Haqsızın qələbəsi təslim olmaqdır

(Yazıçı sözü)

Müharibə dəhşətdir, qandır, ölümdür, dağıntıdır və itkisiz olmur. İnsan tələfatı yoxdursa, sözün həqiqi mənasında müharibə də yoxdur. Bəli, müharibə can alır. Bunu ağlı kəsən hər bəşər övladı anlayır. Belə olmasaydı bəşəriyyət ömrü boyu müharibəyə qarşı mübarizə aparmazdı. Bəli, bəşəriyyət ömrü boyu müharibələrə qarşı mübarizə aparır, müharibələr isə tarix boyu bitmək bilmir ki, bilmir, gah o yanda, gah bu yanda alovlanır. Yalnız arabir səngiyir. Səbəb? Əslində səbəb çox sadədir. Dünyada İblisin barmağı var. İblisin isə öz siması, öz görünüşü yoxdur. Baxmayaraq ki, bəzi sənət adamları öz təxəyyüllərinə uyğun onu rəsm ediblər, şəklini cızıblar, sözlə onun əksini təsəvvür ediblər. Amma İblis onların təsvir etdikləri kimi deyil insan cildində zühur edir.

İblis insanı öz ordusuna cəlb etmək, şirnikləşdirmək üçün birinci onun nəfsinə yol tapır, ələ alır, sonra isə qəlbinə və əqlinə hakim kəsilib, istədiyi tərəfə yönəldir. İnsan mənfurlaşdıqca İblisə, şeytana çevrilir, tanınmasın deyə min cildə – gah xeyirxah, gah yardımçı, gah dost, yoldaş cildinə girir, bəlağətli, cəlbedici danışır. O, zahirən insandan gözəl görünür, onun gözünü qamaşdırdıqda, ondan bəlağətli danışanda fəsadlar, münaqişələr, müharibələr başlayır və bu İblisin, şeytanın əsl siması üzə çıxana qədər davam edir. İblisin ömrü tanınana qədərdir. Tanındımı, İblis məhv olacaq, yox olub gedəcək, insan da, insanlıq da rahatlıq tapacaq. İblis nə vaxt tanınır?! Şübhəsiz həqiqət haqq üzə çıxanda. Haqq isə Tanrıdır, gözə-görünməz böyük Allahdır, o da insanlıq libasında zühur edir. Nə edirsən et, gec-tez üzə çıxacaq. Onun zühuru ilə İblisin qürubu başlayacaq.

Bəzən o gec gəlir, amma el dilində deyildiyi kimi güc gəlir. Bəzən nazilir, amma üzülmür. İnsanın sədaqətini yoxlamaq üçün onu sınağa çəkir. Şair demişkən “Zülmün topu var, gülləsi var qalası varsa, Haqqın da bükülməz qolu, dönməz üzü vardır”.

İndi Haqq gəlib, Azərbaycan – Ermənistan müharibəsinə. Hər şey aydın görünür, daha İblisə nə hacət?!

O, geri çəkilir. Nədir o haqq?! İlk növbədə BMT Təhlükəsizlik Şurasının 822, 853, 874, 884 saylı qətnamələri. Onların ilk şərti budur, Ermənistan işğal etdiyi Azərbaycan ərazilərini qeyri-şərtsiz, dərhal azad etməlidir. «Dərhal» kəlməsinin izaha ehtiyacı varmı?! Dərhal saniyə, dəqiqə, saat, gün deməkdir. Lap dartıb uzatsan ay ola bilər, il ola bilməz. Özü də 25-30 il Birləşmiş Millətlər Təşkilatının qərarları, qətnamələri Yer üzərində yaşayan bütün millətlərin və dövlətlərin adından verilir və bu qərarlar haqqa, ədalətə əsaslanır, daha İblisin uydurmalarına yox!

