Beynəlxalq hüquq, yoxsa «güclünün hüququ»

İşğal faktı ilə barışmayacağını hər zaman bəyan edən Azərbaycan danışıqların sonadək nəticəsiz qalacağı təqdirdə münaqişənin həllində güc yoluna əl atacağını gizlətmir. Söhbət ondan gedir ki, Ermənistan və Azərbaycan arasında 1994-cü ilin mayın 12-də atəşkəs rejiminin tətbiqini nəzərdə tutan Bişkek müqaviləsinin imzalanmasından 18 il keçsə də, İrəvanın qeyri-konstruktiv, təcavüzkar siyasəti üzündən beynəlxalq birliyin münaqişəni dinc yolla tənzimləmək cəhdləri hələ ki fayda verməyib. Ötən illərdə ATƏT-in Minsk qrupunun həmsədrlərinin (ABŞ, Fransa, Rusiya) vasitəçiliyi ilə aparılan üzücü və gərgin danışıqlar prosesi bir neçə dəfə problemin real həlli müstəvisinə yönəlsə də, Ermənistan rəhbərliyinin aşkar siyasi cığallığı və siyasi qətiyyətsizliyi üzündən sülhə gəlmək mümkün olmayıb. Belə görünür ki, hazırda danışıqlar prosesinin dondurulması da məhz nizamlanma prosesinin uzadılmasına, Ermənistanın vaxt udmasına hesablanıb. İşğalçı dövlətin belə mövqe tutması onun Minsk qrupu həmsədrlərinə, əsasən də Fransa və Rusiyaya arxalanması ilə izah olunur.

Minsk qrupuna rəhbərlik edən dövlətlər sanki missiyalarını unudaraq təcavüzkar Ermənistana açıq-aşkar himayədarlıq edirlər. Onlardan biri qeyri-qanuni olaraq Ermənistana 1 milyard dollar məbləğində silah satır, digəri Azərbaycanın iradəsinin əleyhinə olaraq separatçı rejimə hər il maliyyə yardımı göstərir. Üçüncüsü isə qondarma, saxta "erməni soyqırımı" iddialarını qəbul etməyən, erməni məkrinə etiraz edən vətəndaşlarını cinayət məsuliyyətinə cəlb etmək istəyir. Bitərəf həmsədrlik institutu budurmu?

Azərbaycanın son 18 ildə danışıqlar prosesində ədalətli, prinsipial və beynəlxalq hüquqa əsaslanan mövqe nümayiş etdirməsi həm təcavüzkar tərəfə, həm də dolayısı ilə onu təcavüzkarlığa şirnikləndirən ATƏT-in Minsk qrupuna həmsədrlik edən dövlətlərə yaxşı məlumdur. Lakin aşkar görünür ki, "demokratiya çətiri" altında özünün imperialist siyasətini yürüdən, geosiyasi və iqtisadi maraqları ətrafında reveranslar edən bəzi aparıcı dövlətlərin ikili oyunları beynəlxalq hüququ iflic duruma gətirib. Qarabağ münaqişəsinə ədalətsiz yanaşma da kifayət qədər üzdədir. Ermənistanın təcavüzkar dövlət olması, beynəlxalq hüquq normalarını kobud şəkildə pozaraq işğalçılıq siyasəti yürütməsi təəssüf ki, etiraf olunmur. Halbuki BMT ilə yanaşı, ATƏT-in, AŞ PA-nın, İƏT-in sənədlərində də Ermənistanın Azərbaycan torpaqlarını işğal etməsi faktı birmənalı qeyd olunub. Bütün bunlar hüquqi və siyasi baxımdan xeyrimizə olsa da, reallıqda heç nə dəyişmir.

