"Ən böyük arzum məktəbə getmək idi"

Günəş düzü-dünyanı nuruna qərq edib qüruba endiyi kimi insanlar da yaşayaraq keçdikləri ömür yolunda əməlləri ilə özlərinə məxsus iz qoyurlar bu dünyada. Ömrünü, gününü qətrə-qətrə şam kimi əridərək xalqının maariflənməsinə, vətəninin tərəqqisinə sərf edənlər ictimaiyyət tərəfindən hörmət və ehtiramla qəbul edilir və sevilirlər. Belə insanlardan biri, Bakı Şəhəri üzrə Təhsil İdarəsinin müdir müavini, "Şərəf nişanı" ordenli, bu günlərdə 70 yaşı qeyd edilən Məhəbbət Qarabağlı haqqında söz açmaq niyyətindəyəm.

Məhəbbət İsmayıl oğlu Qarabağlı 1941-ci il mayın 5-də Gürcüstan Respublikası Bolnisi rayonunun Kvemo-Bolnisi kəndində anadan olub. 1956-cı ildə kənd 8 illik, 1958-ci ildə isə Bolnisi rayon orta məktəbini bitirib. Həmin il Bolnisi Rayon Xalq Maarifi Şöbəsinin əmri ilə doğma kənd 8 illik məktəbinə ibtidai sinif müəllimi təyin edilib və orada uğurla işləyərək iki il pedaqoji iş stajı topladıqdan sonra Azərbaycan Dövlət Pedaqoji İnstitutunun tarix-filologiya fakültəsinə qəbul olub.

Çalışqanlığı və ictimai fəallığı ilə başqalarından seçilən Məhəbbət hələ birinci kursda ikən institutun Tələbə Elmi Cəmiyyətinə sədr seçilib. Bir neçə dəfə qonşu ölkələrdə keçirilən tələbə elmi konfranslarında dəyərli çıxışları ilə doğma institutunu təmsil edib. 1966-cı ildə ali təhsilini başa vuran Məhəbbət təyinatla Mingəçevir şəhər 11 nömrəli orta məktəbə ixtisası üzrə müəllim göndərilib. Qısa müddət ərzində savadlı müəllim kimi şagirdlərin, valideynlərin və pedaqoji kollektivin hörmətini qazanan Məhəbbət Qarabağlı Mingəçevir şəhər rəhbərliyinin diqqətini cəlb edir. Elə bunun nəticəsidir ki, Məhəbbət müəllim 1970-ci ildə şəhər 7 nömrəli 8 illik məktəbə, 1976-cı ildə isə şəhər 14 nömrəli orta məktəbə direktor təyin edilib.

1976-1978-ci illərdə Azərbaycan KP MK yanında Marksizm-Leninizm Universitetinin qiyabi şöbəsini fərqlənmə diplomu ilə bitirən M.Qarabağlı intellektuallığı ilə zamanın tələbinə cavab verən ixtisaslı kadr kimi digərlərindən seçilib və yüksək insani keyfiyyətlərinə görə rəhbərlik tərəfindən irəli çəkilərək ona yeni etimad göstərilib. Mingəçevir təhsilinə rəhbər təyin edilib.

1977-1978-ci illərdə Məhəbbət müəllimin rəhbərlik etdiyi Mingəçevir Şəhər Xalq Maarif Şöbəsi daha yeni uğurlara imza atıb, səsi-sorağı yüksək tribunalardan gəlib. Belə ki, bu təhsil şöbəsi 1978-1979-cu illərdə əldə etdiyi müvəffəqiyyətlərə görə ardıcıl olaraq iki dəfə Azərbaycan KP MK-nın, Azərbaycan SSR Nazirlər Sovetinin, Azərbaycan Həmkarlar İttifaqı Mərkəzi Şurasının Keçici Qırmızı, 1980-ci ildə isə SSRİ Maarif Nazirliyinin və SSRİ Maarif İşçiləri Həmkarlar İttifaqı Mərkəzi Şurasının da Keçici Qırmızı bayraqlarına layiq görülüb.

