Dərddən güclü

"Onlar vaxtı və şəraiti üstələməyi bacaran insanlardır. Onlar qaliblərdir" Qədim yunan deyimi

Bir insanı sevmək - sevməmək qədər asandır

Onu hamı tanıyır, hamı sevir. Sevmək istəməyəndə həmişə bəhanə tapmaq mümkün olduğu kimi, sevməyə də, nədənsə, həmişə əsas tapmaq olur. İkiqat Paralimpiya çempionu İlham Zəkiyevin taleyində olduğu kimi...

Tale isə onu həm ağrılı-acılı, həm sevincli yollardan keçirib aparmışdı.

Qrta məktəbi Sumqayıtda başa vuranda gələcəyi olan idmançılardan biri kimi tanınırdı. Həmin il Moskvada keçirilən beynəlxalq əhəmiyyətli yarışların birində iştirak etmək, öz gücünü sınamaq hüququ da qazanmışdı. Məşqçisi Əhməddin Rəcəbli deyir ki, İlham o yarışda iştirak etsəydi, mütləq qələbə qazanacaqdı, qalib olacaqdı. Amma o, Moskvadakı yarışlara qatılmaq əvəzinə başqa, bir "yarışa" qatılmalı oldu - əsgərliyə yollandı. İdmançı olduğu üçün kəşfiyyat qrupuna düşdü və hamı kimi vicdanla, şərəflə xidməti borcunu verməyə başladı. Hərbi xidmətdən sonra böyük idmanla məşğul olmağı qarşısına məqsəd qoysuşdu. Amma, sən saydığını say...

Qəfil güllə

Düşmən tərəfdən atılan bir güllə hər şeyi bir andaca alt-üst etdi.

Anası danışır ki, gəlib onu rayonda hərbi hospitalda tapdıq. Vəziyyəti çox ağır idi. Həkimlər əllərini üzmüşdülər, "İdmançı olduğu üçün ürəyi hələ ki müqavimət göstərir" - dedilər. Mən onu çağırdım, "İlham" - dedim. İlham mənə ağrı və sızıltılı bir səslə cavab verdi: "Üşüyürəm" - dedi. Birdən hamı başa düşdü ki, İlham ölümünü üstələyib. Tez əynimdəki jaketi çıxarıb onun üstünə saldım... Sonra yanında oturub isti çay verdim...

Ümidlər ölmür...

Günlər keçdi, başındakı sarğıları açdılar. Məlum oldu ki, İlham heç kimi, hətta doğma anasını da tanımır, tanıya bilmir, çünki görmür. Sağ gicgahından dəyən güllə sol gicgahından çıxmışdı. Özü salamat qalsa da, hər iki gözünü itirmişdi. İtirmədiyi ümidləriydi. Yaxınlarda mənə zəng edib hansısa televiziya kanalında eşitdiyi "möcüzəli" göz əməliyyatı barədə soruşduqları bu böyük iradə sahibinin qəlbindəki sönməyən ümidlərdən, hətta "ən axırda da ümidlərin ölmədiyindən" xəbər verirdi...

Gözünün nuru

Azərbaycan Prezidenti İlham Əliyevin 2004-cü il Afina XII Yay Paralimpiya Oyunlarında uğur qazanmış Milli Paralimpiya Komandasının üzvləri ilə görüşündə çıxış edən, həmin oyunların cüdo üzrə qızıl mükafatçısı İlham Zəkiyev ölkə başçısına idmançılarımıza yaratdığı gözəl şəraitə görə minnətdarlığını bildirməklə yanaşı, bir xahiş də etdi: "Cənab Prezident, mən Qarabağ uğrunda döyüşlərdə iki gözümü itirmişəm. 2002-ci ildə Sizin köməyinizlə, gənclər və idman naziri Əbülfəs müəllimin köməyi ilə Moskva şəhərində oldum. Orada müayinədən keçəndə mənə dedilər ki, Amerikanın Merilend ştatındakı klinikada mənim müalicəm var. Xahiş edirəm, ən böyük nemət olan gözümün nurunun qaytarılmasına kömək edəsiniz.

