Geobotanikanın böyük tədqiqatçısı
Görkəmli elm xadimi, tanınmış ziyalı,
bacarıqlı təşkilatçı,
qayğıkeş pedaqoq, 1988-2008-ci illərdə
Botanika İnstitutuna rəhbərlik
etmiş akademik Vahid Cəlal oğlu
Hacıyevin vəfatından 5 il keçir. Bu il alimin anadan
olmasının 85 illiyi qeyd
edilir.
V.Hacıyev
1928-ci ildə Azərbaycanın dilbər guşəsi olan
Şuşa şəhərində dünyaya göz
açmışdır. 1943-cü ildə Tərtərdə
orta məktəbi bitirdikdən sonra Gəncədə Azərbaycan
Dövlət Kənd Təsərrüfatı İnstitutunun
(indiki Aqrar Universiteti) tarlaçılıq fakültəsinə
daxil olmuşdur. Tələbəlik illərindən
başlayaraq botanikaya, xüsusilə, geobotaniki tədqiqatlara
maraq göstərən Vahid Hacıyev tələbə elmi cəmiyyətinin
tədbirlərində də fəal iştirak etmişdir.
İnstitutu bitirdikdən sonra Azərbaycan Kənd Təsərrüfatı
Nazirliyində geobotanik kimi fəaliyyətə
başlamış respublika otlaqlarının bir sıra elmi və
praktiki problemləri, xüsusən, ayrı-ayrı bitki
növlərinin və formasiyalarının əmələ gəlməsi,
onların formalaşmasına dair geniş tədqiqat işləri
ilə məşğul olmuşdur.
Elmi
tədqiqatlarını daha dərindən davam etdirmək
arzusu onu 1949-cu ildə Sankt-Peterburq şəhərindəki
keçmiş SSRİ EA-nın V.L.Komarov adına Botanika
İnstitutunun aspiranturasına gətirmişdir. Burada o,
geobotanikanın nəzəri problemlərini hərtərəfli
öyrənərək məşhur florist, professor Y.Bobrovun
elmi rəhbərliyi altında Azərbaycanın flora və
bitki örtüyünə dair eksperimental tədqiqatlar apararaq
1952-ci ildə "Azərbaycanın quraqlığa davamlı
paxlalı yem bitkiləri və onlardan qış
otlaqlarında istifadə imkanları" mövzusunda namizədlik
dissertasiyasını müvəffəqiyyətlə müdafiə
edib vətənə qayıdır. Respublika ərazisində
yüksək dağ çəmənlərinin geobotaniki tədqiqat
işlərinin səthi və aşağı səviyyədə
olduğunu görən V.Hacıyev geobotanikanın məhz bu
sahəsini əsaslı surətdə araşdırmağa və
inkişaf etdirməyə başlayır. Gərgin elmi
axtarışlar bəhrəsini verir. 1966-cı ildə o,
"Böyük Qafqazın yüksək dağ bitkiliyi, onun
dinamikası və təsərrüfat əhəmiyyəti"
mövzusunda doktorluq dissertasiyasını müdafiə edir.
Vahid
Hacıyevin elmi-təşkilati fəaliyyəti çoxpilləli
olmuşdur. O, 1952-1957-ci illər ərzində Azərbaycan
EA-nın Botanika İnstitutunda kiçik və daha sonra baş
elmi işçi vəzifələrində
çalışmışdır. Təşkilatçılıq
bacarığını nəzərə alaraq ona 1957-1958-ci
illərdə Botanika bağının direktoru vəzifəsini
icra etmək həvalə olunmuşdur. Çəmənçilik
üzrə yeganə mütəxəssis və geniş
diapazonlu tədqiqatçı kimi tanınan V.Hacıyev Kənd
Təsərrüfatı Nazirliyi tərəfindən
1972-1973-cü illərdə Botanika İnstitutunda əsasını
qoyduğu Geobotanika şöbəsinin müdiri vəzifəsində
qalmaq şərti ilə Yemçilik və Otlaqlar Elmi-Tədqiqat
İnstitutuna direktor təyin edilir. 1958-1972 və 1978-1988-ci illərdə
alim EA-nın Botanika İnstitutunun elmi işlər üzrə
direktor müavini vəzifəsində çalışır.
İşlədiyi müddətdə botanika elminin respublikada hərtərəfli
inkişafına xüsusi diqqət yetirməsi akademik
V.Hacıyevi bacarıqlı və yaxşı elmi təşkilatçı
kimi tanıdır. Alimin bu xüsusiyyətləri EA-nın Rəyasət
Heyətinin nəzərindən yayınmır və o, 1988-ci
ildə institutun direktoru vəzifəsinə irəli çəkilir.
