Ermənistanı silahlandıran Rusiya, millətinin düşməninə çevrilən Ermənistan, dünya liderliyindən imtina edən ABŞ...

Və riyakar dünyada ədalət axtaran Azərbaycan

“Dünya hara gedir?” - bu sual hamını düşündürür!

Həm də təkcə düşündürmür- narahat edir!

Üstəlik, hamı duyur, görür və bilir ki, dünya düz yolla və yaxşı yerə getmir!

Mövcud əlamətlər də bunu göstərir...

XXI əsrin əvvəllərində dünyanın “eybəcər övladı” sayılan terrorizm yenidən və yeni formada doğuldu: 2001-ci ilin 11 sentyabrında Nyu Yorkda əkiz binaların partladılması ilə dünyada terrorizmin genişlənməsinə və yayılmasına sanki start verildi!

Əsasən günahsız insanlara - yaşından, milliyyətindən, irqindən və cinsindən asılı olmayaraq hər kəsə bədbəxtlik gətirən terror aktları Əfqanıstanda və İraqda “gündəlik həyat tərzinə” çevrildi.

Daha sonra terrorizm zorakılıq pərdəsinə bürünərək fəaliyyətinin yeni pilləsinə - “rəngli inqilablar” və “ərəb baharları” dövrünə qədəm qoydu. Həvəslə küçələrə çıxaraq küyə gedən insanlar “ərəb baharından” və “gül ətrindən” sərməst oldular. “Müasir” inqilabların dadını Misirdə, Liviyada, Yəməndə, hal-hazırda Suriyada daha dərindən hiss etdilər. Gülün “tüstüsünə” və baharın “istisinə” dözə bilməyənlər - evsiz, işsiz, çörəksiz və sabaha ümidsiz qalan insanlar baş götürüb Avropaya qaçdılar.

Amma “demokratik”, “insan haqlarının carçısı və qoruyucusu” olan Avropa onları gülər üzlə qarşılayaraq qucaq açmadı:

Yollarına tikanlı məftillər döşədi;

Qayıqlarını dənizdə batırdı;

Üstlərinə itləri qısqırtdı;

Sığınacaqlarına od vurdu!

Bir sözlə, əsl “avropalı qonaqpərvərliyi” göstərdi.

Sonrakı mərhələdə terrorizm öz himayədarlarının - gizli şəkildə silahlandıranların, maliyyələşdirənlərin, kəşfiyyat məlumatları ilə təmin edənlərin qayğısı sayəsində daha da şişdi: Hətta İŞİD adı altında dövlət səviyyəsinə qədər yüksəldildi!

Bütün bunları idarə edənlər kənardan baxaraq əməllərindən sanki zövq alırdılar.

Terrorizmi islama calaq etməklə vəzifələrini bitmiş sayırdılar.

Elə ki, Parisdə “yüngülvari” terror hadisəsi törədildi, bir qədər narahat oldular. Dünyanın söz sahibi olan dövlətlərin başçıları Parisin küçələrinə çıxaraq öz “etirazlarını” qol-qola gəzməklə bildirdilər.

Amma həmin terrordan daha dəhşətlisi Ankarada və İstanbulda törədiləndə akademik soyuqqanlılıq göstərdilər.

Heç bəziləri bu vəhşiliyə münasibət belə bildirmədi...

Sanki unutmuşdular ki, terrorun və terrorçunun vətəni, dini, milləti olmur!

Həm də unutmuşdular ki, terrorizm separatizmlə əkiz qardaşdır!

Biri o birindən uzun müddət ayrı yaşamır.

İspaniyanın Kataloniya vilayətində separatizmin aktiv formaya keçməsi Avropanı çaş-baş vəziyyətinə saldı. “Tövsiyə” adlandırdıqları “məsləhətləri” ilə dövlətlərə təsir və təzyiq etməyə can atan, bəzən onların daxili işlərinə qarışmağa cəhd edən Avropa qurumları bu dəfə çox “ehtiyatlı” davrandılar, nəinki tövsiyədən, hətta məsləhət verməkdən belə çəkindilər(?!)

Çünki separatizm təkcə qapılarını möhkəmcə döymürdü, dövlətlərini real parçalanmaq məqamına çatdırmışdı.