Dünya nizamını müəyyənləşdirən güclər işğala göz yummaqla hələ də təcavüzkarı himayə edirlər. 2008-ci ildə BMT-də Azərbaycanın ərazi bütövlüyü ilə bağlı keçirilən səsvermədə həmsədr dövlətlərin bitərəf qalması bunun əyani təcəssümü idi. 2010-cu ildə ABŞ Konqresinin Xarici Əlaqələr Komitəsinin "erməni soyqırımı" ilə bağlı qəbul etdiyi qətnamə təkcə qardaş Türkiyənin deyil, həm də Azərbaycanın əleyhinə yönəlmişdi. Belə bir ədalətsiz və qərəzli qətnamənin qəbulu göstərdi ki, Azərbaycan ictimaiyyəti ATƏT-in Minsk qrupuna həmsədrlik edən dövlətlərə qarşı inamsızlıq və etimadsızlıq nümayiş etdirməkdə tamamilə haqlıdır. Eyni sözləri 2011-ci ildə qondarma "erməni soyqırımı"nı tanımayanların cinayət məsuliyyətinə cəlb edilməsini nəzərdə tutan qanunu qəbul etmək niyyətində olan Fransa haqqında da demək olar.

Yaranmış vəziyyət "Kim güclüdürsə, o da haqlıdır" kimi vandal prinsipin hələ də aktual olduğunu göstərir. Dövlət başçısı İlham Əliyev hələ 2009-cu ildə Qəbələ rayonunda məskunlaşmış məcburi köçkünlərlə görüşü zamanı beynəlxalq hüquq normalarının işləməməsinə haqlı etirazını ifadə etmişdi: "Beynəlxalq hüquq normaları əlbəttə ki, böyük əhəmiyyət daşıyır. Azərbaycan müstəqil, suveren ölkə kimi istəyir ki, bütün məsələlər qanun çərçivəsində, dünyada qəbul edilmiş normalar əsasında həll olunsun. Əgər bu beynəlxalq qanun normaları pozulursa, onda demək olar ki, dünya birliyinin beynəlxalq təşkilatlar çərçivəsində fəaliyyətini tənzimləyən mexanizmlər işləmir. Əgər dünyanın ən böyük, ən mötəbər təşkilatı - BMT-nin Təhlükəsizlik Şurasının, bu da BMT-nin ən vacib orqanıdır, - Ermənistan-Azərbaycan, Dağlıq Qarabağ münaqişəsi ilə bağlı qəbul edilmiş 4 qətnaməsi icra edilmirsə, onda hansı beynəlxalq hüquq normalarından danışmaq olar".

Dağlıq Qarabağ separatçı rejimindəki seçkilərə münasibətdə də eyni vəziyyətin şahidi oluruq. Doğrudur, İrəvanın ciddi səylərinə baxmayaraq, bu gün heç bir dövlət qondarma Dağlıq Qarabağ separatçı rejimini tanımır. Hətta Ermənistan belə Dağlıq Qarabağın tanınmasını nəzərdə tutan qanun qəbul etməyə özündə cəsarət tapmayıb. Lakin buna baxmayaraq, ABŞ, Fransa və digər Qərb ölkələri dolayısı ilə separatçı rejimə müxtəlif yardımlar göstərirlər. Xankəndidə qeyri-qanuni şəkildə aeroport inşa edilməklə Azərbaycanın hava məkanının təhlükəsizliyinin pozulması faktına göz yumulur. Separatçı rejimə qeyri-qanuni səfərlərin təşkilinə aşkar cəhdlər göstərilir. Belə "ikili standart" yanaşmalara yol verən Qərb dövlətləri digər tərəfdən də Rusiyanın Gürcüstanın ərazi bütövlüyünü pozmasına, Cənubi Osetiyanı işğal altında saxlamasına guya "etiraz edirlər". Halbuki həm Azərbaycanın, həm də Gürcüstanın konkret ərazi separatizminə məruz qaldığı, torpaqlarının işğal olunduğu Qərbə aşkar məlumdur. Belə faktları uzatmağa ehtiyac yoxdur - Qərb dövlətlərinin siyasətindəki "ikili standart" yanaşmalar beynəlxalq hüququn güclünün hüququna çevrildiyini bir daha təsdiqləyir.

