BÖYÜK ŞƏXSİYYƏT
...Kövrək notları ruhumdan keçib məni öz dünyamdan uzaqlaşdıran bu kədər nəğməsini bayaqdan bəri neçənci dəfə dinlədiyimi bir Allah bilir.
Dön geri, qəlbimdə
yer saxlayaram,
Zülmət gecələrim
dönər sabaha...
Mən sənə
sarılıb qucaqlayaram,
Qoymaram heç yerə gedəsən
daha!...
Elegiyanın -
bu qəmli mahnının həzin misraları ürəyimdə
qaysaq bağlamış yaranı köz-köz etdikcə, həyatımın
bütün itkiləri birər-birər mürgüdən
oyanır, boğazımda yumruq boyda qəhərə
çevrilir.
Amma musiqini
dayandırmıram...
Az qala hər akkordu ruhuma
hopmuş lirik melodiyanı bir də, bir də dinləmək
istəyirəm. Çünki qarşıda bu duyğuları
itirmək qorxusu var...
Musiqi sussa, bir
anlıq sükut məni yenidən öz adi, gündəlik
dünyama qaytaracaq.
Mənsə - bunu istəmirəm,
heç istəmirəm...
İllərdən bəri
yazmağa çalışdıqlarıma heç vaxt bu qədər
yaxın olmamışam axı...
Neçə
vaxtdır ki, bu yazını yazmaq istəyi ilə
yaşayıram. Bu istək gündüzləri mənimlə
birgə dolaşıb, gecələrimin röyasına
çevrilib. Amma nə qədər qəribə olsa da,
bu qədər uzun zaman məsafəsində düşüncələrimin
yazılı ifadəsinə heç vaxt cəhd eləməmişəm...
Bəlkə, bu hissi itirmək
qorxusundan?..
Bəlkə könül
bağçasında körpə çiçəklər
kimi böyümüş duyğuları ağ
vərəqlərə boşaldandan sonra ürəyimin
boş qalması ehtiyatından?!
Özümə
ünvanlanmış sualların cavabsızlığında qələmimlə
əbədiyaşar Heydər Əliyevin əzəmətinə
sığınıb, ürəyimin qubarını,
qarşımdakı ağ vərəqlərlə
ovutmaq istəyirəm...
* * *
Böyük Şəxsiyyətin
şəklinə baxıram...
Nurlu çöhrəsi ilə
saatlardır kəlmələşirəm...
Heydər Əliyev
bütün fotolarında özüdür, zahiri görkəmi
bütün fotolarında daxili aləmi ilə işıq və
kölgənin təması qədər ayrılmazdır.
Fotoqraflar məndən
inciməsinlər, bu yaradıcılıq uğurunun sirrini
onların peşəkarlığından daha çox, bu
fotoların baş qəhrəmanının mənəvi
dünyasında axtarardım.
Göründüyün kimi
olmaq və olduğun kimi görünmək...
O, bunu bacarırdı...
Buna görə də, Heydər
Əliyev həyatda olduğu kimi, bütün şəkillərində
də özüdür, əzəmət timsalıdır, səmimidir,
canlıdır - həyatın, tarixin, taleyin konkret bir
anından boylanaraq, insanın düşüncələrini o
anlara, o tarixə, o taleyə doğru çəkib aparır.
Heydər Əliyevi
yaddaşıma, nədənsə, məhz bu portretində
olduğu kimi köçürmüşəm.
Demək olar
ki, bütün şəkillərində ulu öndər ən
müxtəlif hadisə və proseslərin mərkəzindədir. Sevinc də var bu şəkillərdə,
ələm də... Fərəh də, narahatlıq da...
Qətiyyət də, taleyin
hansısa amansız "ərməğanı" ilə
dözümlülük də...
Amma bu şəkildə həyatın
bütün ziddiyyətlərindən kənarda
dayanmış ali insanın ruhi sakitliyi əks
olunub.
Onun gözlərinə
diqqət yetirdinizmi?!
Dünyanın
sərt dolanbaclarından keçib sonunda öz hədəflərinə
varmış bir insan övladının ilahi məmnunluğu
var bu gözlərdə.