Amma Ermənistan adlı kiçik bir dövlətin ağzı o qədər bəhəm eyləyib ki, BMT-in Təhlükəsizlik Şurasının dörd qətnaməsinə qarşı çıxır?! Bu onun işi deyil, bu gücün onda olması məntiqsizdir. Ermənistan öz sözünü demirdi, İblisin sözünü deyirdi, nə qədər ki, İblisin barmağı onun arxasında idi. Kukla teatrında olduğu kimi. Kukla teatrında kuklalar oynanılanda bir neçə saatlığa danışır, canlı görünür. Sonra əsl mahiyyətinə — cındır əskiyə çevrilib bir kənarda asılı vəziyyətdə qalır. Amma tamaşaçı bu kuklaları oynadan barmaqları görmür, görsə onda uşaqlar bu kuklalara inanmayacaq, tamaşa alınmayacaq. İndi Ermənistanın siyasi hakimiyyəti bu günə düşüb. Siyasi səhnədə hər gün onları oynadan barmaqlar geri çəkilir, onlar kəsilir. Ermənistan hakimiyyətinə – Azərbaycan öz torpaqlarında vuruşur, geri alır, öz xalqını müdafiə edir — deyilir. Amma yad barmaqlara öyrəşmiş, bir növ onlara adətkar olmuş Ermənistan siyasi hakimiyyəti gülünc vəziyyətə düşür, o barmaqlarsız cındır əskiyə dönməyə başlayır. Bu yerdə bir pritça, hekayət yada düşür:

Deyirlər ki, Şeytan öz balası ilə yolun kənarında oturubmuş. Bu zaman bir kişi də eşşəklə yük aparırmış. Eşşək qəflətən sonsuşlanır və yükü belindən salır. Kişi – Allah şeytana nələt etsin – deyib yükü qaldırıb yenidən eşşəyin belinə qoyur. Bunu görən, yol kənarında oturan Şeytanın balası Anasına – o kişiyə biz heç nə etmədik ki, niyə bəs o eşşəyi deyil, bizi lənətləyir – deyə müraciət edir:

Şeytan balasının başına sığal çəkərək cavab verir:

- Bala, heç kim görmədi, mənim barmağım eşşəyin quyruğunun altında idi.

Hələ uşaqlıqdan eşitdiyim bir misal da bu yerdə yadıma düşür. Bismillah gələndə cin qaçar. Bismillah isə Allah adıyla deməkdir. Bismillah gəlib, Haqq, ədalət cildində, Azərbaycan Ordusunun, əsgərinin cildində. Bu haqq, ədalət min əzabla öz yurd-yuvasından qovulmuş insanın doğma ocağına qayıtması deməkdir. Bu haqq-ədalət hər iki tərəfdən olan anaların göz yaşlarına son qoymaq deməkdir. Bu haqq, ədalət aldadılmış, Dağlıq Qarabağda müstəqil dövlət sövdası ilə zəhərlənmiş erməni şovinistlərinin ağıllarını başına yığmaq deməkdir. Bu haqq-ədalət Azərbaycan əsgərinin, ordusunun, onun Ali Baş Komandanının şəxsində zühur edib.

Haqq gəldimi haqsızın qələbəsinə bir yol qalır: Təslim olmaq.

Mənim bu fikrim bəzilərinə qəribə görünə bilər. Amma istər döyüş cəbhəsində, istər ictimai həyatda digər sahələrdə olsun, haqq gəldimi haqsız təslim olmalıdır. Əks halda haqsız daha böyük rüsvayçılığa, biabırçılığa, məğlubiyyətə düçar olacaq. Haqsızın təslim olması onun yeganə çıxış yolu, müdrikliyi, xoşbəxtliyidir. Bu gün Ermənistan nə qədər tez təslim olsa qurbanların sayı bir o qədər azalacaq, onun dirçəlməsinə gedən yollar qısalacaq. Amma nə edəsən ki, bunu bir çoxu başa düşmür. Hitler kimi, Paşinyan kimi. Əvəzində qırğınların sayını artırır, özünü ölümə, millətini əbədi xəcalətə düçar edir.

Tarixi həqiqət göstərir ki, şeytanlaşmış, iblisləşmiş insanlar özləri ilə birgə öz xalqlarının, millətlərinin də böyük bir hissəsini ölümə sürükləyir. Yağlı vədlər, şirin sözlərlə onların əqlindən alıb nəfslərinin quluna çevirir.

Dünyada Minsk qrupu adlı bir qrup mövcuddur. ATƏT-in Avropa Təhlükəsizlik və Əməkdaşlıq Təşkilatının bu qurumuna üç həmsədr dövlət – ABŞ, Rusiya, Fransa və üzvlər Almaniya, Belarus, İsveç, İtaliya, Niderland Krallığı, Portuqaliya, Türkiyə, Finlandiya daxildir. Onların üçünə – ABŞ, Rusiya, Fransaya bu münaqişəni həll etməyi tapşırıblar. Bəs onlar nə ediblər?!

Onların nə etdiklərini Türkiyə Cümhuriyyətinin prezidenti Rəcəb Tayyib Ərdoğan bir kitaba dəyən bir cümlə ilə xarakterizə edir: «Bu otuz ildə Minsk qrupunun həmsədrləri münaqişənin həll olunmaması üçün əllərindən gələni etdilər».

