,
Biaini daş yazılarında elmi-tarixi dəyəri olan bir məlumat
da maraqlıdır. Göyçə gölünə
doğru işğaldan danışan yazıların birində
çar deyir ki, " dörd çara
gölün sahilində, on doqquz çara göldən kənarda
dağlıq ərazidə, cəmi iyirmi üç çara
mən tək başına qələbə
çaldım."
Aza ölkəsinin m.ö.VIII əsrdə məğlubiyyətə
uğramış iyirmi üç tayfa sayı ilə Strabonun
xəbər verdiyi oğuzların iyirmi altı tayfa sayı
arasında nəslləri keçib gələn etnokök
bağlılığı şübhəsizdir. Bu baxımdan "Kitabi-Dədə
Qorqud"da alagözlü pəri ilə sarı
çobanın izdivacından adam yeyən övladın –
"Təpəgöz"ün törəməsindən,
dağın övlad verməsi və almasından, ananın
öz südü və dağ çiçəyinin
qarışığından hazırladığı məlhəmi arxadan oxlanaraq
öldürülmüş cavan oğlunun yara yerinə
bağlayıb,onu ölümdən xilas etməsindən,
yırtıcı aslanın qayğısı ilə
böyümüş insan övladının insanı və
mal-heyvanı diri-diri parçalayıb yeməsindən,
ölümlü həyatdan xəbərsiz olan Dəli Domrulun əlində
çomaq Əzrailə meydan oxumasından danışan boylar
bizi Oğuz türklərin soy-kök tarixinin m.ö. ən qədim
çağlarına aparır.
Aza ölkəsinin siyasi-inzibati coğrafiyası barədə
qədim qaynaqlarda dəqiq məlumat yoxdur. Ancaq ölkənin qərb ərazisinin
kiçik bir parçasında-rusların qanlı tarixi cinayətləri
nəticəsində təşkil edilmiş indiki Erməni
Respublikasının ərazisində aparılmış
arxeoloji qazıntılar, M.Xorenatsidə təsvir edilən rəvayətlərdə
"Qoxten"-Naxçıvan elində Mar aşıq
papsodların nəğmələrində yaşadılan rəvayət
tarixi, bu gün Naxçıvan Muxtar Vilayətinin Ordubad rayonunda olan "Aza"
adında iki kəndin -"Yuxarı Aza" və "Aşağı Aza" kəndlərinin
adı əsrlərdən bəri
Aza ölkəsinin tarixi coğrafiyasının cənub
hüdudlarını yaşadan canlı şahiddir.
M.ö.VIII
əsrdə də
Qərblə Şərqi birləşdirən
mühüm ticarət karvan yolu Aza ölkəsindən
keçirdi. Onun strateji əhəmiyyəti olan coğrafi ərazisi,
abadlıqları, zəngin təbiəti, geniş üzüm
bağları, meyvə bağları və başqa sərvəti
Biaini çarlarının daim diqqət mərkəzində
dayanmışdır..
Menuanın oğlu çar I Arqişti (778-750 illər)
saysız piyada və suvari ordu hissələri ilə Araz
şayını keçib, Aza ölkəsinə soxuldu. Ancaq ilk həmlədə
düşmən əhalinin güclü müqaviməti ilə
üz-üzə gəldi. Ancaq Aza əhalisi düşməni
lərzəyə gətirəcək qorxunc hay-harayla sel
axınına bənzər hücumla bütün istiqamətlərdən
ölkənin hüdudlarını aşan biainilərin zərbələrinə
dözə bilmədi. I Arqişti Azanın şəhərlərini,
kəndlərini, qalalarını atəşə verdi, onları yerlə yeksan
etdi, hərbi qənimət olaraq, saysız mal-qara
sürüsünü, yüzlərlə əsir
edilmiş əhalini Arazın o
sahilinə keçirdi. Bu barədə Aza ölkəsinin
ayrı-ayrı ərazilərində aparılmış
arxeoloji qazıntılar zamanı aşkarlanmış Biani
daş yazılarında kifayət
qədər məlumatlar var.
Erməni arxeoloqu A.A.Martirosyanın əsrlərlə
torpaq altında qalmış xarabalıqlardan meydana
çıxardığı maddi sübutlar da Azada Mar əhalisinin
başına gətirilmiş bu tarixi fəlakəti sübut
edir. O,
arxeoloji nəticə olaraq yazır ki, A.A. İvanovskinin dediyi
kimi, "Belə düşünmək olmaz ki, Aza ölkəsi "Arqiştinin
əlinə döyüşsüz keçmişdir."Əksinə, kəskin müqavimət göstərən
əhalinin çox hissəsini Arqiştinin ordusu məhv
etmiş, yüksək mədəniyyətlə tikilmiş
abadlıqları atəşə vermiş, ölkədə
daş üstündə daş qalmamışdır.
I
Arqişti (778-750 ãã.)
işğal etdiyi ölkə əhalisindən qorunmaq və
hücumu davam etdirmək üçün "İrpuni" adında
ilk mühafizə qalasını inşa etdirir. Bu barədə
Biaini daş yazılarında maraqlı məlumatlar var.
Arqişti deyir: "Menuinin oğlu Arqişti (778-750-ci illər) Biaini ölkəsinin
adını göylərə qaldırmaq
üçün İrpuni şəhərinin
yerini müəyyənləşdirdim, orada bu qala-iqaətgahı
tikirdim"
Oğuz –
türk tarixi: Bəylərbəyi Rəvan xandan İrəvan
qala – şəhər yadigarı – SON yazı
Oğuz –
türk tarixi: Bəylərbəyi Rəvan xandan İrəvan
qala – şəhər yadigarı – SON yazı
Biaini
çarı İrpuni qala – şəhərini inşa etməkdə öz
məqsədini daş yazıda belə tarixləşdrir:
"Düşman ölkəni məhv etmək məqsədi
ilə əzəmətli qala-iqamətgahı ucaltdım,
Biaini ölkəsinin adını göylərə
qaldırmaq üçün İrpuni şəhərini
tikdirdim."
Ardı növbəti sayımızda
ƏjdərTağıoğlu,professor
Azad Azərbaycan 2020.- 1 iyun.- S.5.