M.Qarabağlı 1982-ci ildə Mingəçevir şəhər XDS İcraiyyə Komitəsi sədrinin I müavini, 1990-cı ildə isə xeyirxah əməlləri ilə əhalinin məhəbbətini qazandığı üçün alternativ səsvermə yolu ilə Mingəçevir Şəhər Sovetinə sədr seçilib. Respublikada vəziyyətin gərgin olmasına baxmayaraq, rəhbərlik etdiyi əhalinin mənafeyini qorumaqla 1995-ci ilin sonuna qədər həmin vəzifədə uğurla çalışıb.

1999-cu ilin iyun ayının 28-də Azərbaycan Respublikası Prezidenti Heydər Əliyevin sərəncamı ilə Mingəçevir Şəhər İcra Hakimiyyətinə başçı təyin edilən və 2005-ci ilə qədər bu vəzifədə layiqincə işləyən Məhəbbət Qarabağlı ona göstərilən etimadı yüksək səviyyədə doğruldaraq quruculuq işləri və xeyirxah əməlləri ilə Mingəçevir şəhərinin ictimai və siyasi həyatında silinməz izlər qoyub.

2005-ci ildə Bakı Şəhər Baş Təhsil İdarəsinə rəis, 2006-cı ildə isə yeni yaradılmış Bakı Şəhəri üzrə Təhsil İdarəsinə müdir müavini təyin edilmiş Məhəbbət müəllim hazırda həmin vəzifədə fəaliyyətini uğurla davam etdirir.

Məhəbbət Qarabağlının əmək fəaliyyəti dövlət tərəfindən yüksək qiymətləndirilib. Belə ki o, "Şərəf nişanı" ordeni, "Əməkdə fərqlənməyə görə" medalı və digər müxtəlif medallar, diplom və fəxri fərmanlarla təltif edilib. Keçmiş SSRİ-nin "Maarif əlaçısı", Azərbaycan Respublikası Maarif Nazirliyinin "Qabaqcıl maarif xadimi" döş nişanlarına layiq görülüb.

"Qızıl qələm" media mükafatı laureatıdır. Müxtəlif illərdə qurultaylara nümayəndə seçilib.

Ailəlidir, iki oğlu, bir qızı və altı nəvəsi var.

Məlum 90-cı il hadisələrindən sonra uzun müddət idi ki, beynəlmiləl şəhəri olan Mingəçevirə yolum düşməmişdi. Səhv etmirəmsə, 2004-cü ilin yazı idi. Xidməti işimlə əlaqədar Mingəçevir təhsili haqqında qəzetə material hazırlamaq üçün sübh tezdən Bakıdan çıxdım. Mingəçevirə çatanda Günəş artıq bir çatı qalxaraq düzü-dünyanı nuruna qərq etmişdi. Geniş asfalt yolda avtomobilim rahatlıqla şütüyür, yol ətrafında təzəcə çiçək açmış müxtəlif gül kolları, fərqli meyvə ağacları gözəlliyi ilə diqqəti cəlb edir, hər tərəfdə hökm sürən təmizlik, səliqə-sahman ruh oxşayırdı. Uzaqdan görünən Qafqaz sıra dağlarının zirvələrində təkəm-seyrək ağ, pəmbə buludlar ilişib qalmış, sanki dağların başına bəyaz kələğayı bağlamışdı. Əkib-becərmənin qızğın vaxtı olduğu üçün ətraf sahələrdə, tarlalarda, bağ-bağçalarda işi ilə məşğul olan insanlar gözə dəyirdi. Hər tərəfdə həyat qaynayır, insanı yaşayıb-yaratmağa sövq edirdi. Bu əhvali-ruhiyyə ilə şəhərə daxil olanda gözlərimə inanmaq istəmədim. İntibah dövrünü yaşayan respublikamızın hər yerində olduğu kimi burada da quruculuq-abadlıq işləri geniş vüsət almış, Mingəçevir şəhəri görkəmini tamam dəyişmiş, tanınmaz olmuşdu. Yeni inşa edilən sosial və ictimai tikililər, rahat, geniş asfalt yollar planlı şəkildə salınmış yaşıllıqla əhatə olunmuşdu.