Dünənədək “millətlərin öz müqəddəratını təyin etmə hüququnu” dövlətlərin “ərazi bütövlüyü” prinsipi ilə bərabər tutanlar çaşıb qalmışdılar.

Sən demə, “öz müqəddəratını təyinetmə” istəyi reallaşanda dövlət parçalanarmış...

Bunu təkcə İspaniyadakılar yox, Almaniya, Fransa, İtaliya və digər Avropa ölkələrində oxşar problemləri olanlar da anladılar!

Anladılar, amma bu anlamaq onları ikili standartlardan çəkinməyə, obyektiv ədalətli və eyni məsələlərə eyni nöqtədən yanaşmalarına kifayət edəcəkmi?!

Bayquş bədbəxtliyi qabaqcadan hiss edir

Dünyanın ən hörmətli mükafatı Nobel mükafatıdır!

Həm də ən pullu mükafatı...

Sülhü qoruyanlara, sülh yaradanlara, sülhə xidmət edənlərə də Nobel mükafatı verilir.

Doğrusu, SSRİ-nin birinci və sonuncu Prezidenti M.Qorbaçova Nobel Sülh Mükafatı veriləndə Nobel mükafatının bu nominasiyasının obyektivliyinə ciddi sübhə yaranmışdı. Hakimiyyət dövrü “ərəb baharı” ilə müşayiət edilən Barak Hüseyn oğlu Obama da Nobel alanda insanlar yanılmadıqlarını anladılar.

SSRİ-nin 1 nömrəli kommunisti kimi Qorbaçov təkcə xidmət etdiyi əqidəyə və ideallara xain çıxmadı, o həm də tutduğu postu, dövləti, xalqı, habelə dövlətə məxsus sirləri düşmənə keçi qiymətinə satdı!

Qorbaçova qədər SSRİ-də qurd quzu ilə otlayırdı. Repressiya, güllələnmə, həbsxana qorxusu ilə də olsa, milli zəmində münaqişələr dayandırılmışdı. Qorbaçov həmin münaqişələri yenidən alovlandırdı.

Həm də öz ağlı ilə yox!

Ağaları SSRİ kimi super dövləti dağıtmağın ən qısa və effektli yolunun ərazi iddiaları uğrunda müharibədən keçdiyini yaxşı bildiklərindən ona belə “tapşırıq” vermişdilər!

Ermənistan-Azərbaycan, Dağlıq Qarabağ münaqişəsi bu ocaqların ən gur yananı və “uğurlu nəticə” verəni oldu!

Qırmızı imperiya alova çevrilən münaqişələrdən dağıldı, on beş müttəfiq respublikanın hərəsi öz sərhədlərinə çəkildi!

Beləliklə, M.Qorbaçovun “missiyası” başa çatdı, pensiyaya çıxdı. Nəticədə Qorbaçov fondu yaradılıb onun Qərbdəki hər mühazirəsinə milyonlarla dollar “qonarar” ödəməklə firavan yaşamağını təmin etdilər.

Arada ağıllı rusiyalı vətənpərvərlər Qorbaçovun xəyanəti və Rusiyaya vurduğu zərbələr barədə mətbuatda maraqlı yazılarla çıxış edərək onun satqın kimi cəzalandırılmasını tələb etsələr də, sözdən uzağa gedən olmadı.

Uzunçuluq kimi görünsə də, bu məsələni təsadüfən xatırlatmıram.

Bayquş bədbəxtliyi qabaqcadan hiss edir - demişlər.

Bu günlərdə M.Qorbaçovdan belə bir xəbərdarlıq gəldi. İspaniyanın Kataloniya vilayətindəki separatizmlə bağlı müxbirin sualına “uzaqgörən Qorbaçov” belə cavab verdi: “Mən İspaniyanın Kataloniyası haqda danışmayacam. Danışmayacağam ona görə ki, bizim çoxlu “öz Kataloniyalarımız” var. Hələ onlarla çox məşğul olmalıyıq”.

“Təcrübəli dağıdıcı”nın məhz nəyi nəzərdə tutduğunu söyləmək çətindir. Amma görünən odur ki, SSRİ kimi super dövlətin axırına çıxan Dağlıq Qarabağ münaqişəsi hələ də yaşadılır və Rusiya tərəfindən münaqişə ocağına yeni çır-çırpı atılaraq neft tökülür!

