Əruzun öyrənilməsi strukturu
haqqında
Əruz vəzninin
tədrisi metodikasının hazırlanması zəruridir
Çoxəsrli milli dəyərlərimizdən biri olan Azərbaycan əruzunun öyrənilməsi hər bir orta və ali məktəbdə ədəbiyyatı tədris edən müəllimə, öyrənən şagird və tələbəyə, ədəbiyyatdan proqram tərtibçisinə, aktyora, xanəndəyə, bəstəkara, şeir qiraətçisinə, tərcüməçiyə, bir sözlə, adi oxucuya belə zəruri və vacibdir.
Anadilli əruz vəznli şairlərimizi - Həsənoğlunu, Qazi Bürhanəddini, Nəsimini, Xətaini, Füzulini, S.Ə.Şirvanini, M.Ə.Sabiri, Ə.Vahidi və onların əruz vəznində yazan müasirlərini səhv və qüsurlu oxumağa haqqımız yoxdur.
“Yalnız orta deyil, ali məktəblərimizdə, hətta aktyorlarımızın arasında da Azərbaycan şeirini layiqincə ifa edənlər azdır. Şeirimizin vəznini (əruz vəzni nəzərdə tutulur - Ə.Hüseynov) öyrənmək ifa sənətinə yiyələnməyin ən mühüm şərtlərindən biridir” (Əkrəm Cəfər).
“Əruz vəzninin öyrənilməsi təklif olunan səviyyədə deyildir. Başqa sözlə, bu, məktəblərimizdə həll olunmamış problemlər sırasına keçib” (Nazim Əhmədov).
2004-cü ildə çap edilmiş “Ədəbiyyatdan V-XI siniflərdə əruz vəznində yazılmış əsərlərin tədrisi” metodik vəsaitinin müəllifi Bəybala Abbaslının fikirlərinə görə də müəllimlərin əksəriyyəti əruz vəzndə yazılmış əsərləri düzgün tədris edə bilmir.
İstər müəllimlərin, istərsə də şagirdlərin nöqsanları müəllimin Azərbaycan əruzunu bir elm şəklində bilməməsi ilə bağlıdır.
1960-cı ildən üzü bəri yazılan elmi və metodiki ədəbiyyatlarda əruz vəzninin öyrənilməsinin çətinliyindən, bu vəzndə yazılmış əsərlərin düzgün oxunmamasından, bu sahədə zəif iş aparılmasından və sairədən müəllimlər, metodist alimlər, ədəbiyyatşünaslar dönə-dönə şikayətlənmiş, öz təəssüflərini bildirmişlər.
Səbəblər ondan irəli gəlmişdir ki, ali məktəblərin filologiya fakültələrində (xüsusən müəllim hazırlığında) əruz vəzninin tədris prosesində yeri düzgün müəyyənləşdirilməyib, bir vəzn (milli dəyərlərimizdən biri) kimi öyrənilməsi üçün səmərəli yollar axtarılmayıb və müəyyən fikir, göstərişlər, təkliflər irəli sürülsə də məsələnin müsbət həlli təmin edilməmişdir. Bu vəznin tədrisi metodikası əruz vəzninin elmi sistemindən çox asılı olmuş və indi də asılı olaraq qalır. Əgər əruz elmi müəyyən bir sistemdə təqdim olunubsa, (bax: Əkrəm Cəfər, “Əruzun nəzəri əsasları və Azərbaycan əruzu”, Bakı, “Elm” nəşriyyatı, 1977) bu o deməkdir ki, vəznin öyrənilməsinin də özünəməxsus strukturu müəyyənləşməlidir; yəni heca, təfilə-bölüm misra-qəlib və s. Bu metodikanın daxili əlaqələrinin tərkib hissələridir. Bu tərkib hissələri müəyyən sabit ardıcıllıqla bir-biri ilə qarşılıqlı əlaqədə öyrənilə və başa çatdırıla bilər.
