Tarixin sınağında...
Bakı
əsilzadələri
Hacınskilər barədə araşdırmalarda belə bir məlumata rast gəlirik ki, Bakıda keçən əsrin birinci yarısında üç məşhur Hacınski nəsli olub. Onlardan biri neft milyonçusu, mədənləri və kerosin zavodları, Qız qalasının qarşısında gözəl mülkü olan, 1896-cı ildən 20 il müddətinə Şəhər Dumasının üzvü seçilmiş, Balaxanski (Füzuli) küçəsində yerləşən imperator III Aleksandr Bakı Kişi Gimnaziyasının hamisi İsa bəy Hacınski, digəri Şillerin "Qaçaqlar” pyesini Azərbaycan dilinə tərcümə etmiş, səhnəmizdə "Qaçaqlar”da Karl Moor, "Nadir şah”da Nadir şah kimi rollar oynamış, məqalələri "Tərcüman”, "Kaspi”, "İqbal”, "İrşad” qəzetlərində, "Molla Nəsrəddin”, "Zənbur” jurnallarında dərc edilmiş, Cümhuriyyət dövründə parlament üzvüolmuş Mehdi bəy Hacınski, onun qardaşı, Sankt-Peterburq Universitetini bitirmiş, "Qubalı” imzası ilə publisistika və teatr tənqidinə dair məqalələr yazmış Camo bəy Hacınski və nəhayət, maarifçi-demokrat, ictimai xadim Məmmədhəsən Hacınskidir.
Qədim
Bakının, xüsusilə İçərişəhərin
memarlıq abidələri ilə zənginləşməsində
böyük xidmətləri olan Hacınskilərdən
söz açarkən Əbdülsalam bəyin məşhur,
böyük nüfuz sahibi olan iki oğlunun - İsa bəy və
Kazım bəy Hacınskilərin adlarını xüsusi qeyd
etməliyik.
İsa
bəy 1860-cı ildə Bakıda dünyaya gəlib. Ona
atasından bir neçə mülk, böyük torpaq sahələri
miras qalıb. Həmin sahələrdə neft yataqları
aşkar edilib. İsa bəy Hacınskiyə məxsus
quyulardan çıxan neftin ümumi həcmi bir neçə
ilə yarım milyon puda çatıb.
XIX əsrin
sonlarından Azərbaycanın neft sənayesində yeni
inkişaf mərhələsi başlayıb. Həmin dövrdən
neft sənayesinin inkişafında milli neft milyonçuları
- Hacı Zeynalabdin Tağıyev, İsa bəy Hacınski,
Murtuza Muxtarov, Şəmsi Əsədullayev, Seyid Mirbabayev daha
fəal iştirak ediblər. Bakıda ilk səhmdar neft
şirkəti olan "Bakı Neft Cəmiyyəti” 1874-cü
ildə yaradılıb.
Dövrün
ən varlı neft sənayesi sahibkarlarından biri olan İsa
bəy Hacınski 1903-cu ildə özünün neft şirkətini
qurub.1904-cü ildə Bakıda "Hidayət” Cəmiyyəti
yaradılıb. İsa bəy Hacınski həmin cəmiyyətin
idarə heyətinin üzvü olub.
1905-ci
ildə Hacı Zeynalabdin Tağıyevin təşəbbüsü
ilə "Müsəlman Xeyriyyə Cəmiyyəti”
yaradılıb. Kasıblara, imkansızlara yardım, qocalara
himayədarlıq, təhsilə dəstək və başqa
xeyirli işlər həyata keçirən cəmiyyətin sədri
Hacı Zeynalabdin Tağıyev idi. Cəmiyyətin təsisçilərindən
biri də İsa bəy Hacınski idi.
Onun
Balaxanıdakı müəssisəsində gün ərzində
iki neft quyusunun işlədiyini 1910-cu ilin rəsmi rəqəmləri
də təsdiq edir. Həmin quyularda çalışan
yüksəkixtisaslı fəhlələr Nobelin, Rotşildin,
Montaşovun işçilərindən qat-qat çox əmək
haqqı alırdılar.
İsa bəy Hacınskinin Bibiheybətdə də zəngin neft mədənləri vardı. Xəzər dənizindəki Çələkən adası onun və qardaşı Kazım bəyin ixtiyarındaydı. Qara Şəhərdə isə İsa bəyin kerosin zavodu vardı.
İsa bəy Hacınski Bakıya ilk avtomobil gətirən şəxs kimi də tanınırdı.
