"Sən demə sonuncu dəfə görüşməyə gəlibmiş"
Ta qədimdən oğlu dünyaya gələn ataya, anaya sevinənlər gözaydınlığı verib "bir əsgər də dünyaya gəldi" deyərdilər. Elə bu amalla da Əli kişi oğlunu cəsur böyüdürdü. Halal çörəklə, alın təri, əl qabarı ilə… Oğul da ki, oğuluydu ha… Allah Elnura boy-buxun, üzünə öz nurundan pay, qoluna qüvvət, ürəyinə cəsarət, ən başlıcası da, qeyrət vermişdi…
44 günlük Vətən müharibəsində ermənilərin qara kabusuna çevrilmiş igidlərimizdən biri də Elnur Əli oğlu Vəliyevdir.
O, 1997-ci il avqustun
4-də Ucar rayonunda anadan olub. 2014-cü ildə orta məktəbi əla qiymətlərlə başa
vuraraq elə həmin il
Heydər Əliyev adına Ali Hərbi Məktəbə daxil olub. 2018-ci ildə hərbi təhsilini başa vuraraq könüllü olaraq Xüsusi Təyinatlı Qüvvələrin kursuna
yazılıb, 4 ay təlim
keçdikdən sonra
Cəlilabad rayonunda yerləşən "N" saylı
hərbi hissədə
xidmətə başlayıb.
2020-ci il sentyabrın
27-də düşmən torpaqlarımıza
təcavüz edəndə
ürəyi qisas hissi ilə çırpınan, düşmənlə
üz-üzə, göz-gözə dayanıb
"Qisas" hayqıran igid oğullarımızın səfində
Xüsusi Təyinatlıların
cəsur döyüşçüsü
Elnur Vəliyev də olub. Xalqımızın
qəhrəmanlıq salnaməsini
yazan igidimizin Murovdağ silsiləsindən
başlayan döyüş
yolu Cəbrayıl, Füzuli Hadrut, Xocavənd və Şuşanın Çanaqçı
kəndində
gedən qanlı
döyüşlərə qədər davam edib. Oktyabrın 25-də yaralanmış yoldaşlarını döyüş
meydanından çıxararkən
canını Vətəninə
qurban verərək şəhidlik zirvəsinə
yüksəlib.
Ucarda, Elnurun ata ocağındayıq. Evdə şəhid
leytenantın "ev muzeyi" yaradılıb.
Elnurun hərbi forması, aldığı fəxri fərmanlar, diplomlar, medallar, bir də
şəkillərdən boylanan
gözəl gözlü,
nur üzlü gəncin bu dünyadan doymayan, sevgi dolu mənalı
baxışları olan
fotoşəkilləri bu
muzeydə yerləşdirilib.
Şəhid leytenantın
atası Əli Vəliyev kövrələrək
bizə Elnurdan söhbət açır:
- Allah onu hərbçi olmaq üçün yaratmışdı. Nə artıq
söz deyərdi, nə də sirr verərdi. Sentyabrın
23-də Yevlax rayonundan
olan bir əsgəri ilə gəlmişdi evə.
Əsgərini də göndərdi
ki, get valideynlərini,
əzizlərini gör
gəl. Soruşdum nə
yaxşı gəlmisən?
Dedi ki, "İsmayıllı dağlarında
hərbi təlimlər
olacaq, orada
iştirak etmək üçün gəlmişəm".
Xüsusu Təyinatlı
Qüvvələrin dağlarda,
çətin relyefi olan yerlərdə təlim keçdiklərini bilirdim.
Hələ məktəbi
qurtarıb XTQ-də kursa yazılanda da demişdim ki,
XTQ-nin işi
çətindir, bəlkə
yazılmayasan. Cavab vermişdi
ki, "çətindi
deyib hərəmiz yaxamızı çəkək
bir kənara, düşmən də torpağımızda at oynatsın?"
Bizə hara gedəcəklərini
demədi. Sən demə,
bizimlə son dəfə
görüşüb döyüşə
gedirmiş. Sentyabrın
27-də zəng vurdum,
telefonu açdı… Güllə,
atışma səsi aydınca eşidilirdi.
Soruşdum haradasan, o nə
səsdir elə?
Dedi təlimdəyik. Nə təlim, mənə düzünü de. Müharibə başladığını bilirəm.
