Repressiya olunan
Şuşalı müsavatçı
Partiyanın rəhbəri Məşədi Salman
Məlum olduğu kimi, 37-ci illər repressiyaları yalnız mərkəzi şəhərləri deyil, Azərbaycanın bütün bölgələrindən olan ziyalı və fəalları hədəf almışdı. Belə fəallardan biri də o illərdə Müsavat partiyasının Şuşa şöbəsinin sədri Salman Ələsgərov olub.
Salman Məmmədqulu oğlu 1868-ci ildə Şuşa şəhərində
dünyaya gəlib. Onu
hamı şəhərdə “Ceyranoğlu”,
“Mütrüb” ayamaları ilə
tanıyırdı. Toybaşı kimi xalq şənliklərini idarə edən Salman Ələsgərov Xorasan
torpağını, Məşhədi-müqəddəsi ziyarət
etmişdi.
37-ci illər
repressiyalarının bir çox
qurbanlarının həyatı
araşdırılmadığı kimi, onun həyatı haqqında da
məlumat azdır. Amma Müsavat
partiyasının Şuşa şöbəsinin
rəhbəri olmuş bu
şəxsin partiyadakı fəaliyyəti ilə bağlı
araşdırma aparan tədqiqatçı-jurnalist Vasif Quliyevÿonun
haqqında məlumatları “Mənim babam
kim olub?” kitabında qələmə
alıb. Repressiya qurbanı haqqında əsas
məlumatları da bu
mənbədən almaq mümkünüdür.
Kitabda onun Şuşada partiyaya yeni qüvvələr cəlb etmək üçün necə fəaliyyət
göstərməsi, fədakarlıqla
çalışması, böyük nüfuz sahibi olması
haqqında real faktlar
və hadisələr yer alır. Kitabda belə maraqlı məqamlardan biri belə anladılır ki,
Şuşa gizli Müsavat təşkilatının Məşədi
Salman Ələsgərov və onun müavini
Adışirin Fətəliyev dostları Seyid
Cəfəri partiyaya cəlb etmək istəyirlər.
Onun oturub-durduğu
yaxın yoldaşlarının gizli fəaliyyətlərindən
xəbəri yox idi. Partiya fəalları isə yaxından
tanıdıqları, ünsiyyətdə olduqları insanları,
ürək qızdırdıqları gəncləri təşkilata
cəlb etməklə saylarını artırmaq,
sıralarını daha da
möhkəmləndirmək istəyirdilər. Beləliklə,
hər iki gəncin fikri
də dostları Seyid Cəfəri də Müsavata cəlb eləmək idi. Ona görə də, iki dost qərarlaşıb
Seyid Cəfərə hər şeyi açıqlamaq qərarına gəlir.
Əslində, Seyid Cəfər də
xaraktercə onlara yaxın biri
idi. Sadəcə, o öz fikirlərini açıq söyləməz,
çox danışmazdı. Beləliklə,
bir gün
razılaşdıqları kimi, dostlar Məşədi Salmanın evində
toplaşdılar. O gün çoxdan
qərarlaşdırdıqları məsələni həll
etmək istəyirdilər.
Əslində, təklifin dostlarının ürəyincə
olacağına çox da
şübhəli deyildilər. Axşam saat onda Məşədi
Salmanın evində yığışdılar.
Seyid Cəfər dostu
Adışirinlə Məşədi Salmanın evinə yollananda o, qonaqları çay stolu arxasında
gözləyirdi. Plan qurulduğu
kimi gedirdi və Seyid Cəfər onların qəlbində olanlardan xəbərsiz idi.
Söhbət xeyli uzandı və nəhayət, əsas mətləbə
keçmək üçün körpü yaratmaq
lazım idi.
Üçüncü dost partiyaya necə üzv oldu?
“Məşədi Salman
üzünü Seyid Cəfərə tutub:
- Seyid, heç
yaşamalı dövran
deyil. Hayıf deyildimi keçmiş
zamanlar? Dərd yox,
qəm yox, heç nəyin dərdini çəkmirdik.
İndi isə həyat bizi burdan-ora, ordan-bura atır. Elə sənin özünü götürək. İnqilabdan qabaq
çayçı işləyirdin,
sonra təzə hökumət səni gah milis şöbəsində
milis, gah qazamatda nəzarətçi
vəzifəsində işlətdi.
Heç
nədən səni vəzifədən uzaqlaşdırdılar.
Heç
özün də bilmədən nəyə
görə. Sonra həyat
səni Laçına
atdı. Orda da duruş gətirə bilmədin və yenə də qayıdıb gəldin Şuşaya. Bu isə yaşamaq deyil, sürünməkdir.
Gəlin adam
kimi yaşamaq üçün bir yol arayıb-axtaraq. Bu hökumətin axırına çıxmasaq,
bizim kimilərinə gün-dirrik yoxdur, - sözünü təsdiqləmək
üçün üzünü
Adışirinə tərəf
döndərdi. Seyid
Cəfər dinməzcə
oturub, Məşədi
Salmanı dinləyirdi,
Nəhayət, o, belə
bir sual verdi? Bu hökumətin axırına
necə çıxmaq
olar, Məşədi?
Top-tüfəng onda, güc-qüvvət onda, ucu-bucağı da görünməyən
nəhəng bir dövlətdir. Bu boyda dövlətə biz neyniyə bilərik?
