“Tələsirik,
görən yaza nə qaldı”
Lirik ovqat
Payızın yarpaq
tökümündən, qışın
qarlı-şaxtalı günlərindən sonra hər kəs
yazın gəlişini səbirsizliklə gözləyir.
Çünki yazda təbiət oyanır, bağ-bağat
canlanıb təzə don geyinir. Qarlar-buzlar əriyib suya
dönür, çayların zümzüməsi ətrafa
yayılır, ağaclar
tumurcuqlayır, bənövşə kol dibindən,
novruzgülü qar altından baş qaldırır.
İlk olaraq badam, alça
çiçəkləri görünür, sonra
şaftalı gözəl çəhrayı paltarını
geyinib bağları bəzəyir. Çöllərə,
düzlərə, dağ döşündəki yamaclara al-əlvan
gül-çiçəkdən naxışları olan
yaşıl çəmən - xalı döşənir.
Baharın ilk elçiləri qaranquşlar uçub gəlir.
Quşların cəhcəhəsi təbiətin canlı əsəri
- simfoniyası kimi insanı valeh edir.
Hər kəs ev-eşiyini, həyət-bacasını
təmizləyir, səliqə-sahmana salır. Hamı
çalışır ailə üzvlərinə,
uşaqlarına, özünə təzə paltar alsın.
Küsülülər barışır, üzlər
gülür. Adamlar dünyasını dəyişmiş əzizlərini
ziyarət edir, onların ruhuna Quran oxutdururlar. Kosa-keçəl
oyunu, yumurta döyüşdürülməsi, tonqal
qalayıb üstündən atılmaq kimi Novruz adətləri
insanları bir araya gətirir.
“Boz ay”ın çərşənbələri
və Novruz bayramı min illər yol keçib gələn el
adət-ənənəsi, milli birlik, coşqu və sevinclə
qeyd edilir. Hər evdə səməni göyərdilir, yumurta
boyanır, şam yandırılır, xonçalara cürbəcür
çərəzlər, meyvələr, Novruz şirniyyatı
qoyulur, süfrəyə mətbəximizin şahı olan plov
gəlir. Bütün bunlar Novruzun gəlişinə bir ay
qalmış başlayıb, bayramdan sonra da neçə
gün davam edir. Bayram bitir, amma onun coşqusu hələ
bitmir, 12 gün sonra səmənilər axar suya atılana qədər
davam edir. Novruzun özü kimi hər birinin öz rəmzi mənası
olan bu adətlər, ənənələr də çox
müqəddəs sayılır.
Təbiətin nazəndə
qızı baharın gəlişi ilə insanın da ruhu,
halı təzələnir, ürəklərdə yeni-yeni
arzular baş qaldırır, diləklər pöhrələnir.
Havanın hərarəti artdıqca sanki damarlarda qan da
qaynayır. Gecənin ömrü qısalır, gündüzlər
uzanır və uzandıqca da insanı zəhmətə,
qurub-yaratmağa səsləyir. Kəndli tarlaya
çıxıb min bir ümidlə torpağın sinəsində
şeir misralarına bənzər şırımlar
açır, toxum səpir, alim yeni ixtiralar, kəşflər
etməyə səy göstərir, şair ilhama gəlib
şeirlər yazır, bəstəkar təzə nəğmə
bəstələyir. Bir sözlə, hər kəs irəliyə,
sabaha köklənir. Bu yerdə Aşıq Alının məşhur
misraları yada düşür:
Aydır, ildir, gəlib-keçir
ömürdən,
Tələsirik, görən yaza nə
qaldı...
Seyran CAVADOV,
Azərbaycan.-
2017.- 5 mart.- S. 5.