Bu şəkil
bütün dünyada tanınmış siyasi xadimin,
milyonlarla şəxsin qüdrətinə tapındığı
liderin, bütöv nəsillərə örnək olan
dövlətçilik ustadının, dövlət məqamından
insan məqamına enib, bu enişlə də bütün məqamların,
bütün ucalıqların fövqünə yüksəlmiş
Böyük Şəxsiyyətin portretidir.
Bu şəkildə əbədiləşmiş
An həyatın bir anı deyil, ömrün
kamillik məqamıdır, keçmişlə gələcəyin
təmas nöqtəsidir.
Bu şəkildə
Heydər Əliyev bütün həyatı ilə birgədir.
Doğumdan qüruba qədər...
Kandan məkana qədər...
* * *
Əlimi qələmdən
götürürəm, yenə nisgil dolu misralar ürəyimə
süzülüb xoş xatirələrin pıçıltısına
qoşulur...
...Könüllər
yaşadır gur nəfəsini,
Sənsiz hər
bir anın öz həsrəti var.
Müqəddəs səsinin
xatirəsini
Anlada bilərmi
çağlayan çaylar?!
...Naxçıvan
Muxtar Respublikası Ali Məclisinin binası. Bayırda
1992-ci ilin sərt şaxtası, iliyə işləyən
soyuq və qüssəli bir qış axşamıdır.
Burada ərazi ilə birgə, sanki zaman da
mühasirəyə alınıb, hər anında çətinlik
var, gözlənilməzlik var.
İçəridə zənglərə
bir an ara verməyən telefonlar isə elə
bil, bu problemlərə dözüm marşı kimi səslənir.
Ermənilər
bu qədim yurdun işığını, qazını kəsiblər. Min bir zillətlə əldə
edilən elektrik enerjisi evlərə, idarələrə az qala, burada yaşayan insanlar dünyada
adına elektrik enerjisi deyilən bir kəşfin
mövcudluğunu unutmasınlar deyə, gündə bir-iki
saat tutya kimi verilir.
Həyatsa
burada Onun dözümü, iradəsi ilə davam edir.
Bu soyuq, əsrarlı
qış axşamının hüznlü zülməti
içində yeganə işıq - Onun nurlu çöhrəsi
idi.
Yeganə sevinc
Onunla ilk dəfə üz-üzə dayanmağın sevinci,
yeganə ümid böyük şəxsiyyətin qətiyyətli
səsiydi.
Türkiyəyə
səfər zamanı yolüstü bir gecəlik qonaq kimi bu
fürsəti əldən qaçırmayıb, Heydər Əliyevi
ziyarət edən həmkarlarım tək mən də Onu ilk
dəfədir ki, həyatda və həm də bu qədər
yaxından görürdüm.
Bütün
Naxçıvan sakinləri kimi, Heydər Əliyev də
çıraq işığında əyləşmişdi. Müasir sivilizasiya,
dünyanın ən yeni tarixinin yaradılmasında
yaxından iştirak etmiş, yüz minlərlə
kvadratkilometr ərazilərə, əsrlər boyu bəni-adəm
ayağı dəyməyən yerlərə elektrik enerjisi,
işıq, istilik, mədəniyyət gətirmiş şəxs
və indi...işaran çıraq işığı!...
Nə etməli,
tarixin elə qəribə anları var ki, o anları
içində yaşamadan duymaq, sözlə ifadə etmək
mümkün olmur.
O anlarda Heydər Əliyevin
çıraq işığında daha da əzəmətli
görünən aurasına nəzər yetirdim, ala gözlərinə,
sədəf dişlərinə tamaşa etdim. Və Onun həmişəki
səliqəsində olan kostyumunun bilək hissəsindən,
dümağ "saroçka"nın qolundan kiçik bir
hissəsi diqqətimi cəlb edən isti can köynəyi mənə
bir daha dedi ki, buralarda havalar, doğrudan da, çox soyuq
keçir - elə o vaxtlar Bakıdan bura zillənən bəzi
buz baxışlar kimi...
...Aradan on səkkiz il ötəndən sonra da bu təkrarsız mənzərənin
hər bir ştrixi gözlərim önündədir...
Doğrudanmı
illər belə tez ötüşdü?!
Ömür nə tez
keçdi, İlahi!...
