Sonuncu zəng
(Hekayə)
Kamran o vaxt Liman şəhər 1
nömrəli orta məktəbində oxuyurdu. Məktəbdə
keçirilən “Mən Vətəni sevirəm” mövzusunda
inşa müsabiqəsinə xeyli yazı təqdim
olunmuşdu. Münsiflər heyəti inşa
yazılarını nəzərdən keçirəndə
11-ci sinif şagirdi Kamran Səmədovu müsabiqənin qalibi
elan etdi. Bu inşa yazısı hamının ürəyindən
xəbər verirdi. Yazıda deyilirdi: “Vətən sevgisi ana
südü ilə ürəyimizə axır. Elə buna
görə də göz açdığımız
torpağa, doğulduğumuz məkana ana Vətən deyirik. Vətənin
müqəddəsliyi də məhz ana südündən
qaynaqlanır. Təsadüfi deyil ki, babalarımız
canlarından keçiblər, amma Vətəndən, torpaqdan
keçməyiblər. İndi bizim
yaşadığımız torpaq qəhrəman
babalarımızın - Ulu Babəkin, Cavanşirin,
Koroğlunun, Şah İsmayıl Xətainin ... əmanətidir.
Torpaqlarımız yağlı tikə kimi həmişə
yadelli işğalçıların diqqətini cəlb edib.
Zaman-zaman, nəsil-nəsil basqınlara məruz
qalmışıq. Vətən torpağı tikə-tikə
doğranılıb. İndi isə mənfur düşmənimiz
olan erməni faşistləri baş qaldırıb Azərbaycanın
əzəli və əbədi torpağı olan Qarabağa
sahib olmaq istəyirlər. Onlar dünyada super güclərə
arxalanaraq illərdir ki, Qarabağı işğal altda
saxlayırlar. Biz Xocalı qatillərindən
qisasımızı almalıyıq. Vətən bu gün əmr
etsə, hamımız onun əsgərləriyik. Artıq
silaha sarsılmaq, son və qələbə
döyüşünə başlamaq vaxtı
çatıb”...
Həyəcanla
oxuduğumuz və ürəklərimizi riqqətə gətirən
bu sözləri ancaq Vətən sevgisiylə yaşayan,
xalqının sevinc, kədərini bölüşən,
ağrı-acılarını daşıyan, Vətən
uğrunda ölümdən belə çəkinməyən,
lazım gəldikdə şəhidlik zirvəsinə yüksələn
bir gənc yaza bilərdi.
Vətən
sevgisi çoxlarının dilindədir. Lakin 23 yaşlı
Kamran Səmədov isə bu sevgini öz canı, qanı
bahasına sübut etdi. Təsadüfi deyil ki, 2020-ci il
sentyabrın 27-də başlanan II Vətən müharibəsinə
könüllü qatılanlardan biri də məhz ailəsinin
yeganə oğul övladı olan Kamran özü oldu.
Orta məktəbi
müvəffəqiyyətlə bitirən Kamran Ceyhun oğlu Səmədov
da başqa yaşıdları kimi Azərbaycan Silahlı
Qüvvələrində hərbi xidmətə yola
düşdü. Xidmət etdiyi Qusar hərbi hissəsində
qısa müddətdə özünü yüksək hərbi
hazırlığa malik bir əsgər kimi göstərdi.
Xüsusilə hissənin döyünən ürəyi olan kəşfiyyat
bölümündə bilik və bacarığını
ortaya qoydu. Təsadüfi deyildi ki, hərbi hissənin komandiri
polkovnik –leytenant Xalid Məmmədovun imzası ilə Lənkəran
rayonunun Liman (keçmiş Port-İliç) şəhərində
yaşayan valideynlərinin ünvanına Kamran Səmədovun
nümunəvi xidməti ilə bağlı təşəkkür
məktubu göndərildi. Kəşfiyyat
bölüyünün komandiri baş leytenant Əbülfəz
Rəhimovun Xasiyyətnaməsində deyilir: “Səmədov
Kamran Ceyhun oğlu, hissəmizdə öz nümunəvi xidməti
ilə seçilir. Yüksək fiziki və döyüş
hazırlığına malikdir. Kəşfiyyat işinin
bütün sirlərinə yiyələnib. Mətin iradə,
qətiyyət, qorxmazlıq, ən çətin anda vəziyyətdən
çıxmaq üçün düzgün qərar qəbul
etmək və sairə onun xarakterik xüsusiyyətlərindəndir...”
