Müəllimlərim
"Azərbaycan müəllimi",
1 sentyabr 1971-ci il, ¹70
Sevimli, hörmətli müəllimlərim,
Şe’r yazmamışam hələ sizə mən.
Nə danım,
çatmayıb buna hünərim,
Bir dastan bağlayım
hərənizə mən.
Ehtiyat etmişəm, birdən bir
sözü
Yerində demərəm,
qəbahət olar.
Qəlbim sözlə
dolub, qorxmuşam düzü,
Qarşınızda qələm
xəcalət olar.
Mən susa bilmirəm, bilmirəm daha,
Dastan
olmasa da bir şe’r deyim.
Gözümü açdınız
geniş dünyaya,
Həqiqətə
döndü arzum, diləyim.
"A" hərfi
yazandan bu günə qədər
Duymuşam
şərəfli əməyinizi.
Ötüşəcək aylar, keçəcək illər,
Mən
yad edəcəyəm
yenə də sizi.
Unuda bilmərəm-düzgün
cavabım
Sizi
məndən artıq
sevindirərdi.
Lövhənin önündə
lal duran anım,
Qəlbinizdə
ağır dərdə
dönərdi.
Unuda bilmərəm-"5"
i yazmağa
Həmişə
əliniz çox tələsərdi.
Di gəl ki, qiyməti olsa aşağı,
Jurnal
üstə qələm
tir-tir əsərdi.
Unuda bilmərəm- siz dərs dedikcə,
Keçdim dənizlərdən,
dolandım ərzi,
Yanar çıraq kimi şölələndikcə,
Mənə
bəxş etdiniz öz şölənizi.
Unuda bilmərəm haqqınızı mən,
Bu haqq dağlar
kimi ağır, möhtəşəm.
El razı qalanda
bircə işimdən:
Sizin haqqınızdır,
sizin - demişəm.
Nə böyükdür
haqqı gör müəllimin,
Hər
sözü dərdlərin
məlhəmi kimi.
Sizsiz, dəryasında
biliyin, elmin
Azardım
sükansız bir gəmi kimi.
Sevimli, hörmətli
müəllimlərim,
Açdım
qarşınızda öz
ürəyimi.
Qəbul edin
məndən bu kiçik şe’ri,
Böyük
məhəbbətin çələngi
kimi.
Hikmət
ZİYA
Azərbaycan müəllimi.-
2014.- 24 yanvar.- S.3.