Qarabağnaməm İlhamdır...

 

Poema

 

 

"Şuşaya bir nəfəs qədər yaxınıq”

İlham Əliyev

 

 

 

 

Bu gün mənim

şeirim, sözüm,

hecam,

qafiyəm

İlhamdı.

"Qarabağ -

Azərbaycandı!”,

 

Qarabağnaməm,

 

İlhamdı.

 

Müəllif

 

Ordu kənardan

 

yeridi,

 

bilmədik, hardan

 

yeridi.

 

Yüz min əlisilahlı can,

 

yüz min qəhrəman yeridi.

 

Top yeridi,

 

tank yeridi,

 

topların,

 

tankların üstə

 

Üçrəngli bayraq

 

yeridi.

 

Dağlıq Qarabağ

 

üstünə,

 

Aran Qarabağ

 

yeridi.

 

Sıralandı

 

nəsil-

 

nəsil,

 

düz on milyon xalq,

 

yeridi.

 

Yuxulu-oyaq,

 

yeridi.

 

Ölkə -

 

ölkədən

 

yeridi,

 

paytaxt -

 

paytaxtdan

 

yeridi.

 

Dedilər,

 

möhkəm dayanın,

 

bu dəfə torpaq

 

yeridi.

 

Dedilər,

 

otuz il keçir,

 

daha gecdi,

 

VAXT

 

yeridi.

 

 

II.

 

 

Qoşunların

 

qabağında

 

sən yeridin

 

bayraq kimi.

 

Əsən küləklər,

 

yaydılar,

 

bir səs kimi,

 

soraq kimi.

 

Özün də bir

 

silah kimi.

 

sözün də bir

 

silah kimi.

 

Neçə dildə

 

hər tarixi

 

müsahibən,

 

səngəriydi,

 

yanında xalq,

 

bir də vətən.

 

 

Öz yazdığı

 

Bəyanatı,

 

nə Millətlər

 

Təşkilatı,

 

nə başqa bir

 

diplomatı,

 

bizcə,

 

açıb -

 

ağartmadı,

 

gündəliyə

 

çıxartmadı,

 

qoşun-filan

 

yeritmədi.

 

Bu nüfuzlu

 

şəxsiyyətlər,

 

nüfuzlu bir

 

iş görmədi.

 

İşğalçının

 

susdu

 

himayədarları -

 

nə ölmədi,

 

nə itmədi.

 

Zaman-zaman

 

sınamışdın

 

sən onları.

 

Geyib hərbi

 

paqonları

 

"Yox” deyənə,

 

sən "Hə” dedin,

 

hökmünü

 

hökümlə dedin:

 

uçan mərmilər

 

dilində,

 

səngərdə - səngər

 

dilində.

 

 

 

Birinci - əsgər

 

dilində,

 

Deyilənlər,

 

qızdırırdı könlümüzü,

 

Könlümüzdə: Ağdam,

 

Şuşa,

 

Cıdır düzü!

 

Könlümüzdə: Sən,

 

Ərdoğan.

 

İki qardaş,

 

İki sirdaş.

 

Türkün möhkəm dayaqları,

 

Bayrağı və

 

Bayraqdarı!

 

O "Bir millət, iki dövlət!”,

 

Ulu Öndərə

 

min rəhmət!

 

 

III.

 

 

Sənin bu zəfər yürüşün,

 

fəlsəfi dünyagörüşün,

 

nə istəyir, Zəmanədən,

 

açıq deyir ya Zamandan,

 

Cənab Ali

 

Baş Komandan:

 

Böhtandan,

 

yalandan uzaq,

 

bir açıq söz,

 

bir İttifaq.

 

Ədavət demir,

 

ədalət,

 

tamam real bir cəmiyyət!

 

Kişidən -

 

əsl kişilik!

 

(Biz kişinin

 

öz dilindən

 

eşitmişik).

 

 

Plutarxı çağırıram,

 

qədim dünyaya

 

üz tutub.

 

"Qarabağ -

 

Azərbaycandı!”,

 

deyin, məni

 

bu söz tutub.

 

O, əvəzsiz vəsf elədi

 

ötən hərbi yürüşləri.

 

Azərbaycan,

 

İlham olsun

 

qoy sonuncu şah əsəri.