Ötən əsrin doxsanıncı illərində bu ocaqdakı qığılcımlar Abxaziyaya, Cənubi Osetiyaya, Moldovaya, Ukraynaya sıçrayaraq orada da tonqala çevrildilər.

Hələ də közərirlər.

Kim bilir, yeni qığılcımlar keçmiş SSRİ-nin daha hansı məkanlarında nə qədər təzə alovlar törədəcəkdir!

***

Ermənistan-Azərbaycan, Dağlıq Qarabağ probleminin 3 həll variantı olmasına həmişə inanmışam:

Birincisi, sülh yolu.

İkincisi, müharibə yolu.

Üçüncüsü, Tanrının kömək etdiyi yol.

Belə qənaətə niyə gəlmişəm?

Münaqişənin ilk günlərindən hərbi müxbir kimi hadisələrin qaynar nöqtələrində olaraq ilkin bilgilərə daha tez yiyələndiyimdən bəzi məsələlərdə fərqli düşünürəm.

Bir jurnalist kimi daim siyasətlə məşğul olmuş, siyasi hadisələrin içərisindəkilərlə səmimiyyətə və etibara əsaslanan söhbətlər etmiş, ölkəmizlə bağlı prosesləri daim diqqətlə izləmişəm.

Allahın varlığına əminəm, Tanrının insanları hərdən sınağa çəkdiyini qəbul edirəm, onun iradəsindən kənarda heç bir hadisənin baş verə bilməyəcəyinə də inanıram.

Elə gün yoxdur ki, bu və ya digər şəkildə Ermənistan-Azərbaycan, Dağlıq Qarabağ münaqişəsindən, cəbhə bölgəsindən, qaçqın və məcburi köçkünlərdən danışmayaq!

Elə gün yoxdur ki, itkilərimizi - şəhid övladlarımızı, əsirlikdə qalan el-obamızı, yasin səsinə həsrət qəbiristanlıqlarımızı, yurd nisgili ilə dünyadan köçənlərimizi anmayaq!

Elə gün yoxdur ki, münaqişənin həlli ilə birbaşa və ya dolayısı əlaqəsi olan, yaxud terrorizm və separatizmlə bağlı qanqaraldan xəbər eşidərək deyinməyək.

Dünya yeni müharibə və terror təhlükəsi ilə, biz isə Qarabağ dərdimizlə yaşayırıq!

“Status-kvo”nun qorunmasına xidmət edən “sülh yolu”

Bu gedişlə Dağlıq Qarabağ problemi sülh yolu ilə həll oluna bilərmi?

Hamını narahat edən sualdır!

Yalnız faktları sadalayırıq.

Ötən əsrin səksəninci illərinin sonlarından “Dağlıq Qarabağ” probleminə start verildi.

Ermənilər əvvəlcə DQMV-də iqtisadi vəziyyətin pisliyini bəhanə gətirərək narazılığa, SSRİ-nin mərkəzi orqanlarına müraciətlər göndərməyə başladılar.

Sonra bu narazılıqlar küçə yürüşlərinə, piket və nümayişlərə çevrildi.

Nə qarşısını alan oldu, nə də tədbir görən.

Əksinə, Azərbaycan tərəfinə “səbirli olun”, “təmkinli olun” deyərək hərəkətə keçməyə icazə vermədilər.

Yerevanda, Xankəndidə mitinqlər dalğası gücləndikcə ermənilər daha da ürəkləndilər.

Silahlanmağa (silahlandırılmağa) başladılar.

Əsgərana, Şuşaya gedən azərbaycanlıların maşınlarını daşlamağa, Dağlıq Qarabağın azərbaycanlılar yaşayan kəndlərindən insanları qovub çıxarmağa başladılar.

Yenə bir söz deyən olmadı.

SSRİ-nin dağılması isə Ermənistana qol-qanad verdi. Rusiyadan verilən silahlarla Azərbaycan ərazilərinin kəndbəkənd işğalına başladılar.

Əvvəlcə, BMT Təhlükəsizlik Şurası Ermənistanın Azərbaycanın işğal olunmuş ərazilərindən çıxarılması ilə bağlı dörd qətnamə qəbul etdi.

