O böyük insan daim bizimlədir
Heydər Əliyev
mənim həyatımda
Zəngin və şərəfli ömür yolu keçmək, fenomenal keyfiyyətləri ilə milyonların qəlbində ölməzlik məşəli yandırmaq, millətinə azadlıq hissini bütün varlığı ilə yaşatmaq xöşbəxtliyi çox az liderlərə nəsib olur. Tanrı belə şəxsiyyətlərə həm də xilaskarlıq missiyası verir. Bu baxımdan ulu öndər Heydər Əliyev bütöv bir xalqın tarixinin yüksək zirvəsində özünə əbədi yer qazanmış dahi şəxsiyyətdir.
Qarşıdan ümummilli lider Heydər Əliyevin 90 illik yubileyi gəlir. Ölkə Prezidenti İlham Əliyev böyük rəhbərin 90 illik yubileyi ilə bağlı xüsusi sərəncam imzalamışdır. Sərəncamda deyilir: "Heydər Əliyev öz siyasi dühası ilə Azərbaycanın müasir simasını müəyyənləşdirmiş və xalqımızın taleyində silinməz izlər qoymuşdur. Onun siyasəti nəticəsində əldə olunan misilsiz nailiyyətlər göz qabağındadır. Bu uğurlar paytaxtımızın daim yeniləşən görkəmində, şəhər və rayonlarımızın sürətlə modernləşməsində, iqtisadiyyat və elm, təhsil, mədəniyyət və səhiyyədə, eləcə də ictimai-siyasi həyatımızda öz əksini tapmışdır". Bütün bunlar barədə düşünəndə mən özümün, övladlarımızın, bütün xalqımızın həyatını göz önünə gətirirəm. Ulu öndər bizim hamımızın həyatında olub və bu gün də var: qocanın da, gəncin də, lap elə körpənin də. Ümummilli lider Heydər Əliyev onu şəxsən tanıyanların və tanımayanların da həyatında böyük bir iz qoyub. Çünki bizlər bu böyük insanın qurub-yaratdığı, dünyaya tanıtdığı ölkənin vətəndaşlarıyıq. Hər birimiz ulu öndərin gördüyü titanik işlərin şahidi və çoxumuz isə bilavasitə iştirakçısıyıq, onun rəhbərliyi ilə qurulub-yaradılanlardan bəhrələnmişik. Və ən başlıcası, Heydər Əliyev öz vətənpərvərlik, mərdlik, yorulmazlıq, mübarizlik nümunəsi ilə həmişə hər birimizin Prezidenti olub.
Ulu öndər Heydər Əliyevin hakimiyyətdə olduğu ikinci dövrdə mən Yeni Azərbaycan Partiyası Siyasi Şurasının üzvü idim. YAP-ın Yasamal rayon İdarə Heyətinin sədr müavini kimi fəaliyyət göstərirdim. Eləcə də YAP-ın Yasamal rayon Qadınlar Şurasının sədri seçilmişdim. Hər mərhələdə, hər vəzifədə mənə göstərilən etimadı öz fəaliyyətimlə doğrultmağa çalışırdım. Xoşbəxtəm ki, bu vəzifələri layiqincə yerinə yetirməyə gücüm çatıb. Düşünürəm ki, bu, belə olmalı idi. Əgər hər hansı bir insana etimad göstərilirsə, etibar edilirsə, o, özündə güc tapmalıdır və cəhd etməlidir ki, ona bəslənən inamı doğrultsun.
1969-cu ildə ali məktəbi yenicə bitirmişdim. Ulu öndərin o vaxt keçirdiyi ilk plenumun - Azərbaycanın tarixinə "Avqust plenumu" kimi düşmüş həmin möhtəşəm tədbirin gedişini qəzetlərdən, radio və televiziyadan izləyirdim. Daxilimdə işləməyə, öyrənməyə, öyrətməyə, irəliyə getməyə bir həvəs oyanmışdı. "Biz, yəni, xalqımız artıq böyük, geniş bir yolun başlanğıcındayıq" - deyə fikirləşirdim və bunu özümün bir intuisiyam olduğunu hesab edirdim. Günlər, həftələr keçdikcə görürdüm ki, bu, reallıq olduğu üçün çoxları belə fikirləşir. O cümlədən, cavanların da fəaliyyətində, hərəkətlərində bir oyanış əmələ gəlməkdə idi. Dərk edirdik ki, respublikaya rəhbərlik edən bu uzaqgörən siyasətçinin başladığı böyük işlərə hamı dəstək olmalıdır. Quruculuq işlərində ilk növbədə, biz iştirak etməliyik, öhdəmizə isə böyük vəzifələr düşürdü. Beləcə, ulu öndər hər birimizin həyatına deməzdim ki, qiyabi, məhz əyani surətdə daxil olur, sanki hər birimizə həm ayrı-ayrılıqda, həm də hamımıza birlikdə rəhbərlik edir, yolgöstərənimizə çevrilirdi. Mən isə o gənclərdən biri idim. Elə bil ki, bu böyük insanı şəxsən tanıyırdım, onun göstərdiyi istiqamətdə həyat yollarında irəliyə getməyə can atırdım.