- Çobanın könlü
olsa, təkədən
pendir tutar, Seyid, eşitməmisən
bu atalar sözünü? Bizim də
istəyimiz. Qeyrətimiz olsa,
sözü bir yerə qoysaq, dağı dağ üstə aşırarıq.
Bir də ki, qaldı
hökumətin axırına
çıxmaq, bu, səndən, məndən,
Adışirindən, minlərlə
bizim kimilərindən
asılıdır. Birləşib, əl-ələ verməli,
hakimiyyətə qarşı
üsyan qaldırmalıyıq.
Səndən gizlətmirəm,
Azərbaycanın hər
yerində, o cümlədən,
bax, bizim bu Şuşada da gizli əksinqilabi
üsyançı təşkilat
var... Üzvləri də hələlik
kifayət qədərdir.
Ancaq çalışırıq ki,
sayımızı daha
da artıraq, daha da güclənəcək.
Sən də təşkilata girsən, lap yaxşı olar, nə qədər
çox olsaq, qarşımıza qoyduğumuz
məqsədə də
tez çatarıq.
Söhbətə qarışan
Adışirin də Məşədi Salmanın
sözlərini təsdiqləyir,
onun sözlərinə
qüvvət verirdi:
- Seyid, bircə
onu bilirəm ki, gec-tez, özü
də lap yaxınlarda
Sovet hakimiyyəti yıxılacaq, nəticədə
şəxsi mülkiyyət
bərpa olunacaq, ticarət azad olacaq və biz də adam kimi
yaşayacıyıq. Sağlıq
olsun, o günlər o
qədər də uzaqda deyil" (Vasif Quliyev, “Mənim babam kim olub?”,
Bakı, “Şuşa”,
2001).
Həmin gecə
çoxları kimi mövcud hakimiyyətdən
narazı olan, bunu
heç kimin yanında büruzə verməyən Seyid Cəfərin də ürəyi açıldı.
Söhbətin ciddiliyi və
dostlarının indiki
açıq söhbətləri
onu yerindən eləmişdi. Məşədi
Salmanla Adışirin
də artıq hiss eləmişdilər ki, Seyid Cəfərlə bu barədə o qədər də çox danışmaq lazım deyil, çünki elə söhbətin əvvəllərindən
onların fikirləri,
baxışları üst-üstə
düşür. Ona görə də Məşədi Salmanın
ürəklənib “Müsavat
təşkilatının üzvü
olmaq istəyirsənmi”
- sualına Seyid Cəfər “Əlbəttə,
siz daş qoyan yerə mən baş qoyaram” - deyə cavab verdi
və həmin gündən təşkilatın
üzvü olduğunu
bildirdi. Beləliklə,
1927-ci ildən Seyid Cəfər Ağamirov Müsavatın Şuşa
təşkilatına üzv
oldu.
Repressiya
sırası ona da gəldi
Bundan
sonra Seyid Cəfər də fəaliyyətini xeyli fəallaşdırdı. Bütün göstəriş
və tapşırıqları
Məşədi Salman
Ələsgərovdan və
Adışirin Fətəliyevdən
alan Seyid
Cəfər Ağamirovÿgizli
fəaliyyətə başladı.
Məşədi Salman
Ələsgərovdan və
Adışirin Fətəliyevdən
alan Seyid
Cəfər Ağamirov
gizli fəaliyyətə
başladı. Məşədi
Salman ona misdən düzəldilmiş
iyirmi yeddi ədəd nişan
verdi ki, onları gələcəkdə
təşkilata cəlb
edəcəyi üzvlərə
paylasın.
Bu cür fədakar insanların sayəsində, Müsavatın
Şuşadakı şöbəsi
xeyli genişlənib,
partiyanın ən güclü qollarından birinə çevrilmişdi. Onlar şəhərdə insanların
fəallaşması, gözlərinin
açılması üçün
əllərindən gələni
edirdilər. Bu, həmin dövrün ən şərəfli tarixidir və Azərbaycanda demokratik cümhuriyyətin qurulmasında
minlərlə vətənpərvər
kimi, həmin insanların fədakarlığı
da önəmli rol oynamışdır.
Məhz
bu cəsur insanların sayəsində
Azərbaycan keçən
əsrin əvvəllərində
dünyanın ən demokratik cümhuriyyətlərindən
birini qurdu və xalqa həqiqi
azadlığın nə
olduğunu anlatdı. Amma bu azadlığa nifrətlə baxan və qisas məqamı
gözləyən xarici
düşmənlərin fitnəkarlığı
ilə o səadət
uzun sürmədi.
1920-ci il işğalından sonra isə vətənpərvər
və ziyalı nəslə qarşı repressiya dalğası başladı. Bu repressiya dalğası Müsavat partiyasının Şuşa rəhbəri
Məşədi Salmandan
da yan keçmədi.
O da mənfur 37-ci il repressiyalarının
qurbanı oldu.
Məşədi
Salman Zinyət xanımla ailə qurmuşdu. Onların
Səttar, Hacı, Zahid, Ənvər adlı oğlanları, Kübra, Sürəyya, Səmayə adlı qızları vardı.
“Azadlıq”ın Araşdırmaçı
Jurnalistlər Qrupu KİV-ə
Dövlət Dəstəyi
Fondunun maliyyə dəstəyilə çap
edilir
Azadlıq.- 2013.- 12 oktyabr.-
S.14.