 

Millətimin adı olsun,

 

bu döyüş ovqatı olsun.

 

Onun yaşamaq həvəsi,

 

İlk Vətən müharibəsi.

 

Milli birliyə səsləmək,

 

"Gücümüz-birliyimizdi!” -

 

bu sözü də

 

belə demək!

 

 

Əynində əsgər paltarı,

 

(Geyinmədin

 

hər paltarı).

 

Ürəyində məhəbbətin,

 

haqq yolunda

 

qətiyyətin.

 

Nə pələng dərisi

 

geydin,

 

nə qılınc -

 

qalxan gəzdirdin.

 

Nə tac qoydun,

 

hər yanı

 

daş-qaş içində.

 

Anıldın da Şərqdə-Qərbdə,

 

şərəfli

 

tay-tuş içində.

 

 

Tariximi yazan-pozan

 

az olmadı,

 

Başdan - divan

 

tutulanda,

 

yerdən - etiraz

 

olmadı.

 

Ər oğullar,

 

danıldı

 

lar.

 

Qədim şahlar,

 

Şahzadələr,

 

od içində

 

qan içində

 

döyüşdülər.

 

Bizi şahdan, şahzadədən

 

irzikdirib,

 

döndərdilər.

 

Bizi başqa,

 

gedər-gəlməz,

 

o yollara

 

göndərdilər.

 

 

Birindən - bircə bayatı,

 

birindən - bircə soyadı,

 

birindən - bircə söz qaldı,

 

külün altında - köz qaldı.

 

Demədilər, gizlətdilər

 

hər dəfə

 

hünərimizi.

 

Biz özgədən istədik

 

öz yerimizi.

 

Tək yerimi?!

 

Baxtımızı!

 

İndi də

 

torpağımızı.

 

O gün dedim bir əsgərə, -

 

- Qoruyun,

 

bir-birinizi.

 

Təyyarələr görə bilər

 

yerdə sizi?

 

- Görə bilər,

 

dönə bilməz amma geri.

 

Belə dedi,

 

ordumuzun

 

sıradakı bir əsgəri.

 

 

Yadımdadı

 

rusiyalı

 

jurnalistin

 

bir söhbəti,

 

heyif, özü

 

eşitmədi.

 

O deyirdi: hələ belə

 

İgid insan,

 

görməmişəm, insanları

 

tanıyandan.

 

Azərbaycan əsgəriydi,

 

adı Vəzir,

 

özü əsir.

 

Məğruruydu bu biri də,

 

o biri də.

 

Xilas edib gətirmişdi

 

 

yaralı bir

 

əsiri də.

 

Get! - dedilər, ona çıx, get!

 

düşmənləri,

 

ermənilər.

 

Əfv eləyin, dedim onda,

 

elədilər.

 

Get! - dedilər, ona yenə

 

ermənilər.

 

o gedirdi, yanındakı

 

kölgəsiylə

 

ikiydilər.

 

Nə qədər də güc olsaydı,

 

ayağında, -

 

o cür yeriyə bilməzdi,

 

Şekspirin

 

qəhrəmanı,

 

o güllələr

 

qabağında.

 

Bir yəhudi jurnalisti,

 

tamam başqa

 

bir söz dedi:

 

"Azərbaycan əsgərinə,

 

fikir verin, -

 

Çatmaz ona

 

heç ilahi

 

qəhrəmanı,

 

Şekspirin!”

 

Cənab Ali

 

Baş Komandan,

 

Sən dedin ki,

 

dahi xalqdı,

 

Azərbaycan!

 

Varaqladın,

 

varaq-varaq

 

bu tarixi,

 

Sən yaz daim

 

biz oxuyaq,

 

bu tarixi!

 

 

(Yerdə millətim qoruyur,

 

Allahım,

 

göydə sən qoru.

 

gözdən,

 

ya nəzərdən qoru.

 

Böhtandı, şərdi -

 

düşməni,

 

o böhtandan,

 

şərdən qoru.

 

Yerdən başqa

 

yerimiz yox,

 

bəşəri

 

bəşərdən qoru.)

 

 

IV.

 

 

Şəhidləri basdırmırıq,

 

biz əkirik,

 

o, bitəcək.