Qarşıdurmada olan bütün dövlətlər bu qaçılmaz reallıqla barışmalı olublar: hər bir münaqişə son nəticədə danışıqlar masası arxasında, sülh yolu ilə həllini tapmalıdır. Fəqət, bu yanaşmanın özü də şərtidir. Heç bir danışıq prosesi müddətsiz, nəticəsiz ola bilməz. Hər bir danışıqlar prosesində qarşılıqlı güzəştlər də beynəlxalq hüquqla müəyyən olunur. Təcavüzkarla təcavüzə məruz qalan dövlətdən eyni dərəcə güzəşt tələb etmək isə beynəlxalq hüquq normalarını ayaq altına atmaqdır. Təəssüf ki, ATƏT-in Minsk qrupu da belə bir ədalətsiz mövqeyə tapınıb. Həmsədr dövlətlərin məsuliyyətdən tamamilə yayınması, münaqişə tərəflərinin "istənilən razılaşması"nın məqbul sayılacağını bəyan etməsi isə prinsipsizlik nümunəsi kimi son dərəcə üzücüdür. Bəli, həmsədrlər təkcə prinsipsizlik deyil, həm də təcavüzkarı şirnikləndirmək yolunu seçiblər.

Ermənistanın təcavüzkar dövlət olmasına, işğalçılıq siyasəti yürütməsinə açıq-aşkar göz yumulur. Bu bir yana, "demokratiya carçıları" Azərbaycandakı müsbət meyillərə kölgə salmağa çalışdıqları halda, təcavüzkar dövlətin daxilində cərəyan edən antidemokratik proseslərə, dövlətin antihumanist, insanlığa qarşı yönəlmiş zorakı addımlarına da göz yumurlar.

"İkili standartlar" digər beynəlxalq təşkilatların da mövqeyində aşkar sezilir. Avropa Parlamentinin bu il mayın 24-də Azərbaycanla bağlı qəbul etdiyi "İnsan hüquqları, demokratiya və hüququn aliliyinin pozulmasına dair" qətnamə, bu mənada, ölkə ictimaiyyətinin haqlı narazılığı ilə qarşılandı. Sənəddə Azərbaycanda guya "söz və mətbuat, sərbəst toplaşmaq azadlıqlarının həyata keçirilməsi ilə bağlı problemlərin mövcudluğu" vurğulanır. Məsələnin absurd tərəfi həm də ondan ibarətdir ki, Avropa Parlamentinin 5 fraksiyasının üzvlərinin iştirakı ilə keçirilən toplantıda qurumun 754 deputatından cəmi 56-sı iştirak etmiş, onların 49 nəfəri sənədin lehinə səs vermişdi. Avropa Parlamentinin təxirəsalınmaz prosedurları çərçivəsində, təxminən 30 dəqiqə davam edən dinləmələr nəticəsində tələm-tələsik qəbul edilmiş qətnamədə çoxsaylı yanlışlıqların, yoxlanılmamış müddəaların əksini tapması da onun qərəzliliyinə şübhə yeri qoymur.