Heydər Əliyevin o dövrdə Azərbaycanı ayağa qaldırmaq üçün gördüyü tədbirlər bu gün də gözümün qabağındadır. Qeyri-adi, fitri istedadı, təşkilatçılıq və idarəçilik məharəti, ən əsası, vətənpərvərliyi, milli ideallara bağlılığı ilə ilk gündən Azərbaycanın üzləşdiyi sosial-iqtisadi problemləri aradan qaldırmaq, qanunçuluğu və hüquq qaydalarını gücləndirmək, ciddi sosial bəlaya çevrilmiş korrupsiyaya, rüşvətxorluğa qarşı mübarizə tədbirlərini genişləndirmək istiqamətində əzmkarlıq göstərir, mütərəqqi idarəçilik ənənələrinin bünövrəsini qoyur, cəmiyyətin normal inkişaf ahəngini təmin edirdi. Böyük öndər respublikamızın üzləşdiyi problemləri ilk gündən düzgün müəyyənləşdirməklə onların həlli üçün lazımi iradə, qətiyyət və prinsipiallıq göstərirdi. Onun insanlarla görüşlərini televiziya ekranlarından izləyirdik. Əbədiyaşar liderin insanların çox yığışdığı yerlərə qəflətən gəlməsi, meydanlarda, dövlət idarələrində xalqın dərd-sərini, problemlərini, arzu və istəklərini yaxından öyrənməsi, vəzifəsinin öhdəsindən gələ bilməyən məmurlar barəsində sərt qərarlar verməsi haqda çoxlu sayda maraqlı faktlar danışmaq olar. Pambıq tarlalarınacan gedirdi. Hər yerdə insanlarla ünsiyyət qurur, söhbət edir, sual verir, cavab alırdı. Təsərrüfat sahələri inkişaf etdikcə Azərbaycanın rəhbəri xalqın gözündə ucalırdı, özünü yaxından tanıdırdı, respublikamız isə gündən-günə tərəqqi edirdi.
Televiziya verilişlərindən ulu öndər Heydər Əliyevin ziyalılara, o cümlədən şairlərə, yazıçılara olan münasibətini görürdük. Bu, elə bir dövr idi ki, Azərbaycanda böyükdən-kiçiyə hamı işə, fəaliyyətə səfərbər edilmişdi. Hamı əl-ələ vermişdi. Yayda hətta müəllim və tələbələr də pambıq yığımına, kənd əməkçilərinə köməyə gedirdilər.
Ölkədə müxtəlif ictimai-siyasi tədbirlər, qurultaylar və yubileylər keçirilirdi. Təsərrüfat işlərində, yaradıcılıqda fərqlənənlərə "Sosialist Əməyi Qəhrəmanı" adı verilirdi və bu, insanların ruh yüksəkliyinə səbəb olurdu. Qısası, Heydər Əliyevə qədər Azərbaycan sanki yatan bir ölkə idi. Böyük rəhbərin gəlişi ilə yuxudan oyanmışdı. Ölkənin ərazisində iri müəssisələr tikilir, binalar ucalırdı. O vaxta qədər hələ heç kəsin görmədiyi, bilmədiyi yeni və gözəl işlərin əsası qoyulurdu. Bütün SSRİ ilə Azərbaycan arasında möhkəm bir körpü yaranmışdı. Hamı bizə mehribanlıq göstərir, başqa gözlə baxırdı, respublikamız sayılıb-seçilirdi.
SSRİ kimi nəhəng bir dövlətin rəhbərləri Azərbaycana gəlirdilər, burada gedən inkişafı maraqla izləyirdilər. Ağıllı insanlar buna düzgün qiymət verirdilər. Bilirdilər ki, görülən işlərin hamısı xalqımızın, Vətənimizin xeyrinədir. Bu körpü xalqın inkişaf və tərəqqisinə xidmət edirdi.