Ümumi və milli əruz anlayışı: Əruz vəzninin öyrənilməsi metodikasının hazırlanmasında təsirlərdən biri bu elmin ümumi və milli mahiyyətini əsaslı şəkildə nəzərə almaq zəruridir. “Biz (Əkrəm Cəfər - Ə.H.) əruzda üç məfhum irəli sürürük: ümumi əruz, milli əruz və fərdi əruz. Ümumi əruz ərəb-fars-türk əruzudur, yaxud, ümumiyyətlə, bütün bu xalqlar üçün bir, yəni ümumi və əsas prinsipləri ilə bu xalqları birləşdirən əruzdur. Milli əruz bu və ya digər xalqın şairləri tərəfindən tətbiq edilən və öz milli xüsusiyyətləri ilə ümumi əruzdan fərqli olan əruzdur”.
“Bizim əruz və onun müxtəlif bəhrləri təmiz ərəb və ya fars əruzu sayıla bilməz. Azərbaycan dilinin təsiri altında əruz bizim şeirimizdən özünəməxsus keyfiyyətdə və məhz Azərbaycan əruzu kimi meydana çıxmışdır” (M.C.Cəfərov).
Əruz vəzninin öyrənilməsi metodikasının hazırlanmasına ciddi təkan olan Azərbaycan əruzunun sisteminin yaradılması münasibətilə Əkrəm Cəfər yazır: “...məqsədimiz vəznin bütün tələblərinə müvafiq bir dilə malik olan Azərbaycan əruzuna milli rəng verməkdən ibarət olmuşdur. Əruzumuzun hər maddəsində formalizmdən uzaqlaşmaq, artıq şeyləri atmaq, lazımlı, faydalı şeyləri alıb birləşdirmək və onları elmi sistemə salmaq, eyni zamanda hər cəhətdən sadəliyə, yığcamlığa riayət etmək kimi ciddi məsələlər qarşıda durmuşdur ki, bu son cəhət bizdə əruzun tədris və təlimi üçün də çox vacibdir”.
Əruzun öyrənilməsi metodikası hazırlanarkən görkəmli əruzşünaşın irəli sürdüyü məsələlər əsas tutulmalıdır.
Milli əruz vəzninin metodikasının əsasları, sözsüz ki, ilk növbədə, milli Azərbaycan əruz vəzninin nəzəri və əməli vəhdətində müəyyənləşmiş elmi sistem üzərindən qurulmalı, yəni milli əruz vəzninin öyrənilməsinin elmi metodikası hazırlanmalıdır.
Nə qədər ki, əruz vəznimizin öyrənilməsinin metodikası hazırlanmayıb, təqdim edilməyib, əlbəttə ki, bu vəznin tədrisi metodikasından bəhs etmək, onu hazırlamaq bir nəticə verməz, necə ki, onun tədrisi həll olunmamış problemlər sırasına keçib.
Belə halda Əkrəm Cəfərin təqdim etdiyi milli əruz vəznimizin sistem tamlığını saxlamaqla bu vəznin öyrənmə mərhələləri hansı ardıcıllıqla düzülməlidir?
Birinci mərhələ.
Söz şeir dilində universal mövqedə durur. Ona görə
sözün heca quruluşunun müxtəlif vəziyyətlərinin
(açıq-qısa; uzun-qapalı; ikiqat uzun;) praktik cəhətdən
müəyyənləşməsi ilkin mərhələyə
daxil edilir. “Bu fonetik prinsipdir. Daha doğrusu, dilin heca
quruluşuna söykənən prinsipdir”. (Daha ətraflı: Tərlan
Quluyev. “Əruz”, Bakı, 2001, səh. 24-32).
“...Əkrəm Cəfər isə əruz
haqqında fikirlərini dilin qısa, uzun və ikiqat uzun
hecaları əsasında şərh və izah edib”.
Şeirdə
heca ritmik nitqin fonetik norma vahidi kimi fəaliyyət göstərir.
İkinci
mərhələ. Təfilə və onun heca quruluşunun
öyrənilməsi.