Müxtəlif insanlar və dövlətlər tərəfindən törədilən analoji hadisələrə əks münasibətlərin sərgilənməsi özünü "ikili standart"ların bariz nümunəsi kimi göstərir. Norveçdə 77 nəfəri qətlə yetirən, məhkəmədə öz əməlindən peşman olmadığını və daha çox insanı, habelə müsəlmanı öldürə bilmədiyindən təəssüfləndiyini bildirən Anders Breyvik 21 il müddətinə azadlıqdan məhrum edildiyi halda, bir erməni zabitini qətlə yetirən (baxmayaraq ki, güclü ruhi həyəcan vəziyyəti istisna edilmirdi) Azərbaycan Ordusunun zabiti Ramil Səfərov Macarıstan məhkəməsi tərəfindən ömürlük azadlıqdan məhrumetmə cəzasına məhkum edildi. Ermənistan bütün dünyanın terrorçu kimi tanıdığı Monte Melkumyanın həbsdən buraxılmasını "təşkil" edərək onu Ermənistana gətirib milli qəhrəman adını verərək abidəsini qoyanda və bu qatili öz əməllərini davam etdirmək üçün Dağlıq Qarabağa göndərəndə (amma o, Dağlıq Qarabağda əsgərlərimiz tərəfindən öldürüldü) heç bir ölkə, heç bir beynəlxalq təşkilat bununla maraqlanmadı. Azərbaycan Ordusunun zabiti Ramil Səfərovun isə beynəlxalq normalara və Azərbaycan Respublikası Konstitusiyasının tələblərinə uyğun şəkildə Azərbaycana gətirilib ölkə Prezidenti tərəfindən əvf edilməsi narahatlıq hissi ilə qarşılandı.

Bu ilin sentyabr ayının 13-də Avropa Parlamenti "uğurlu təcrübə"sindən istifadə edərək Ramil Səfərovun əfv edilməsindən təəssüf hissini ifadə edən qətnamə qəbul etdi. Təbii ki, bu qətnamə də Avropa Parlamentinin 754 üzvündən 76 nəfərinin iştirakı ilə, bunlardan da 58 nəfərin sənədin lehinə, 13 nəfərin isə əleyhinə səs verməsi ilə qəbul edildi. Qətnamədə "Ramil Səfərovun Azərbaycanda qəhrəman kimi qarşılanması, ona mayor rütbəsi verilməsi və 8 illik maaşının ödənilməsindən, onun gələcək nəsillərə qoyacağı nümunədən" narahatlıq ifadə olunur. Görünür, Avropa parlamentariləri Ermənistanın Azərbaycan torpaqlarının 20 faizini işğal etməklə bir milyondan artıq azərbaycanlının qaçqın və məcburi köçkün kimi yaşamağa məcbur edilməsini, Xocalıda və digər ərazilərimizdə törətdiyi soyqırımı, bütün dünyanın terrorçu kimi tanıdığı M.Melkumyanla bağlı hərəkətlərini gələcək nəsillərə nümunə hesab etmirlər. Avropa Parlamentinin belə məsələlərlə bağlı "parlaq təcrübə"sini nəzərə alaraq qətnaməni geniş şərh etməyə lüzum yoxdur. Amma Avropa Parlamentinin üzvləri 1983-cü ildə qəbul edilmiş "Məhkum olunmuş şəxslərin verilməsi haqqında" Avropa Konvensiyasının 12-ci maddəsinə diqqət etsələr, daha yaxşı olardı. Həmin maddədə deyilir ki, "hər bir tərəf özünun Konstitusiyasına və ya digər qanunlarına uyğun olaraq əfv, amnistiya və ya cəzanın yüngülləşdirilməsi haqqında qərar verə bilər". Azərbaycan həmin konvensiyaya 1995-ci ilin martın 21-də qoşulmuş və bu parlamentimiz tərəfindən 12 dekabr 2000-ci il tarixdə ratifikasiya edilmişdir. Ramil Səfərovla bağlı məsələ də ölkə Prezidenti tərəfindən həmin konvensiya və Azərbaycan Respublikası Konstitusiyasının tələblərinə uyğun şəkildə həll edilmişdir.