Faydası olmadı.

Sonra ATƏM-in (ATƏT-in) Minsk qrupu yaradıldı və münaqişənin sülh yolu ilə nizamlanması ona tapşırıldı.

Bu günədək də faydası olmayıb!

Ermənistan-Azərbaycan, Dağlıq Qarabağ münaqişəsi ilə bağlı hansı əcnəbi siyasətçi və ya diplomat ağzını açıbsa, “münaqişə sülh yolu ilə həllini tapmalıdır!” - deyib.

İndiyədək həll edilməyib!

Bilirsiniz niyə, çünki qədim bir Azərbaycan məsəlində deyildiyi kimi, “dua oxumaqla donuz darıdan çıxmaz!”

Hamı dua oxumaqla məşğuldur!

Hətta arada işğalçıya “ehsana” silah da verirlər!

Azərbaycanda bir milyondan çox qaçqın və məcburi köçkün mövcuddur. Soruşun görün onların bircəciyi belə münaqişənin ATƏT-in missiyası əsasında sülh yolu ilə həll ediləcəyinə inanırmı?!

Ay-hay!

İşğal rayonundan seçilən deputat kimi mən buna inanan bir nəfər belə məcburi köçkünə rast gəlməmişəm!

ATƏT-in həmsədr dövlətlərinin səfirlərinin hər dəfə bölgəyə gəlişi təbəssüm doğurur, yeni lətifələr yaradır.

Niyə?

Çünki indi Azərbaycanda avam adam yoxdur!

Qaçqın və məcburi köçkünlərin hamısı dünya siyasətindən az-çox baş çıxaran, bütün günü radio dalğaları, televiziya kanalları və internet resursları ilə dünyada gedən prosesləri, xüsusilə Qarabağla, terrorizmlə və separatçılıqla əlaqədar məsələləri diqqətlə izləyən və ağılla təhlil edən insanlardır!

Bir yaşında qaçqın düşənin indi iyirmidən çox yaşı var! Ömrü boyu da bu prosesləri izləyib.

İndi kimsə ona qatığın qara olduğunu sübut edə bilərmi?!

Məntiqi də çox sadədir:

* Azərbaycanın ərazisinin 20 faizi - DQMV və ona bitişik 7 rayon Ermənistanın silahlı qüvvələri tərəfindən işğal edilib, 20 min insan şəhid gedib, ölkəyə 60 milyard dollardan çox ziyan dəyib;

* Ermənistanın prezidenti, baş naziri, müdafiə naziri və digərləri müntəzəm olaraq işğal altındakı Azərbaycan ərazilərinə gələrək “müdafiə məsələləri” ilə maraqlanır, arada Azərbaycan tərəfinə hədə-qorxu da gəlirlər;

ATƏT-in həmsədr dövlətləri:

* ABŞ Ermənistana birbaşa yardım göstərir, Azərbaycana qarşı ədalətsiz 907-ci düzəlişi ləğv etmir;

* Fransa Ermənistanı “kiçik bacısı” adlandırır, az qala “erməni soyqırımı”nın inkarına görə insanları cəzalandıracaq qanun qəbul edəcəkdi;

* Rusiya iki dəfə (Yeltsinin prezidentliyi dövründə və sonra) Ermənistana təmənnasız olaraq iki milyard ABŞ dolları məbləğində silah-sursat verib. Bu günlərdə isə kreditə daha 200 milyon manatlıq silah ötürməyə başlayıb.

Amma nə həmsədr dövlətlər, nə də beynəlxalq qurum və təşkilatlar bircə dəfə də belə:

* Ermənistanı öz adı ilə - “işğalçı dövlət” deyə çağırmayıblar;

* “İşğal ərazilərindən qoşunlarını çıxar” - deyə kəskin mövqe bildirməyiblər;

* Əllərində olan təsir və təzyiq vasitələrindən heç zaman istifadə etməyiblər!

* Sərkisyan Qarabağa gedəndə - “Özgə torpağında nə işin var?” - deməyiblər.

* İndiyədək nə Ermənistana qarşı sanksiya tətbiq ediblər, nə də bu mövzuya toxunublar!

