Ürəyimin səcdəgahı

 

Azərbaycan - ulu Vətən,

Anamsan, dünyamsan  mənim.

Dil açıb ruhumda ötən,

Laylamsan, laylamsan mənim.

 

Gözəllərin çiçək kimi,

İgidlərin şimşək kimi.

Vətən, sənə qurban olum-

Sinəmdəsən ürək kimi.

 

Dağların çiyin-çiyinə,

Hər birisi ər oğuldu.

Vurğunam gözəlliyinə,

Çölün-düzün bir nağıldı.

 

Qarabağ-başımın tacı,

Naxçıvan-sönməyən nurum.

Təbriz-dərdimin  əlacı,

Çinarlı  Gəncə-qürurum!

 

Babaların son pənahı,

Balalara  məskən sənsən.

Ürəyimin səcdəgahı -

Vətən, sənsən, Vətən, sənsən.

 

ŞuşanınXarı bülbülü

 

Ay ürəyim, gözüm gülü,

Nədən oldu hüzün gülü?

Bizə doğma uzaqlardan

Boylanırsan  üzüntülü.

Sənsiz haçan üzüm gülür?-

Şuşanın “Xarı bülbül”ü.

 

Sən-dərdi duman ağladan.

Hönkürdüb kaman ağladan.

Bayatıya  ah çəkdirən,

Şikəstəyə  qan  ağladan-

Könlümüzün  həsrət  gülü,

Şuşanın “Xarı bülbül”ü.

 

Dövran  bizə qara  gəlib,

Xar yeriyib hara gəlib?!

Köhnə dərdin bəs deyilmiş,

Yaran  üstə  yara  gəlib;

Vətənin qan olan könlü-

ŞuşanınXarı  bülbül”ü.

 

 

 

Bəy yurdu  gədəlik deyil,

Ər işi vədəlik deyil.

Dünya ki belə fırlanır,

Deyəsən bəndəlik deyil-

Tanrı  açsın  bu müşgülü,

ŞuşanınXarı bülbül”ü.

 

Laçınım

 

Yollarını otlar  basan,

Yaylağını yadlar gəzən,

Ellərini dərdlər üzən

Laçınım, can  Laçınım,

Qanadı qan Laçınım.

 

Dinməz  olub  bulaqların,

Yanmaz  olub ocaqların.

Hanı sənin qaçaqların? -

Laçınım, can Laçınım,

Qanadı qan  Laçınım.

 

Buludların gözlərimdə,

Yoxuşların dizlərimdə.

Dumanların sözlərimdə;

Laçınım, can Laçınım,

Qanadı qan Laçınım.

 

Dərd əlində qıvrılanım,

Qeyrətdeyib qovrulanım.

Gözləməkdən yorulanım,

Laçınım, can Laçınım,

Qanadı  qan  Laçınım...

 

Gəlib sənə yetişməsək,

Dağlarında ötüşməsək,

Torpağına qatışmasaq-

Adını halal eyləmə,

Odunu halal eyləmə,

Yurdunu halal eyləmə;

Laçınım, can Laçınım,

Qanadı qan Laçınım...

 

Orxan PAŞA

(Məhərrəm QASIMLI),

Azərbaycan  Respublikasının  Dövlət Mükafatı  laureatı

 

Azərbaycan müəllimi.- 2015.- 7 noyabr.- S.15.