Böyük siyasət ustadının yaratdığı spesifik idarəçilik modelinin üstün cəhətlərindən biri də kadr seçimində daha çox yüksək mənəvi-əxlaqi keyfiyyətləri, intellektual səviyyəsi və biliyi ilə fərqlənən gənclərə üstünlük verilməsi idi. Həmin dövrdə bir çox gənclər digər respublikaların tanınmış ali məktəblərinə təhsil almağa göndərilirdi. Əvvəllər belə bir ənənə olmamışdı, yalnız çox az sayda cavanlar fərdi şəkildə xaricə oxumağa gedərdi. 1970-1980-ci illərdə minlərlə gənci SSRİ respublikalarının nüfuzlu ali məktəblərinə göndərən Heydər Əliyev yüksək ixtisaslı, peşəkar kadrların hazırlanması məsələsinə də qayğı ilə yanaşırdı. Azərbaycanın özündə də yeni ali məktəblər açılır, müxtəlif ixtisaslar üzrə fakültələr yaradılırdı. Xaricdə təhsil alıb qayıdan gənclər işlə təmin olunurdu. "Bilik yeganə meyardır" şüarı irəli sürülmüşdü. Biz müəllimlər təhsil sistemindəki bu yenidənqurmadan çox məmnun idik. Çalışırdıq ki, yetirmələrimizin bilik səviyyəsi üçün utanmayaq. Mən də bir müəllim kimi gündəlik fəaliyyətimdə ulu öndərin rəhbərliyini hiss edir, görürdüm. O zaman Heydər Əliyev təkcə mənim deyil, bütün vicdanlı müəllimlərin qəlbinə, həyatına, fəaliyyətinə daxil olmuşdu.
1970-1980-ci illərdə Azərbaycan xalqı, dövləti üçün qurub-yaratmaq, onun gələcək müstəqilliyi naminə etibarlı zəmin formalaşdırmaq ulu öndərin başlıca amalı olmuşdur. Həmin illərdə ölkəmizi nəhəng quruculuq meydanına çevirərkən, azərbaycanlı gəncləri xaricdə təhsil almağa göndərərkən, Azərbaycan xalqının nə qədər böyük mədəniyyətə malik olduğunu müxtəlif tədbirlər vasitəsi ilə bütün dünyanın diqqətinə çatdırarkən, ölkəmizdə fundamental və tədbiqi elmlərin inkişafına nail olarkən məhz vətənimizin bu gününü düşünür, memarı olduğu müstəqil Azərbaycan dövlətini hələ o zamanlarda qurub-yaradırdı.
Heydər Əliyev ikinci dəfə hakimiyyətə Vətənimizin incidildiyi, gözdən salındığı, uçurum qarşısında olduğu bir zamanda qayıtdı. Azərbaycanın məhv olmaq, xəritədən silinmək təhlükəsi yaranmışdı. Ölkənin daxilində vətəndaş müharibəsi gözlənirdi. Hər yanda hərc-mərclik, xaos baş alıb gedirdi. İş o yerə çatmışdı ki, axşamlar övladlarımızın evə salamat qayıdacağına inanmırdıq. O qədər gözlənilməz hadisələr olurdu ki, bir çox insanlar az qala, baş götürüb qaçmaq, canlarını qurtarmaq istəyirdilər. Ümumiyyətlə, hamı çox narahat, gərgin, pəjmürdə bir əhval-ruhiyyədə idi.
Bir qədər geriyə dönüb 1990-cı ilin Qanlı Yanvar hadisələrini xatırlamaq istərdim. 20 Yanvar faciəsinin ertəsi günü süqut ərəfəsində olan sovet rejiminin Azərbaycana qarşı törətdiyi ağır cinayətə qarşı ilk reaksiya da o zaman Heydər Əliyevdən gəldi. Ailəsi ilə birlikdə Azərbaycanın Rusiyadakı nümayəndəliyinə gedərək mətbuat konfransı keçirən ulu öndər imperiyanın ifşası, xalqımızın haqq səsinin dünya ictimaiyyətinə çatdırılması istiqamətində bir sıra prinsipial addımlar atdı, hadisəyə öz münasibətini bildirdi. Onun belə bir qorxulu məqamda çəkinmədən meydana çıxması həyatı üçün böyük təhlükə yaradırdı.