ATƏT-in Minsk qrupu belə loyal, candərdi yanaşma ilə münaqişəni sülh yolu ilə həll edə bilərmi?!

Bu məqamda məcburi köçkünlərin mənə tez-tez ünvanladıqları sualı səsləndirmək istəyirəm:

- Ümumiyyətlə, ATƏT münaqişəni həll etmək istəyirmi?

Suala müsbət cavab versək, növbəti sualın cavabı mümkünsüz olur:

- Onda niyə həll etmir, nəyi gözləyir?!

Mənfi cavabın səbəbini isə hamı bilir:

- ATƏT münaqişəni həll etmək yox, “status-kvo”nu saxlamaq, bacarıqsızlığını pərdələməklə məşğuldur!

Onun ən “məşhur” deyimi:” Tərəflər hansı razılığa gəlsə, biz onu dəstəkləyəcəyik” - fikri isə əks arqumentin qarşısında dözümsüzdür:

- Əgər tərəflər özləri razılığa gələcəklərsə, onda sizi niyə yaradıblar?

Yaxud sizcə oğru ilə malı oğurlananın razılığı necə baş tuta bilər?

Xüsusən nəzərə alsaq ki, oğru götürdüyünün hamısını geri qaytarmaq istəmirsə?

İndi bildiniz ki, münaqişənin sülh yolu ilə həllinə niyə inanmıram?

Heç kəsin istəmədiyi, amma hazırlaşdığı “müharibə yolu”

Bu müharibədə ən böyük ziyan Azərbaycana dəyib: ərazisinin 20 faizi işğal edilərək dağıdılıb, 20 min vətəndaşı şəhid olub, 1 milyon insan isə qaçqın və məcburi köçkün vəziyyətinə düşərək dövlətə möhtac qalıb.

Əlli min əlil olan, 4866 itkin düşən, üstəgəl Xocalı soyqırımı!

Viranə qoyulan qəbiristanlıqların, məscid və mədəniyyət abidələrinin, sosial obyekt və şəxsi mülklərin, ev və binaların sayı on minlərlədir.

Bütün bunların hamısı hesablanıb, miqdarı və dəyəri bəllidir.

Mənəvi zərəri isə rəqəmlərlə ifadə etmək mümkün deyil!

Müharibə Azərbaycan torpaqlarında və Azərbaycan ərazisində getdiyindən ziyanın əsas hissəsi ölkəmizə dəyib!

Azərbaycan müharibə istəmir. Çünki hər bir ölkə vətəndaşı, əsgər və zabit dövlətimiz üçün qiymətlidir!

Amma müharibəni istəməməyimizin səbəbi itkidən qorxmağımız, yaxud düşməndən çəkinməyimizlə bağlı deyildir.

Adi əsgərdən tutmuş Ali Baş Komandana qədər hər bir ölkə vətəndaşı torpağının işğaldan azad edilməsi uğrunda döyüşə hər an atılmağa hazırdır!

Azərbaycan ordusu ötən əsrin 90-cı illərinin ordusu deyil! Ən yeni texnologiyaya əsaslanan kifayət qədər silahımız, ən müasir müdafiə sistemlərimiz, yeni silah-sursat istehsal edən Müdafiə Sənayesi Kompleksimiz, yüksək hərbi biliyə, peşəkarlığa malik əsgər və zabitlərimiz vardır.

Torpaqları işğaldan onsuz da azad edəcəyik!

Lakin bu qansız-qurbansız baş versə, daha yaxşı olar!

Ermənistanın indiki rəhbərliyi də müharibə istəmir. Amma qorxduqlarına görə! Əgər ötən ilin aprel müharibəsinə qədər onlar hərbi güclərindən və silahlarından dəm vururdularsa, hətta arabir bizə hərbə-zorba gələrək hərbi əməliyyatların başlayacağı təqdirdə yeni ərazilər ələ keçirəcəklərini söyləyirdilərsə, “aprel dərsləri”ndən sonra səslərini içlərinə salıblar! Beynəlxalq qurum və təşkilatlarda belə rəy yaratmağa cəhd edirlər ki, Azərbaycan danışıqlara gəlmir, sürətlə silahlanır, münaqişənin hərbi yolla həlli variantına üstünlük verir və s.

Onun sözünü tutub müdafiə edənləri də vardır.