Prezident: Biz bu məsələ ilə məşğul olarıq. Mən tapşırıram, məlumat verin ki, hansı klinikada və nə cür müalicə lazımdır, biz İlhamı oraya göndərək. Onun yanına bir adam da qoşaq ki, orada həm müayinədən keçsin, həm də müalicə olunsun. Narahat olma, mən bu məsələni şəxsi nəzarətimdə saxlayacağam. Gələn Olimpiya oyunlarında iştirak etməsən belə, əgər bu müalicə olunan bir xəstəlikdirsə, mütləq biz bunu müalicə edəcəyik. Buna görə də mən lazımi göstərişləri verəcəyəm və vəsait də ayıracağam".

Hamı kimi olmadı.

Olsaydı, bütün bunlar, yəqin ki, olmazdı

Amma, təəssüf ki, İlhamın axtarışları, hələ ki, nəticəsizdir, çünki elm hələ o uğurlara çata bilməyib. Qalır bircə ümid etmək və gözləmək. Bir-birinin ardınca qazandığı qələbələr onun da elə-belə dayanıb hansısa möcüzəni gözləmədiyindən xəbər verir:

- 2003-cü il, Kvepek, Kanada, Dünya çempionatının bürünc medalçısı,

- 2004-cü il, Afina, XII Yay Paralimpiya Oyunlarının qızıl medalçısı,

- 2005-ci il, Vlardüngen, Niderland, Avropa şempionatının qızıl medalçısı,

- 2006-cı il, Bromat, Fransa, Dünya çempionatının komanda hesabında bürünc medalçısı,

- 2007-ci il, Bakı, Azərbaycan, Avropa çempionatının şəxsi və komanda hesabında qızıl medalçısı,

- Azərbaycan çempionu.

- 2008-ci ildə Pekində keçirilən XIII Yay Paralimpiya Oyunlarının qızıl medalçısı - İkiqat Paralimpiya çempionu.

Onu sevmək azdır...

Bu, İlham Zəkiyevin idmandakı bəzi uğurlarının göstəricisidir. O, şəxsi həyatında da dəyişiklik etdi. Artıq iki uşaq atasıdır. Toyunda, demək olar, Azərbaycan ictimaiyyətinin bütün nümayəndələri içtirak etdi. Ölkə başcısının təbrik məktubu oxundu, hədiyyəsi təqdim olundu.

İ.Zəkiyevin Qarabağda yarımçıq qalan savaşı indi də idmanda davam edir. Gündəlik məşqlər, görüşlər, bir də ümidlər onu heç vaxt tərk etmir. Raralimpiya komandasının baş məşqçisi İ.İbrahimov deyir ki, İlham müxtəlif yarışlarda onların səsini minlərlə insan arasından tanıyıb seçə bilir. O, mehriban, qayğıkeş və dostcanlıdır, həyatsevər bir insandır. O, insanları, insanlar da onu sevir.

Hamının tanıdığı adamı necə tanıyırıq

Yarışlar, dostlar, problemlər... Keçib gəldiyi yola, bir də əldə etdiyi nailiyyətlərə baxanda sanki onun üçün həlli mümkün olmayan, cavabı tapılmayan heç nə yoxdur. Hara çağırsalar gedir - istər toy, istər ad günləri. Həmişə dostların, qohum-qardaşın arasındadır. Deyib-gülməyi, danışmağı sevir. Bircə uşaqlarından artıq tez-tez eşitməyə başladığı bir sualdan başqa: "Ata, sən nə vaxt başqa atalar kimi bizi özün maşında bağçaya aparacaqsan?"

Dərddən güclü hamının tanıdığı və hamının sevdiyi adam - İkiqat Paralimpiya çempionu İlham Zəkiyev bu yerdə danışmaqdan daha çox susmağı üstün tutur...

Bəxtiyar QARACA

Azərbaycan.- 2011.-3 mart.- S. 8.