Avropa Parlamentinin həmin qətnaməsi ilə bağlı Azərbaycan Respublikasının Milli Məclisi 1 oktyabr 2012-ci il tarixdə bəyanat qəbul etmişdir. Bəyanatda deyilir: "Azərbaycan Ordusunun zabiti Ramil Səfərovla bağlı olan sırf hüquqi məsələyə siyasi rəng verilməsi cəhdlərinin davam etməsi dərin təəssüf və narahatlıq hissi doğurur. Bu cəhdlər Avropada bəzi siyasi dairələrin erməni təbliğatının təsiri altında hərəkət etdiklərini, bir çox hallarda Azərbaycanla bağlı məsələlərdə ikili standartlardan əl çəkmədiklərini göstərir... 1983-cü il iyulun 15-də Fransanın Orli hava limanında törədilmiş terror aktına görə həmin ölkənin məhkəməsi tərəfindən ömürlük həbs cəzasına məhkum edilmiş Varujan Karapetyanın 2001-ci ildə Ermənistan prezidenti Robert Koçaryanın müraciətindən və ASALA erməni terror təşkilatının hədələrindən sonra vətəndaşı olmadığı Ermənistan Respublikasına verilməsi və əfv edilməsi, onun, eləcə də müxtəlif dövrlərdə Avropa ölkələrində Türkiyə səfirliklərinə, eləcə də Azərbaycan ərazisində dinc sakinlərə qarşı çoxsaylı terror aktlarında iştirak etmiş Suren Nayriyanın, Monte Melkumyanın, Akop Culfayanın, Gevorq Gözəlyanın, Vazgen Sislyanın, Samvel Babayanın və digər qatı cinayətkarların Ermənistan cəmiyyətinə qəhrəman kimi təqdim edilməsi hamıya məlum olan faktlardır. Əlbəttə, biz Azərbaycan Ordusunun zabitini terrorçularla müqayisə etmək fikrində deyilik, amma həqiqəti də söyləməyə bilmərik... Azərbaycan Respublikasının Milli Məclisi bir daha bəyan edir ki, bütövlükdə Cənubi Qafqaz bölgəsi üçün ən böyük təhlükə mənbəyi Ermənistan silahlı qüvvələri tərəfindən Azərbaycan ərazilərinin hələ də işğal altında saxlanılması, təcavüzkar dövlətin beynəlxalq hüquqa meydan oxuması və dünya birliyinin qəti ifadə edilmiş iradəsini saya salmamasından ibarətdir".

Ramil Səfərov azadlığa buraxılan kimi ASALA erməni terror təşkilatı Azərbaycanı, xaricdə yaşayan soydaşlarımızı, habelə diplomatlarımızı terrorla hədələdi. Erməni terror təşkilatı tərəfindən Azərbaycana qarşı belə bir hədənin ünvanlanması təəccüb doğurmur. Çünki erməni xislətini dünyada azərbaycanlılardan və türklərdən daha yaxşı heç kim tanımır. Ermənistan parlamenti bu məsələ ilə bağlı növbədənkənar sessiya keçirdi. Ermənistan prezidenti S.Sarkisyan R.Səfərovu terrorla məhv etmək üçün "göstəriş" verdi. Bütün bunlar Ermənistanın ASALA erməni terror təşkilatı ilə sıx əlaqələrini, onların fəaliyyət birliyini, Ermənistanın nəinki terroru dəstəkləməsini, hətta onun özünün də terrorla məşğul olduğunu bir daha təsdiqlədi. Bütün dünyanın terrorçu təşkilat kimi tanıdığı ASALA ilə Ermənistanın fəaliyyət birliyinin açıq-aşkar göründüyü bir vaxtda dünya birliyinin, beynəlxalq təşkilatların susması anlaşılan deyil. Azərbaycanda "mikroskopla qanun pozuntusu axtaran" beynəlxalq təşkilatların terrorçu və işğalçı bir rejimin hərəkətlərinə göz yumması "ikili standartlar"ın mövcudluğunu daha qabarıq göstərir.