Görüşdüyüm insanlarla söhbət əsnasında mənə məlum oldu ki, bütün bu yeniliklər Mingəçevir ŞİH-nin başçısı Məhəbbət Qarabağlının təşəbbüsü və rəhbərliyi altında həyata keçirilir. İqtisadiyyatın inkişafına çalışan icra başçısı Mingəçevir vətəndaşlarının maddi-rifah durumunun da yaxşılaşmasına ciddi səy göstərdiyi üçün əhali tərəfindən sevilir.

Elə o vaxtdan haqqında eşitdiyim və qiyabi tanıdığım Məhəbbət Qarabağlıya qarşı məndə bir rəğbət hissi oyanmışdı. Və bu günlərdə 70 yaşının tamam olması münasibətilə haqqında məqalə hazırlayacağıma sevindim. Zəngləşib onunla görüşmək üçün vaxt təyin etdik. Əvvəl təvazökarlıq edib razılaşmaq istəmirdi: "Mən nə etmişəm ki, haqqımda da yazılsın. Sadəcə olaraq insani borcumu yerinə yetirmişəm" deyirdi. Nəhayət, razılığını alıb ertəsi gün Bakı Şəhəri üzrə Təhsil İdarəsinə getdim. İş başında, kabinetində köhnə dostlar kimi səmimi görüşdük. İnsanpərvərliyi, nikbinliyi, qaynayıb coşan həyat eşqi, yüksək intellekt sahibi olduğu və başlıcası sadəliyi diqqətimi bir daha cəlb etdi. Şuxluğu və zahiri görünüşünə görə ona bu yaşı vermək mümkün deyil. Müdriklərin "Paxıllıq hissindən uzaq olan insanlar gec qocalırlar" kəlamını xatırladım.

Masa arxasında üz-üzə oturub çay içə-içə söhbət edir, ona verdiyim suallara cavab olaraq keçdiyi ömür yolunda baş vermiş maraqlı hadisələri xatırlayır, yaşayaraq arxada qoyduğu uzun illərin keşmə-keşliyindən bəhs edən həyat kitabının saralmış vərəqlərini səhifələyir, olub keçənləri xəyal süzgəcindən keçirirdi. Nurlu çöhrəsi bəzən günəşli, güllü-çiçəkli yaz fəslini, bəzən də üzü qara buludlarla örtülmüş səmanı xatırladırdı. Bu hal isə ona ünvanladığım suallara rəğmən həyatının ağrılı-acılı, şirinli-vüsallı anlarını yenidən xəyalən yaşadığına görə yaranırdı.

İki saata qədər səmimi söhbət əsnasında Məhəbbət müəllimdən aldığım cavablardan yükümü tutdum. Onu 70 yaşının tamam olması münasibətilə bir daha təbrik etdim. Ona möhkəm cansağlığı, daha yeni nailiyyətlər dilədim. Yenidən görüşmək arzusuyla ondan ayrılıb redaksiyaya üz tutdum.

Yol boyu fikirləşdim ki, belə maraqlı, zəhmətsevər insanlar olmasaydı, həyat mənasını itirərdi. Hər bir insanın bizə məlum olmayan, görünməyən tərəflərini qələmə alanda oxucu üçün daha maraqlı olur. Bu baxımdan müsahibə zamanı Məhəbbət müəllimdən aldığım maraqlı, maraqlı olduğu qədər örnək cavabları oxuculara təqdim edirəm.

