Arxivlərdə erməni vəhşiliyini təsdiqləyən sənədlər var

General Harvurd Amerika Senatına verdiyi 16 oktyabr 1999-cu il tarixli məlumatında yazırdı: "Qara dənizdən İran ərazisinə qədər gəzdim, amma erməni məlumatını təsdiq edən heç bir şey tapmadım". Əslində, arxivlərdə dünya dövlətlərinin bir çox görkəmli alimlərinin, səyyahlarının da erməni yalanını, qəddarlığını, hiyləgərliyini ifşa edən yüzlərlə sənəd var. Çox təəssüf ki, ermənilərin arxasında dayanan bəzi dövlətlər arxivlərin açılmasına heç vaxt meyilli olmayıblar. Çalışıblar ki, ermənilərin törətdikləri qanlı cinayətləri ört-basdır etsinlər.

Dünya tarixinə nəzər salsaq bəlkə də ermənilər qədər vəhşilik törədən ikinci bir millət görmərik. Ötən əsrin bütün dönəmlərində - 1905-1907, 1918-1920, 1946-1948-ci illərdə törədilən cinayətlər də, soydaşlarımıza verilən işgəncələr də bir-birinə bənzər olub.

Ermənilər körpələri divara mismarlayıblar. Qadınları lüt-üryan halda saçlarından asıb nişan alıblar. Kimin gülləsi tapşırılan hədəfə dəyərmişsə, ona böyük mükafat verilərmiş. İnsanları qaynar su il yandırıb sonra cəsədlərini itlərə atarmışlar. Ən dəhşətlisi də budur ki, qaniçən Stepan Şaumyan Bakıda otura-otura bütün daşnaklara başçılıq edirdi. Onun oğlu isə daşnak liderlərindən biri kimi pulemyotçuların başında dayanırdı.

...O vaxtdan çox illər ötməsinə baxmayaraq, erməni xisləti dəyişməyib. "Daşnaksütyun" partiyasının qanlı əməlləri davam edir və yenə günahsız azərbaycanlılar ağır işgəncələrə məruz qalırlar. Ötən il telekanalların birinə müsahibə verən erməni polisi "Daşnaksütyun" partiyasının liderlərinin hərəsinin qapısında bir azərbaycanlı əsir olduğunu və onları it zənciri ilə qapıya bağladıqlarını deyirdi. Xocalıdan olan Mehman adlı əsirin başına gətirdikləri müsibəti açıqlayan polis öz ermənilərinin vəhşiliklərindən heyrətini gizlədə bilmirdi.

Kəndimizdə 90 yaşlı Süleyman babadan erməni-müsəlman davası haqqında çox eşitmişdim. O deyirdi ki, ermənilər filankəslərin (heyif ki, adlar uşaq yaddaşımda qalmayıb) kürəyinə qaynar samovarı bağlayıb onları qaçırdırdı. Bu biçarələr də yandıqca ah-nalələri ərşə qalxırdı.

Sonra ermənilərin verdikləri bu iyrənc işgəncələri öz gözümüzlə gördük. Xocalı faciəsi zamanı daha çox dərisi soyulan cəsədlərə rast gəldik. Ağdam məscidinə gətirilən cəsədlərin içində 5-6 yaşında bir oğlan uşağı vardı ki, onun ürəyini çıxarıb boğazından asmışdılar. Düşünürük ki, bütün bunları öz gözü ilə görənlər erməniləri müdafiə edənləri insanlıqdan kənar saymaqda haqlıdırlar. Ermənilərin qaniçən əməlləri sanki bir proqram üzrə icra olunur. Bu gün də Xocalıdan çəkilən lentləri dünyaya yayımlayıb özlərini ölən, qırılan tərəf kimi göstərirlər. Bəlkə də ən dözülməzi elə budur.

Ermənilərin saysız-hesabsız qanlı cinayətləri var, onlar tarix qarşısında cavab verməlidirlər. Təkcə Kəlbəcərin Ağdaban kəndində törətdikləri əməllər bəs edər ki, erməni qaniçənləri beynəlxalq məhkəmə qarşısına çıxarılsın. 1992-ci il aprelin 7-dən 8-nə keçən gecə Ağdaban kəndi tamamilə erməni quldurları tərəfindən yandırılmış, 779 nəfər dinc sakinə qeyri-insani işgəncələr verilmişdir. 67 nəfər qətlə yetirilmişdir. 8 nəfər 90-100 yaşlı qoca, 2 nəfər azyaşlı uşaq, 7 nəfər qadın diri-diri odda yandırılmışdır.

Erməni vəhşiliyinin həm uzaq, həm də yaxın keçmişimizdə ağır izləri var. O da həqiqətdir ki, dünya dövlətləri indiyə qədər nə bu cinayətlərin adını çəkir, nə də Ermənistana hər hansı bir sanksiya tətbiq edirlər. Görünür, şər qüvvəli alət kimi ermənilər hələ bir çoxlarına lazımdır...

Zəkurə QULİYEVA

Azərbaycan.-2013.- 31 mart.- S.3.