XX əsrin sonu-XXI əsrin əvvəllərində terrorun xüsusilə təhlükəli forması olan dövlət terrorizmi gizli fəaliyyət dövrünü başa çatdıraraq asanlıqla görünən bir fəaliyyət mərhələsinə daxil olmuşdur. Dövlət terrorizmi ilə mübarizənin beynəlxalq hüquqi bazasının formalaşdırılması, mübarizə mexanizmləri və qurumlarının yaradılması zərurəti kəskin şəkildə özünü göstərir. Terrorçu dövlətin də işğalçı dövlət kimi hamılıqla etiraf edilməsi məsələsinin heç də asan olmayacağını nəzərə alsaq beynəlxalq iradə və beynəlxalq həmrəyliyin vacib şərt olmasını etiraf etməliyik. Bu məsələdə isə obyektiv informasiya ilə təchiz olunan beynəlxalq ictimaiyyətin rolu həlledici ola bilər. Dövlət terrorizminə hesablanmış siyasətin heç də sağlam təxəyyülün məhsulu olmadığı hamıya məlumdur. Ermənistanın da terrorçu dövlət olması isə şəksizdir. Dövlətin beynəlxalq hüququn subyekti kimi beynəlxalq səlahiyyətlərindən istifadə etməklə belə bir fəaliyyətlə məşğul olmasının xüsusi təhlükəliliyini nəzərə almaqla dövlət terrorizminə qarşı mübarizə də son dərəcə qətiyyətli və amansız olmalıdır. Çünki bunu bütün bəşəriyyətin təhlükəsizliyi tələb edir.

Bu yaxınlarda Şəkidə 423 məcburi köçkün ailəsi üçün salınmış yeni qəsəbənin istifadəyə verilməsi münasibətilə təşkil olunan mərasimdə iştirak edən Prezident İlham Əliyev bildirib: "Azərbaycan dövləti götürdüyü beynəlxalq öhdəliklərə sadiqdir. Biz Ramil Səfərovu Avropa Konvensiyası əsasında Azərbaycana gətirdik və o, Azərbaycan Konstitusiyası əsasında əfv edildi. Baxın, bundan sonra bizə qarşı nə qədər təzyiqlər və ittihamlar başladı. Ermənilər, dünyanın erməni lobbisi hay-küy qaldırdılar. Mən bir neçə ay bundan əvvəl təsadüfən deməmişdim ki, bizim əsas düşmənimiz erməni lobbisidir. Bunlar indi Azərbaycana qarşı nə qədər çirkin kampaniya aparırlar. Onların himayəsində olan rüşvətxor, riyakar, satılmış senatorlar, bəzi beynəlxalq qurumların rəhbərləri, bəzi siyasətçilər indi Azərbaycana əsassız ittihamlar irəli sürürlər. Axı bu ittihamların əsası yoxdur. Hər şey qanun çərçivəsində, Avropanın qəbul etdiyi konvensiyalar çərçivəsində edilib".