Onun rəhbərlik etdiyi müddət ərzində elm
ocağında aparılan müasir elmi-tədqiqat işləri
yeni ixtisaslar üzrə laboratoriyaların
açılmasına zərurət yaratmışdır.
Akademik
yüksək dağ çəmənlərinin flora və
bitki örtüyünə dair tədqiqatlara diqqət
yetirmiş, təkcə Azərbaycanda deyil, eyni zamanda,
keçmiş İttifaq səviyyəsində məşhur
mütəxəssis kimi tanınmışdır. Alim öz
elmi fəaliyyətinin əhatə dairəsini genişləndirərək
Böyük və Kiçik Qafqazın və
Talışın yüksək dağ çəmənlərini
hərtərəfli öyrənmişdir. Tədqiqatlarında
geobotanikanın klassik, həmçinin müasir, o cümlədən
bitki örtüyünün aerokosmik və məsafə
metodlarından istifadə etməklə öyrənilməsinə
geniş yer verən görkəmli alimin bilavasitə elmi rəhbərliyi
və iştirakı ilə Azərbaycanın qış və
yay otlaqlarının ən yeni geobotaniki tədqiqi və
pasportlaşdırılması aparılmışdir. Həmin
tədqiqatların nəticələri əsasında Azərbaycan
Kənd Təsərrüfatı Nazirliyi tərəfindən təsdiq
edilmiş "Yem sahələrinin geobotaniki tədqiqi
metodikası" tərtib olunmuşdur.
Çöl
geobotaniki tədqiqatların metodologiyasına dərindən
yiyələnən V.Hacıyev daim onları təkmilləşdirmiş
və geobotanikada yeni metodik üsulların hazırlanmasına
səy göstərmişdir. Alimin uzun illərdən bəri
apardığı hərtərəfli elmi müşahidələri
və çöl tədqiqatları zamanı
topladığı zəngin materiallar ardıcıl olaraq bir
neçə sanballı monoqrafiyaların meydana
çıxmasına əsas vermişdir. Bunların içərisində
əsas müəlliflərindən olduğu, 2 hissədən
ibarət "Azərbaycanın otlaq və biçənəklərinin
yem bitkiləri" (I hissə, 1965; II hissə, 1969)
kitabları tez bir zamanda
yemçilik sahəsində çalışanların,
geobotanika və flora ilə məşğul olan tədqiqatçıların,
kənd təsərrüfatı mütəxəssislərinin
stolüstü kitabına çevrilmişdir. Az sonra o, Azərbaycanda
yüksək dağ bitkiliyinə həsr olunmuş
"Böyük Qafqazın yüksək dağ bitkiliyi (Az.SSR
daxilində) və onun təsərrüfat əhəmiyyəti"
(1970), "Böyük Qafqazın yüksək dağ bitkiliyi
formasiyalarının dinamikası və məhsuldarlığı"
(1974) monoqrafiyalarını çap etdirmişdir. Həmin nəşrlərdə
dağ yamaclarının bərpasında və
heyvandarlığın inkişafında xüsusi əhəmiyyəti
olan Böyük Qafqazın yüksək dağ bitkiliyinin tam
floristik təhlili verilmiş, dominant və subdominant bitki
formasiyalarının geobotaniki səciyyəsi, bitki
örtüyünün dinamikası, ekzogen və endogen, xüsusilə,
antropogen amillərin təsiri açıqlanmışdır.
Bu dəyərli nəşrlər V.Hacıyevin Azərbaycan ərazisi daxilində olan yüksək dağ
çəmənlərinin ən görkəmli tədqiqatçısı
kimi tanınmasında və yeni tədqiqatçılar nəslinin
yetişməsində müstəsna rol oynamışdır.
"Talışın
yüksək dağ çəmənlərinin florası və
bitkiliyi" (1979) əsərində alim Talışın
endemik növlərinin Hirkan mənşəli bitkilər
olmaqla genetik cəhətdən Mərkəzi Anadolu və
İran növ əmələgəlmə mərkəzləri
ilə sıx qohumluq əlaqələrinin olduğu fikrini irəli
sürərək ilk dəfə Talışın yüksək
dağ-çəmən bitki tiplərinin
formalaşmasının əsas fitosenoloji parametrlərinin
dinamikasını araşdırıb geobotanika və floristika
sahəsində çox mühüm elmi və tətbiqi nəticələrin
alınmasına əsas vermişdir.