Hamıya bəlli idi ki, Mixail Qorbaçovun gözü Heydər Əliyevi götürmürdü. Çünki o, Heydər Əliyevin böyüklüyünü, hünərini, gücünü real görürdü. Ulu öndərin ağlı, kamalı, zəkası, dünyagörüşü, biliyi, bacarığı, rəhbərlik qabiliyyəti və digər keyfiyyətləri hamıdan çox-çox üstün idi və bu, onun hər bir rəqibini narahat edirdi.
Heydər Əliyev məhz bu səbəbdən sıxışdırılırdı. Əlbəttə ki, bütün bunlar onun ürəyindən ağrısız keçmirdi. Buna baxmayaraq, Azərbaycan dara düşən kimi ilk növbədə ayağa qalxdı və sinəsini xalqı üçün sanki sipər etdi, müdrik məsləhətləri ilə millətinə kömək etməyə, istiqamət verməyə başladı.
Biz niyə susmalı, kədərə bürünüb evdə oturmalı, vəzifəmizi yalnız sükutla, matəm saxlamaqla ifadə etməli idik? Bəli, ulu öndərin o təhlükəli anlarda övladlarını da götürərək Azərbaycan nümayəndəliyinə gəlib qanlı olaylara qarşı etiraz etməsi bütün xalqımıza bir nümunə oldu. O çətin günlərdə ulu öndər bizimlə idi. Hər birimizin sanki evində, həyatındaydı. Bizə ürək-dirək verir, cəsarətimizi, mübarizə əzmimizi artırırdı.
Böyük öndərin 1990-cı ilin Qanlı Yanvar hadisələri ilə bağlı bəyanatından sonra mən mərhum yazıçımız, professor Əzizə Cəfərzadə ilə xəstəxanalardakı yaralılara baş çəkməyə başladıq. Xəstə çox idi, odur ki, evlərimizdəki ruzidən onlara pay aparırdıq. Ağ mələfələri yuyub, ütüləyib xəstəxanalara verirdik. O zaman bu, kortəbii şəkildə həyata keçirilirdi, yəni, kim nə bacarırdısa, onu da edirdi. Sonralar Qadınlar Şurası bu işləri mütəşəkkilliklə reallaşdırmağa başladı.
Ötən əsrin 90-cı illərində xalq artıq başa düşürdü ki, hakimiyyətdə olan Xalq Cəbhəsi ölkəni idarə etmək gücündə deyil. Xalqın ziyalıları, dərin düşüncəli insanlar Heydər Əliyevin gəlişini istəyirdilər. Bir yerə yığışıb fikirlərini bölüşür, bunun üçün yollar axtarırdılar.
Həmin vaxtdan bir il sonra Heydər Əliyev Naxçıvana qayıtdı. Bu zaman bir qrup ziyalı Heydər Əliyevlə görüşə getdi. Məqsəd o idi ki, ulu öndər Bakıya gəlib xalqı ağır vəziyyətdən çıxarsın, Vətəni böyük təhlükədən xilas etsin.
1993-cü ildə Heydər Əliyev xalqın təkidli tələbi ilə ikinci dəfə hakimiyyətə gəldi. O zaman mən mətbuata verdiyim müsahibədə bu hadisə barədə belə demişdim: "Elə bil xalqın başının üstünü almış qara buludlara bir atəş açıldı". İnsanlar dərindən nəfəs aldılar. Çünki Heydər Əliyevin gücünü, qüdrətini bilirdilər. Hamımız köks ötürdük və artıq tam əmin olduq ki, Azərbaycan xilas olacaq! Bu isə Heydər Əliyevin qüdrəti sayəsində baş verəcək və ona ziyalılarımız, vətənpərvər insanlar kömək edəcək, dəstək olacaqlar.
Bu müdrik insan hakimiyyətə gələn kimi xalqın ağsaqqallarını məşvərətə topladı. Ağıllı insanlarla məsləhətləşmələr apardı. Heydər Əliyevin gəlişi ilə hər bir sahədə dirçəliş özünü göstərdi. Beləliklə, bu gəliş ölkəni faciələrdən, ölümdən, məhvolmadan xilas etdi. İndiyədək yadımdadır, Heydər Əliyev 1993-cü ilin 15 iyununda xalqa olan müraciətində birinci növbədə qeyd etmişdi ki, dövlət quruculuğu və cəmiyyətin formalaşması demokratik prinsiplər əsasında olmalıdır. Siyasətdə, iqtisadiyyatda sərbəstlik, hürriyyət, insan azadlığı, insan hüquqlarının qorunması prinsipləri bərqərar edilməlidir. Sonda xüsusi vurğulamışdır ki, bu, düzgün, doğru yoldur. "Əmin olmalısınız ki, mən bu yola həmişə sadiq qalacağam".