Hərbi
xidmətdən tərxis olunduqdan sonra Lənkəran şəhərində
ticarət mərkəzində işləyirdi Kamran. Müharibənin
başlanması ilə əlaqədar Lənkərandan Vətənin
çağırışına ilkin səs verənlər
çox oldu. Təbii ki, onlardan biri də Kamran Ceyhun oğlu Səmədov
idi. Ailəsinin tək oğul övladı olan Kamran öz
adını könüllülər siyahısına
yazdırdı. Onun cəbhəyə könüllü getmək
istədiyindən nə atası Ceyhunun, nə də anası
Könül xanımın xəbəri yox idi. Sentyabrın
30-da döyüşə gedəndə valideynləri ilə
görüşdü. Atasının yol çəkən
gözləri, anasının göz yaşları,
bacısı Arzunun qardaşının boynuna sarılıb
onu getməyə qoymaması Kamranı yolundan qaytara bilmədi.
... Lənkərandan
könüllüləri aparan avtobus Ağcabədiyə tərəf
sürət götürdü. Təlim-məşq
meydançası Ağcabədidəki 704 saylı hərbi
hissədə yerləşirdi. Əslində Kamranın burada
təlim-məşqlərə qatılmağına ehtiyac yox
idi. Peşəkar hərbçilərin yekdil fikri də bunu
bir daha təsdiq etdi.
Kamran Səmədovun
döyüş yolu Zəngilandan başladı. Bu yol Xudafərin
körpüsündən, Cəbrayıldan, Qubadlıdan,
Laçından keçdi. Cəbrayıl uğrunda gedən
döyüşlərdə ağır yaralandı, beş qəlpə
sol ayağından dəydi. Bu 2020-ci ilin oktyabr ayının
14-də baş versə də, hər gün evdəkilərlə
danışmasına baxmayaraq onlara bu haqda demədi Kamran.
Qanaxmanın qarşısını alandan sonra yenidən
döyüşlərə qatılıb.
Qubadlı
alınandan sonra qarşıda Laçın uğrunda ən
çətin döyüş dururdu. Düşmənin əsas
qüvvələri burada cəmləşmişdi. Kamranın
tərkibində vuruşduğu hərbi hissə 300 əsgərlə
Laçın dəhlizini götürməli və
düşmənin köməyinə gələn qüvvələrin
qarşısını almalı idi. Bu məqsədlə hər
cür döyüş hazırlığı
görülmüşdü. Ağır döyüş
gedirdi. Taborun komandiri minomyotla vurulraq dünyasını dəyişdi.
Yerinə ən layiqli namizəd kimi kəşfiyyat
bölüyünün komandiri Kamran Səmədov məsləhət
görüldü. Tabor onun komandirliyi ilə döyüşə
qatıldı. Oktyabrın 30-da ölüm-dirim savaşı
getdi. Döyüşçülərin çoxu şəhid
oldu. Oktyabrın 31-də isə tabor komandiri Kamran Səmədov
düşmən minomyotu ilə vuruldu. Başından zərbə
alan komandir dünyasını dəyişdi. Köməyə
əlavə qüvvə gələndə artıq taborda cəmi
14 nəfər sağ qalmışdı. Onlardan biri də
Masallıdan Vüsal adlı döyüşçü idi. O,
yana-yana belə dedi: -Şəhidlərin hamısını
tapıb geriyə yolladıq. Lakin Kamranı tapa bilmirdik. 21 günlük
uzun axtarışdan sonra onun meyidini Qubadlıda transformatorun
yanında tapdıq. Elə oralarda onu öz əllərimlə
dəfn etdim. Bu barədə onun ailəsinə məlumat
verdim.