Ermənistanın hazırkı kriminal rəhbərliyi “Qarabağ kartı” ilə hakimiyyətə gəlib. Müharibədə xalqına və dövlətinə böyük zərbələr vurub, Ermənistanı marionet ölkəyə çevirib. O, hakimiyyəti itirmək qorxusundan sülhə gəlməz! Müharibə variantında isə məğlub olacaqlarını bilirlər. Sadəcə, KTMT-nin, Rusiya ilə yaratdıqları “birgə qüvvələrin” və Rusiyanın kreditə verdiyi silahların arxasında gizlənərək gözə kül üfürürlər.

Sərkisyan özü qorxsa da, qorxutmağa çalışır.

Amma köhnə silahlarla, fərari əsgərlərlə, məhv olmuş iqtisadiyyatı ilə! Müharibədə nə qədər davam gətirəcəyini isə yəqin bilməmiş deyil!

Tanrının yardımçı olduğu “həll variantı”

Qeyd edək ki, bu “həll variantı” nəyisə, yaxud kimisə gözləməkdən, “Allahdan buyuruq, ağzıma quyruq” sevdası ilə yaşamaqdan ibarət deyil!

Əksinə, “səndən hərəkət, məndən bərəkət “prinsipidir!

Ulu öndər Heydər Əliyev tərəfindən işlənib hazırlanaraq həyata keçirilən və bu gün cənab İlham Əliyev tərəfindən yeni mərhələyə qaldırılan taktika iki mühüm hissədən ibarətdir: ölkənin gücləndirilməsi və düşmənin zəiflədilməsi!

Müharibənin hər günü, saatı pul deməkdir!

Müharibənin nəticəsi müasir silah-sursatla, insan ehtiyatı ilə müəyyənləşir!

Müharibədə ordunun peşəkarlığı, əsgər və zabitlərin vətənpərvərliyi, bilik və təcrübəsi mühüm şərtdir!

Bütün bu şərtləri yadda saxlayaraq gəlin Azərbaycanla Ermənistanın imkanlarını və hazırkı durumunu müqayisə edək!

Görün heç müqayisəyə gəlirmi?

* “Əsrin müqaviləsi” Azərbaycana çox böyük iqtisadi fayda gətirdi, dünyaya inteqrasiyasını sürətləndirdi, siyasi nüfuzunun yüksəlməsinə, yeni tərəfdaşlar qazanmasına yardım etdi.

n “Əsrin müqaviləsi” əvvəlkindən də yüksək şərtlərlə, daha 32 il müddətinə uzadıldı. Deməli, ötən dövrdəkilərdən də çox fayda verəcək!

* Bakı-Tbilisi-Ərzurum qaz ixrac boru kəməri fəaliyyət göstərir.

* Bakı-Tbilisi-Qars dəmir yolunun istismara veriləcəyinə sanılı günlər qalıb.

* Geostrateji mövqeyindən məharətlə istifadə edən Azərbaycan Şərq-Qərb və Şimal-Cənub nəqliyyat dəhlizini işə salıb.

* “Cənub qaz dəhlizi” layihəsi tezliklə işə düşərək yüz illərdən çox müddətdə dövlətə gəlir gətirəcək.

Bütün bunlar Tanrının Azərbaycan xalqına bəxş etdiyi sərvətlərdir. Onun bəhərini bütün xalq görür.

Allah Ermənistandan maddi sərvətlərini əsirgəyib:

* Nə nefti var!

* Nə təbii qazı var!

* Nə də dünyaya çıxacaq yolu!

Bu yolları həm də Azərbaycan qapadıb, düşmən ölkəni uzunmüddətli blokadaya salmaqla!