"Uşaqlığım məşəqqətli keçib"

- Mən anadan olandan 40 gün sonra atamı II Dünya müharibəsinə aparıblar. Bacımı və məni anam olmazın əzab-əziyyətlə böyüdüb. Yazda əkib-becərər, payızda qışa azuqə toplayar, yaşamağımız üçün əlindən gələni əsirgəməzdi. Mal-qara ilə, bağ-bostanla bütün günü əlləşən anamı nadir hallarda yatıb dincələn görürdüm. Geyinməyə sətin və ya pamazı parçadan əl ilə tikilmiş paltar tapanda sevincimizin həddi-hüdudu olmazdı. Başqa yaşıdlarım kimi mən də futbol oynamağı sevirdim. Çitdən lopa, yəni "top" düzəldib çarıqlarımız yırtılmasın deyə əksər hallarda ayaqyalın futbol oynayardıq. O vaxtlar ayağımıza geyinmək üçün ildə bir cüt çarıq tikdirə bilirdiksə buna sevinirdik. Yalnız müharibə qurtarandan sonra nadir hallarda rezin qaloş əldə edə bilirdik. IV sinifdə oxuyanda ilk dəfə əlimə rezin top almışam. Müharibəni qələbə ilə başa vursaq da atam geri qayıtmadı. Sən demə o, birdəfəlik gedibmiş. Anam ümidini yalnız bizə bağlamışdı.

"Həkim mənə dərman kimi buğda çörəyi yeməyi məsləhət bilmişdi"

- İbtidai siniflərdə oxuyanda yaxşı qidalanmadığım üçün hədsiz dərəcədə cılız və zəif idim. Yediyimiz qarğıdalı dacı, arpa çörəyi olardı. Onu da tapandan tapana. Elə anlar olurdu ki, yeriməyə taqətim olmurdu. Anam məni həkimə göstərəndə həkim buğda çörəyi ilə qidalanmağımı məsləhət bilmişdi. Bunu eşidən Nəbi və Bayram dayılarım ailələrinin pis yaşamasına baxmayaraq bizə kömək etməyə başladılar. Müəyyən vaxtdan sonra arada buğda çörəyi yediyim üçün özümə gəldim. Artıq taqətə gəlir, ətə-qana dolurdum. 51-ci ildə dayılarım nəsilliklə Qazaxıstana sürgün edildilər. Buna baxmayaraq ümidsizliyə qapılmadıq. Taleyin hökmü ilə çətinliklərdən çıxıb yaşadıq. "Pis günün ömrü az olur", - deyənlər düz deyiblər.

"Uşaqlıqda hər şeyi öyrənməyə maraq göstərmişəm"

- Uşaqlıqda şıltaq, yəni qaynayıb-qarışan, hər şeyi öyrənməyə maraq göstərən olmuşam. Hələ 5-6 yaşlarımda ikən məktəbə gedəcək günlərimi sadalayır, şagird olmağa darıxırdım. Anamın mənim üçün sətindən tikdiyi çantanı, çantanın qabaq cibliyində yerləşdirəcəyim mürəkkəbqabını və perolu qələmimi hər gün əzizləyir, gələcək arzularla yaşayırdım. I sinifdə mənə dərs demiş ilk müəllimim Musa Mehdiyevi heç vaxt unutmuram. Axı ana, ata kəlməsini, əlifbanı mənə o öyrədib.

Anam da mənim oxumağıma ciddi fikir verirdi. Yaxşı yadımdadır, V sinifdə oxuyanda müəllim sinfə Abbas Səhhətin "Əhmədin qeyrəti" şeirini əzbərləməyi tapşırmışdı. Həmin şeiri tənbəllik edib əzbərləmədiyim üçün ertəsi gün müəllim mənə bir sillə vurdu. Ərköyünlük edib əsəbi halda evə qaçdım və anama şikayətləndim. Anam müdafiə edib, mənə qahmar durmaqdansa, əksinə, məni bərk danladı, - Bir də dərsini oxumasan, dərsdən iki alsan, səni evə buraxmayacağam - dedi. Və həmin sillə təhsilimdə bir dönüş nöqtəsi oldu. O gündən dərslərimə cidd-cəhdlə hazırlaşdım. Aldığım yüksək qiymətlər, müəllimlərimin tərifi, anamın qayğı və tövsiyələri məni ruhlandırdı.