İndi müzəffər Azərbaycan Ordusu münaqişəni həll edəndə, BMT Təhlükəsizlik Şurasının qətnamələrini təkbaşına yerinə yetirəndə yenə də bu Minsk qrupunun həmsədrləri zühur ediblər. Yox, cənablar, ilk növbədə siz otuz illik fəaliyyətiniz, daha dəqiq desək fəaliyyətsizliyiniz üçün cavab verin. Sizdən soruşuruq, siz Qarabağ ermənilərini başa saldınızmı ki, siz müstəqilliyinizi yalnız Azərbaycanın ərazi bütövlüyü çərçivəsində həll edə bilərsiniz, özü də Azərbaycan xalqı və dövləti ilə razılaşdırılmış şəkildə. Siz onlara xatırlatdınızmı ki, Qarabağa üçüncü ölkənin qoşunlarını yerləşdirmədən Azərbaycanlılarla bir yerdə yaşaya bilərsiniz, əvvəllər olduğu kimi. Demədiz. Öz işinizdə separatçıların istəklərini rəhbər tutdunuz. Mən separatçı deyəndə təkcə Qarabağdakı xunta rejiminin rəhbərlərini nəzərdə tutmuram. Ələkçiyə qıl verənləri, əl altından onalara kömək edənləri də deyirəm. Ən böyük cinayətkarlar onların özləridir. Onlar erməni xalqına yardım etmirdilər, əksinə öz mənafeləri naminə ölümə sürüklədilər. Bunların heç birini demədiz. Elə isə mən sizə deyirəm. Mən sovet ordusunda xidmət etmişəm. Azərbaycanımı Sovet sərhədinin timsalında, sovet ordusunun tərkibində müdafiə etmişəm. Orada mənimlə Qarabağ erməniləri də xidmət edirdi. Biz bir-birimizlə Azərbaycan dilində danışırdıq. Lazım gəlsə bir yerdə ölümə də gedəcəkdik. Mənim qonşuluğumda ermənilər yaşayır, çalışdığım «Azərbaycan» nəşriyyatında ermənilər işləyirdi. İblisin barmağı dəbərməyinə qədər aramızda heç bir problem yox idi. Siz erməni xalqına bunu başa saldınızmı?!

Siz o, məcraya getmədiz, onları iblisləşdirməyə çalışdınız. Siz, erməni analarına müraciət edərək dedinizmi ki, BMT öz qətnamələrini, qərarlarını yerinə yetirmək üçün münaqişə zonasına qoşun yeridib, Ermənistan ordusunu Azərbaycandan çıxarmaq səlahiyyətinə malikdir. Onda övladlarınız məhv olacaq. Demədiz. İndi Azərbaycan Ordusu ən azından BMT-yə üzv olan bir dövlət kimi onun dörd qətnaməsini həyata keçirir, eyni zamanda öz torpaqlarını düşməndən azad edir. Buyurun, gedin Ermənistana, oradakı analara cavab verin. O ki, qaldı Azərbaycana bura gəlməyə bilərsiniz. Biz, haqq uğrunda döyüşü şərəf sayırıq. İblisin fitnəsinə uymaq istəmirik. Özümüz də, övladlarımız da şəhid olmağa hazırıq. Başqa torpaqda gözümüz yox!

Siz heç olmasa tarixi öyrənib erməni xalqına dedinizmi ki, bu günki dövlətiniz üçün qonşunuz Azərbaycana borclusunuz. Vaxtilə onlar İrəvan xanlığının mərkəzini indiki Yerevanı, Zəngəzuru sizə güzəşt etməsəydi Ermənistan dövləti olmazdı. Siz onlara dedinizmi ki, münaqişə həll olunarsa Ermənistanın Türkiyə ilə, Azərbaycanla canlı əlaqələri genişlənər, bölgəyə sülh gələr, firavanlıq, şən həyat başlayar. Demədiz. Ona görə ki, bitərəf mövqe sərgiləmədiz. Nə Ermənistanın, nə də Azərbaycanın marağına qulluq etdiniz. Hərəniz öz ölkənizin marağını güddünüz. Bitərəf mövqe sərgiləməli olan bu ölkələrdən birinin başçısı Azərbaycanın əleyhinə sərsəm bəyanat verir, digəri Ermənistanı silahlandırır, biri isə dövlət səviyyəsində separatçılara yardım edir.