Nəticədə:

* Ermənistanın iqtisadiyyatı iflic vəziyyətinə düşüb, əhalisi ac-yalavac qalıb;

* Müstəqillikdən məhrum edilib, strateji obyektlərini Rusiyaya satıb, inkişaf perspektivindən məhrum olub;

* Qarabağdakı əhali daim vahimə, səksəkə içərisində yaşayır, çünki yaxşı bilirlər ki, torpağın sahibi tezliklə qayıdacaq və törətdikləri əmələ görə cavab verməli olacaqlar;

* Orduda korrupsiya, “dedovşina” , fərarilik və qanunsuzluq halları baş alıb gedir, intihar hadisələri günbəgün artır;

* Heç bir ermənistanlı əsgər Qarabağda xidmət etmək istəmir;

*Yerli ermənilərlə Yerevandan gələnlər arasındakı ziddiyyət günbəgün dərinləşir, düşmənçiliyə çevrilir;

* Rüşvət verməyə imkanı olanlar ölkədən birdəfəlik çıxıb gedirlər;

* Valideynlər yuxarı sinifdə oxuyan oğlan övladlarını təhsil almaq adı ilə xaricə qaçırdaraq gizlədirlər;

* Əhalinin artımı dayanıb, analar daha Qarabağ müharibəsində öləcək oğlan övladı doğmaq istəmirlər;

* Dəfələrlə xaricdən qaçqınları gətirərək boş qalmış kəndlərdə yerləşdirsələr də, faydası olmayıb. Xarabalıqda yaşayıb ac qalmaq istəməyənlər geriyə qayıdıblar;

* Nəinki Qarabağda, hətta Ermənistanda belə onlara gərək olmayan və xeyir gətirməyən işğal torpaqlarında Sərkisyan rejiminin növbəti qurbanlarına çevrilmək istəməyənlərin sayı getdikcə artır;

* Ayağı yer tutan Qarabağdan da, Ermənistandan da qaçır. Çünki dövlətin də, Sərkisyanın xalqa düşmən siyasətinin də, özlərinin də aqibətini artıq aydın görürlər!

Bir də erməni üçün Vətən yoxdur!

Günü harada xoş keçsə, orada yaşayır. Sonra həmin torpaqların babalarına məxsus olduğunu sübut etmək üçün separatizmə və terrorizmə qurşanırlar!

Bütün bunlar Tanrının erməni xalqına qarğışıdır!

Bəli, Rusiya Ermənistana daim silah verir!

Amma cəbhədə ölən erməni əsgəridir!

Boş qalan, məskunlaşma imkanı və perspektivdə yaşayış mümkün olmayan torpaqları əldə saxlamaq üçün bu qədər cavanı qurban verməyə, bu qədər insanları dilənçi günündə yaşatmağa dəyərmi?

Dövlətin öz xalqının düşməninə çevrilməsi belə olur!

Bu isə Tanrının qəzəbinə gəlmək deməkdir!

Dünya liderliyindən imtina edən ABŞ

Dünyaya ağalıq edən çox olub!

Lakin bu, əbədiyyətə çevrilməyib.

Zamanı çatanda güclülər öz yerlərini digər gücə veriblər!

XX əsrdə uzun müddət SSRİ ilə “şərikinə” dünyaya sahiblik edən ABŞ tərəf-müqabilini yıxandan sonra təkbaşına ağalığa başladı. İlk dövrlərdə fəaliyyətində müəyyən müsbət çalarlar görünsə də, sonralar güc elementlərinə həddindən çox üstünlük verərək ilkin dəyərlərindən uzaqlaşdı. Zor işlətməklə, sərhədlərin toxunulmazlığı, dövlətlərin ərazi bütövlüyü, bir-birinin daxili işlərinə qarışmamaq, dövlətlər arasında əməkdaşlıq, insan hüquqlarına və əsas azadlıqlara hörmət kimi vacib prinsiplər arxa plana keçirildi. Öz maraqlarını təmin etmək naminə dövlətlərə təzyiqlər, onların daxili işlərinə qarışmaq, hakimiyyət dəyişikliklərinə rəvac vermək adi hala çevrildi. Əslən müsəlman olan Barak Obamanın prezidentliyi dövründə müsəlman dünyası qanda çalxalandı!

ABŞ-ın rəhbərliyi Azərbaycanın terrorizmlə mübarizəyə verdiyi dəstəyə, Əfqanıstandakı sülh əməliyyatlarına göstərdiyi köməyə görə dəfələrlə təşəkkürünü bildirsə də, əməli işlərdə Ermənistana və Dağlıq Qarabağın qondarma rejiminə birbaşa yardımlardan da qalmadı.

ATƏT-in Minsk qrupundakı fəaliyyəti zəif və təsirsiz oldu.

