Uzaq tarixin mənzərəsini
canlandıran təsvirlər
Əcdadlarımızın ilk əl işləri - qaya rəsmləri...
Tarixi min illər əvvəllərə gedib
çıxan Azərbaycan
təsviri sənət
mədəniyyətinin ilk örnəkləri
sırasında hər
zaman Qobustanın adı çəkilir.
Abşeronda qayalar üzərində
cızılmış bu
rəsmlərin yarandığı
vaxtdan əsrlər keçir.
Qobustan qaya təsvirləri
bu yerlərdə qədim insanların min illər öncə yaşadığını və
ilk sənət nümunələri
yaratdığını sübut
edir. Qobustandan başqa,
bənzər nümunələrə
Ordubad şəhərinin
yaxınlığındakı Gəmiqaya qayaüstü təsvirlərini, Kəlbəcər
rayonundakı Ayıçınqılı
və Pəriçınqıl
dağlarındakı rəsmləri
göstərmək olar.
Heç
şübhəsiz, Qobustan
bu nümunələr
sırasında öz
unikallığı ilə
seçilir. “Böyükdaş”,
“Kiçikdaş”, “Cingirdağ”,
“Şonqardağ” və
digər qayalarda həkk olunmuş rəsmlərdə, orada yaşamış qədim
insanların həyat tərzi, məişəti,
əməyi ilə əlaqədar təsvirlər
xüsusi maraq doğurur. Təsvirlər arasında ovçuluq,
maldarlıq, əkinçilik
və məişətin
digər sahələrilə
bağlı müxtəlif
süjetlər, səhnələr,
insan və heyvan təsvirləri dinamik tərzdə həkk olunmuşdur.
Qobustan qaya rəsmləri - piktoqramlar ibtidai icma quruluşundan feodalizm mərhələsinə
kimi çoxəsrlik,
uzun tarixi dövrü əhatə edir.
Orta əsrlərdə
İslam dininin ehkamları təsviri sənət formalarına müəyyən məhdudiyyətlər
qoyduğu bir zamanda xalçaçılıq,
o cümlədən bəzəkli
parçaların toxunması,
daşdan, ağacdan, metaldan müxtəlif məmulatların hazırlanması,
habelə zərgərlik
sənəti və dulusçuluq yüksək
səviyyəyə çatdı.
Bu dövrdə məscidlərə, saraylara,
məqbərələrə vurulan bəzəklər, yaşayış binalarında
daş, və ağac üzərində
həkk olunan naxışlar öz zərifliyi ilə fərqlənir. Bunlara nümunə
olaraq, Şəki şəhərindəki XVIII əsrə
aid olan Şəki xan sarayının içərisində divar
təsvirinin gözəl
nümunələri qalır.
Azərbaycan miniatürləri qədim zamandan bəri şöhrət qazanmışdır. Hələ
XVI əsrdə, dünya
mədəniyyətinin ən
böyük mərkəzlərindən
biri sayılan qədim Təbrizdə Kəmaləddin Behzad,
Sultan Məhəmməd, Mir Seyid Əli, Məhəmmədi və bir çox başqa miniatürçülər
yaşayıb yaratmışlar.
Onların gözəl sənəti
bir çox Şərq ölkələrində
miniatürün və
kitab qrafikasının
inkişafına böyük
təsir göstərmişdir.
Sonrakı mərhələlərdə dulusçuluq,
daş və metal məmulatlarını bəzəyən
dekorativ naxışlar,
rəsmlər, qabartmalar,
heykəllər də
təsviri sənətin
ən qədim nümunələri arasında
əsas yer tutur. Belə nümunələrə Naxçıvanın
Şahtaxtı kəndindəki
kürə formalı
qab, Xocavənd rayonunun Dolanlar kəndində ikibaşlı
maral fiquru, Gədəbəydə üzərində
5 fantastik heyvan təsviri cızılmış
tunc qab, Urmiya gölü yaxınlığında Həsənli
təpəsindəki qızıl
cam, Mil, Qarabağ düzlərindən
tapılmış, e.ə.
VIII-VII əsrlərə aid keramik qablar öz zərifliyi ilə seçilir. Mingəçevirdən, Şamaxıdan tapılmış
müxtəlif tipli və formalı bədii şüşə
məmulatı nümunələri
- dekorativ qablar, piyalələr, qadın bəzəkləri Azərbaycanda
şüşə istehsalının
da mövcud olduğunu göstərir.
Yeni mərhələ - həkkaklıq və heykəltəraşlıq
Albaniya (Qafqaz) dövrünü əks etdirən sənət aləmində həkkaklıq
və heykəltəraşlıq
nümunələri geniş
yayılmışdır.
Albaniya dövrü heykəltəraşlığının
ən kamil nümunələrinə Mingəçevir
məbədinin (5-6 əsrlər)
daş kapitelinin səthində müqəddəs
dirilik ağacının
sol və sağında
üz-üzə dayanmış
iki tovuz quşunun qabartma təsvirini göstərmək
olar.