Vahid
Hacıyevin elmi tədqiqatları içərisində
faydalı, nadir və nəsli kəsilməkdə olan bitkilərin
öyrənilməsi baxımından Moskvada 1985-ci ildə nəşr
edilən "Zaqatala qoruğu" adlı əsəri də
diqqəti cəlb edir. Əsərdə Zaqatala qoruğunun təşkilindən,
onun flora və bitkiliyindən, yayılmış nadir bitkilərin
qorunmasından ətraflı bəhs olunur və elmi tövsiyələr
verilir.
1990-cı
ildə çapdan çıxmış "Kiçik
Qafqazın bitki örtüyü" adlı monoqrafiyasında
müəllif Alp qurşağının petrofil bitki
qruplaşmasını Qafqazın qədim kreofil bitkilərindən
biri kimi səciyyələndirmiş, qayalı, daşlı və
çınqıllı sahələrdə rast gəlinən
bitkilərin isə Pleystosen və yuxarı Miosen
dövründə avtoxron yolla əmələ gəldiklərini
açıqlamışdır.
V.Hacıyevin
elmi tədqiqatları bitkilərin təsnifatı sahəsini də
əhatə etmişdir. Belə ki, müəlliflərindən
biri olduğu 8 cildlik "Flora Azerbaydjana" əsərinin
Y-YIII cildləri üçün o, 5 fəsilə, 25 cinsə
aid işlədiyi 84 növün elmi təsvirini vermişdir.
Akademik həmçinin 1989-cu ildə kollektivin ümumi səyi
nəticəsində tərtib olunaraq nəşr edilmiş Azərbaycan
florasının nadir, relikt, endemik növlərindən olan 140
bitkini əhatə edən "Azərbaycanın
Qırmızı kitabı" adlı əsərində həmin
bitkilərin yayılması və qorunmasına dair kifayət
qədər əməli təkliflər irəli
sürmüşdür.
Azərbaycanda,
həmçinin keçmiş sovetlər ittifaqında və
digər xarici ölkələrdə nəşr edilmiş
350-ə qədər elmi işin, o cümlədən 7
monoqrafiyanın müəllifi olan V.Hacıyev flora, bitki
örtüyü və bitki ehtiyatlarına həsr edilmiş
30-dan çox kitabın, o cümlədən dərslik və
terminoloji lüğətlərin elmi redaktoru olmuşdur.
Görkəmli
alim həmçinin geobotanikanın əksər sahələrinə
- xəritələşdirməyə, yemçiliyin
başlıca problemlərinə, fitomeliorasiyaya, bitki
ehtiyatlarına və onun qorunmasına dair onlarca elmi məqalə
və əsərin müəllifidir. 1979-cu və 1987-ci illərdə
tərtib etdiyi "Azərbaycan bitki örtüyü" xəritələrində
ilk dəfə olaraq yüksək dağ çəmənlərinin
bitki örtüyü rayonlaşdırılmış və
assosiasiya səviyyəsində təsnifatı verilmişdir.
V.Hacıyevin rəhbərliyi və bilavasitə
iştirakı ilə 1992-ci ildə yenidən hazırlanmış
və sonrakı illərdə rus və ingilis dillərində
nəşr edilmiş "Azərbaycanın bitki
örtüyü" xəritəsi respublikanın bitki
örtüyünün, bitkiliyinin və qismən
florasının tam aynasıdır.
Elmi
nailiyyətlərinə görə V.C.Hacıyev 1970-ci ildə
professor, 1983-cü ildə Azərbaycan SSR EA-nın müxbir
üzvü və 1989-cu ildə isə EA-nın həqiqi
üzvü seçilmişdir.
Akademik
botanikanın təbliği ilə də fəal məşğul
olmuş, xarici ölkə alimlərinin diqqətini Azərbaycanda
aparılan tədqiqat işlərinə yönəldə
bilmişdir. O, 1985-ci ildə AMEA-nın müxbir üzvü
S.H.Musayevlə birlikdə İngiltərənin Sautqempton
Universitetində təşkil edilmiş The international programe
of Legume Database and information servise - ILDIS əlaqələndirmə
mərkəzinin sifarişi ilə Azərbaycan və
ayrılıqda Naxçıvan florasının paxlalılara
dair sorğular əsasında geniş materiallar
hazırlamışdır. Bu məlumatlar 1994-cü ilin
mayında Şimali Avrasiya və həmin ilin sonunda isə
Dünya paxlalıları bankına daxil edilmişdir.