Donald Tramp yeni prezident seçiləndə vəziyyətin yaxşılaşacağına müəyyən ümidlər yarandı. Çünki Tramp ABŞ-dakı erməni diasporunun “səsindən” istifadə etməyərək hakimiyyətə gəldiyindən onların qarşısında öhdəliyi yox idi.

Lakin son zamanlar ABŞ-ın atdığı addımları izləyəndə onun dünya liderliyindən imtina etməsi təsəvvürü yaranır.

“Əsrin müqaviləsi”nə dəstək verənlərdən biri ABŞ prezidenti Bill Klinton olmuşdu. BTC kəməri də ABŞ-ın xeyir-duası ilə həyat vəsiqəsi qazandı .

ABŞ həmişə Azərbaycanın Avropanın neft və təbii qazla təchizatında oynadığı rolu yüksək qiymətləndirib. Lakin son dövrdə baş verənlər anlaşılmazlıqlar doğurur. Tramp administrasiyasında erməni təsirinin əlamətləri güclənməkdədir. Azərbaycana qarşı ədalətsiz “907-ci düzəliş”in müəlliflərindən biri, ermənilərin işğalçılıq siyasətinə bəraət qazandıran konqresmen K.Smitin fəallaşması Azərbaycan-ABŞ əməkdaşlığının ruhuna uyğun gəlməyən addımlarla səciyyələnir. K.Smitin Helsinki Komissiyasında Dağlıq Qarabağla bağlı dinləmələr keçirilməsi təşəbbüsü birbaşa Ermənistanın maraqlarına xidmətdir.

Məqsəd Ermənistanı “müdafiəyə ehtiyacı olan tərəf” kimi tanıtmaq və ABŞ qanunvericilərini işğalçı rejimə maliyyə və hərbi xarakterli yardımı artırmağa çağırmaqdır.

Liderlikdən imtina niyyətinin digər əlaməti isə keçmiş müttəfiqlərdən üz döndərməkdir.

2008-ci ilin avqustunda Gürcüstanı tək qoydular. Abxaziya və Cənubi Osetiya qopdu.

Ukrayna meydanda tək qaldı, Krım itirildi.

Azərbaycanın itirilməsi isə Cənubi Qafqazın bütövlükdə əldən çıxması ilə nəticələnəcəkdir!

Müsəlman dünyasına körpü rolunu oynayan Türkiyə ilə münasibətlər də əsaslı şəkildə korlanmışdır!

Liderlər dostları ilə güclü olurlar. İtirilən dostlar zəifləməyə səbəb olur. Zəiflər isə liderlik edə bilmirlər! - Bunlar aksiomdur!

ABŞ öz siyasətində yeni dövrə qədəm qoyur: dostları ilə çəkişir, nüfuzlu qurumları və layihələri tərk edir, əl altından işlər görür!

Görünür lider olmaqdan yorulub!

Azərbaycanın tutduğu yol doğrudur. O, dostluqda sadiq, əməkdaşlıqda etibarlıdır. Dostlarına, tərəfdaşlarına, bütövlükdə Avropaya və dünyaya fayda gətirən təşəbbüslərlə çıxış edir, layihələr gerçəkləşdirir. Haqq işi uğrunda mübarizəsinə - ərazi bütövlüyünün bərpası yolunda səylərinə ara vermir.

İqtisadi qüdrətini artırır, siyasi nüfuzunu yüksəldir, ordusunu gücləndirir.

Dünya öz başına gələndə ağrıyır və ağıllanır! Terrorizmdən kimsə sığortalanmayıb!

Separatizm müdafiə ediləndə genişlənir, təhlükəli hal alır.

Artıq terrorizm və separatizm ikili standartlarla işləyən Avropanın qapılarını daha tez-tez və bərkdən döyür!

“Evini qorumaq istəyirsənsə, yanğını qonşudaykən söndür!” - Bu misal boş yerdən yaranmayıb! Bu gün separatizmi və ədalətsizliyi dəstəkləyənlər tezliklə özləri belə vəziyyətlə üzləşəndə peşman olacaqlar!

Sonrakı peşmançılıqlar isə heç vaxt fayda verməyib.

Bəxtiyar SADIQOV

Azərbaycan.- 2017.-18 oktyabr.- S.1-2.