Ürəyimin səcdəgahı

Azərbaycan - ulu Vətən,

Anamsan, dünyamsan mənim.

Dil açıb ruhumda ötən,

Laylamsan, laylamsan mənim.

Gözəllərin çiçək kimi,

İgidlərin şimşək kimi.

Vətən, sənə qurban olum-

Sinəmdəsən ürək kimi.

Dağların çiyin-çiyinə,

Hər birisi ər oğuldu.

Vurğunam gözəlliyinə,

Çölün-düzün bir nağıldı.

Qarabağ-başımın tacı,

Naxçıvan-sönməyən nurum.

Təbriz-dərdimin əlacı,

Çinarlı Gəncə-qürurum!

Babaların son pənahı,

Balalara məskən sənsən.

Ürəyimin səcdəgahı -

Vətən, sənsən, Vətən, sənsən.

Şuşanın “Xarı bülbül”ü

Ay ürəyim, gözüm gülü,

Nədən oldu hüzün gülü?

Bizə doğma uzaqlardan

Boylanırsan üzüntülü.

Sənsiz haçan üzüm gülür?-

Şuşanın “Xarı bülbül”ü.

Sən-dərdi duman ağladan.

Hönkürdüb kaman ağladan.

Bayatıya ah çəkdirən,

Şikəstəyə qan ağladan-

Könlümüzün həsrət gülü,

Şuşanın “Xarı bülbül”ü.

Dövran bizə qara gəlib,

Xar yeriyib hara gəlib?!

Köhnə dərdin bəs deyilmiş,

Yaran üstə yara gəlib;

Vətənin qan olan könlü-

Şuşanın “Xarı bülbül”ü.

Bəy yurdu gədəlik deyil,

Ər işi vədəlik deyil.

Dünya ki belə fırlanır,

Deyəsən bəndəlik deyil-

Tanrı açsın bu müşgülü,

Şuşanın “Xarı bülbül”ü.

Laçınım

Yollarını otlar basan,

Yaylağını yadlar gəzən,

Ellərini dərdlər üzən

Laçınım, can Laçınım,

Qanadı qan Laçınım.

Dinməz olub bulaqların,

Yanmaz olub ocaqların.

Hanı sənin qaçaqların? -

Laçınım, can Laçınım,

Qanadı qan Laçınım.

Buludların gözlərimdə,

Yoxuşların dizlərimdə.

Dumanların sözlərimdə;

Laçınım, can Laçınım,

Qanadı qan Laçınım.

Dərd əlində qıvrılanım,

“Qeyrət” deyib qovrulanım.

Gözləməkdən yorulanım,

Laçınım, can Laçınım,

Qanadı qan Laçınım...

Gəlib sənə yetişməsək,

Dağlarında ötüşməsək,

Torpağına qatışmasaq-

Adını halal eyləmə,

Odunu halal eyləmə,

Yurdunu halal eyləmə;

Laçınım, can Laçınım,

Qanadı qan Laçınım...

Orxan PAŞA

(Məhərrəm QASIMLI),

Azərbaycan Respublikasının Dövlət Mükafatı laureatı

Azərbaycan müəllimi.- 2015.- 7 noyabr.- S.15.