Laçın
dəhlizinə qədər əsas postlar
götürülmüş, düşmənin əsas
mövqeləri məhv edilmmişdi. Əlavə qüvvənin
köməyi ilə dəhliz artıq ordumuzun nəzarətində
idi. Lakin Kamran Səmədov bunu sağlığında
görmədi. Qələbə sevincini yaşamaq ona qismət
olmadı. Düşmən mövqelərini bir-bir məhv edən
komandir özü şəhidlik zirvəsində qərar
tutdu. Xidmətləri Ali Baş Komandanlıq tərəfindən
layiqincə dəyərləndirildi. Cəbrayılın,
Qubadlının azad olunmasına görə “Vətən
uğrunda”, “Cəsur döyüşçü” medalları
ilə təltif edildi.
Kamran Səmədov
Allaha bağlı idi. Məşhəd ziyarətində
olmuşdu. Namaz qılar, oruc tuturdı.
Atası
Ceyhun, anası Könül xanım övladları ilə
qürur duysalar da, ürəklərindəki oğul itkisindən
doğan nisgili də gizlədə bilmirlər. Deyirlər ki,
“evimizdə bir boşluq var, bu boşğluğu ancaq Kamran
doldura bilər”.
Respublikada
65 şəhid anasına “Qəhrəman ana” medalı verilib. Təltiflərin
dördü Lənkəranın payına düşüb.
Onların arasında şəhid Kamran Səmədovun
anası Könül xanım Səmədova da var. Ali Baş
Komandan şəxsən özü “Qəhrəman ana”
medalını şəhid anasına təqdim edib. “Təşkilatçı”
Xeyriyyə Cəmiyyətinin sədri Samirə Mirzəyeva isə
Könül xanıma təşəkkür məktubu və
diplom göndərib.
Döyüşü
davam etdirdiyi günlərdə vaxt tapıb demək olar ki, hər
gün bacısı Arzu ilə danışırdı. Ailədə
hamı öz işlərini bir kənara qoyub onun zəngini
gözləyirdi. Axırıncı zəngi oktyabrın 30-da gəldi.
Həmişəki kimi bacısı Arzu ilə
danşırdı. Ürəyinə dammışdı ki, bir
azdan son döyüşə girəcək, özü də
burada sağ qalmaq ehtimalı çox az idi.
Bacısı
Arzu xanım qardaşı Kamranla son telefon
danışığını belə xatırlayır: -
İndi də onun səsi qulaqlarımdadır, - deyir - Həmişəki
kimi bu səsdə bir məğrurluq duyurdum. Dedi ki, anamı,
atamı sənə tapşırıram. Əslində
qardaşım bizimlə halallaşırdı. Çünki
o gün gözləmədiyim halda mənimlə xeyli
danışdı. Hardan biləydik ki, bu, Kamranın sonuncu zəngi
olacaq.
Liman
şəhərində yaşadıqları evdə bir otaq
muzey üçün ayrılıb. Burada Kamranın vaxtilə
istifadə etdiyi əşyaları yer alıb. Onların
arasında namaz qıldığı möhürü də
var. Həmçinin şəhidin pal-paltarı, hərbi xidmətdən
saxladığı əsgər forması, qeydlər
apardığı dəftərlər, qələmlər nümayiş
etdirilir. Divardan asılan ailə və dost-tanışları
ilə çəkdirdikləri şəkillər,
özünün müxtəlif portretləri ... diqqət
çəkir. Və bir də stolun üstündə
bacısının onunla son dəfə
danışdığı telefonu durur. Hər dəfə bu
telefon səslənəndə bilərdilər ki, danışan
Kamrandır. İndi xeyli vaxtdır ki, bu telefon susub...
Əlizadə ƏSƏDOV,
“Azad Azərbaycan”
qəzetinin əməkdaşı
Azad Azərbaycan.- 2023.- 10 mart.- S.7.