VII-VIII siniflərdə Azərbaycan dili və ədəbiyyatdan bizə dərs demiş Rəşid Acalov mənim peşə seçimimdə müstəsna rol oynayıb. Rəşid müəllim səliqəli, şux geyimi, mədəni davranışı, aydın, səlis nitqi ilə diqqətimi cəlb etmişdi. Böyüyəndə ona oxşamaq, onun kimi müəllim olmaq arzusu baş qaldırmışdı qəlbimdə. Bu arzu ilə orta məktəbi "əla" qiymətlərlə başa vurdum.

"17 yaşımda ikən ilk əmək fəaliyyətimə müəllim kimi başlamışam"

- O zamankı sovet qanunlarına görə orta məktəbi bitirdikdən sonra iki il iş stajı olmadan ali məktəblərə qəbul olmaq qadağan edilmişdi. Bunu nəzərə alan rayon maarif şöbəsi orta məktəbi "əla" qiymətlərlə bitirdiyimə görə və kənd məktəblərində müəllim çatışmadığı üçün əmrlə məni kəndimizdə fəaliyyət göstərən doğma 8 illik məktəbə ibtidai sinif müəllimi göndərdi. İki il həvəslə sevimli şagirdlərimə dərs dedim. Sonra Azərbaycan Dövlət Pedaqoji İnstitutuna daxil oldum. Yataqxanada qalırdım. 35 manat əlaçı təqaüdü alsam da, bu məbləğ yaşamaq üçün çox az idi. Ancaq dünya yaxşı insanlardan xali deyil. Bir nəfər mənə kömək edib məni 40 manatlıq məvaciblə axşamlar ikisaatlıq iş vaxtıyla gözətçi götürtdü. Beləliklə, işlərim qaydasına düşdü. Və oxumağa ciddi cəhd göstərməyə başladım. Hələ birinci kursda ikən institutun Tələbə Elmi Cəmiyyətinin sədri seçildim və 4 il yarım bu vəzifəni layiqincə apardım. O zaman APİ-nin tarixində ilk dəfə olaraq ildə 1 dəfə tələbələrin elmi işlərindən ibarət əsərlərin qısa tezislərinə həsr edilmiş kitabçalar buraxıldı.

1964-cü ilin may ayında məni Qazaxıstanın Alma-Ata Dövlət Universitetinin 30 illik yubileyinə həsr edilmiş Beynəlxalq Tələbə Elmi Konfransına nümayəndə göndərmişdilər. İnstitutumuzu orada layiqincə təmsil edə bilmişdim.

Tələbəlik illərində mənə dərs demiş Əbülfəz Dəmirçizadə, Feyzulla Qasımzadə, İsmayıl Şıxlı, Məmməd Şıxlı və Əhəd Hüseynov dünyagörüşümün inkişafında mühüm rol oynayıblar.

"Anam qazancımın tamını dadmadı"

- Ali məktəbi fərqlənmə diplomu ilə bitirdikdən sonra təyinatla Mingəçevir şəhərinə müəllim göndərildim. Anamın sevincdən uçmağa qanadı yox idi. Axı onun ən böyük arzusu məni ali təhsilli görmək idi. Oğul qazancı yemək, toy vurdurub oğluna gəlin gətirmək, sonra ağ günə çıxaraq rahat yaşamaq və gələcəkdə nəvələrini tərbiyə edib böyütmək arzusu anamda o qədər güclü idi ki... Bu xoşbəxt günlərə qovuşacaq ümidi ilə yaşayan anam başıma pərvanə kimi dolanır, məni yenidən tapıbmış kimi körpə uşaq təki əzizləyir, uzun sürən əziyyətlərdən sonra vüsala yetişibmiş kimi sevinirdi. Mən də, öz növbəmdə, yay tətilində anamın yanında qalmağı, avqustun ortalarında işləyəcəyim Mingəçevir şəhərində kirayə ev tutub anamı da yanıma gətirməyi və ona qulluq göstərməyi qərara almışdım. "Sən saydığını say, gör fələk nə sayacaq" kəlamını heç yada da salmırdım. Ağlıma gəlməyən başıma gəldi. Taleyin ağır hökmü yenidən məni sınağa çəkdi. Heç olmasa qazancımın tamını dadmayan anam qəfil dünyasını dəyişdi. Tükənməz arzuları ürəyində torpağa gömülüb əbədiyyətə qovuşdu. Atamı görmədiyim üçün ölümün nə dərəcədə ağır olduğunu hiss etməmişdim. Anamınsa ölümü məni dəhşətə gətirdi, sarsıldım. Bir daha özümə, gələcəyimə inanmırdım. Lakin torpağın üzü soyuq, həyatsa davam edir.