Tanınmış
fitosenoloq V.Hacıyevin Azərbaycanın beynəlxalq elm aləmində
əlaqələrin möhkəmləndirilməsi istiqamətində
də xidmətləri olmuşdur. 1986-cı ildə o,
İsveçrə botanikləri və fitosenoloqlarının
dəvətilə İsveçrəyə gedib orada yüksək
dağlıq zonanın flora və bitki örtüyü ilə
məşğul olan alimlərin işləri ilə
tanış olmuş bir sıra
şəhərlərin elmi-tədqiqat institutlarında və
universitetlərində məruzələr etmişdir.
1990-1991-ci illərdə ABŞ, Yaponiya, Avstriya, Türkiyə
və İtaliyada keçirilmiş beynəlxalq forumlarda Azərbaycanın
flora və bitkiliyi, bitki ehtiyatları sahələrində
aparılmış işlərə dair məruzələrlə
çıxış etmişdir. 1993-cü ildən sonra
akademikin xarici dövlətlərə elmi səfərləri
xüsusilə intensiv olmuşdur. Müxtəlif vaxtlarda
Avstraliya, İran İslam Respublikası, İsveçrə,
Türkiyə, Braziliya, Yunanıstan, Polşa, Almaniya, ABŞ, Şimali
Kipr, Gürcüstan, Orta Asiya, İsveç və başqa
ölkələrdə keçirilmiş beynəlxalq səviyyəli
müşavirələrdə bozqır bitkiliyinin təhlili,
Azərbaycan florasının genbankının qorunması,
Transqafqaz səhra bitkiliyinin təsnifat prinsipləri, Azərbaycanın
yarımsəhralarında otlaq mozaikliyinin dinamikası, yüksək
dağ otlaqlarının təbii bitkiliyinə zəlzələ
faktorunun monitorinq tədqiqi, Azərbaycanın meşə
genetik ehtiyatlarına dair məruzələri böyük əks-səda
doğurmuş, Azərbaycanın flora və bitkiliyinə
xarici mütəxəssislərin marağını
artırmışdır. Bu baxımdan 2001-ci ildə
avstraliyalı tədqiqatçı Devid Spenserin Eldar
şamının təbii massivi olan Eldar oyuğunu tədqiq
etmək üçün Bakıya gəlib, təbii şam
massivinin genetik ehtiyatı və müxtəlifliyinin qorunub
saxlanılması üçün iş aparmışdır.
Vahid
Hacıyev görkəmli alim, tədqiqatçı,
bacarıqlı təşkilatçı olmaqla bərabər,
həm də qayğıkeş müəllim idi. Onun rəhbərliyi
altında 3 doktorluq və 40-a qədər namizədlik
dissertasiyası müdafiə edilmişdir.
Akademik
Qafqaz florasının istedadlı mütəxəssisi, Azərbaycan
təbiətinin fanatı idi. Vahid Hacıyev 350-dən
çox elmi əsərin, monoqrafiyanın müəllifi
olmaqla yanaşı, həm də klassik ədəbiyyatın
vurğunu idi. Özü də şeirlər yazırdı.
Alimin məhsuldar elmi yaradıcılığı, pedaqoji,
elmi-təşkilati və ictimai fəaliyyəti,
qazandığı nailiyyətlərə görə dövlət
və beynəlxalq səviyyəli mükafatlarla, orden və
medallarla təltif olunmuşdur.
Vahid
müəllim deyirdi: "...Təbiətin bizə bəxş
etdikləri çox böyük sərvətdir. Biz ölməz
Heydər Əliyevin ənənələrini davam etdirməli,
gözəllikləri yaşatmalıyıq. Çünki bu
gözəlliklər bizimdir, sizindir və gələcək nəsillərindir.
Gəlin, özünə qarşı etik və
qayğılı münasibətdən başqa bizdən
heç nə istəməyən ana təbiətin nəvazişinə
nəvazişlə cavab verək, onu sevək və
qoruyaq".
Təqdirəlayiq
haldır ki, hazırda V.Hacıyev məktəbinin
ardıcılları alimin tövsiyələrini həyata
keçirməyə çalışır, Alp çəmənlərindən
başlamış Bozqır yaylalarına qədər
qarış-qarış gəzir, Azərbaycan florasını
tədqiq edirlər.
Eldar NOVRUZOV,
AMEA-nın Botanika İnstitutunun
elmi işlər üzrə direktor müavini
Xuraman XƏLİLOVA,
Botanika İnstitutunun elmi
katibi
Azərbaycan.- 2013.- 6 aprel.- S. 10.