Azərbaycan Prezidenti, Silahlı Qüvvələrin Ali Baş Komandanı İlham Əliyev sizin haqqında görün nə deyir: «Minsk qrupunun həmsədrlərinin hansı prinsiplərlə təyin olunması bizə məlum deyil».

Doğru fikirdir, nəinki Azərbaycan xalqının, bütün bölgənin düşüncəsini özündə əks etdirir. Çünki Ermənistan ilə Azərbaycan arasındakı konfliktdən ilk növbədə qonşu ölkələr ziyan çəkir, onların iqtisadiyyatı sarsılır, hətta mərmilərin, raket zərbələrinin onların torpaqlarına düşməsi də istisna olunmur. Konfliktin ədalətli həlli üçün üç dövlət lazım idisə, mən bir vətəndaş kimi bax, bu üç dövləti təklif edərdim: Türkiyə, İran, Gürcüstanı. Onlar münaqişə edən hər iki dövlətlə sərhəddirlər. Əgər münaqişənin həlli üçün üç dövlət lazım idisə bax, bu üç dövlətə həvalə olunmalı idi. Münaqişənin həlli üçün bu üç dövlət azlıq edirdisə onda bu buraya daha üç dövləti Qazaxıstan, Rusiya və Türkmənistanı cəlb etmək olardı. Çünki, onlar münaqişə edən tərəflərdən heç olmasa biri ilə həmsərhəddir.

Bu dövlətlər haqsız tərəfi çox asanlıqla susdura bilərlər. Çünki bu dövlətlərin hava məkanı da, quru sərhədləri də onların əlindədir. Münaqişəni həll etmək üçün əllərində mexanizm var.

Amma nə edəsən ki, dünyada İblisə qulluq edən qüvvələr çoxdur. Onları nə Azərbaycanın, nə Ermənistanın, nə onların münaqişəsindən ziyan çəkən qonşu dövlətlərin ziyanı maraqlandırır. Onlar insan ölümünə də biganədirlər. Cünki öz ölkələrinin vətəndaşları həlak olmur ki... Onların bir marağı var, öz ölkələrindən başqa digər ölkələri zəiflətmək, onları özlərindən asılı salmaq. İblislik edib aranı qarışdırır, sonra hakimlik cildinə girib guya münaqişəni həll etmək istəyirlər.

Müharibələrdə, döyüş bölgələrində insan ölür, hərbçilər həyatlarını itirirlər. Bu həmişə belə olub. Sonda sülh bağlanıb insanlıq iblisləşmiş tərəfə qələbə çalıb. Faciə orasındadır ki, bu gün Ermənistanda elə qüvvələr var ki, onlar insana yox, insanlığa atəş açırlar. Mülki obyektləri bombalayır, uşaqları, yaşlıları qətlə yetirirlər. Axı, uşağa necə əl qaldırmaq olar, onlarla sakitcə top atəşi ilə necə danışmaq olar?! Mülki insanlarla hərb dilində necə danışmaq olar? Kiçik yaşlı Mədinələri təkcə yaxınları deyil, gəlincikləri də axtarır.

Gəncənin, qəhrəman şəhər Tərtərin, Bərdənin və cəbhə bölgəsində uşaq yerləşən onlarla dinc əhalinin yaşadığı yerin bombalanması insanlığa açılan atəşdir, belə hallar bəşəriyyəti bilirsinizmi hara aparıb çıxarır. İnsanlığın məhvinə.

Bir insanın ölməsi

Faciədirmi məgər?!

İnsanlıq məhv olarsa

Bir an yaşamaz bəşər.

İnsanlar gəldi-gedərdir, insalıq isə əbədi. Hər insanın keçmişin nöqsanlarını yamanlamağa səlahiyyəti çatır. Çünki keçmişin nöqsanları, səhvləri asan görünür. Keçmiş, tarix ibrət üçündür. Amma sabahı məhv etmək insanlığı məhv etməkdir. Gəncəyə, Bərdəyə, Mingəçevirə atılan bombalar kimi. Biz Minsk qrupunun həmsədrlərindən bunlara dəyər verməyi gözləyirik. Azərbaycan rəhbərliyi dönə-dönə bildirir ki, biz Qarabağ ermənilərinə Azərbaycan dövlətinin tabeçiliyində, ərazi bütövlüyümüz çərçivəsində mədəni muxtariyyət verəcəyik. Dünya Birliyi də, nüfuzlu beynəlxalq qurumlar da bu fikri, bu təşəbbüsü bəyəndilər. Amma vücudları İblisin barmağına keçildilmiş siyasətçilər bunu başa düşmədilər, daha doğrusu başa düşmək onlara sərf etmədi. Çünki, nəzarətdən uzaq Qarabağ narkobiznes, silah alverçiləri, bu torpağın hər dürlü sərvətini daşıyanlar üçün sərfəli idi. İndi onlar başqa diyarda zühur edəcəklər. İblis donunda, cildində yox, «insan» libasında.