"Müstəqilliyimizi göz bəbəyimiz kimi qorumalıyıq"

- Həyatı dərindən düşünən ziyalılarımız kimi mən də müstəqillik arzusuyla həmişə alışıb yanmışam. Uzun müddət yaşadığım və işlədiyim Mingəçevir şəhərində daima ikinci rəhbər işçi qeyri-millətin nümayəndəsi olurdu. Rəsmi yerlərdə Azərbaycan dilində danışmaq yasaq edilmişdi. Milli mentalitetimizə, milli mənəvi dəyərlərimizə yer verilmirdi. Mingəçevirdə bir dənə də olsun məscid yox idi. Soy kökümüz, ənənələrimiz unudulurdu. Bütün bunları hər an özümə dərd edirdim. Elə bunun nəticəsidir ki, 1986-cı ildə Mingəçevir Şəhər Partiya Komitəsində keçirilən plenumda kəskin çıxış edərək ikinci katib olan Veliçkonu, şöbə müdirləri Barinovu, Çernuxini və Makarovanı tənqid etdim. Onların dilimizi bilmədiklərini, adət-ənənələrimizdən xəbərsiz olduqlarını dedim. Tutduqları vəzifələri milli kadrlara verməli olacaqlarının vacibliyini elan etdim. Bu çıxışımdan sonra mənə təzyiqlər artsa da, haqq-ədalət öz yerini tutdu. Bu gün bütün xalqımıza, xüsusilə Azərbaycan gənclərinə üzümü tutub ümummilli liderimiz Heydər Əliyevin memarı və qurucusu olduğu və bizə ərməğan etdiyi müstəqil Azərbaycan Respublikasını göz bəbəyimiz kimi qorumağı tövsiyə edirəm. Müdriklərimizin "Torpaq, uğrunda ölən varsa Vətəndir" kəlamını heç vaxt yaddan çıxarmamalı, vətənimizin hər qarışı uğrunda canımızdan keçməyə daima hazır olmalıyıq.

"Hər bir insan vətəninin sadiq əsgəri olmalıdır"

- Mingəçevir Şəhər İcra Hakimiyyətinə başçı təyin olunandan sonra arzularımın heç olmasa bir qismini həyata keçirməyə fürsət tapdığıma sevindim. İdeoloji işlə yanaşı, əhalinin maddi durumunun yüksəlməsinə, yeni iş yerlərinin açılmasına, mənzil-məişət şəraitinin yaxşılaşmasına xidmət edən planlar həyata keçirməyə başladım. Belə ki Kür çayından şəhərə 3,5 kilometr uzunluğu olan 600 mm-lik su xətti çəkildi. Mingəçevir-Bakı, Bakı-Mingəçevir sərnişin qatarı əhalinin istifadəsinə verildi. Şəhid ailələri və Qarabağ əlilləri üçün müxtəlif mənbələr hesabına 105 mənzildən ibarət bir neçə ev tikilib istifadəyə verildi. Asiya İnkişaf Bankının xətti ilə 416 mənzillik kompleks evlərdən ibarət qəsəbə salındı. 4 yeni məktəb binası inşa edilərək şagird və müəllimlərin ixtiyarına verildi.

Möhtərəm Prezidentimiz İlham Əliyevin qayğısı sayəsində 2005-ci ildə Mingəçevir şəhərində "Kür" elektron vasitələri zavodu və beton dayaqlar istehsal edən kombinat istifadəyə verildi.