Düşmən mühasirəsində
zülmətə qərq olmuş, daşına-divarına qədər
hüzn, qüssə yağan uzaq bir bölgə...
Alaqaranlıq, soyuq bir otaqda qəlbinin
atəşindən gələcəyə doğru işıq
axtaran, qətiyyəti ilə ümid gətirən Heydər Əliyev...
...Əgər
mən rəssam olsaydım, insan mübarizəsinin portretini
yaratmaqdan ötrü xəyallar qurmağa ehtiyac duymazdım...
* * *
Heydər Əliyev
tarixdəki o adlardandır ki, qarşısındakı
bütün epitetləri əhəmiyyətsiz edir. Biz Heydər Əliyevi
ümummilli lider, ulu öndər adlandırırıq, amma
bütün bunlar da Onun milli təfəkkürümüzdə
daşıdığı statusun yalnız müəyyən
bir hissəsidir.
Bəs bu
böyük şəxsiyyəti necə təqdim edək,
hansı sözlərdən çələng hörək?!
Bu sualın
savabı Onun dünyaya gəlişindən bəri ötən
böyük bir tarixin hər anında əks olunub. Ona görə də Heydər
Əliyev ömrünün hər anına tarix kimi
yanaşırdı, qurub-yaratdığı dövlətin gənc
vətəndaşlarının aydın istiqamətə, vahid
dövlətçilik ideologiyasına malik olmaları
üçün çalışırdı ki, bu tarixdən
gələcək nəsillərə daha çox irs qalsın.
Heydər Əliyev
onun müəllifliyi ilə yaranan tarixin yaddaşlara
köçürülməsi məsələsində son dərəcə
həssas idi.
Bu tarix isə heç də asan, sadə bir
ömrün tarixi deyil, ən müxtəlif vəziyyətlərin,
situasiyaların, çıxılmazlıqların, mübarizələrin
tarixidir.
İndi isə elə bir
arxiv sənədi göstərin ki, ömrü kameralar
qarşısında, jurnalistlərin əhatəsində
keçən bu insanın bu qədər kəşməkəşlər
önündə Azərbaycan xalqına qarşı hansısa
addımına şəhadət gətirsin...
Heydər Əliyev
keçmişinin heç bir anını inkar etmədi, tarixdən
imtina yolu tutanlardan olmadı. Çünki
keçmişində inkar ediləcək, utanc gətirəcək
heç nə yox idi. Heydər Əliyev
ömrünün sonuna qədər xalqına layiqincə xidmətinin
saysız nümunələrindən ibarət olan şərəfli
keçmişi ilə qürur duydu. Axı, doğrudan
da, qürur duyulası bir həyat yaşamışdı...
Amerika kinematoqraflarının
Ronda Bern adlı müəllifin eyni adlı əsəri əsasında
çəkdikləri maraqlı bir film son illər
bütün dünyada populyarlıq qazanıb. "Sirr" adlanan bu sənədli
filmdə insanın həyatı boyu qazandığı
böyük uğurlar üzərindəki pərdə çəkiləndən
sonra məlum olur ki, uğur qazanmaq üçün bəxtin,
naxışın ayağına yazdığımız
Böyük Sirr, əslində, insanlara sevgi bəsləmək,
nikbinlik, özünə inam qədər sadə və
aydındır.
Heydər Əliyev bu sirrə
vaqif idi...
O, ən çətin məqamlarda
da nikbinliyini qoruyub saxlayırdı, özünə inamını
itirmirdi, ətrafındakıların ona güvəninin
sarsılmasına yol vermirdi. Ona görə də
Heydər Əliyevin bütün həyatı yalnız
yüksələn pillələrdən ibarətdir.
Ömürlüyünü
vərəqləməyə ehtiyac varmı?! Bu tarixi şəxsiyyət
öz karyerasını bəzən bir neçə dəfə
yenidən başlamalı olmuşdur. Taleyin gərdişindən
yarımçıq qırılmış memarlıq təhsili,
xüsusi xidmət orqanlarında fəaliyyəti, hərbçi
karyerasının ən yüksək məqamından birdən-birə
həmin vaxta qədər bir gün də məşğul
olmadığı partiya işi, sonra ömrün Moskva
dövrü, ağır təzyiq və təhdidlərlə
izlənən "təqaüdçü" həyatı,
yenidən doğma yurdda - Naxçıvanda keçən illər
və nəhayət, - xalqın istəyi və arzusu - müstəqil
Azərbaycan Respublikasının Prezidenti...