Azərbaycan danışıqlar prosesində ədalətli, prinsipal və beynəlxalq hüquqa əsaslanan mövqe nümayiş etdirir. Bu dəyişməz mövqeyi Prezident İlham Əliyev xarici ölkələrə səfərlərində, eləcə də ölkəmizə gələn nüfuzlu beynəlxalq təşkilatların və dövlətlərin rəhbərlərinin diqqətinə dəfələrlə çatdırır. Bu yaxınlarda Prezident İlham Əliyev Qəbələdə ATƏT-in üzvü olan ölkələrin səfirlərini qəbul edən zaman Ermənistanın təcavüzkar dövlət olmasını, beynəlxalq hüquq normalarını kobud şəkildə pozduğunu bir daha bildirib: "Bizim məsələni həll etmək üçün hərtərəfli hüquqi bazamız vardır. BMT Təhlükəsizlik Şurasının dörd qətnaməsi vardır. Onların heç biri yerinə yetirilməyib. ATƏT-in qərarları, Lissabon sammiti və digər qərarlar, hamımız bunları xatırlayrıq. Avropa Şurası, Avropa Parlamenti, İslam Əməkdaşlıq Təşkilatı və digər beynəlxalq təsisatlarda, NATO-nun Çikaqoda keçirilmiş sammitində də bu məsələyə baxılıb. Münaqişənin həlli beynəlxalq hüquq normaları və Helsinki Yekun Aktına əsaslanmalıdır. Ermənistan prezidentinin, mənim və Rusiya Prezidenti Dmitri Medvedevin tərəfindən imzalanmış Mayndorf bəyannaməsində də göstərilir ki, münaqişə beynəlxalq təşkilatların qərarları və qətnamələri əsasında həllini tapmalıdır. Bu qərar və qətnamələr birmənalıdır... 1918-ci ildə Azərbaycan Xalq Cümhuriyyəti yaradılandan bir gün sonra İrəvan şəhərinin Ermənistan dövləti üçün paytaxt şəhəri olmasına razılıq verilmişdi. Çoxları bundan xəbərsizdir, lakin bu, həqiqətdir. Biz daha bir erməni dövlətinin Azərbaycan ərazisində yaradılmasına icazə verməyəcəyik. Bu, qeyri-mümkündür. Ermənistan anlamalıdır ki, onların maksimalist yanaşması, Dağlıq Qarabağ üçün müstəqillik tələb etmələri mümkünsüzdür. Bunu heç kim dəstəkləməyəcəkdir. Bu yaxınlarda Dağlıq Qarabağda keçirilən qondarma "seçkilər" beynəlxalq ictimaiyyət tərəfindən tanınmayıb, Dağlıq Qarabağı heç kim tanımır. Buna görə də Ermənistanın irəliləyiş əldə etmək üçün ən yaxşı variantı 2009-cu ilin sonunda ATƏT-in Minsk qrupunun təqdim etdiyi təkliflərə qayıtmaqdır. Azərbaycan bunları dəstəkləyir. Siz bu təkliflərin nədən ibarət olduğunu bilirsiniz: işğal olunmuş bütün ərazilər Azərbaycana qaytarılmalı, qaçqın və məcburi köçkünlər öz torpaqlarına qayıtmalı, təhlükəsizlik təmin edilməlidir. Yalnız bundan sonra Ermənistan ilə əlaqələr təmin olunacaq, Dağlıq Qarabağın gələcək statusu hər iki tərəf hazır olduqda müəyyənləşdiriləcəkdir".

Dünyada cərəyan edən prosesləri dərindən təhlil edən dövlət başçısı, Ali Baş Komandan cənab İlham Əliyev haqlı olaraq demişdir: "Dünyada gedən proseslər onu göstərir ki, kim güclüdürsə, o da haqlıdır. Əfsuslar olsun ki, belədir. Amma bu, həqiqətdir və biz bu real dünyada yaşayırıq, biz virtual dünyada yaşamırıq. Hamı istəyər ki, qanunlar, beynəlxalq hüquq normaları işləsin, ədalət olsun. Ancaq biz bunu görmürük. Biz bu münaqişənin timsalında görürük ki, ədalətsizlik 20 ilə yaxındır davam edir və nə qədər də davam edəcək. Ona görə güclü olmaq üçün biz bütün imkanlarımızı səfərbər etməliyik".

Bu gün Azərbaycanda heç bir kənar təsir və diktə altında hərəkət etməyən, xalqın maraqlarını, mənafeyini müdafiə edə bilən hakimiyyət mövcuddur. Məhz bu amil ölkəmizə qarşı yönəlmiş "ikili standartlar"ı neytrallaşdırır, Azərbaycanı beynəlxalq səviyyədə söz sahibinə çevirir. Beynəlxalq hüquqa "Kim güclüdürsə, o da haqlıdır" mövqeyindən yanaşanlar isə bir həqiqəti unudurlar: Azərbaycan indiki durumda işğalçı Ermənistandan çox-çox güclüdür. Güclünün qarşısında duruş gətirmək isə işğalçı dövlətə çətin olacaq.

Rafael CƏBRAYILOV,

Milli Məclisin deputatı

Azərbaycan.-2012.- 4 oktyabr.- S.3.