 

yerdən qisas göyərəcək.

 

qayıdacaq,

 

o gələcək!...”

 

Yer üzündə hansı ana,

 

belə xeyir-dua verib,

 

şəhid gedən

 

balasına?!

 

Bəlkə bu son laylasıdı -

 

belə donan

 

bu göz yaşı?

 

Ana-bala harayıdı,

 

ya bu hücum

 

çağırışı?!

 

 

Başqadır Qələbə,

 

Uğur, -

 

milləti tanımaq olmur.

 

İndi vətən -

 

vətən boyda

 

bir səngərdi.

 

Millət - on milyon

 

əsgərdi.

 

Millət - şəhid atasının,

 

bir də şəhid

 

övladının

 

əlindədi.

 

Qələbəmiz - Kəlbəcərə

 

gedən yolun

 

eşitdim

 

əvvəlindədi.

 

 

Dəyişibdi

 

böyüyümüz,

 

uşağımız.

 

Topların

 

ağzından çıxır

 

Qarabağ

 

İntibahımız!

 

Asta yeri,

 

ziyarətə

 

gələn gəlin,

 

yer altdakı

 

o naməlum

 

bir heykəlin,

 

oyaq ruhu

 

yer üstündən

 

nigarandı.

 

Harda Şəhid

 

qəbri gördün,

 

ora -

 

Fəxri Xiyabandı.

 

 

V.

 

 

Cənab Ali

 

Baş Komandan,

 

qarşındakı

 

bayaq dedim:

 

aravuran,

 

intriqan,

 

o da düşük,

 

o da düşmən!

 

Danışırdı bir görüşdə,

 

tanış əsgər:

 

"Qovlamışdıq,

 

əclafları,

 

getmişdilər.

 

Sonra mərmi

 

yağdırdılar.

 

uçurdular,

 

taladılar,

 

dağıtdılar.

 

yer tapmadıq,

 

sancmağa

 

bayrağımızı.

 

Əyildim,

 

öpdüm,

 

ağladım,

 

yaralı torpağımızı...”

 

 

VI.

 

 

Mən sevindim,

 

qürurlandım,

 

çəkiləndə sənin adın.

 

Rus deyir: "QİMO” məktəbi!

 

- Moskva, paytaxt təhsili,

 

öz biliyi,

 

bir sərkərdə aliliyi!

 

Müəlliməm,

 

Alqışladım,

 

müəllimin

 

ürəyini.

 

Məndən sonra

 

başqasına

 

danışırdı

 

o, rəyini.

 

 

"Ulu Öndər məktəbidi” -

 

bunu burda

 

biz deyirik,

 

elə biz də

 

düz deyirik.

 

 

Qızıl Arslan Atabəyin,

 

varisidi.

 

hələ yolun yarısıdı.

 

Dünya özü bir az Səbir,

 

bir az Möhlət

 

dünyasıdı.

 

"Asəfi-Kəf” möcüzəsi! -

 

bir eşq içib,

 

ülfət içib,

 

ilahi bir qüvvət içib,

 

bu da - bir Tanrı töhfəsi!

 

Burda ana laylasına

 

yatan uşaq,

 

sonra Ata çağrışına

 

oyanıbdı,

 

səndən qabaq,

 

məndən qabaq.

 

 

Zaman deyir,

 

Tarix deyir: ermənilər,

 

istədilər, -

 

sərhədləri pozulsun,

 

orda,

 

hardasa,

 

qalxsın böyük rus ordusu.

 

Dalınca, başqa ölkələr,

 

Fəlakətlər,

 

təhlükələr,

 

daha nələr!

 

Tilsim qırdı,

 

düyün açdı,

 

sirli düyün.

 

o nə bir eşitdiyim,

 

nə sənin bir yol gördüyün!

 

O sərkərdə!

 

o qəhrəman!

 

Şahidmi?

 

Biz: Tarix,

 

Zaman.

 

 

Oğul, - deyib, yollar-izlər

 

öpdü onun ayağını,

 

o da öpdü, Ana deyib,

 

Qarabağda,

 

Azərbaycan

torpağını.

 

 

Nəriman HƏSƏNZADƏ,

Xalq şairi

Azərbaycan.-2020.- 12 noyabr.- S.8.