Bəli, İblisin ömrü tanınana qədərdir. Amma, Azərbaycana dəyən ziyanı bərpa etmək üçün illər lazım olacaq. Ermənistana dəyən ziyanı ödəmək üçünsə on illər. Bu gün evləri dağıtmaq üçün istifadə olunan silahlara çəkilən xərclərə görün nə qədər ev tikmək olardı?! Hər iki tərəfdə evsiz-eşiksiz bir nəfər də qalmazdı. Bu pullar on milyardlarla dollardır. Amma nəticə əksinə oldu.

Kimdir günahkar? Baxın, hər şəhərin salınma tarixi var. Məgər Paşinyan Şuşada yallı gedəndə, «Qarabağ Ermənistandır» deyəndə Şuşa şəhərinin kimin tərəfindən salındığını bilmirdi?! İndi İblisin barmağı qırılıb. Onu oynadanlar meydandan qaçıb. Erməni anaları ondan övladlarını istəyir. O isə nəinki bu övladın dirisinə, heç ölüsünə yiyə durmur.

Bəli İblislər kənara çəkilir, amma tarix onları axtarıb tapır, nəsillərini lənətləyir. Artıq elə dövr çatır ki, şahidlər dilə gələcək, erməni əsirliyində olan insanlara edilən vəhşilikləri – Xocalı faciəsini, vertolyot qəzasını törədənlər və digər hərbi cinayətkarlar məhkəmə qarşısında cavab verəcək. Nürnberq məhkəməsində olduğu kimi. Hitler alman xalqını öz ambisiyalarına qurban verdi. Paşinyanlar, Sarkisyanlar, Koçaryanlar isə erməni xalqını.

Mən hələ Sovet dönəmində iki dəfə Berlin yaxınlığında keçmiş Zaxzenhauzen konslagerində olmuşam. İndi ora muzeydir. Orada gözəl bələdçi qızın bir sözü yadımdadır: «Faşizm bizi dünya xalqları arasında başıaşağı etdi, mənim Sizdən bir alman qızı kimi üzr istəməyə belə haqqım yoxdur. Çünki bu sobalarda sizin atalarınız, qardaşlarınız yanıb».

Dünyanın mafioz qüvvələrinin əlində oyuncaq olan Ermənistanın siyasi hakimiyyəti təslim olmadıqca rüsvay olacaq. Qarabağda, Ermənistanda insanlıq, bəşəriyyət əleyhinə, hətta erməni xalqının mənafeyi əleyhinə elə biabırçı faktlar üzə çıxacaq ki, Zaxzenhauzendə alman bələdçi qızının üzrxahlığı, mənəvi əzabı onun yanında toya-bayrama getməli olacaq.

Başını itirmiş erməni siyasi hakimiyyəti BMT-nin qətnamələrini, ATƏT-in, İslam Əməkdaşlıq Təşkilatının qərarlarını saymır, müharibənin diplomatik yolla nizama salınması ilə razılaşmır, həyasızlıq o dərəcəyə çatıb ki, o digər dövlətləri öz hikkəsinə cəlb etmək istəyir. Səməd Vurğunun təbirincə desək bu ağılsız köpəklərin ulduza hürməsidir.

Ermənistan siyasi rəhbərliyinin bu müharibədə qələbəsinə bir yol var. Qeyri-şərtsiz və dərhal təslim olmaq. İblislərin əlində öz xalqlarını oyuna çevirməmək. Əks halda biabırçılıqları, rüsvayçılıqları daha da aydın görünəcək, iyrəncləşəcəklər. Etmək istəmirlərsə, onda söz doğma torpağı uğrunda canından keçməyə hazır olan Azərbaycan əsgərinindir, bu müharibəyə vergülü də, nöqtəni də, nida işarəsini də o qoyacaq. Özünü təmkinlə aparan, bizim başqa torpaqlarda gözümüz yoxdur, deyən Ali Baş Komandanı ilə birgə.

Atababa İSMAYILOĞLU,

Əməkdar Mədəniyyət işçisi

Azad Azərbaycan.- 2020.- 29 oktyabr.- S.4.