1992-ci ildə Yeni Azərbaycan Partiyası (YAP) təsis
edilmişdi. İnsanlar bir qurumda, bir partiyanın tərkibində
öz mübarizələrini mütəşəkkil aparmaq,
birgə fəaliyyət göstərmək imkanı əldə
etmişdilər. YAP-ın tərkibinə bir-birinin
ardınca çoxlu insan gəlirdi. Böyük
bir ordu yaranmışdı. Bu ordunun
gücü doğrudan da, dövlətçiliyimizi o
vaxtkı vəziyyətindən xilas etmək üçün
çox böyük önəm daşıdı.
Bütün
sahələrdə oyanma baş verdi,
işlər irəli getməyə başladı. Digər ölkələrlə əlaqələr
yarandı. İqtisadiyyatın
artımı üçün düşünülmüş
addımlar atıldı. Yeni neft
strategiyasının bünövrəsi qoyuldu. Yeraltı
sərvətlərimizin üzə çıxarılması
üçün müxtəlif danışıqların
aparılmasına və müqavilələrin imzalanmasına
rəvac verildi... Pulu, vəsaiti, büdcəsi olmayan bir
ölkədə belə siyasət aparmaq bəlkə də
ağlasığan, mümkün olan iş deyildi. Bunun öhdəsindən yalnız Heydər Əliyev
kimi böyük siyasətçi gələ bilərdi. Həmin dövrdə xalq, onun qabaqcıl nümayəndələri
tam varlığı ilə dərk edirdi ki, Heydər Əliyevə
dəstək lazımdır.
O zaman
ümummilli liderlə əyani söhbətim,
tanışlığım olmamışdı. Lakin onun fəaliyyətini izlədikcə
düşünürdüm ki, ulu öndər hər birimizi fəaliyyətə,
ictimai həyata səsləyir. Böyük
rəhbərin "Vətənin bu günündə hər
bir insan öz gücündən, potensialından səmərəli
istifadə etməlidir" sözləri ictimaiyyəti mütəşəkkilliyə
çağırırdı. Ona görə
də biz ictimai həyata atılır, hərəmiz
bacardığımızı etməyə
çalışırdıq.
Həmin ağır dövrdə Azərbaycanın ərazisində
nə qədər qaçqın-köçkün var idi. Odur ki, 1995-ci ildə
qadınlar şurası belə bir mütəşəkkil
iş qurmuşdu: hər evdən, hər ailədən
qaçqın və məcburi köçkünlərə
kömək edilirdi. Kimin gücü nəyə
çatırdısa, onu əsirgəmirdi. Təzədən ev-ocaq qurmaq üçün onlara
çox şey lazım idi - məişət əşyaları,
soyuqdan qorunmaq üçün isti pal-paltar. Həmin əşyalar yuyulmuş, ütülənmiş
və səliqə ilə bükülmüş, yaxud
qablaşdırılmış şəkildə onlara göndərilirdi
ki, hələlik ehtiyacları ödənsin. İlk
baxışdan adi görünsə də, bu, vacib bir iş idi. Qadınlar
şurasının təşkil etdiyi bu iş Azərbaycanın
rayonlarını da əhatə etmişdi.
O vaxt indi
rəhbərlik etdiyim kollecin foyesinə nə qədər
odeyal, qalaq-qalaq yorğan-döşək,
açılıb-bağlanan çarpayılar, isti köynək,
papaq, ayaqqabı, corab yığıldığı hələ
də gözümün önündən getmir.
1990-cı illərin sonuna doğru artıq bu hərəkatın,
ictimai həyatın içində idim. Odur ki, 1998-ci
ildə Prezident seçkilərində Heydər Əliyevin vəkili
qismində çıxış edirdim. Biz
vəkillər Azərbaycanın rayonlarında böyük təbliğat-təşviqat
işi aparırdıq. İnsanların
qarşısında çıxışlar edirdik. Real vəziyyət,
respublikada görülən işlər, siyasi məsələlər,
iqtisadiyyat, elm, təhsil , səhiyyə, mədəniyyət
sahələrində aparılan islahatlar barədə insanlara
məlumat verirdik. Ürəklə
çalışırdıq.
