Silinməz izlər

Şəhərlərin də taleyi insanların taleyi kimi müxtəlifdir. Onlar da varlıqlarını sübut etmək üçün zaman-zaman tarixin sınaqlarından çıxmalı olurlar. Belə şəhərlərdən biri xarüqələr yaradan Sumqayıtdır.

Sumqayıt çox insanın taleyində silinməz izlər buraxıb. Onlardan biri mənəm. Özüm Şamaxıda doğulmuşam. Biz üç rəfiqə orta məktəbi bitirəndə qərara gəldik ki, komsomol putyovkası ilə Sumqayıta işləməyə gedək. Həmin illərdə bu şəhərdə aparılan quruculuq işləri ölkənin hər tərəfinə səs salmışdı.

Biz gələndə Sumqayıt bir neçə kiçik məhəllədən ibarət idi. İşləməyə gələnlər baraklarda yaşayırdılar. Əmək fəaliyyətinə 1 nömrəli tikinti trestində başladım. Bir qədər sonra trestdəki 5 nömrəli bağçaya tərbiyəçi müəllimə vəzifəsinə təyin olundum. O zaman Sumqayıtda həyat elə qaynayırdı ki, adam heyran qalırdı. Elə bir ərazi yox idi ki, orada qızğın iş getməsin.

Az sonra rəngsazlar briqadasına keçdim. Briqadir olduğum üçün bütün tədbirlərdə iştirak edirdim.

Elə bir məsələ olmazdı ki, biz qaldıraq, amma həll edilməsin yaşayış tərzindən tutmuş ev məsələlərinə qədər. 1971-ci ildə Azərbaycan SSR Ali Sovetinə deputat seçildim. O zaman iş yoldaşlarım məndən də çox sevinirdilər. Deyirdilər ki, bundan belə sözümüzü yuxarılara daha yaxşı çatdırarsan.

Bu o illər idi ki, ölkənin hər yerində canlanma duyulurdu. Heydər Əliyevin Azərbaycana rəhbər seçilməsi ölkə həyatının bütün sahələrinə təsir etmişdi.

Günlərin bir günü səhər təzə seçilən deputatları Heydər Əliyev qəbul etməli idi. Hamımız qapının ağzında dayanıb həyəcanla gözləyirdik. Gözlənilmədən özü otaqdan çıxıb bizə yanaşdı. Hamı ilə bir-bir görüşdü. Mənə çatanda:

- Siz haranın deputatısınız - deyə soruşdu.

- Sumqayıtdan gəlmişəm - dedim.

Əlimdən tutub üzünü toplaşanlara çevirdi:

- Bu xanım gənclər şəhəri olan Sumqayıtın nümayəndəsidir. Bu şəhər məhz gənclərin çiynində ərsəyə gəlib. Ona görə də biz sizə borcluyuq. Siz özünüzdən sonra bir şəhəri yadigar qoyub gedirsiniz.

- Yoldaş Əliyev, biz hələ nə etmişik ki?! Bu başlanğıcdır, - dedim.

Heydər Əliyev gülümsəyib dedi:

- Düzdür, amma unutmayaq ki, qarşıda bizi gözləyən gözəl həyatın yaradıcıları sizlərsiniz. Mən biləni siz inşaatçısınız. Bir ay ərzində təxminən neçə yaşayış binasını təhvil verə bilərsiniz?

- Üç, dörd.

- Baxın, bir binada 60 ailə yaşayarsa, bu sizin hesabla 120 nəfərin mənzillə təmin edilməsi deməkdir. Onu on ikiyə vuranda görün nə böyük rəqəm alınır! Unutmayaq ki, bunu yaradan sizsiniz.

...Sovet dönəmində dəfələrlə partiya iclaslarında, plenumlarda, qurultaylarda iştirak etmişəm. Bu şəkli Moskvada çəkdirmişik. O vaxtkı müttəfiq respublikaların hamısının nümayəndələrinin iştirak etdiyi qurultayda mən də vardım. Orada Heydər Əliyev çıxış etdi. Foyedə respublikamızdan olan nümayəndələr Heydər Əliyevlə Zərifə Əliyevanın başına yığışmışdılar. Gözləmədiyim halda Heydər Əliyev məni Zərifə xanıma təqdim edib dedi:

- Bu xanım sumqayıtlıdır. Zəhmətkeşdir, öz işini sevəndir. O, həyatda hər şeyi zəhməti ilə qazanıb. Hər bir kəsin həyatı işıq zərrəsidir. İşıq zərrəsindən Günəşə qədər olan yol çətindir, amma şərəflidir. Biz sizin kimi adamlarla fəxr edirik.

Sonra şəkil çəkdirmək məqamı yetişdi.

O əli ilə Zərifə xanımı yanına çağırdı və çevrilib mənə dedi:

- Vəliyeva, yaxın gəlin, bir yerdə şəkil çəkdirək.

Şəklin çəkildiyi gündən bizi 35 illik zaman kəsiyi ayırır. Aradan bu qədər vaxt keçməsinə baxmayaraq hər dəfə şəklə baxanda nurlu insanın yüksək tribunalardan etdiyi çıxışlar, respublikamızın nümayəndələri ilə səmimi söhbətləri kino lenti kimi gözlərim qarşısında canlanır. Ulu öndər bizə vətəni sevməyi, onu hər şeydən uca tutmağı tövsiyə edirdi. Əgər biz yaşadığımız şəhərdə daş üstə daş qoyulmasında, küçələrin salınmasında iştirak edirdiksə, Heydər Əliyevin bütöv Azərbaycanın abadlaşmasında, onun şöhrətinin dünyaya yayılmasında hamıdan daha çox zəhməti var.

Sonuncu dəfə 2003-cü ildə Sumqayıta səfəri zamanı Heydər Əliyev ictimaiyyət nümayəndələri ilə "Bahar" şadlıq sarayında görüşdü. Hamı ilə bir-bir əl tutdu. Mənə çatanda dayandı:

- Sən Vəliyeva deyilsən?

- Bəli, yoldaş Əliyev! - dedim. Mənə yaxınlaşıb alnımdan öpdü. Həmin tədbirdə o bizimlə çox şeydən, keçmişdən, gələcəkdən danışdı. Sonda bir daha mənə yaxınlaşdı. Hal-əhvalımı soruşdu.

- Hər şey yaxşıdır - dedim.

Tədbirin sonunda üzünü şəhərin rəhbərlərinə tutub dedi:

- Biz hər şeyin qədrini bilməliyik. Bu adamların hər biri Sumqayıtın yaradıcılarıdır. Onların ömür yolu öyrənilməli, gənc nəslə təbliğ edilməlidir. Keçmiş bizim yaşadıqlarımızdır, gələcəyin mükəmməlliyi ondan asılıdır.

...Tale insanların ömür yolunun başlanğıcı və sonuna doğru uzanan yoldur. Bu yol vətənin torpağından, daşından, suyundan, bir sözlə, varlığından keçməli, onun üzərində qurulmalıdır. Azərbaycan məhz Heydər Əliyev arzularına söykəndiyi və bu yolla irəlilədiyi üçün bütün sədləri aşacaqdır.

Gülbahar VƏLİYEVA,

"Şöhrət" ordenli əmək veteranı

Azərbaycan.-2013.- 3 mart.- S.1.