Ondan sonra dedi ki, Murovdağ
silsiləsində düşmənlə
döyüşürük. Düşməni sıxışdırmışıq,
qələbə bizimlədir,
sən Elnurunla fəxr edəcəksən.
Əli kişi
sözünün davamını
gətirə bilmədi...
Gözyaşları içində
"Elnurla fəxr edirəm" dedi.
Söhbəti anası
Nailə xanımla davam etdiririk:
- Mən oğlum haqqında danışmayacağam.
Elnur bayaqdan Əlinin, Nailənin oğluydusa, indi Azərbaycanın, Vətənin oğlu oldu. Elnurun yoxluğu haqqında
nəinki danışa,
heç düşünə
belə bilmirəm.
Mən başqa şeydən danışmaq istəyirəm.
Qələbədən… Nə yaxşı
ki, bunu qazandıq. Torpaqların böyük bir
hissəsi qansız, qadasız qaytarıldı.
Bir də görürsən ki, yazırlar "niyə döyüş dayandırıldı?" Bunu deyənlərdən, yazanlardan soruşmaq istəyirəm: siz döyüşdə olan oğlun yolunu gözləməyin nə
olduğunu bilirsiniz? Siz oğlunun şəhid xəbərini
eşidən ananın
nələr keçirdiyini
hiss etmisiniz? Siz qardaş cənazəsinə
girən bacı qədər çiyninizdə
ağır yük daşımısınız? Bəsdirin! Anaları oğulsuz, bacıları
gözüyaşlı, ataları
belibükük qoyan qanlı müharibə heç kimə lazım deyil.
Biz Ucarda olarkən Elnur Vəliyevin oxuduğu orta məktəbdə də olduq. Dəhlizdə bizi nur üzlü şəhidin şəkilləri "qarşıladı". Müəllimi Solmaz Məmmədova gözyaşları içində keçmiş şagirdi haqqında qürurla söz açdı.
Sonra Elnur Vəliyevin keçdiyi döyüş yolunu, yazdığı qəhrəmanlıq səhifələrini döyüş yoldaşı Həsən Babayevlə vərəqlədik:
- Elnur mənim qulluq etdiyim taqımın komandiri olub. O, bir əfsanə, gerçək bir qəhrəman idi. Qorxmaz və cəsur idi. İçindən bir qisas hissi boylanırdı. Xocalı faciəsi dilindən düşmürdü. Hər döyüşə atılanda Xocalıda ölən qız-gəlinlərin, körpələrin, günahsız insanların qısasını almaq haqqında düşünüb, döyüşə girirdi. Əlbəyaxa döyüşdə qarşısında tab gətirən olmazdı. Bütün silahların dilini yaxşı bilirdi. Elnurun hər atəşi düşmənə bir can bahasına başa gəlirdi. O, düşmənin xeyli döyüş texnikasını məhv edib, silah anbarını partlatmışdı. Səngərə girib düşmənin canlı qüvvəsini əsir götürmüşdü.
Elnur düşmənin kabusu idi. Biz xüsusi təyinatlılar öndə gedir, dərinliklərə sızır, piyada qoşun növü üçün yol açırdıq. Şuşanın Çanaqlı kəndini terrorçulardan azad etmək üçün qanlı döyüşə girmişdik. Qısa zamanda kəndi terrorçulardan təmizləmişdik. Həmin kənddə bayrağımızı leytenant Elnur Vəliyev qaldırdı. Yaralılarımız var idi. Elnur yaralıları döyüş meydanından çıxaran zaman tank əleyhinə minaya düşüb şəhid oldu. Elnurun şəhid olması döyüş yoldaşları, Azərbaycan Ordusu üçün çox böyük itki idi.
Leytenant Elnur Vəliyevin Vətənimizin azadlığı və ərazi bütövlüyü uğrunda göstərdiyi misilsiz qəhrəmanlıq dövlətimiz tərəfindən yüksək qiymətləndirilib. O, ölümündən sonra Prezident İlham Əliyevin sərəncamı ilə "Azərbaycan Bayrağı ordeni", "Vətən uğrunda", "Füzulinin azad olunmasına görə", "Cəbrayılın azad olunmasına görə", "Şuşanın azad olunmasına görə", "Kəlbəcərin azad olunmasına görə" medalları ilə təltif olunub.
Elnur Qarabağ savaşında göstərdiyi igidliklə qəhrəmanlıq dastanı yazanlardandır.
Elşən
QƏNİYEV,
Azərbaycan.-2022.- 7 oktyabr.- S.8.