Cəsur kapitan

Şahnur Şahin oğlu Hüseynov əslən Astara rayonunun Ərçivan qəsəbəsindən olsa da, Polşanın Belqoqrad şəhərində yüksək rütbəli hərbçi ailəsində anadan olmuşdur. Atası Şahin Hüseynov Azərbaycana göndərilir, Cəlilabadda, Ağcabədidə işləyir, 3-4 ildən sonra istefaya çıxana qədər Füzulidə yerləşən hərbi hissədə qulluq edir. 1-8-ci sinifləri Füzulidə oxuyan Şahnur Cəmşid Naxçıvanski adına Hərbi Liseydə, ardınca Heydər Əliyev adına Ali Hərbi Məktəbdə təhsil alır, atasının yolu ilə gedir. 2013-cü ildən etibarən orduda xidmət edən gənc zabit bir çox uğurlara imza atır, təlimlərdə iştirak edir, komandanlıq etdiyi taborun fərqlənməsinə nail olur, təltiflərə, mükafatlara, fəxri fərmanlara layiq görülür, 2016-cı ilin Aprel döyüşlərində yüksək göstəricilər əldə edir, Lələtəpəyə bayraq sancanlardan biri olur.

Ürəyində böyük arzuları vardı. Ailəsini, yaşlı ata-anasını sevindirmək, 2 yaşlı ciyərparası Əlinuru ləyaqətli vətəndaş kimi böyütmək, ən ümdəsi isə canından çox sevdiyi Vətəninə, xalqına hələ uzun illər sədaqətlə xidmət etmək istəyirdi. Qarabağın azad edilməsini, işğal altında olan torpaqların mənfur düşməndən təmizlənməsini birinci sıraya qoyur, vəzifə borcu, şərəf işi hesab edirdi.

Şərəfsiz düşmənin min bir oyundan çıxması, dözülməz təxribatları gənc hərbçini əsəbiləşdirirdi. Tovuz hadisələrindən sonra yeni hərbi təxribatın da olacağı gözlənilən idi. Ona görə zəng edib atasına deyir ki, Gülyazla (həyat yoldaşı) Əlinuru görmək istəyir, amma evə gəlmək də mümkün deyil. Atası gəlinini və nəvəsini Şahnurun xidmət etdiyi hissəyə aparır, bir neçə gün ailə bir yerdə olur. Sentyabrın 25-də doymadığı əzizlərindən ayrılan gənc komandir 2 gün sonra səhər saat 6 radələrindən başlanan əks-hücum əməliyyatına qoşulur. Füzuli istiqamətində qəhrəmancasına vuruşan, mənfur "Ohanyan səddi”nin darmadağın edilməsində, bir neçə kəndin azad olunmasında, düşmənin xeyli sayda canlı qüvvəsinin və döyüş texnikasının məhv edilməsində fəal iştirak edən komandir döyüşlərin birində ağır yaralanır və onun həyatını xilas etmək mümkün olmur.

Bir anlığa fikirləşirsən ki, ömrü cəmi 29 ilə sığışan bu qəhrəman görəsən son dəqiqələrdə nə düşünürdü? Ömrü yarıda qalmasaydı, nələr etməzdi! Amma bəxtinə şəhidlik zirvəsinə ucalmaq yazılıbmış. Axı bu zirvə də hər kəsə yox, seçilmişlərə qismət olur! Ş.Hüseynov, deyilənə görə, imanlı adam idi, ibadət edir, namaz qılırdı. Şəhidlik zirvəsinin Allah məqamında nə demək olduğunu özü yaxşı bilirdi. Ən böyük arzusu - canından çox sevdiyi Vətənin özünün iştirakı ilə yağı düşməndən azad edilməsi idi. İndi ruhu bizimlədir, ruhu şaddır. Təsəllimiz də budur. Qanı yerdə qalmadı. Bir də ki o, hərbçi ailəsinin yetirməsidir və bu ailənin digər üzvləri - dayısı, xalasının və bacısının həyat yoldaşları, bir çox qohumları, ən yaxın dostları hərbçidirlər və onun döyüş yolunu davam etdirirlər.

Seyran CAVADOV

Azərbaycan.-2020.- 9 dekabr.- S.8.