Plastik formalara bədii metal məmulatlarının tərtibində
də tez-tez təsadüf edilir. Illər öncə Mingəçevir, Torpaqqala
və s. yerlərdən
tapılmış gümüş
camların, tuncdan hazırlanmış su qablarının üzərində
maral, şir, tovuz quşu, buta təsvirləri verilmişdir. Bu dövrün
dairəvi və qabartma heykəltəraşlıq
nümunələrində insan
və heyvan təsvirləri, məişət,
ov və dini ayinlərlə bağlı səhnələr
üstün yer tutur. Azərbaycan ərazisində VII əsrdən
başlayaraq Islam dininin
yayılması ilə
bağlı qədim şəhərlərdə - Qəbələ,
Naxçıvan, Şamaxı,
Bakı, Bərdə,
Gəncə, Beyləqan,
Təbriz, Marağa və Ərdəbildə memarlıq kompleksləri, saray, qəsr, məscid və türbələr inşa
edilirdi. O binaların dekorativ tərtibatında kalliqrafiya - kitabə,
ornament, kaşı və
qabartma elementlərindən
geniş istifadə olunmuşdur. Şirvan-Abşeron memarlıq məktəbinə
mənsub olan binalarda daş üzərində oyma sənəti nümunələri,
həndəsi və nəbati naxışlar, Naxçıvan memarlıq
məktəbini təmsil
edən binaların dekorativ bəzəklərində
isə şirli kərpicdən və kaşı bəzəklərindən
ibarət ornament motivləri
başlıca yer tutur.
XIII əsrdə Bakı limanında tikilmiş Şirvanşahların
“Bayıl qəsri”, yaxud “Səbayel” adlanan memarlıq abidəsi heykəltəraşlıq
sənətinin ən
məşhur nümunələrindəndir.
Üzərindəki yazı və
qabartma təsvirləri
binanın dekorativ tərtibində həlledici
rol oynayır. “Bayıl daşlarında”
yazılarla birlikdə
insan və heyvan (pələng, dəvə, at, öküz,
quş) təsvirləri
dərin oyma üslubunda işlənmişdir.
“Bayıl daşları”
vaxtilə quruda yerləşən möhtəşəm
memarlıq abidəsinin
dekorativ elementini təşkil etmişdir.
Təsviri sənət nümunələrinin inkişafı
ilə Azərbaycan
monumental boyakarlığının zəngin ənənələri
Irəvanda Sərdar Sarayının, Şuşada
bir sıra evlərin rəsmlərində
davam etdirilmişdir.
Azərbaycan dəzgah boyakarlığının
təşəkkülü Mirzə Qədim İrəvaninin adı ilə bağlıdır.
O, portret janrı sahəsində daha səmərəli fəaliyyət
göstərmiş, “Rəqqasə”,
“Dərviş”, “Pəhləvan”,
“Süvari” kimi bədii cəhətdən
kamil portretlər yaratmışdır.
Kitab və jurnalları
bəzəyən nümunələr
Azərbaycanın mədəniyyəti tarixində istedadlı şair, musiqi nəzəriyyəçisi və
xəttat kimi tanınmış Mir Möhsün
Nəvvab rəssamlıq
və nəqqaşlıq
sahəsində də
fəaliyyət göstərmişdir.
Onun əsərlərində təbiət
motivləri, güllərin,
quşların təsviri
əsas yer tutur. Bu dövrdə
şair Xurşidbanu Natəvanın yaratdığı
mənzərələr, gül-çiçək
təsvirləri və
dekorativ-tətbiqi sənət
nümunələri də
diqqəti cəlb edir.
XX əsrin əvvəllərində Bakıda
inqilabi hərəkatın
yüksəlişi qabaqcıl
Azərbaycan ziyalıları
arasında demokratik fikrin inkişafına səbəb oldu.
Həmin
illərdə Peterburqda
və Moskvada nəşr olunan satirik jurnalların timsalında 1906-cı ildə
Azərbaycan dilində
şəkilli satirik jurnalın - “Molla Nəsrəddin”in birinci nömrəsi çapdan çıxdı. Həmin jurnal
yaradıcı ziyalıların
nümayəndələrini öz ətrafına topladı, xüsusilə müasir Azərbaycan təsviri incəsənətinin
baniləri olan Əzimzadənin və Kəngərlinin yaradıcılıq
axtarışlarının istiqamətini müəyyən
etdi. Bəhruz Kəngərli Azərbaycanın
hüdudlarından uzaqlarda
şöhrət qazanmış,
zəngin bir irs qoyub
getmişdir. Rəssamın
sulu boya
ilə çəkilmiş
çoxlu rəsm əsəri vətənə,
xalqa hədsiz məhəbbətin ifadəsidir.
Kəngərlinin doğma Naxçıvanda
yaratdığı realist portretlər
qalereyası xüsusilə
qiymətlidir.
“Molla Nəsrəddin”
və digər jurnalların, eləcə
də kitab nəşri ilə əlaqədar olaraq, satirik qrafika və illüstrasiya janrları yaranır.
“Molla Nəsrəddin”
jurnalının rəssamları
O.Şmerlinq, İ.Rotter,
Ə.Əzimzadə və
X.Musayev dövrün ictimai-siyasi problemlərilə
səsləşən realist qrafika sənəti sahəsində geniş fəaliyyət göstərirlər.
Azərbaycan satirik qrafikasının
banisi Ə.Əzimzadə
ictimai bərabərsizliyi,
cəhaləti, fanatizmi,
çarizm zülmünü
ifşa edən kəskin karikaturalar, şarjlar yaradır.
Məşhur “Yüz tip” rəsmlər
seriyası, qadın azadlığı, ateizm və siyasi motivlərə həsr olunmuş akvarelləri aktuallığı, milli koloriti ilə fərqlənir. 1914-cü ildə M.Ə.Sabirin “Hophopnamə” əsərinə
çəkdiyi illüstrasiyalar
Ə.Əzimzadənin ən
uğurlu işlərindəndir.
“Azadlıq”ın Araşdırmaçı
Jurnalistlər Qrupu KIV-ə
Dövlət Dəstəyi
Fondunun maliyyə dəstəyilə çap
edilir
Azadlıq.- 2012.- 12 may.- S.14.