Fərqli həyat mənzərələri,
çətinliklər, məşəqqətlər,
mübarizələr dolu talelər, tarixlər...
Amma hər birində
uğur, hər birində yüksəliş, hər birində
qürur!...
Əzəmət və şəxsiyyət!..
* * *
Hər dəfə Heydər Əliyev
haqqında düşüncələrə dalarkən, bu əfsanəvi
şəxsiyyətin həyat və fəaliyyətinə həsr
olunmuş telegörüntüləri seyr edərkən,
esazkar səsini dinləyərkən, açığı, hərdən
özüm də heyrətlənirəm ki, axı, bir insan,
bir ömür sahibi olaraq bu qədər mükəmməl
qabiliyyətlərə necə malik ola bilərdi?!
Heydər Əliyevin
xarizması, liderlik keyfiyyətləri Ona Tanrının hədiyyəsi
idi. Bu keyfiyyətləri təhsil, özünütəlim
nəticəsində mənimsəmək qeyri-mümkün
görünür.
Heydər Əliyev filoloq
deyildi, natiqlik elmi ilə məşğul olmamışdı,
amma ən qabiliyyətli filoloqlar da, nitq mədəniyyəti
üzrə peşəkar mütəxəssislər də Onun
nitqinin aydınlığına, səlisliyinə, əlvanlığına,
bu kamil insanın Azərbaycan və rus dillərinin incəliklərinə,
hətta məhəlli xüsusiyyətlərinə bu qədər
dərindən bələd olmasına, sözləri belə sərrastlıqla
seçməsinə aşkar həsəd aparırdılar.
Xalqını
dərin məhəbbətlə sevən Heydər Əliyev
özünə qarşı son dərəcə tələbkar
idi, yorulmaq nədir, bilməzdi. Ömrünün ixtiyar
çağlarında da o şax, əzəmətli qaməti
ilə eyni nöqtədə saatlarla ayaq üstə dayanıb
nitq söyləyirdi, amma heç kim onun
çöhrəsində, hərəkətlərində
yorğunluq sezməzdi.
Kimsə bircə
dəfə də olsun, Onun qəddinin əyildiyinə, dəsmal
çıxarıb üzünün tərini sildiyinə,
çöhrəsinə mürgü gəldiyinə şahid
olmadı. Kimsə, bircə dəfə də olsun, Onun
qalstukunun kənara sürüşdüyünü,
paltarının qırışdığını,
ayaqqabısına toz qonduğunu görmədi.
İnsanlar Heydər
Əliyevin geyim tərzinə baxıb geyim mədəniyyəti
öyrənirdilər, onun davranışlarından ədəb-ərkan
qaydaları əxz edirdilər.
Heydər Əliyev
rəssamdan peşəkar rəssam idi, musiqiçidən
peşəkar musiqiçi, yazıçıdan peşəkar
ədib idi.
Heydər Əliyevin
yüksək zövqü, kübarlığı, mədəniyyətdə,
incəsənətdə təlqin etdiyi dəyərlər
ümumilikdə ictimai zövqü də öz ardınca
aparırdı, xalqın mədəni səviyyəsini
qaldırırdı, mənəvi dünyamızı bəsitlikdən,
bayağılıqdan qoruyurdu.
Heydər Əliyev
elmi fəaliyyətlə məşğul olmurdu, nəzəri
məsələlərə o, təbii ki, vaxt-imkan tapa bilməzdi,
lakin bu böyük dövlətçilik ustadının elə
bir çıxışı yoxdur ki, həmin
çıxışdakı nəzəri müddəalar
böyük bir elmi-tədqiqat əsəri üçün zəngin
material verməsin.
Heydər Əliyevin istənilən
çıxışının hər cümləsi bir nəzəriyyədir,
faktdır, istiqamətdir...
O, dünyanın hansısa
nüfuzlu universitetində siyasət, diplomatiya təhsili
almamışdı, amma hər addımının, hər
jestinin, dilə gətirdiyi hər kəlmənin, hətta
üzündəki xəfif bir təbəssümün də
öz sirri, öz mənası vardı, bütün bunlar
böyük bir diplomatiya məktəbinin incəlikləri idi.