Yuxarıdakılarla yanaşı, Mingəçevir şəhərində "Azərbaycanlıların soyqırımı və deportasiyası"na, "Ana dili"mizə və "İstiqlaliyyətimizin şərəfi"nə həsr edilmiş abidələr qoyulub. Yeri gəlmişkən qeyd edim ki, "Ana dili" abidəsinin şəkli 2003-cü ildən 2009-cu ilədək II-III-IV sinif "Ana dili" dərsliklərinin üz qabığını bəzəyib.

Respublikanın regionları arasında birinci olaraq ümummilli liderimiz Heydər Əliyevin abidəsi Mingəçevir şəhərində ucaldılıb. Həmçinin ümummilli liderimizin nəhəng ictimai-siyasi fəaliyyətinin təbliği və təşviqi məqsədilə Mingəçevirdə Heydər Əliyev Universiteti yaradılıb və rəhbərliyim altında həmin universitetdə ayda bir dəfə olmaqla 6 ildə 58 məşğələ keçirilmişdir. Məşğələlərdə görkəmli ictimai-siyasi xadimlər, akademik və professorlar aktuallığı ilə seçilən maraqlı mövzularla çıxış etmişlər. Məşğələlər ictimaiyyət tərəfindən maraqla qarşılanırdı.

"Müəllimlər ən yüksək hörmətə layiqdirlər"

- Ümummilli liderimiz və dünyanın görkəmli xadimləri müəllim əməyinə yüksək qiymət veriblər. Bu bir həqiqətdir, axı onlar həyatın aparıcı qüvvələridir. Bu baxımdan, harada işləməyimdən asılı olmayaraq müəllimlərə həmişə xüsusi qayğı ilə yanaşmışam. Yaxşı yadımdadır, icra başçısı işləyəndə bir gün şəhərin rəhbər işçiləri ilə kabinetimdə kiçik müşavirə keçirirdim. Müşavirənin başlanmasından heç beş dəqiqə keçməmişdi ki, gözüm monitora sataşdı. Qəbul otağında 75 yaşlı Məhəd müəllimin oturub gözlədiyini gördüm. Qeyri-ixtiyari ayağa qalxaraq qəbul otağına keçib Məhəd müəllimlə görüşdüm. Qoluna girib kabinetimə gətirdim. Oğlunu işə düzəltmək istəyini öyrənib dərhal müşavirədə iştirak edən rəhbər işçilərə göstəriş verdim. Mənim bu davranışım müşavirə iştirakçılarına qeyri-adi, qəribə görünsə də, sonralar şəhərin bütün rəhbərləri müəllimlərə həssaslıqla, qayğı ilə yanaşmağa başladılar. Məhəd müəllimin oğlu isə üç gün ərzində işlə təmin olundu. Ümumiyyətlə, harada işləmişəmsə, qapım müəllimlərin üzünə həmişə açıq olub. Onların qəbul otağında gözləməsinə razı olmamışam.

"Həmin günlər özümü xoşbəxt sanmışam"

- Keçdiyimiz ömür yolu gecə-gündüzdən, ağ-qaradan, xeyir və şərdən ibarətdir. Həyat yolu həmişə hamar olmur. Bu yolun enişi-yoxuşu, kolu, kolağanı var. Bunlardan mətinliklə keçənlər müjdələrlə dolu xoşbəxtliyə qovuşurlar. Ağır günlərimlə yanaşı, sevincli günlərim də az olmayıb. Müstəqillik qazanılanda, orden və digər təltiflərlə mükafatlandırılanda çox sevinmişəm. Nəvəm Nahid dünyaya göz açanda sevincimin həddi-hüdudu olmayıb. Çünki baba olmuşam, gələcəyimi də nəvələrimdə görürəm.

Lakin sevinc gəldi-gedərdi, ötəri hissdir. Kədər isə son mənzilimizə qədər bizimlə yoldaşlıq edir. Kədərin, qəmin-qüssənin labüdlüyünü dərk edib onlarla barışanlar müdrik insanlardır. Və belə insanlar dözüm və iradələri ilə xoşbəxtliyə nail ola bilirlər.

Söhbətləşdi: Nizami MİRZƏ

Azərbaycan müəllimi.- 2011.- 6 may.- S.14-15.