«Daş yuxular»da Əkrəmin gözünə görünənlər

22 ilə yaxın bir dövrdə əldə etdiyimiz dövlət müstəqilliyi ölkəmizin iqtisadi-siyasi inkişafında, xalqımızın firavanlığının artmasında hissediləcək dərəcədə öz bəhrəsini verməkdədir. Azərbaycan eyni zamanda beynəlxalq aləmdə öz nüfuzunu günbəgün artırmaqda, dövlətlərarası əlaqələrini inkişaf etdirməkdədir. Təbiidir ki, bu inkişaf bir sıra imperiya xislətli dövlətlərin maraqlarına uyğun gəlməyəcək. Ona görə də həmin dövlətlər ölkə daxilində qarışıqlıq yaratmaq üçün müxtəlif üsul və vasitələrə əl atmaq yolunu seçmişlər.

Çox təəssüf ki, Azərbaycanın içərisində də bu siyasətə qulluq göstərmək, milli maraqlara xəyanət etmək, düşmən dəyirmanına su tökmək niyyəti güdən erməni xislətli həmvətənlərimiz vardır. Bunlardan biri xalq yazıçısı, bir çox fəxri adları olan Əkrəm Naibovdur. Onun "Daş yuxular" romanını "Drujba narodov" jurnalının internet saytında oxudum. Əvvəla, Azərbaycan yazıçısının öz əsərini birbaşa Rusiya jurnalında nəşr etdirməsində onun niyyəti, məramı aydın olmur. Bu məsələ Azərbaycan oxucusuna çox təəccüblü görünür. İnanmıram ki, Azərbaycanda bir mətbuat orqanı tapıla ki, belə bir üzdəniraq romanı öz səhifələrində dərc etmiş olsun. Çünki müəllif xalqımızın övladlarını Əylis kəndi fonunda vəhşi, qaniçən, amansız kimi təqdim etmişdir. O, eyni zamanda tarixi hadisələri məqsədli şəkildə təhrif etmiş, Azərbaycan ziyalılarını lağa qoymuş, ələ salmışdır. Axı ağa qara deməklə, həqiqəti təhrif etməklə müəllifin mətbuata müsahibələrində irəli sürdüyü "iki xalqı barışdırmaq istəyirəm" fikri heç cür uyğun gəlmir.

Əsər yalan, əsassız məlumat, xalqımıza yazıçının şər və böhtanları ilə doludur. Əsərdə göstərilir ki, Mesrop Maştos erməni əlifbasını elə Əylisdə yaradıbdır. Şovinist erməni yazıçısı Raffi elə Əylisdə məktəbdə dərs deyirmiş və s. 1918-ci ildə erməni daşnakları quldur Andranikin başçılığı ilə bu bölgədə nə qədər qətl-qarətlər həyata keçirdilər. Türk əsgərləri naxçıvanlıların köməyinə gəldilər, erməni daşnaklarının bölgədən təmizlənməsində iştirak etdilər, neçəsi şəhid düşdü. Məzarları indi də Əylisdə durur. Yazıçı erməninin könlü açılsın, xatiri xoş olsun deyə türk əsgərlərinin 1918-ci il hadisələrində guya qaniçənliyini təsvir etməkdən də çəkinmir. Amma düşünmür ki, onlara şər atması şəhidlərin ruhuna təhqirdir. Bu təhqiri xalq yazıçısı (bu addan məhrum edildi) necə şəninə sığışdırır? Bu yalan, böhtan bəlkə də ermənilərin 2015-ci ildə guya erməni soyqırımına hazırlığını möhkəmləndirmək üçün onlara Azərbaycan yazıçısının verdiyi dəstəyin əyani ifadəsinə xidmət edir.

Əkrəm Əylislinin milli məsələdə ikili mövqe tutması hələ 1989-cu il hadisələri zamanı özünü büruzə vermişdi. Amma o, bu proseslərdə manevrlərlə, "mənim dediyimi təhrif ediblər" bəhanəsi ilə sudan quru çıxmışdı. Onun indiki romanı köhnə xislətinin, ikibaşlı mövqe tutmasının daha bir təkrarından başqa bir şey deyildir.

Açıq demək lazımdır ki, bu roman heç bir bədii məziyyətə malik deyil, ancaq siyasi ambisiyalara, şantaja xidmət göstərir. Bəlkə də Əkrəm Azərbaycanın Orxan Pamuku olmaq sevdasına düşmüşdür. Azərbaycan ədəbiyyatında iki xalqı dostluğa, mehriban qonşuluğa səsləmək ənənəsi vardır. Məsələn, elə Cəfər Cabbarlının "1905-ci ildə" əsəri. Heç olmasa bu ənənədən nümunə götürə bilərdi. Nəinki beynəlxalq aləmdə Azərbaycanı istəməyən qüvvələrə bizim əleyhimizə yalançı, uydurma faktlar ötürmək. Əkrəm mənsub olduğu xalqın çörəyini yeyib onun milli mənafeyinə, milli ideallarına xəyanət etdi, naxələf çıxdı. Bu hərəkətlə xalqın nifrətini qazandı. Elin töhməti ağır olar. Əlli milyonluq xalqın töhmətini, nifrətini qazanmaq çox ağır cəzadır. Sizin cəzanızı tarix verəcəkdir.

Əbülfəz QULİYEV,

filologiya elmləri doktoru, AMEA-nın müxbir üzvü,

AMEA Naxçıvan Bölməsinin İncəsənət, Dil və

Ədəbiyyat İnstitutunun direktoru

Azərbaycan.-2013.- 13 fevral.- S.8.