Heydər Əliyev fasilə
vermədən görüşlər keçirirdi,
çıxışlarında mövzudan mövzuya keçid
edirdi, ayrı-ayrı məsələlərə münasibət
bildirirdi, saysız-hesabsız faktlar sadalayırdı, amma
heç kim onun, bircə dəfə də
olsun, konspektə baxmasına, hansısa faktda
yanlışlığa yol verməsinə şahid olmadı. Hafizəsi, zənni ömrünün ixtiyar
çağlarında da, bircə dəfə olsun, Heydər Əliyevi
yanıltmadı.
Adama elə gəlirdi
ki, o, Azərbaycanın bütün vətəndaşlarını
hətta adbaad tanıyır.
* * *
Tanrı Heydər
Əliyevə qibtə ediləcək həssaslıq
vermişdi. İşlərinin ən gərgin məqamında da
o, başqaları üçün, bəlkə də əhəmiyyətsiz
görünən məsələlərə də vaxt
ayırardı, ən azı, bircə kəlmə xoş
sözlə, ilıq bir təbəssümlə insanlara diqqətini
ifadə edərdi.
O vaxtlar Heydər Əliyev o
qədər problemlərin içində, gözlənilməz
hadisələrin aramsızlığında Bakıdan gəlmiş
jurnalist qrupunun rahatlığı barədə də
düşünürdü, qaldığımız
mehmanxananın soyuq olub-olmaması ilə maraqlanırdı,
jurnalist qonaqlarının məişət problemlərinin həlli
barədə tapşırıqlar verirdi...
- İndi Sizinlə Prezident
Heydər Əliyev danışacaq!
Hansısa əlamətdar
günlərdə Azərbaycan Respublikasının hər bir
vətəndaşının evinə belə bir telefon zəngi
daxil ola və bir azdan xəttin o başındakı
qətiyyət dolu
Heydər Əliyev
insanları sonsuz məhəbbətlə sevirdi. Yaşlı
ilə də, cavanla da, alimlə də, çobanla da saatlarla
ünsiyyətdən zövq almağı bacarırdı.
Heydər Əliyev
incə yumor hissinə malik idi. Onunla ani bir ünsiyyət
də insanlara sevinc, bəxtiyarlıq gətirirdi. Heydər
Əliyevdə ürəkdən gəlməyən, natamam
heç nə yox idi, sevinməyi də ürəkdən idi,
gülməyi, kədərlənməyi də...
Xalqa
yaxınlıq ona təpər verirdi. Çünki
özü xalqın içindən
çıxmışdı. Sadə bir kəndli
evi də Heydər Əliyevə əzəmətli saraylar qədər
doğma idi, əziz idi. Onu əzəmətli
saraylara doğru aparan yol sadə bir kəndli evindən
başlamışdı.
Zamanının
siyasət nəhəngləri sırasında öz
xalqının milli psixologiyasına, ruhuna Heydər Əliyev qədər
yaxın olan ikinci bir dövlət xadimini, hər halda, mən
təsəvvür edə bilmirəm.
Gənclik
çağlarından gərgin iş qrafikində
çalışan, daim iş başında, rəsmi mərasimlərdə,
aramsız informasiya axınında olan Heydər Əliyev,
görəsən, xalqın həyatını, məişətini,
adət-ənənəsini bu qədər dərindən
öyrənməyə necə macal tapmışdı?!
Heydər Əliyevin
böyüklüyü də elə bunda idi.
Ömrün
sonuna qədər məhz Özü olaraq qaldı. Nəzərindən bir zərrə
belə, yayınmayan, qarşısındakını
baxışları ilə anlayan və ümid verən, siyasətin
şahmat taxtasında dəmir məntiqli, kübarlıq, nəciblik,
sevgi, mərhəmət saçan Heydər Əliyev olaraq...
Allah Onu öz xalqına
tarixi bir yadigar kimi bəxş etmişdi...
* * *
Heydər Əliyevi
zirvələrə təsadüflər gətirməmişdi,
bu ucalıq onun gərgin zəhmətinin, sarsılmaz qətiyyətinin
bəhrəsi idi.