Əkrəm
Cəfərin təqdim etdiyi və “hələlik”
adlandırdığı “əkrəmi” ünsürlərinin
(heca hissəcikləri: qələm; pərdə; nüvə;
dil; nü; cAn; qələm (açıq qapalı): pərdə
(qapalı açıq); nüvə
(açıq-açıq), nü(açıq); cAn (ikiqat
uzun heca) birləşmələrindən alınan modellərlə
sözlərin ölçülməsi.
Əkrəm
Cəfər Xəlil ibn Əhməd təfilələrinə
hörmətlə yanaşaraq “əkrəmi” ünsürlərini
“hələlik” ona görə adlandırmışdır ki,
bu paralellikdən istifadə etməklə təfilələrin
fonetik çəkisini təyin etmək mümkün olsun.
İstənilən təfilənin oxunuşunda onun
özünəməxsus fonetik norması təyin edildikdən
sonra “əkrəmi” öz fəaliyyətini saxlayır,
dayandırmalı olur.
İkinci
mərhələ bütövlükdə ana dili sözlərimizin
uyğun olaraq (heca quruluşuna görə) təfiləni təşkil
edən uzun və qısa, nadir hallarda ikiqat uzun hecalara bərabərləşdirilməsinə
həsr edilir.
Üçüncü
mərhələ. Təfilə-bölüm
qarşılıqlı münasibətlərinin müxtəlif
vəziyyətlərinin müəyyənləşməsi. Bu
münasibətlərin nəzəri və əməli təzahür
formaları.
Bu mərhələyə
təfilə anlayışı, onun poetik adı, təfilənin
əhatə dairəsi və fəaliyyət sahəsi,
sözün imlası, təfilənin bölüm
icraçısı olması və s. daxildir.
Üçüncü
mərhələ əruz vəzninin öyrənilməsində
əsas yer tutur. Bu mərhələ daha çox vəznin
praktik həllinə istiqamətlənir.
1. “...hər
bir təfilə müstəqil bir vəzn ünsürü
kimi, başqa bir təfilədən asılı olmadan öyrənilir.
Beləliklə, əruz xeyli sadələşir. Azərbaycan əruzu
təfilələrə məhz belə bir nöqteyi -nəzərdən
yanaşır” (Ə.Cəfər).
2. Təfilələr
həm nəzəri, həm də praktik prosesi yerinə
yetirir. Bu zaman təfilənin uzun və qısa (onların
sayı müxtəlifdir) hecaları bölümdə onunla
birlikdə fəaliyyət görür. Bu, təfilənin
işlək mexanizmidir.
3. Təfiləyə
necə yanaşmaq, onu hansı elmi transkripsiyada və hansı
oxunuşda qəbul etmək, təfiləyə hansı fonetik
prinsiplə daxil olmaq, onunla necə rəftar etmək, təfilədəki
uzun və qısa hecaların düzülüşü ilə
təfiləyə düşən hissədəki uzun və
qısa hecaların vəzncə bərabərliyinin müxtəlif
vəziyyətlərini müəyyənləşdirmək,
bölümdə dayanan sözün imlasının təfiləyə
uyğun gəlməsinin zəruriliyi, təfilənin
misranın son hecasından başqa, qalan hecalardan hansı
bölümdə iştirak etməsindən asılı
olmayaraq ikiqat uzun hecaya təsiri, təfilələrin bir-biri
ilə rabitələnməsi (ahəng bağlantısı) əsasən
bölümdə təfilənin məcburi
variantlaşması və s. kimi
məsələlər, eləcə də təfilənin elmi dəyərini və
qəlibdəki poetik fəaliyyətini təyin etmək əruz
texnoloqunun işidir.
Dördüncü mərhələ.
Əsasən üçüncü mərhələni nəzərə
almaqla Azərbaycan əruzunun öyrənilməsi
üçün istifadə edilən mənbələr və
bu mənbələr əsasında bəhr və onun növləri
üzərində praktik iş üsullarını əhatə
edir.