Belə bir zamanda Heydər Əliyev öz vəkilləri
ilə görüş keçirdi. Bu görüşdə
ümummilli lider çoxlu məsələlərə toxundu. Hətta SSRİ
dövründə Moskvada işlədiyi illəri yada
saldı. Ulu öndər o dövrdə
milli maraqlarla bağlı məsələlərdə daim əzmkarlıq
göstərmiş, yüksək siyasi iradə ortaya
qoymuş, mərkəzin yeritdiyi siyasətin ayrı-ayrı
çalarları ilə əlaqədar tənqidi fikirlərini,
mülahizələrini irəli sürmüşdü. Həmin görüşdə müxalifətin
çirkin fəaliyyəti, azğınlığı barədə
də söhbət getdi, onların yalan, şər, böhtan
dolu kampaniyası pislənildi. Heydər Əliyev
çox təəssüf etdi ki, onun haqqında yanlış,
ədalətsiz sözlər yazılır, saxta, həqiqətə
uyğun olmayan məlumatlar yayılır. Biz
vəkil kimi müxalifətin əsassız söhbətlərinə,
fikirlərinə rəğmən, öz
sözümüzü deyir, münasibətimizi bildirirdik, sadəcə,
həqiqəti söyləyirdik. Yaxşı
yadımdadır ki, hər dəfə Heydər Əliyevin
adı çəkiləndə sürəkli alqışlar
qopurdu. Kənardan gəlmiş yad bir adam
da dərhal hiss edirdi ki, xalq bu şəxsiyyəti nə qədər
sevir. Bu sevgi, bu inam idi Heydər Əliyevi ən çətin
dövrlərdə, ən çətin məqamlarda hakimiyyətdə
qalıb var qüvvəsi ilə işləməyə
sövq edən - məhz bu böyük inam!
1998-ci ildə ölkənin fəal qadınlarından
bir qrupu Heydər Əliyevin 75 illik yubileyi münasibətilə
onunla görüşə getdi. Mən də o dəstədə
idim. Rəhmətlik professor Zəhra
Quliyeva təklif etdi ki, apardığımız hədiyyəni
ulu öndərə mən təqdim edim. Bu,
simvolik bir hədiyyə idi. At, atın
belində bir xanım, xanımın çiynində xurcun,
xurcunun içində də yayla ox. Bu,
bizim hamımızın ürəyindən xəbər verən
bir hədiyyə idi. Belə ki, At Azərbaycan
xalqının təxəyyülündə həmişə
sədaqət, murada yetmək, arzuya çatmaq rəmzi olub.
Atın belindəki xanım
qadınlarımızın düşmən üstünə
getməyə hazır olmasına işarə idi.
Mən
apardığımız o rəmzi fiquru rəhbərə təqdim
edərkən ona müraciətlə dedim: "Cənab
Prezident, Azərbaycan qadını Vətənin
bütövlüyü, toxunulmazlığı,
övladlarımızın əmin-amanlığı, gələcəyimizin
xoşbəxtliyi naminə silaha sarılaraq cəbhəyə
getməyə, düşmənlə üz-üzə
durmağa, sinəsini sipər etməyə hazırdır. Ali Baş Komandanın bircə işarəsi kifayətdir
ki, oğullarımızla çiyin-çiyinə düşmənə
qarşı döyüşək. Biz Sizin
müdrik siyasətinizə ürəkdən inanır və
bu siyasətin ardınca gedirik. Sizin
ideyalarınız bizim üçün proqramdır. Biz o proqramı həyata keçirmək
üçün var qüvvə ilə fəaliyyət
göstərərək vətənpərvər orduya
qoşulmağa hazırıq".
Ulu öndərlə görüşə 20-25 nəfər
qadın getmişdi. Onlar da öz ürək sözlərini
dedilər. Böyük şəxsiyyətin
yubileyini belə səmimi bir şəraitdə qeyd etdiyimizdən
hamımız məmnun qalmışdıq. Hərə
öz evinə, öz iş yerinə yeni qüvvə, yeni
arzu, həvəs və ideyalarla qayıtdı. Sanki
yaşamağa, işləməyə, qurub-yaratmağa
gücümüz birə-beş artdı.
2003-cü ilin prezident seçkilərində yenə də
ulu öndərin vəkili idim. Yenə də yüksək
səviyyədə təbliğat-təşviqat işləri
aparırdıq. YAP-ın tərkibində mütəşəkkil
fəaliyyətə başlamışdıq.