O zaman da dünya Azərbaycanı
Heydər Əliyevin adı ilə tanıyır, bütün
müsəlman dünyası onunla fəxr edirdi.
Bir dövlət
xadimi kimi başqa bir mühitdə yetişməsinə
baxmayaraq, Heydər Əliyev heyrət doğuracaq demokratizmə
malik idi. Demokratik dəyərlərə bu dərəcədə
sevgi - onun xarakterindən, daxili səmimiyyətindən və
humanizmindən irəli gəlirdi.
Heydər Əliyev
insanlara azadlıq verməkdən, demokratik addımlarla
qısa müddətdə cəmiyyəti, Azərbaycanın
inkişaf yönünü büsbütün dəyişməkdən
çəkinmirdi. Bu kəskin addımların təhlükələrindən
əndişələnmirdi.
Heydər Əliyevin
apardığı islahatlara nəzər yetirin: xalqın,
dövlətin mənafeyinə hesablanmış bu islahatlar, təbii
olaraq, həm də kimlərinsə maraqlarına toxunurdu, kimlərisə
narazı salırdı, belələrinin heç də
hamısı baş verənlərə münasibətdə
seyrçi mövqe tutmaq fikrində deyildi. Demokratik mühitdə
bu islahatların hər biri hakimiyyətə qarşı real təhlükə
yaradırdı və müstəqil Azərbaycan dövləti
ən yeni tarixində bu təhlükələri bir neçə
dəfə yaşamışdı da...
Amma qəfil yetişən
demokratiya dalğasının əksər hallarda anarxiyaya,
xaosa çevrilməsi ilə bağlı tarixdə
yaşanmış saysız-hesabsız nümunələr də
Heydər Əliyevi təşvişə salmadı,
insanlarımızı azad görmək, bizləri demokratik dəyərlərin
əhatəsində yaşatmaq, Azərbaycanda əsl vətəndaş
cəmiyyətini bərqərar etmək istəyindən
daşındırmadı.
* * *
Heydər Əliyev
dünyasını dəyişməsi ilə də möhtəşəm
bir tarix yaratdı.
Onun müəllifliyi ilə
davam edən zaman isə bizimlədir, bizi yaşadır...
Leyla xanımın - canı
qədər sevdiyi nəvəsinin həmin mənzərənin,
həmin itkinin, həmin ayrılığın səsi ilə
dilə gələn kədərli misraları içimdən
keçib düşüncələrimi bir anlıq yenidən
o anlara aparır...
Dinlə ürəyimin qəm-qüssəsini
Mən yaxşı bilirəm
ayrılıq nədir...
Küləklər
könlümün bu naləsini
Kaş ki, kainata yaya biləydi...
Dünyanın bütün
ayrılıqlarında bu misraların səmimiliyi var.
İnsan heç vaxt ayrılıq anındakı qədər
təbii ola bilmir, göz yaşları isə
elə bil ki, insanın ayrılıq qarşısındakı
acizliyinə etirazıdır, üsyanıdır.
Doğma insanla
əbədi ayrılıq anında ən dəhşətli
acı nədir, bilirsinizmi?! İçindəki
ağrıları göz yaşlarınla ovutmaq
üçün başını köksünə qoymağa
güclü bir həyanının olmaması...
Heydər Əliyev
bu kövrək anda da xalqı həyansız, kimsəsiz
qoymadı.
...Böyük
Atanın tabutu önündə Azərbaycan xalqı
başını Heydər Əliyev yadigarının -
İlham Əliyevin köksünə sıxdı. İşığımızı,
ümidimizi, inamımızı Prezidentimiz İlham Əliyevdə
axtardıq.
Və tapdıq! Əməlində,
siyasi fəaliyyətində, işində-gücündə
tapdıq...
* * *
Həyatımın
hansısa anında Londonda Temza çayının sahillərində
bir taksi sürücüsü mənim hansı xalqa, dövlətə
məxsus olduğumu Heydər Əliyevin adı ilə müəyyənləşdirərkən
bu, qəlbimi fərəh hissi ilə doldurmuşdu.
Doğrudan da, ötən əsrin
90-cı illərinin əvvəllərinin o təlatümlü
anlarında əgər Heydər Əliyev olmasaydı, kim bilir, Azərbaycan hansı tale ilə üzləşəcəkdi?!