Bu prosesdə
Əkrəm Cəfərin “Füzuli şeirinin vəzni”
(1958), “Sabir şeirinin vəzni” (1962), “Nəsimi şeirinin vəzni”
(1973) məqalələri xüsusilə nəzərə
alınmalıdır. Bu üç şairin şeir vəzni
9 bəhri (həzəc, rəməl, rəcəz, müzure,
münsərih, müctəs, mütəqarib, xəfif, səri)
əhatə edir.
Bu məqalələrdən
aşağıdakı ardıcıllıqla istifadə
olunması məsləhətdir.
Qeyd:
NŞV - Nəsimi şeirinin vəzni. FŞV - Füzuli
şeirinin vəzni, SŞV - Sabir şeirinin vəzni deməkdir.
Mənbə
2. Məhəmməd Füzuli “Seçilmiş əsərləri”
Bakı, “Yazıçı” nəşr. 1984. “Oxuculara kömək
məqsədilə Füzulinin bu kitaba daxil olan hər
şeirin üstündə onun bəhri, növü və
variantı qısa surətdə göstərilmişdir.
Bunları açmaq üçün şeirlərin
sonundakı qeyddə həmin bəhrləri, onların növ
və variantlarını sıra ilə göstərmişik
(həmin əsər. səh. 9).
Əruzun
öyrənilməsi işində aşağıda irəli
sürdüyümüz təkliflərin nəzərə
alınmasının faydalı olacağını
düşünürük.
1. Əkrəm
Cəfərin 1977-ci ildə çap etdirdiyi “Əruzun nəzəri
əsasları və Azərbaycan əruzu” kitabından Azərbaycan
əruzuna həsr olunmuş hissəni dərslik şəklində ayrıca nəşr etmək.
2. Əkrəm
Cəfərin “Füzuli şeirinin vəzni (1958), “Sabir
şeirinin vəzni” (1962), “Nəsimi şeirinin vəzni” (1973)
məqalələrini praktikum şəklində birlikdə
çap edib əruzu öyrənənlərin istifadəsinə
vermək.
Bu vəznin
metodikasını hazırlamaq üçün milli əruzumuzun
imkanları çoxdur. Belə ki, azhecalı təfilədən
çoxhecalı təfiləyə, aztəfiləli qəlibdən
çoxtəfiləli qəlibə, oynaq növdən
ağır növə, aznövlü bəhrlərdən
çoxnövlü bəhrlərə doğru bu kimi
qruplaşma və bu vəzni öyrənmək
üçün nədən başlayıb, nədən
qurtarmaq və s. aparmaqla Azərbaycan əruzunun öyrənilməsində
tutarlı nəticələrə gəlmək olar.
Bu isə
metodist alimlərimizin işidir.
Belə
bir nəticəyə gəlmək olur ki, milli əruz vəzninin
sistemini onun öyrənilməsi üçün vacib olan
metodiki sistem halına gətirmək və təqdim etmək
lazım gələcək.
Bu metodik
sistem aşağıdakı ardıcıllığa əsaslanır:
- Əruz
vəzninin əsasını təşkil edən təfilənin
fonetik həcmi (təfiləni təşkil edən
hecaların hər birinin özünəməxsus funksiyası
və elmi transkripsiyası) nəzərə
alınmalıdır.
- Təfilənin
fonetik həcminə uyğun təfilənin bölümdə
leksik həcmi (təfilə-bölüm münasibətləri).
- Qəlibin
melodik həcminə uyğun misra həcmi ( bəhr və onun
növləri).
Əgər
əruz vəznini elmi sistem şəklində öyrənmək
istəyiriksə və əgər metod da terminoloji mənası
ilə məqsədə nail olmağı bildirirsə, belə
halda bu vəznin metodikası hazırlanmalıdır,
çünki bu metod əruz elmi sisteminə tabedir və əruzşünas
Əkrəm Cəfərin təqdim etdiyi nəzəri-praktik cəhətdən
əsaslanan əruz elmi sisteminin obyekti ilə müəyyənləşir.
Vəzn onun nəzəri-praktik cəhətdən öyrənilməsinə
əsaslanır.
Əjdər HÜSEYNOV,
təqaüddə olan müəllim
Azərbaycan müəllimi.- 2018.- 16
mart.- S.8.