Həmin vaxtlar ümummilli liderin səhhətində olan
dəyişiklik Azərbaycan analarına kədərli anlar
yaşadırdı. Bütün xalq üçün dərdli
bir dövr idi. Çünki insanlarda bu qədər
ümid və inam doğuran, gələcək
üçün hələ nə qədər ağıl və
zəka sərf etmək əzmində olan o böyük insan xəstələnmişdi.
Həmin vaxt ulu öndər bəyanat verdi
ki, İlham Əliyevi Prezidentliyə layiq bilirəm. Mən ona özüm qədər inanıram və
onun zəmanətini verirəm.
Bu, adi bir
bəyanat deyildi! Bu, Heydər Əliyevin unikal
bir şəxsiyyət olduğunu bir daha təsdiqləyir,
üzə çıxarırdı. Çünki
hər bir insan öz övladının çətin, mürəkkəb
işdən uzaq olmasını istəyir. Amma
Heydər Əliyev öz yeganə oğluna belə
ağır bir yükü çəkməyə rəva
görürdü. Hakimiyyətdə olmaq
çox məsuliyyətli bir işdir. O dövrdə isə
bu, xüsusilə, çətin idi. Bəlkə də hakimiyyətin
başında dayanan insanın səhhətinə, hətta həyatına
bərabər bir iş idi. Ulu öndər məhz
belə bir işə öz övladını Vətəninin,
torpağının, xalqının xatirinə göndərirdi.
Deməli, Vətənini oğlundan da çox
sevirdi. Mən şəxsən bunu belə
dəyərləndirirəm. 2003-cü ildə
xalq artıq İlham Heydər oğlu Əliyevin namizədliyini
dəstəklədi və müdafiə etdi.
Heydər Əliyev şəxsiyyəti haqqında fikirləşəndə
düşünürsən ki, bu insan torpağına,
xalqına, dövlətinə nə qədər bağlı
idi. Ulu öndərin öz evində, ailəsində
apardığı siyasət, təbliğat, tərbiyə
övladlarının da varlığına sirayət
etmişdi. Odur ki, bu gün onun
bütün ailəsi xalqın xidmətində dayanır.
Mehriban xanım Əliyevanın apardığı genişmiqyaslı
işlər sayəsində milli-mənəvi dəyərlərimizlə
bütün dünya tanış olur. O, Azərbaycan
qadınını bütün beynəlxalq aləmdə
ucaldır. Dünya görür ki, Azərbaycanın
anaları necə övladlar tərbiyə edir, istedadlar
yetirir.
Bu göstərir ki, Azərbaycan, doğrudan da, mütərəqqi
ölkədir.
Belə ölkənin gələcəyi
sözsüz ki, parlaqdır. Bu cür
anaları olan ölkə heç bir müharibə istəməz.
O, yalnız əmin-amanlığı, firavanlığı,
sülhü, dinc həyatı seçə bilər.
Düşünürəm ki, bunun özü də hər
birimiz üçün bir həyat nümunəsidir. İnsan kim
olur, nəçi olursa-olsun, o, Vətəni, cəmiyyəti
üçün ilk növbədə, layiqli övladlar
yetişdirməlidir. Ümummilli liderin Azərbaycan
xalqı qarşısındakı ən böyük xidmətləri
sırasında onun Vətən üçün gərəkli
övladlar yetirməsi də dayanır. Bax,
bu nümunə ilə mən də həyatımda valideyn və
müəllim kimi çalışmışam ki, əsl
insanlar, vətəndaşlar tərbiyə edim.
Ümumiyyətlə, Heydər Əliyev mənim həyatımda
çox böyük rol oynayıb. Onun həyatı,
şəxsiyyəti, əməlləri, gözlərimlə əyani
şəkildə gördüyüm, ağlımla dərk
etdiyim nümunəsi məni bir ictimaiyyətçi kimi
yetişdirdi. Bu insanın cəfakeşliyi
və fədakarlığı hələ gənc
yaşlarımdan beynimdə və qəlbimdə özünə
dərin yer almışdı. Ölkəyə
belə bir siyasətçinin rəhbərlik etdiyi dövrdə
insanın təkcə öz həyatı ilə
yaşamağa haqqı yox idi. O cümlədən, mən
də insanların arasına, ictimai işlərə
atılmışam ki, bir işin qulpundan yapışım,
ölkəyə xeyir verə biləcək nə isə bir
işlə məşğul olum. Düşünmüşəm
ki, vətənin o böyük oğlunun gördüyü
böyük işlərə hərə öz
bacardığı köməyi - qoy bu, lap kiçik kömək
olsun - etməlidir.