Və bu
gün dünyanın siyasi xəritəsində Azərbaycan
adlı dövlət, ümumiyyətlə, mövcud
olacaqdımı?!
Heydər Əliyev xalq olaraq
gücü ilə qürur duyduğumuz, sevgisi ilə əhatələndiyimiz,
nəcibliyindən tərbiyə aldığımız, Azərbaycan
adlı evimizdən kənarlarda kimliyimizi adı ilə nişan verdiyimiz ATA-dır...
Elə bir ATA ki, bizləri ən
nüfuzlu ali məktəblərdə
oxudub, əlimizi bir parça çörəyə
çatdırıb, ev-eşik, güzəran sahibi edib.
Elə bir ATA ki, ailəsində
Azərbaycana xidmətdən qürur duyan övladlar
yetişdirib və bu övladlar xoş əməlləri ilə
Onun qoyduğu humanizm, mərhəmət, xeyirxahlıq yolunu bu
gün şərəflə davam etdirirlər...
Elə bir ATA ki,
Tanrının lütfü ilə Böyük Əsərlərini
- müstəqil Azərbaycanı və onun Prezidenti İlham Əliyevi
bizə bəxş etdi...
Heydər Əliyev
Azərbaycan dövlətini qurdu, səsimizi,
ünümüzü dünyaya çatdırdı, müstəqil
dövlətçiliyimizin dayaqlarını möhkəmləndirdi.
Bu günsə,
həmin dayaqlar üzərində, gələcəyin xoşbəxt
Azərbaycanına doğru yollar çəkilir, məktəblər,
xəstəxanalar, körpülər tikilir. O xoşbəxt günlərə
doğru can atan insanların təminatlı gələcəyi
üçün Prezident İlham Əliyevin rəhbərliyi
ilə eyni zaman ərzində və bir-birinə paralel olaraq,
ölkənin, millətin tərəqqisinə yönəlmiş
saysız-hesabsız tədbirlər, tikinti-abadlıq, quruculuq
işləri həyata keçirilir.
* * *
Son cümlələrin mənəvi
rahatlığı ilə eyvana çıxıb,
qollarımı yavaş-yavaş sökülən dan yerinə,
qəlbimə yayılan ilıq yaz səhərinə doğru
açıram...
Sübhün
xoş ovqatı dinlədiyim misralara da hopub indi. Daha mahnıdakı sözlər
də əvvəlki kimi nisgilli gəlmir...
...Nurunu gözümdə
saxlayım necə
Möcüzə yaratmaq gəlmir
əlimdən...
Parçalan, ey zülmət!
Çəkil, ey gecə!
Günəşə
qovuşmaq istəyirəm mən!..
Eyvandan seyrinə
daldığım - Heydər Əliyevin Böyük Əsərinə
- dan yerində ulduz selindən nura boyanmış Azərbaycana
tamaşa edirəm.
Səhərin
və şəhərin oyanışında, motorların
uğultusunda, işə hazırlaşan insanların səs-küyündə,
dərsə tələsən körpələrin şən
qəhqəhələrində böyük hədəflərə
doğru irəliləyən Yadigar Vətənimin səsini
eşidirəm.
Bu mənzərənin hər
bir anı gözəldir və hər bir anında da Günəş
var...
Nurlu və işıqlı
bir çöhrənin Günəşi!..
...Heç bir söz Onu olduğu
kimi ifadə edə bilməz - fərqindəyəm...
Kəlmələrin
əlvanlığına güvənib canlandırmaq istədiyim
portret Heydər Əliyevin hafizələrdəki əsl surətini
tam əhatə edə bilmədi - başa düşürəm.
Başınızı
qaldırıb yuxarı baxın! Tarixi özündə
yaşadan bu Böyük Şəxsiyyətin, Əbədiyaşar
İnsanın nurlu gözlərindəki ümid
işığına diqqət yetirin...
Nə gözəl ki,
Böyük Yaradan ondan heç nəyini əsirgəməmişdi...
O da Azərbaycan xalqından
heç nəyini əsirgəmədi...
İmamverdi İSMAYILOV,
Milli Məclisin deputatı,
yazıçı-publisist
Azərbaycan.- 2010.- 13 aprel.- S.
5.