O, maarifpərvər milyonçularımızdan biri idi. İsa bəy Bakı Kişi Gimnaziyasının fəxri himayədarı olub. Gimnaziya pullu idi, amma kasıb uşaqları burada pulsuz təhsil alırdılar. Məktəbin azərbaycanlı məzunlarından 25 nəfəri İsa bəyin maddi köməyi ilə Rusiyanın müxtəlif şəhərlərinə təhsil almağa göndərilib. Gimnaziyanın bütün xərcini öz üzərinə götürən İsa bəy Hacınski şagirdlərin yay tətilində istirahət etmələri üçün Pyatiqorsk yaxınlığında, Vladiqafqaz dəmir yolunun Karras stansiyası ərazisində boş torpaq sahəsi alıb və gözəl mülk tikdirib.
İsa bəy Hacınskinin Bakı şəhərinin müxtəlif yerlərində mülkləri vardı. Ən möhtəşəmi Qız qalasının yaxınlığında yerləşən və "Hacınskinin evi” kimi tanınan binadır...
İlk bulvar sahəsi indiki Kukla teatrının binasından "Azneft”in binasınadək olan sahəni əhatə edirdi. İsa bəy Bakı bulvarının salınmasına xeyli pul ayırıb. O, öz mülkünü də dəniz kənarında tikdirməyi qərara alıb və Neftçilər prospekti 103 ünvanında yerləşən binanın inşası üçün İtaliyadan memar dəvət edib. Bina 1912-ci ildə tikilib. İnşası yekunlaşan binanı İsa bəy elə bəyənib ki, memara vəd etdiyindən xeyli artıq pul verib.
İsa bəyin kontoru da bu binanın birinci mərtəbəsindəydi. Mülkün girişində iki tərəfdə mərmərdən yonulmuş aslan heykəlləri vardı. 1918-ci ilin martında, ermənilərin törətdikləri soyqırımda həmin heykəlləri düşmənlərin atdıqları qumbaralar parçalayıb.
1918-ci il mart qırğınları İsa bəy Hacınskinin həyatını da darmadağın edib. Doğma şəhərinə, evinə, biznesinə vurulan zərbələr onu sarsıdıb. Elə bu sarsıntı ilə 1919-cu ilin yanvarında dünyadan köçüb.
İsa bəydən sonra da çox faciələr baş verib. 1920-ci ilin aprelində Azərbaycanın müstəqilliyinə son qoyulub. Bəy, xan soyadlılarının, varlıların qara günləri başlayıb.
İsa bəy Hacınskinin həyat yoldaşı Xeyransa xanım Məhəmməd bəy Xanlarovun qızı idi. Onların Sadıq bəy, Əhməd bəy və Əli bəy adlı üç oğlu və Zibeydə xanım adlı bir qızı vardı.
İsa bəy Hacınski özü evdə təhsil
alıb. O, savadlı
insan olub, ərəb, fars, ingilis, fransız və alman dillərini
bilib. Övladlarının da təhsillərinə xüsusi
diqqət yetirib. 1890-cı il təvəllüdlü oğlu Əhməd
bəy 1918-ci ildə Peterburq Universitetinin fizika-riyaziyyat
fakültəsini bitirib.
İsa bəyin
oğlu Sadıq bəy 1887-ci ildə Bakıda dünyaya gəlib.
1913-cü ildə Peterburq Universitetinin hüquq fakültəsinə
daxil olub. Sonra Kazan Universitetində oxuyub. 1916-cı ildə
universitetin hüquq fakültəsini bitirib.
Hüquqşünas işləyib.
Sadıq
bəy, Əhməd bəy və Əli bəy Fransada
yaşamaq məcburiyyətində qalıblar. Əhməd bəyin
Parisdə fabriki vardı. O, 1960-cı ildə vəfat edib.
Sadıq bəy isə Parisdə 1940-cı ildə
dünyasını dəyişib.
Xeyransa
xanım və qızı Zibeydə xanım Bakını tərk
etməyiblər. Amma buna görə başları çox bəlalar
çəkib. Yaşadıqları təmtəraqlı imarətlərindən
qovulublar. Onları Mərdəkandakı bağ evlərində
də yaşamağa qoymayıblar. Bir həftədən sonra
oradan da çıxarıblar. Ana-balaya qohumları yardım əli
uzatmağa qorxublar. Sonradan onları küçədə
qalmaqdan Xeyransa xanımın yaxın qohumlarından biri xilas
edib, birotaqlı mənzildə sığınacaq verib.
Beləcə,
zəngin ailənin övladları olmaları bir çoxu kimi
sonda onlara da yalnız problemlər, dərd-bəla,
ayrılıq gətirib...
Zöhrə FƏRƏCOVA
Azərbaycan.-2020.- 31
iyul.- S.12.