Üç min tələbənin təhsil
aldığı və 300 müəllimin
çalışdığı bir müəssisənin
başçısı kimi mən də bu gün həmin məqsəd
və məramla yaşayıram. Böyük
ideyaların cəmiyyətimizin çiçəklənməsinə
yönəldiyini həmişə kollektivə
çatdırıram. Düşünürəm
ki, beləcə, Heydər Əliyevin əməlləri nəsildən-nəslə
keçərək övladlarımızın, bütün gənclərimizin
həyatına da daxil olaraq onları öz ömürlərini
Vətən, xalq naminə yaşamağa
çağırır.
Bizim gənclərimizin hafizəsinə Heydər Əliyev
əbədi həkk olunub. Tam səmimiyyət və
cəsarətlə deyirəm ki, ulu öndərin qəlbimizdə
ucalan heykəli, o böyük insana böyük məhəbbətimiz
hər bir gəncin qəlbinə köçüb. Bu o deməkdir ki, böyük şəxsiyyət,
onun nümunəsi hər bir tələbənin qəlbində
və həyatında var, bu böyük ehtiram, məhəbbət
nəsildən-nəslə keçərək əsrlərlə
yaşayacaq.
Mən bu gün də Heydər Əliyevin
ideyalarını müdafiə edirəm. Uzun illər mətbuat
orqanlarında dərc olunan yazılarım, müxtəlif tədbirlərdə
etdiyim çıxışlar məhz bu böyük
ehtiramın və hörmətin, məhəbbətin nəticəsidir.
İnsanlarla əyani şəkildə, onlarla
birbaşa ünsiyyət zamanı söhbətlərimdə də
həmin duyğuların fikri altında oluram. Mən Heydər Əliyevin hakimiyyətinə, rəhbərliyinə
məhəbbət və ehtiramla xidmət edənləri qədirbilən
insan adlandırıram. Onun tribunada saatlarla
hərbi duruşunu, ağıllı, rəvan, möhtəşəm
nitqlərini xəyalımın güzgüsündən
keçirərkən bu dünyanın ən müdrik, fədakar,
cəfakeş anasının da ruhuna - öndərimizi tərbiyə
edib boya-başa çatdıran o qadına böyük
Allahımızın rəhmətini diləməyi unutmuram.
Ulu
öndərin böyük arzularının çiçəklənməsi
naminə gənclərimizin daim fəal olmasını istəyirəm.
Arzulayıram ki, onlar ümummilli lider Heydər Əliyevin
göstərdiyi yolla getsinlər. Çünki
insanları, cəmiyyəti irəli aparan inam və ümid
qoşa qanad kimi yanaşı olmasa, həyatda nailiyyət
qazanmaq çətinləşər. Və
nə yaxşı ki, bu gün Azərbaycan vətəndaşında
güclü inam da, ümid də var.
Biz bu gün ulu öndər Heydər Əliyevin
davamlı ideyalarını yenə də fəaliyyətdə,
uğurlarımızın təməlində
görürük. Çünki bu hakimiyyətin
başında ümummilli liderin ideyalarını layiqincə
davam və inkişaf etdirən Prezident İlham Əliyev
dayanır. İndi onun uğurla idarə etdiyi ölkə
dünyanı təəccübləndirir! Azərbaycan öz
intibahının zirvəsinə doğru inamla irəliləyir!
Və nə qədər ki Heydər Əliyevin ideyaları
yaşayır, hələ sonsuz nailiyyətlər bizimlə
olacaq!
Nə
qədər ömrüm, həyatım var, Heydər Əliyev
şəxsiyyəti qəlbimdə, beynimdə, bütün fəaliyyətimdə
layiqli yer tutacaq. İndi mənim Heydər Əliyevlə
bağlı ən böyük istəyim odur ki, onun azad ruhu
Qarabağ torpağı üzərində pərvaz etsin.
Ölkə rəhbərimiz başda olmaqla
torpalarımızın azadlığını, Vətənin
bütövlüyünü təmin edək və o
böyük şəxsiyyətin ən ümdə arzusunu
yerinə yetirək!..
Nurlana ƏLİYEVA,
YAP Qadınlar Şurasının sədri,
filologiya elmləri doktoru, professor
Azərbaycan.-2013.- 12 mart.- S.6.