"Şəhid olsam, ağlamayın"

Ölümsüzlüyə qovuşanlar

O sanki hərbçi olmaq üçün yaranmışdı. Özünü həmişə məğrur aparır, vüqarlı görünürdü. Sözündən dönməz, heç vaxt əyilməz, verdiyi vədə əməl edər, böyüyə-kiçiyə hörmətlə yanaşardı. Bu keyfiyyətlərinə görə kənddə böyük hörmət qazanmış, insanların sevimlisinə çevrilmişdi.

1994-cü ildə Tovuz rayonunun Abulbəyli kəndində Mahmudovlar ailəsində dünyaya göz açan Emin ailəyə böyük sevinc bəxş etdi. Qohum-qonşu, dost-tanış onlara gözaydınlığı verir, ən xoş arzularını bildirirdilər. Atası Pünhan kişinin sevinci yerə-göyə sığmırdı. Boy atıb böyüdükcə anası Bəsti onunla fəxr edirdi. Beləcə, valideynlərinin qayğıkeşliyi əhatəsində böyüyən Emin orta məktəbə qədəm basdı.

Həmin illər Ermənistanla həmsərhəd olan Tovuz rayonu tez-tez mənfur qonşularımız tərəfindən atəşə tutulurdu. Bu səbəbdən Emində hərbçi olub düşmənin "pay"ını vermək arzusu baş qaldırdı. Orta məktəbi bitirəndə Vətənə, xalqa xidmət etmək arzusu ilə sənədlərini Ali Hərbi Akademiyaya verdi və yüksək balla qəbul olundu. İdmanla məşğul olduğu üçün fiziki, mənəvi-psixoloji hazırlığı ilə seçilən Emin xidmət zamanı bir çox fəxri fərmanlarla mükafatlandırıldı. Hərbi məktəbi başa vurduqdan sonra ən qaynar nöqtələrdə xidmət etməyi xahiş etdi. Onun xahişinə müsbət cavab verdilər. Xidmətdə olarkən düşmən təxribatlar törədir, ölkəmizin ərazi bütövlüyünü pozmağa davam edirdi.

2016-cı ilin aprelində ermənilər yenidən təxribat törətdilər. Belə bir vaxtda Emin boş dayana bilməzdi. O, fürsət gözləyirmiş kimi döyüşə atıldı. Bu döyüşdə o, necə vətənpərvər olmasını göstərdi. İkinci Qarabağ müharibəsində də əsl peşəkar zabit kimi mərdliklə vuruşdu. O, Suqovuşan qəsəbəsinin azad edilməsinin iştirakçısı oldu. Füzulinin, Cəbrayılın bir sıra kəndlərinin azad olunmasında da iştirak edən Emin Hadrut qəsəbəsinin düşməndən təmizlənməsində xüsusi xidmət göstərdi. Hərbçi yoldaşlarının dediklərinə görə, o, döyüşlərin birində yaralansa da, geri durmadı, vuruşdu. Hadrutda 80-dən artıq əsgərimizin düşmən mühasirəsindən çıxmasında fədakarlıq göstərdi. Lakin ağır gedən döyüşlərin birində Emin düşmən gülləsinə tuş gəldi və elinə-obasına şəhid kimi döndü.

İndi Tovuzda Pünhan kişinin ünvanını hamı yaxşı tanıyır. Hələ də başındakı qara yaylıqları açmayan anası Bəsti və həyat yoldaşı Aytac Eminin ölümünə inana bilmirlər. Bu barədə söhbət düşəndə atası Pünhan kişinin də, anası Bəstinin də ilk sözü bu olur: "Biz Eminlə fəxr edirik. Hər birimiz yaşımızdan asılı olmayaraq, vətənimiz, torpağımız uğrunda canımızdan keçməyə hazır olmalıyıq. Mənim 60-a yaxın yaşım var, ancaq bu dəqiqə vətən yolunda döyüşə getməyə hazıram. Qürur hissi keçiririk ki, Qarabağımızı işğaldan azad edənlər arasında bizim oğlumuz Emin də var. Mənim oğlum da vətən uğrunda gedən döyüşlərdə şəhidlik zirvəsinə yüksəldi. Bu da onun taleyi imiş. Vətən sağ olsun!"

Anası Bəsti deyir ki, axırıncı dəfə Eminlə oktyabrın 11-də telefonla danışıb: "Dedi ki, məndən nigaran qalmayın. Hər şey yaxşı olacaq. Sonra həyat yoldaşı ilə danışdı. Nə dedisə, yoldaşının rəngi ağardı. Sonra öyrəndik ki, ona deyibmiş ki, hər şey ola bilər. Sən zabit yoldaşısan. Odur ki, şəhid olsam, ağlama".

Eminin 4 yaşlı oğlu Hüseyn və yaş yarımlıq qızı İnci yadigar qalıb. Üçüncü övladı isə Emin şəhid olandan bir neçə ay sonra dünyaya gəlib.

Şəhid kapitan Emin Pünhan oğlu Mahmudov ölümündən sonra Prezidentin sərəncamları ilə "Vətən uğrunda", "İgidliyə görə", "Cəbrayılın azad olunmasına görə" və "Qubadlının azad olunmasına görə" medalları ilə təltif olunub.

Sabir ƏLİYEV

Azərbaycan.- 2022.- 22 aprel.- S.10.